Een gelukkig leesjaar!

Ik schrijf elk jaar een soort jubel-bericht over het voorbije leesjaar (2017 - 2016) en ook dit jaar ben ik weer absurd enthousiast. In vriendenboeken in mijn lagere schooltijdd schreef ik nooit dat lezen mijn hobby was, want dat was altijd meteen een zwaktebod: het betekende dat je eigenlijk helemaal geen hobby's had (ik kon toen gelukkig chiro en toneel opschrijven).
Maar nu kom ik er helemaal voor uit: lezen is mijn hobby! 

Ik las dit jaar maar liefst 48 boeken. Leesdoel ruim behaald dus en zo fijn dat Goodreads dat netjes voor me bijhoudt.

Maar eigenlijk doet dat er weinig toe, het was gewoon weer heerlijk wát ik allemaal gelezen heb.
Dat dunste boekje van Carson McCullers en die dikste klepper die zich afspeelt in Georgië zijn alvast twee heel grote aanraders. Maar ik gaf nog veel sterren....

Het gekke is dat na zo'n bericht of gesprek over boeken, vrienden en kennissen zich spontaan beginnen excuseren en opsommingen maken waarom ze weinig lezen.
Ik kan daarop dan drie dingen antwoorden.
Ten eerste, ik kijk geen tv. Geen series, geen Netflix. Ik mis ongeveer alles en ja hoor, ik heb wel degelijk het gevoel dat ik iets 'mis'. Ik vind ook helemaal niet dat een boek lezen 'beter' is dan Netflixen, zeker niet met die extreem hoge kwaliteit van vele series. Maar het is gewoon een feit: ik doe aan binge reading, anderen aan binge watching.
Ten tweede, een tip: je moet altijd weten wat je volgende boek gaat zijn. Dat helpt echt om meer te lezen. Ik heb een paar goede leesvrienden wiens leestips ik zeer ter harte neem, en ik bedenk altijd wat mijn volgende opties zijn. Zo blijf ik lezen en val ik nooit stil. En ik heb meestal meerdere opties, want elk boek vereist zijn goed moment.
Ten derde, hé, wat maakt het uit. Ik lees, jij leest niet of weinig, anderen lezen nog meer. You do you, ik vind dat een schoon idee voor 2019.

(en ten vierde: ik lees ook nog altijd weinig, want volgens dit artikel kan je tot wel 1000 boeken per jaar lezen in de tijd die je aan sociale media besteedt...)

Een paar hoogtepunten van mijn leesjaar:

Het verhaal van Penelope meesterlijk herverteld door Margaret Atwoord. Het hedendaagse tintje moest niet zo nodig voor mij, maar het doet me veel zin krijgen om terug wat meer oerklassieke literatuur te lezen, al dan niet in hervertellingen zoals deze.










Van Johan Harstad las ik vorig jaar het magistrale Max, Mischa en het Tet-offensief. Ook dit boek was absoluut prachtig, al was het soms wat te eenduidig en voorspelbaar.











Je kan naar soaps kijken of De Buddenbrooks lezen. Héérlijk. Een dikke familieroman waarin zoveel karakters voorbij waaien, soms hilarisch, soms ontroerend. Pageturner van wereldklasse.

Ik was al een officiële John Irving fan en heb me voorgenomen alles te lezen. Dat is wel wat werk want de man schrijft alleen maar dikke kleppers. In een mens heb ik zeer graag gelezen dit jaar. De regels van het ciderhuis vond ik nóg beter: dat verhaal is echt blijven hangen.








Soms wil je gewoon een rustig, schoon verhaal. Dat is Een heel leven. Op reis gaan in een boek, in een leven. Wreed schoon.

Ik kende het werk van Marina Abramovic een beetje. Deze autobiografie werd langs verschillende kanten aangeraden en ik ben blij dat ik die aanbevelingen heb gevolgd. Straffe vrouw, straf boek. Te lezen met YouTube en Google bij de hand.

Georgië, ik weet dat zelfs niet zo goed liggen. Maar deze familieroman is zo goed, ik wil nu op reis naar Georgië.

Ik heb 100% zeker dat ik dit boekje nog ga herlezen. Het deed me heel erg denken aan The Old Man And The Sea (E. Hemmingway) en het is, denk ik, net zo goed. Maar daarvoor moet ik het nog eens lezen. Een intense wereld in een dunne novelle.

Ik tipte dit boekje al bij mijn zomertips. Nog steeds gelukkig dat ik me over mijn angst heen zette (wie wil er nu een boek lezen over de dood?). Ik heb hier zoveel aan gehad, dit boek was op veel manieren zeer inspirerend. Het gaf me toen ook veel goesting om zélf terug meer te schrijven, een goesting die de laatste tijd ergens is ondergesneeuwd. Dus misschien moet ik nu nog eens wat fragmenten herlezen.

Een tip van Michiel! En zeer graag gelezen. Over de liefde. Met grote L. In het Engels, en ik vond het toch ontspannend. Heel mooie personages. Over het einde zijn Michiel en ik het niet eens, dus graag nog lezers om het daar eens over te hebben.










Ook deze zat in het zomerlijstje. Dit is echt een speciaal, maar ongelofelijk straf boek. Doet me eraan herinneren dat ik nog veel moet bijlezen van Peter Verhelst.

Ik las dit boek in een (toevallige) reeks van boeken over ontwrichte gezinnen. Brandbaar huwelijk (A.M. Homes) was sterk, Het doorboorde hart (A. Nothomb) was ook zeer goed. Maar dit? Wow. Ik was er niet goed van. Zo sterk ondanks dat de afloop dus op de eerste pagina staat: kleine brandjes overal.









Wat een topboek van Bart Moeyaert. Ok, ik ben fan, maar hoe doet hij dat toch, zo weinig schrijven en zo veel vertellen? Hij slaagt er meesterlijk in om Bianca, het hoofdpersonage, te doen leven. Onder de indruk. Moest het niet zo schoon uitgegeven zijn, ik zou veel zinnen hebben onderlijnd. Soms is het echt een goede beslissing om een écht boek te kopen en geen e-book.

Nog fanmail... Voor non-fictie zowaar. Dit boek van mijn collega en zijn echtgenoot is een hoogvlieger: prachtige foto's en fascinerende verhalen. Het boek had een succesvolle start en ik kan alleen maar hopen dat er een vervolg komt... verhalen genoeg! Een ideaal cadeauboek ook.








Laatste boek van 2018 en wat een topper. Weer een familieroman (mijn voorkeur van het voorbije jaar?) die zich afspeelt in Korea en Japan. Klein beetje historische achtergrond, maar vooral tragische personages. Een filmisch boek, waarvan ik nooit een eventuele film zou willen bekijken, want echt waar, ik heb het helemaal gezien.
.

Dus, wie zie ik op Goodreads voor een Reading Challenge?

Digital detox - part 1

Ik trok zes dagen naar Nederland om te niksen, te schrijven, te lezen, te shoppen. Ik nam mijn beste vriendin mee en liet Michiel en de meisjes achter, eventuele schuldgevoelens ook. Nood aan rust, ruimte en een uitzicht op de velden en wat inzicht in mijn hoofd.

Ideaal moment om werk te maken van mijn voornemen: minder met mijn telefoon bezig zijn. Voor deze ontwenningsperiode (want dat was het), heb ik eerst de schade opgemeten met de app Quality Time. Ik dacht te weten hoe erg het was (erg) maar het was nog erger (heel erg).

Volgens mij liegen veel mensen over het gebruik van hun smartphone net zoals over hun gewicht: je onthoudt toch het liefst je beste resultaat: die dag dat je toevallig een kilo minder woog of die dag dat je toevallig wat minder gebruik maakte van die vreselijke telefoon (omdat je toevallig in de sauna zat de hele dag, maar dat zeg je er dan niet bij natuurlijk).

Maar kijk, taboes doorbreken, open en bloot! Mijn telefoon gebruik ziet (zag!) er zo uit:

week 31 januari

week 7 januari

week 14 januari

Wat zeggen de cijfers?
Ik ben nogal consequent in mijn verslaving. Dag om dag zijn er dan wel verschillen, over een hele week tijd bekeken, zit ik gewoon steeds verschrikkelijk veel op dat ding. Per week dus 10 tot 12 uur. Dat is dus meer dan een volledige werkdag. AU.
Per week ontgrendel ik meer dan 500 keer mijn gsm. En ik kijk nog veel meer, zonder te ontgrendelen. Om te weten hoe laat het is, maar ook om te kijken of er toch geen berichten zijn.... Duizend keer misschien? Als ik telkens een kus zou geven in plaats van te ontgrendelen (dat duurt even lang?), er zou nog al eens liefde knetteren hier!
Per week spendeer ik minstens 3 uur op facebook. Ik vind dat heel veel. In die derde week zitten ook veel uren Chrome, maar dat is omdat ik twee afleveringen van Big Little Lies had gecast naar mijn tv, dus dat is toch een klein excuus. Want nee, verder kijk ik helemaal geen tv.
Ik ben ook geschrokken van whatsapp. Ik zit wel in een paar groepjes, en daar wordt soms wel gekakeld, maar ik dacht dat het wel meeviel. Niet dus.

Cold Turkey
Ik ben gestopt met facebook. Vrijdagochtend heb ik de laatste keer gekeken, en ik zal het vandaag (woensdag) voor het eerst terug doen. Ik wil namelijk deze blogpost posten op facebook, ah ja.
Mijn verslaving liet zich heel erg voelen. Ik heb mijn telefoon de voorbije dagen nog altijd heel veel vastgehad (whatsapp!!) en telkens was er die facebook reflex. Vanop het home-scherm staart een leeg hokje me aan, waar normaal de facebook app staat.
Je moet weten: ik hou van facebook. Ik vind het fijn om zo levens te volgen, van het ene al meer dan het andere. Ik vind het fijn om pagina's te volgen, ik vind het fijn dat facebook dat voor mij allemaal netjes verzamelt. Dat er nieuwe vegan-pizza is bij de beste pizzeria van de buurt, dat mijn nichtje graag dat tuintafeltje wil dat hier in de weg staat, ik lees interessante meningen, artikels en verhalen. En ik heb al zo hard gelachen (Luk Haekens en de wolf  ❤), wat een heerlijk medium toch om de grootste onzin te delen!
Maar: ik ben verslaafd.
Het is eigenlijk heel eenvoudig: zijn al deze voordelen drie uur van mijn tijd waard? Wat zou ik kunnen doen met die drie uren? Ik zou bijvoorbeeld in een tijdschrift meningen en artikels kunnen lezen (ik zou me kunnen abonneren op MO*magazine of De Correspondent). Ik zou meer kunnen schrijven, meer kunnen lezen. Want vaak zijn de romanpersonages interessanter dan de levens van mensen die ik eigenlijk toch niet zo goed ken.

Zo'n detox is niet eenvoudig. Toevallig had Michiel een schattig filmpje gepost van Juno. Had ik dus gemist. Mijn zus vroeg of ik mee wou naar een concert, ik klikte zonder nadenken de facebooklink open. En ik vertelde enthousiast over een vriendin, ik wou even een foto laten zien, maar wacht nee, die foto staat op facebook. Om maar te zeggen: mijn leven is behoorlijk verweven met facebook. Dat heeft Zuckerberg goed geregeld.

En? Het doet deugd. Het voelt goed. Ik heb nog geen idee wat ik morgen ga doen. Zeker niet hervallen in mijn oude gewoontes (de facebook app komt niet meer op mijn telefoon en op mijn computer wordt facebook niet meer automatisch geopend), maar wat dan wel? Een dagelijks kort facebook moment? Of wekelijks? Of enkel functioneel gebruiken voor mijn blog?
Ik weet het niet, laat ons dat houden voor een blogbericht over een maand of zo.

Voornemens voor 2018

Voor 2013 (#1, #2, #3) en 2014 maakte ik voornemens. Dan had ik er genoeg van, ik moest helemaal niets meer van mezelf, de wereld moest al genoeg van mij en dat deed deugd.
Nu verlang ik er terug naar, naar uitdaging, naar een getekende horizon, naar een punt waar ik naartoe wil.


#1 Minder haast

Haast is het gevolg van te veel tegelijkertijd willen. Daar ben ik helaas heel goed in, in geen keuzes maken, en dan moet ik me dus haasten van het ene naar het andere.
Haasten helpt niet. Ik jakker mezelf én mijn meisjes behoorlijk wat af, een punt waar ik faal in het ouderschap. Het is niet dat zij ellendig traag hun schoenen aandoen, het is dat ik hen te weinig tijd geef. Ik probeer me af te vragen waarom ik me haast, het lijkt soms wel een gewoonte, mijn manier van leven. Bovendien helpt haasten meestal niet. En gelukkig maakt het al helemaal niet.


#2 Meer op tijd zijn

Dat is moeilijk in combinatie met het vorige voornemen. Ik ben niet zo'n vreselijke laatkomer die mijn gezin, vrienden, collega's uren en uren laat wachten. Maar ik ben wél vaak te laat, vijf minuten, tien minuten, ... Omdat ik te laat vertrek. Omdat ik nooit wat reserve tijd inrekenen voor onverwachte dingen... en geloof me, met twee jonge kinderen gebeurt er altijd iets onverwacht. Maar op het werk zijn er geen plotse kakpampers of drama's omdat ze haar regenlaarzen aan wil en niets anders. Dan ben ik het gewoon. Die nog even dit of even dat. Die pas in beweging komt als die andere collega uiteindelijk ook aanstalten maakt. Terwijl er al een derde collega netjes zit te wachten in een vergaderzaal. Zo werk ik elke week minstens een keer bij de collega's van Onderwijs. Dat is in een groot overheidsgebouw met een balie en omslachtige registratie. Elke keer wandel ik binnen op het afgesproken uur en ben dus na die registratieprocedure te laat waar ik moet zijn. Het is laf om te zeggen dat ik me daarmee verzet tegen onnodige bureaucratie. Ik moet gewoon vroeger vertrekken, vijf minuten maar.

#3 Minder scherm

Ik ben verslaafd aan mijn smartphone. Geen fijne vaststelling, maar de verslaving is duidelijk zichtbaar (sorry!), hardnekkig en met duidelijke effecten op mijn concentratie en rust-gevoel. Ik weet nog niet goed hoe ik dit puntje moet aanpakken. Facebook bannen? 4G op mijn telefoon standaard uitzetten? Of mezelf een limiet opleggen? Ik installeerde ter voorbereiding een app die mijn smartphone-gebruik analyseert en de eerste cijfers zijn ontnuchterend. Het aantal gespendeerde uren is hoog en het aantal screen-unlocks gigantisch. En als Juno mijn telefoon ergens ziet liggen, komt ze die ongerust naar me brengen. Hier mama, en haar blik zegt: ik weet dat je niet zonder kan. Au.

#4 Geen leer

Het is eenvoudig, voor leer gaan dieren dood. Ik mag hopen dat het diezelfde dieren zijn die ook worden opgegeten of die melk geven, maar zeker ben ik niet. En ik wil niet verantwoordelijk zijn voor een dood dier en niet voor de impact op de wereld van het leven van dat dier.
Een kennis zei me eens: elke aankoop is een stem. Ik besef dat nu ten volle: door leren schoenen of handtassen te kopen, hou ik mee een systeem in gang. Een systeem dat zegt dat het ok is om dieren uit te buiten en ten dienste te stellen aan de mens. Een systeem dat onze wereld compleet uitput. En er zijn zo veel alternatieven tegenwoordig. De regel geldt voorlopig enkel voor mezelf, maatje 39 biedt oneindig veel (online) mogelijkheden. Wat van maat 48,5 en kindermaten niet noodzakelijk kan gezegd worden. En uiteraard ga ik mijn leren schoenen en handtassen niet buitengooien. Ik denk dat ik tweedehands ook nog wel ok vindt, trouwens.

--

Het gaat er dus allemaal om wat bewuster te leven, meer stil te staan bij de keuzes die ik maak.
Samen met wat kleine, gewone voornemens: terug meer lopen (wat een ellendige, donkere maand was december), minder snoepen (ik ga terug voor een strenge periode 5:2, daar moet ik misschien ook eens over bloggen) en nog meer plantaardig eten (waar het kan).
Ik moest trouwens heel hard lachen met dit stripje van 9 tot 5.

Nog mensen met voornemens voor 2018? 

Wat me motiveert om te lopen

Het is waar: achteraf voel je je zo goed. Fysiek, want dat doet deugd aan je lijf. En in je hoofd, want je bent fier op jezelf.
Maar ik schijn dat allemaal te vergeten elke keer, dus moeten er andere dingen zijn die mij motiveren.

• Muziek

Er zijn mensen die met muziek lopen, en er zijn mensen die zonder muziek lopen. Ik behoor tot de eerste categorie en vind lopen zonder muziek maar saai.
Ik maak afspeellijsten in Spotify en ik luister een uurtje naar muziek. Dat is iets waar ik anders niet toe kom. Vroeger was me-time voor mij een loos begrip, nu ben ik zo blij met dat uurtje alleen-mij.

Het lijstje van januari ben ik nog niet beu gehoord (ook wat minder gelopen).
Maar hierbij mijn all-time favourites, nogal eclectisch bij elkaar:
Bonobo - Cirrus (al is 'Kerala' ook een topper)
Melania Di Biasio/Gilles Peterson - I'm gonna leave you
Nonkeen - Chasing God Through Palmyra (moest dat nummer niet eindigen, ik zou blijven lopen)
DJ Shadow - Organ Donor (ik wissel al eens van versie)
Goose - Falling (om eens kei hard te gaan)
Digitalism -Zdarlight
Steve Reich - Eight Lines (16 minuten... soms loop ik alleen op Reich. Heerlijk.)
Shye Bezn Tur, Jhonny Greenwood,The Rajasthan Express - Junun (ontdekt via Spotify, wat een waanzin)

• Michiel

Ik kan iedereen een man zoals Michiel aanraden. Hij pusht me niet echt, maar kan zo rustig en bescheiden zeggen 'ga toch maar lopen', dat ik braafjes mijn sportschoenen ga halen.

• De goede uitrusting 

Ik heb fancy loopschoenen gekocht in een speciaalzaak. Ik heb een speciale sport-hoofdtelefoon want ik kan geen oortjes verdragen. En ik heb wat goedkope kledij van Decathlon. Dit alles blijkt een zeer goede investering en als je de kost per minuut zou uitrekenen, valt dat geweldig mee. En het maakt een verschil: lopen in comfort.

• Mijn lijf

Sinds enige tijd loop ik met minder kilo's rond mijn lijf.  Ik stel me soms een rugzak voor met 9 kilo erin. 9 kilo suiker dan, of 9 kilo boter. Het zou een hel zijn om daarmee te lopen, dus ja, ik voel veel verschil. Ik probeer me elke looptour bewust te zijn van dat veranderde lijf. Het is mede dankzij het lopen dat ik eindelijk wat kilo's ben kwijtgeraakt, maar het is ook dankzij dat betere lijf dat ik blijf lopen.

• Afwisseling

Zo liep ik onlangs van Berchem naar Deurne en deed ik nog een extra toertje in het Rivierenhof.
Of op zondag (andere dagen zijn niet mogelijk wegens te veel fijn stof) een tour die begint aan onze voordeur en langs drie parken gaat (Wolvenberg- Brilschans-Nachtegalenpark). En vandaag was het heerlijk in het Middelheim, met mijn liefstekes die mee fietsten. En dan in de zon nagenieten aan de speeltuin...
Afwisseling in tempo, intervaltrainingen dus, zou ook helpen. Misschien dat ik dat eens moet inbouwen, gecombineerd met muziek.

• Het weer

Oh, wat was het heerlijk deze ochtend. Die lente-zon! Ik heb nog maar net een loopjasje en blinkend van trots heb ik daar al mee in de regen gelopen. Maar wat een heerlijkheid om in een ontluikend park te lopen onder een stralende zon... Elke ronde is het warmer, elke ronde is de lente dichterbij. Ik ben de winter al lopend doorgekomen, hoe goed is dat niet?

En nu we dan toch bezig zijn, wat me niet motiveert:

• Cijfers en statistieken

Ik loop met Runtastic en dan is het fijn om te zien hoeveel ik exact gelopen heb en hoe snel. Maar daar blijft het bij. Een goeie vriendin wordt compleet zot als ze ziet dat ik een toertje heb gelopen van 9,91km. Maar kijk, dan was ik terug aan mijn fiets, dus die 90 meter kunnen me dan gestolen worden. Ook mijn tempo, dat vind ik interessant om even te bekijken, maar dan ben ik het alweer vergeten.

• De runners high

Serieus, ik loop ondertussen echt lang. Ik heb dat nog nooit gehad. Soms kan ik genieten van het lopen tijdens het lopen, maar ik zit niet the zone. Laat me weten als jij de weg ernaar toe weet.

Gelezen in 2016

Goodreads heeft voor mij een schoon overzicht gemaakt, kijk maar eens hier. Ik heb helaas mijn doel van 30 boeken niet gehaald heb in 2016, ondanks een inhaalmanoevre van de laatste weken.
Relatief natuurlijk want ik las denk ik zonder overdrijven 100 kinderboeken voor, als ik alles wat ik meer dan 1 keer las tenminste dubbel mag tellen. Maar ik hou het proper en hou Goodreads als een lijstje voor mezelf.

De smoesjes voor het niet-behaalde doel. 
Het zesde deel van Knausgard is al in de helft (500 van de 1000 pagina's!!) dus dat telt eigenlijk al bijna voor 2 boeken. Maar die blijft wat liggen omdat er zo'n donkerte in die boeken is, waar ik weinig behoefte aan heb. Ze doen me wel altijd veel nadenken over het schrijven en dat doet dan weer wel deugd. Er is ook een praktische reden, dat boek is gewoon te zwaar om op de trein mee te nemen.
Ik begon ook aan 'Het geheime leven van bomen', een hit in Duitsland en dat gaat dus over bomen en hoe die zich bijvoorbeeld als zoogdieren gedragen. Echt tof en interessant... maar... ik lees toch niet graag non-fictie. Maar misschien dat ik hem nog wel eens uitlees.

De verrassing

Zonder twijfel. Dit boek heeft alles wat ik van een boek verlang: een sterk verhaal, interessante personages en af en toe iets wat je serieus doet nadenken. Het was een tip, ik ben gewoon beginnen lezen en het was fantastisch.










De vreemdste

Dit boek wordt verteld vanuit het standpunt van een foetus. Nou. Ik was er meteen mee vertrokken, want de bovenste laag van het boek is gewoon een ietwat spannend verhaal over een moordcomplot. Maar daaronder zitten ook heel wat bespiegelingen over het leven (en over vooroordelen, dat is een thema dat er voor mij telkens uitkwam) en daaronder zitten dan nog allemaal Shakespeare-verwijzingen. Dit heb ik zo goed als allemaal gemist (behalve die over to be or not to be, dat vond ik wel heel sterk!) door mijn totaal gebrek aan Shakespeare kennis. Ik kreeg het boek cadeau voor Kerst, twee dagen later was het uit en ik weet zeker dat ik het zal herlezen. Graag met Shakespeare kenner ofzo.





Non-fictie

Dit boek 'moest' ik lezen voor het werk, maar ik vond het heel interessant. Het is heel toepasbaar op onze platformen UiTinVlaanderen, UiTmetVlieg en Cultuurkuur. Ik heb er veel aan gehad, al vond ik het wel veel herhaling en soms wat te drammerig, alsof er maar 1 waarheid is. Maar toch, goede inzichten.
Qua non-fictie las ik ook 'Absurde Overvloed' maar dat vond ik dan weer een dikke tegenvaller, blablablabla,... ik had er niets aan.






De teleurstelling

Ik ben een groot Baricco fan (mijn lievelingsboek!), maar dit viel me echt tegen. Het kwam me over als een lang uitgerokken stijl-oefening van een schrijver die wat wil experimenteren. En het verhaal zelf kon me ook niet echt overtuigen. Ik las gelukkig ook nog een ouder boek van hem dat ik nog niet gelezen had 'Dit verhaal' en dat was opluchting, heerlijk, typisch Barrico boek. Ik blijf dus een fan.









De grappigste

Iedereen met een leesdip zou dit moeten lezen. Het doet zo'n deugd! Iedereen die niet graag leest eigenlijk ook. En iedereen die op een kantoor werkt, en zeker iedereen die 'iets in de communicatie' doet. Het is heerlijk absurd en Paulien Cornelisse heeft een heel groot talent: ze speelt perfect in op herkenbaarheid.









De nieuwe favoriete auteur

Ik volg met plezier de facebook-pagina van Iedereen Leest. Een naam die daar vaak viel was Aleksandr Skorobogatov en ik kan de lofbetuigingen alleen maar bijtreden. Ik las ook 'Sergeant Bertrand' maar het 'Portret van een onbekend meisje' vond ik nog sterker. Ik hoop nog wat van hem te lezen en vooral, dat Skorobogatov boeken blijft schrijven.








Leesvoornemens voor 2017

• terug meer e-books lezen. Om de eenvoudige reden dat ik dan meer lees en dan anders mijn tijd verdoe op de trein aan me ergeren aan het wegvallen van de 4G verbinding op mijn telefoon. Ik heb alleen een probleem dat ik moeilijk geld kan geven aan e-books. En in België blijven actuele e-books absurd duur (€14.99 is geen uitzondering). Mijn droom is dat ik bij elk papieren boek ook de digitale versie zou krijgen... dat zou helemaal ideaal zijn. 
• wat meer vrouwen lezen. Ik denk daar nooit over na, en misschien moet ik dat eens doen.
• Knaugard zijn Strijd uitlezen. Al zal het met pijn in het hart zijn. 
• En gewoon, veel lezen. 

En nog een tip

Ik lees dit boek vandaag of morgen uit en kan al zeggen dat mijn leesjaar daarmee goed is gestart! 

Gegeten en goedgekeurd: maart (met een mooi Spaans woord, nietszeggende foto's en een bietenrecept)

Een lekkere maand? Dat zal wel zijn!

Veggie bolognaise
Veel vleesvervangers zijn hier niet zomaar te vinden. Diepvries sojaschnitzels zijn er in vele maten en vormen, maar steeds smaken ze naar een stuk schoenzool, ondanks een toegevoegde basilicumsmaak. Ik maak dus graag burgers van kikkererwten, bonen of linzen. En er zijn ook gedroogde sojaproteïnen beschikbaar. In korrels of in brokken.

Met de korrels maakte ik deze bolognaise-achtige saus. Zéér lekker en geïnspireerd op de honderden recepten die circuleren op het wereldwijde web.

Voor 4 personen

2 sjalotjes
2 tenen look
2 takjes rozemarijn
6 grote wortels (of 8 of 9 kleine uiteraard), in heel kleine stukjes gesneden
Sojaproteïne korrels (of iets anders van soja/quorn/seitan gehakt; dan wel minder vocht toevoegen denk ik)
1 glas wijn
ruime scheut balsamico-azijn
1 of 2 bouillonblokjes

Sjaloten zachtjes stoven met look. Worteltjes erbij en even laten mee stoven. Takjes rozemarijn in zijn geheel erbij. Sojagehakt toevoegen,  omroeren en blussen met de rode wijn en balsamico azijn. Water erbij doen en bouillonblokjes. Sudderen! Het mengsel mag niet onder staan, er moet gewoon een ruime bodem vocht zijn. Regelmatig checken hoeveel vocht de soja al heeft opgeslurpt en eventueel wat toevoegen. De harde takken rozemarijn eruit vissen. Afkruiden met peper, zout en eventueel balsamico. Vers geraspte kaas erbij en een goed glas wijn.

Rundvleestajine zonder rundsvlees en zonder tajine

Een tijd geleden vroeg ik leuke recepten voor rode bietjes. Ik kreeg van een vriend dit recept doorgestuurd met de garantie dat het ook zonder rundsvlees lekker was. Cool, recepten waar het hoofdingrediënt uit wordt weggelaten en die toch overeind blijven. Ik paste het recept nog wat verder aan en voegde sojabrokken toe (eigenlijk wou ik seitan, maar dat is zoiets typisch dat hier in principe wel te verkrijgen is, maar in realiteit nooit voorradig is).
Het is echt een lekker gerecht, niet bang zijn van korianderzaad! Een smaakbom, eens iets helemaal anders.

boter
3 à 4 geperste tenen knoflook
1 rode ui
40 gram gember, schillen en raspen
1 rode chilipeper (zonder zaadjes, in ringetjes)
2 theelepels korianderzaad, gekneusd
2 kaneelstokjes
4 rode bietjes, geschild en in 4 gesneden (verse of voorgekookte, maar pak dus maar verse, echt veel lekkerder)
gedroogde sojabrokken of seitan (of niks, dat kan ook)
2 dik geschilde sinaasappels, in partjes
1 eetlepel honing
(+ evt oranjebloesemwater)
Zeezout en peper
voor het serveren: bladpeterselie en wat gehakte noten (recept zegt pistachenootjes, ik heb liever cashewnoten).

Smelt een goede klont boter in een pan met dikke bodem (of een tajine dus). Bak hierin de look, ui en gember tot ze beginnen te verkleuren. Voeg dan de kruiden toe en de bietjes en laat 2 à 3 minuten bakken. Doe er vervolgens nepvlees bij, seitan dus of gedroogde sojabrokken. Giet er water bij, een serieuze bodem, maar het mag zeker niet onderstaan. De eerste keer had ik teveel vocht dus beter de pot in de gaten houden en nadien nog wat toevoegen. Aan de kook brengen, deksel erop en het vuur lager zetten en zachtjes laten stoven. Hoe lang, dat valt niet te zeggen, maar minstens een half uur.
Als alles lekker mals is en heerlijk geurt, voeg dan de sinaasappel en honing toe en kruid af. Deksel er weer op en nog eens 10 à 15 minuten laten stoven. Nootjes roosteren (ook veel lekkerder als je dat even zelf doet in een droge hete pan in plaats van gedroogde (en vaak veel te zoute) nootjes te kopen.

Lekker met quinoa om het nog wat Zuid-Amerikaanser te maken!

Chocoladetaart
Ik bakte mezelf een verjaardagstaart. Dan mag het iets meer zijn dan een snelle cake!
Nigella Lawson heeft precies een leuk recept, maar het enige potje dat ik hier vind dat lijkt op zure room, was compleet onvindbaar. Dus nam ik als basis nam dit recept. Een echte voltreffer: heerlijk met de stukken chocolade erin. Ik maakte een andere vulling, iets dat ik ooit heb gehaald uit een verschrikkelijk slecht kookboekje van de Boekenvoordeel. Maar één geniaal idee is me dus toch bijgebleven.

Vulling voor chocoladetaart (waarbij ge altijd moet vragen aan uw gasten, en, wat is't geheime ingrediënt? Niemand zal yoghurt raden!)

Minstens 100 gram melkchocolade van goede kwaliteit smelten. Daar minstens zoveel yoghurt bijkappen. Kies zurige, eerder lopende yoghurt. Proeven en eventueel nog meer yoghurt bij doen. Dit heel goed mengen en voor minstens een uur in de koelkast zetten. Wachten tot uw cake helemaal is afgekoeld (dat is echt belangrijk!) en tussen en/of bovenop de taart/cakejes smeren en die ook nog eens in de koelkast zetten.
Oh ja, wilt iemand dit eens testen met Kefir? Of met Griekse yoghurt?

Copyright: Katelijne - the worst food photographer in the world!

Torta de acelga - snijbiettaart
Hét lievelingskostje van Oona (in stevige concurrentie met wortelpuree).
Ik volgde een tijd geleden een kookcursus en leerde daar deeg maken voor empanadas, pizza's en groentetaarten. Een waar plezier met hulp van de KitchenAid en/of het broodmachien (alles met het programma 'pizza' en het deeg komt er na 45 minuten perfect gekneed en gerezen uit).

De vulling voor deze taart verzon ik zelf. Acelga is snijbiet en die bestaat in vele varianten en kleuren. Die van hier heeft ook lekkere stengels, die stoof ik dus mee. Als je het niet kent, moet je het zeker eens proberen, ik vind dat veel lekkerder dan spinazie. Maar spinazie is verder een prima alternatief.
.
Het deeg is een soort van bladerdeeg en is iets meer werk. Maar het is wel heel lekker. Voor wie minder tijd of goesting heeft: gewoon een deeg kopen en die vulling erin smijten! Dit is een gesloten taart, met een deksel van deeg dus. Geen ei of room erbij (het blijft dus lekker licht) en gezond, want zo'n zelfgemaakt deeg is véél minder vet dan wat je in de supermarkt koopt. Nog een tip, maak éérst de vulling en laat die afkoelen, meer kans dat je taart lukt en lekker knapperig wordt.

Voor de vulling
2 sjalotjes
2 tenen look
800 gram snijbiet
een blik kikkererwten (spoelen!)
pikant gerookt paprikapoeder

Sjaloten stoven, look erbij. Snijbiet goed wassen, in stukken hakken (stengels in kleine stukjes, bladeren in grote stukken) en zachtjes laten stoven. Als het zo goed als klaar is (dat duurt niet lang), de kikkererwten erbij en kruiden met het gerookte paprikapoeder. Voorzichtig, begin met een klein mespuntje. Je moet het goed smaken, maar het wordt snel teveel. Echt waar, dat is een kruid dat moet in huis moet halen (Dille en Kamille of de markt. Ook Uruguayaanse leveringen kunnen besproken worden), want dat is super lekker. Zeker voor wie denkt, zo wat spekjes erbij, dat zou wel smaken. Tot slot, wat peper en zout. Salpimentar, zeggen ze hier, ik vind dat een zeer schoon Spaans woord.

Voor het deeg

Alle ingrediënten samen en goed kneden. Rol het deeg uit tot een milimeter of drie, vier. Smeer met behulp van een borsteltje gesmolten boter over het hele deeg en bestrooi daarna met bloem (met de losse hand of met behulp van een zeefje). Een fijn laagje bloem is genoeg. Nu moet je het deeg plooien: vouw een kant tot in 2/3 en vouw dan de andere kant daarover. Draai je deegflap en rol weer uit. Herhaal het boter smeren en bebloemen. Terug vouwen, draaien en nog een keer. Rol het deeg uit (na drie keer boter smeren dus) en snij er twee cirkels uit zo groot als je springvorm. Snij dan een lange repel voor de rand, zo hoog als je springvorm. Boter de springvorm goed in (of werk met bakpapier), leg de bodem erin, en druk met je vingers vervolgens de rand tegen de bodem. Let goed op dat er geen gaatjes zijn. Doe de vulling erin, leg de andere deegronde erop en sluit de randen. Zet in een zachte oven (max. 200°C) voor minstens 45 minuten.

Kip curry zonder kip

Ik kan me eigenlijk niet herinneren of ik dat ooit heb gegeten, kip curry. Ook voor mijn veggie-bestaan (toch al de helft van mijn leven dat ik zo weinig mogelijk vlees eet), had ik een voorkeur voor kaas. Ik eet hier in Uruguay meer (zelfgebakken) brood en vind minder lekker beleg (omdat ik bijvoorbeeld geen zeven euro wil geven aan een taaie camembert). Daarom was een van mijn voornemens om bijvoorbeeld eens zelf broodbeleg te maken. Deze kip curry zonder kip werd lekker bevonden. De tweede keer zwierde ik er ook twee hardgekookte eitjes en dat smaakte nog beter.

Gnocchi met traaggegaarde prei
Weinig werk en geweldig lekker dit recept. Ik zou niet weten waar ge in Antwerpen lekkere verse gnocchi's kunt kopen, maar de Italianen zijn ooit in Uruguay gepasseerd en verse pasta maken, dat kunnen ze! Elke 29ste van de maand is het hier 'Noquis del 29' en is het dagmenu in de restaurants steevast gnocchi. Maar dit smaakt op élke dag van de maand. En omdat die verse gnocchi's hier bovendien goedkoop zijn, kan ik ermee leven dat ik bijna een euro betaal voor een dun preistokje. Nog een detail: Madame ZsaZsa adviseert 500 gram gnocchi's voor 4 personen. Hier kijkt de pastaman bezorgd als ik maar 500 gram vraag voor twee personen en een kind. En dan was er nog heel wat over maar dat heb ik me de dag erop niet beklaagd. Nu nog zelf verse gnocchi's leren maken!

Uitsteekkoekjes
Een klein testje voor Oona haar verjaardag volgende maand. En meteen het goede recept! Want koekjes in vormpjes uitsteken uit deeg, dat is zo eenvoudig nog niet. De truuk is om te werken met koude boter in blokjes, dus zeker niet smelten (zoals bij cake). Ik zwierde alles in de keukenrobot en had echt het perfect uitroldeeg en maakte maar een halve portie, toch al goed voor een twintigtal serieuze koekjes.

500g bloem
250g suiker
1 zakje vanillesuiker (of vervangen door enkele druppeltjes vanille-essence)
250g boter
2 eieren
1/2 zakje bakpoeder

Gegeten en goedgekeurd: februari

Wat dachten jullie van een nieuwe rubriek? Ik kook hier graag en veel, maar ik ben niet zo geniaal dat ik zelf recepten uitvind. Hoogstens een beetje aanpassen naar mijn goesting of idee van het moment. Maar ik word soms zo enthousiast van lekkere recepten (die ik dus online vind) dat ik het van de daken zou willen schreeuwen. Die wafels bijvoorbeeld. Of dat ijsje! Maar het punt is natuurlijk dat geen kat hier mij zou verstaan én dat ik niet boven het lawaai van de constructiewerken aan de overkant zou uitkomen. Maar voilà, wat niet in het echte leven kan, kan uiteraard weer op deze blog. En omdat ik jullie niet elke week zou vervelen met telkens wéér een recept dat ik fantástisch vind, zal ik ze bundelen per maand. Goed idee? Goed idee!
Foto's ontbreken want dat is toch zo moeilijk, foto's maken van eten, dat laat ik liever over aan specialisten. Maar het is anderzijds een beetje treurig zo, dus ik zal voor de maart-editie toch minstens een keer een foto maken.

Wat aten we in februari? 

Hartige Wafels
Ja, we kochten hier een wafelmachien. Dat was nog maar een keer gebruikt. Maar vanaf nu elke week. Denk ik. Want deze wafels zijn perfect. Ze zijn gezond (bloem+ei+melk, lees jij iets ongezond?). Supersnel. Dus als ik weer eens brood ben vergeten te maken of als ik geen zin heb in brood (met maar 2 bloemsoorten is het brood altijd hetzelfde). Besmeren met philadelphia, geplette avocado, gerookte zalm,... Zo lekker, zo snel en het is toch zo tof op je bord.
De zoete variant maakte ik nog niet maar dat komt wel!

Wupperlekkere wafels
Die zijn heel lekker. Ook de dag erna. De dag daarna: ik zou het niet weten want ze waren op. Oona nam ze mee naar de Jardín (om de beurt moeten ze het vieruurtje meenemen) en daar vielen ze ook in de smaak.

Zwarte bonen
Dit is echt fantastisch lekker. Niet moeilijk, moet alleen lang pruttelen. Ik had hier niet van die gerookte pepers uiteraard, wel gerookt paprikapoeder (dat moet je echt in huis halen!) en ik zou er volgende keer wat meer van in doen. Ook de zure room met komijn erbij is geweldig. Vroeger haatte ik komijn (alsook koriander) maar ik vind dat tegenwoordig geweldig lekker.
Nog 2 porties in de diepvries, jippie!

Pasta met snijbonen
Snijbonen, ik denk eigenlijk niet dat ik dat al had klaargemaakt.Ik denk aan lange platgekookte vaalgroene stengels, nee. Maar er is een voornemen van onbekend is onbemind. Dus ik legde een pakje (bio!) snijbonen in mijn winkelkar en koos voor dit recept en het was, u raadt het al, fantastisch lekker. De geroosterde sesam en nootjes erbij is perfect. Ik nam in verhouding wel meer bonen. We aten er een harde kaas bij die ik raspte, zeer zout maar dat past hier wel bij. Het is een pasta zonder saus (ja!), dus kies voor pasta van goede kwaliteit. Gelukkig geen probleem hier...

Focaccia
Sinds de kookcursus ben ik wel voor het maken van brood, pizza, empanadas,... Dit focaccia recept deed wat het moet doen, ik strooi echt schandalig veel grof zout erboven op, maar dat is toch zo lekker. Het kan misschien nog iets luchtiger.

Risotto met snijbiet
Een recept gewoon via google gevonden en het was perfect. Snijbiet is hier een andere variant dan in België, maar het kan volgens mij evengoed, of met spinazie. Het idee om de snijbietblaren te blancheren en dit dan meteen te gebruiken als bouillon: geeft veel extra smaak! Ik heb van de overige bouillon nog lekkere soep gemaakt de dag erna. Ik bakte ook nog wat oesterzwammen erbij, gewoon omdat het lekker is.

Bananenijs
(Met reclamestem)
Bananenijs zonder room? Zonder suiker? Met eigenlijk alleen maar banaan? En toch kei lekker? Ik dacht eerst ook dat het onmogelijk was. Tot ik dit recept ontdekte!

Oh man wat is dit lekker. Bananenschijfjes mogen gerust langer in de diepvries dan er staat in het recept. Ik vergat ze en maakte het een dag later en het was ook perfect. Gewoon met de staafmixer en het is perfect.

Pan Relleno (gevuld brood)
Dit is een recept van de kookcursus die ik volgde, super lekker.

De verschillende opties;

• alles in de broodmachine zwieren en op een deeg programma zetten (bij mij noemt dat 'pizza)
• alles in de keukenrobot zwieren met de deeghaak
• alles manueel kneden, de methode met het kuiltje gebruiken. Zie het wereldwijde web of, in geval van nood, ik ben uw bereidwillige helpdesk

Voor het brood
500 gram bloem
250 cl melk
100 gram boter
25 gram verse gist
12 gram zout (ja, dat is veel)

Voor de vulling
1 grote ajuin of een paar lente-uitjes, even voorbakken in genoeg olijfolie
400 gram kerstomaatjes
400 gram mozarella (ik doe wat minder of zelfs maar de helft)
basilicum, oregano, look, ... wat je lekker vindt

Deeg van maken dat je 1x laat rijzen zodat het verdubbeld is.
Deeg doorkneden en uitrollen tot een lange lap, dus een eerder een ovaal.
Dan langs een lange kant de tomaatjes, ajuin en kaas verdelen. Dan beginnen oprollen, je moet minstens 2 keer kunnen rollen, dus 2 deeglagen rond je vulling.
Dan je lange slang snijden in korte stukken (5 cm ongeveer), deze op hun 'kant' zetten en opnieuw even laten rijzen (15 à 30 minuten). Bakken in een oven van 180°C voor minstens 15 minuten. Het is brood hé, dus niet wachten tot het bruin ziet, maar totdat het hol klinkt als je erop klopt.

Smakelijk! En laat weten als je iets hebt uitgeprobeerd.

Het briefschrijfproject: de tussenstand.

Ik verzon een briefschrijfproject. Vandaag schreef ik brief#12.

Brief #1 schreef ik gehaast, toen ik Oona voor het eerst had achtergelaten in de Jardín, ik dronk te snel hete koffie, verbrande mijn tong, en schreef een lange brief over moeder zijn.
Brief #2 schreef ik veel rustiger en met veel missen.
Brief #3 schreef ik op een leuke plek, ik ben er nog vaak geweest.
Brief #4 was moeilijk. Ik heb dingen geschreven die ik niet durf zeggen. Er is veel gebeurd sinds zij en ik elkaar het laatst hebben gezien en was dit briefschrijfproject er niet geweest, dan had ik haar nooit geschreven. Maar het is goed dat die brief geschreven is. Denk ik.
Brief #5 rolde eruit en stuurde ik zonder nadenken op, en daar heb ik zo nu dan toch mijn twijfels bij.
Brief #6 was voor een kersverse vader. Ik schreef die op een vreselijke plek waar het een beetje fris was.
Brief #7 voor iemand uit een stuk van mijn leven dat ik liever wil vergeten. Maar het deed deugd om erover te schrijven. Het is geen goede brief geworden, maar dat is dan maar zo. Ik schreef de brief aan het strand.
Brief #8 was kort en leuk.
Brief #9 haalde herinneringen boven. Ik schreef dat het me spijt, ik schreef dat ik geloof in vriendschap.
Brief #10 schreef ik naar iemand die tegen dat ze brief in handen heeft, wellicht moeder zal zijn.
Brief #11 waarbij ik aan de ontvanger dacht, spontaan vrolijk werd en voor ik het wist vier bladzijden geschreven had.
Brief #12 schreef ik in een sombere bui, vandaag dus, misschien moet ik nog maar een tweede brief schrijven om dat goed te maken.

Ik schrijf bijna altijd op café. Bijna altijd met koffie. En het gaat bijna altijd als vanzelf. Heel willekeurig kies ik iemand uit mijn lijstje. Ik vergeet vaak de envelop op de post te doen, dus voor de eerste vertraging zorg ik zelf. Drie brievenontvangers lieten me al weten blij te zijn met hun brief. Dat het bijzonder is, zo'n handgeschreven dingetje.De Uruguayaanse post is onvoorspelbaar en plakt lelijke etiketten in plaats van mooie zegels. Maar de brieven komen toe.

Nog vijfentwintig te gaan. 26, want ik vroeg aan iemand of ik hém mocht schrijven, tegen mijn eigen spelregels in. Wil je ook een brief? Je mag het nog altijd vragen. Ik zal je graag schrijven.

Voornemens én wensen

Net zoals de vorige twee jaren heb ik voornemens.
Hoe 2013 was kun je hier nalezen.

Er is een constante: er is altijd minstens 1 voornemen met eten en altijd minstens 1 voornemen dat iets van doen heeft met duurzaamheid. Het zijn wat specifieke voornemens omdat het natuurlijk een bijzonder jaar wordt (of toch 3/4 van dit jaar). Maar lees vooral tot het einde!

• Onbekend is onbemind

En dan heb ik het over eten. Venkel. Rode biet (al volop mee bezig). Snijbiet. Rode kool (er moet iets anders mogelijk zijn dan de klassieke manier?). Quinoa (het graan van de Andes!). Snijbonen. Eerst proberen er iets mee te maken en dan pas bekijken of ik het wel/niet graag eet.
We zitten hier wel in een wereldstad, maar het aanbod is toch heel wat beperkter én vaak duurder. En daar wordt ik niet altijd gelukkig van. En ik zal er af en toe ook over bloggen, ook al worden die berichten minder vaak gelezen dan andere berichten, ha.

• Meer zorg dragen voor mijn uiterlijk

Dat is een raar voornemen en ik twijfelde dan ook of ik dit wel op deze blog kwijt wil. Maar ik heb niet geweldig getroffen met mijn lijf en bovendien verwaarloos ik het soms. Elementaire dingen zoals mijn droge benen altijd insmeren met bodylotion en mijn gezicht altijd wassen voor ik ga slapen, sla ik te vaak over. Ik gaf dit jaar voor het eerst een beetje geld uit aan beautyproducten (van Kiehl's) maar heb hét product nog niet gevonden. Ik ga in januari alvast naar een schoonheidsspecialiste hier en hoop terug te komen met een gezond vel en een goei productje. En dan liefst dingen zonder chemische brol en niet getest op dieren.
Ik zou ook iets meer aandacht en tijd kunnen geven aan mijn haar, en het niet altijd in een staart draaien. En misschien eens een nieuw kapsel proberen? En uiteraard, mijn gewicht. Deze jojo is niet goed bezig. Ik moet dit jaar gewoon wat volhouden in een koffiekoek-loos land waar ook ander gebak nooit echt lekker is, : gezond eten én sporten. Lopen of spinnen, dat maakt niet uit.

• Vliegreizen compenseren

Het ecomens in mij heeft het moeilijk in Uruguay: geen vlees en weinig vis eten is geen probleem. Maar recycleren is hier echt een uitdaging, met een herbruikbare boodschappentas naar de winkel gaan wordt héél vreemd onthaald. We rijden hier gelukkig heel weinig met de auto.
Maar zo'n lange vliegreis: dat doet al die kleine dagdagelijkse inspanningen teniet.
Michiel gaf me nog een CO2-lesje en dat was nogal hard. Wellicht komt ik 2014 eens overhuis. En ook definitief terug. Dat betekent dus 3x een afstand van duizenden kilometers. Onze spullen doen die vliegreis ook nog eens. Daarnaast vlogen we naar Chili en staan er nog (vlieg)reizen gepland naar Foz de Iguazu en Patagonië (beide aan de Argentijnse kant).
Tonnen CO2 gaan dankzij mij de lucht in: een retourtje België-Uruguay resulteert in een uitstoot van maar liefst 8 ton CO2, dat is meer dan dubbel zoveel als het energieverbruik in huis van een heel jaar voor een gemiddelde Belg. Compenseren kost me 182 euro. Met Oona en Michiel en alle andere reizen erbij loopt dat op. Dit initiatief lijkt ok en transparant. Maar het blijft wringen. Misschien moet ik me voor 2015 voornemen om gewoon níet te vliegen. Maar daar spreken we volgend jaar over, goed?

• Spaans leren

De tijd vliegt voorbij. En dan bedoel ik vooral: de dagen. Ik kan me vaak op het einde van de dag niet echt een beeld vormen van wát ik precies gedaan heb. Gespeeld met Oona, gekookt, wat geschreven, wat gelezen,.. veel meer is het doorgaans niet. Twee avonden per week roept Antonio, onze leraar Spaans, luid incorrecto! door onze woonkamer. En nog eens twee avonden per week doe ik braaf mijn huiswerk. Maar zoals ik al eerder schreef, echt vlot en snel gaat het allemaal niet. Dus ik zal me moeten blijven inzetten en goed moeten studeren om het tegen het einde van het jaar goed te spreken. En ik zal die werkwoordsvervoegingen er gewoon moeten inrammen.

• Fotoboeken maken

Dat is een klein voornemen waar ik me relatief snel en eenvoudig mee van kan af maken. Maar ik sta minstens drie jaar achter, dus het is tijd dat het op een officiële to-do lijst komt.

• Klein keukengenot

Wie me kent (en zelfs wie me niet echt kent en af en toe deze blog leest) weet ik dat ik van eten hou. Ik heb het volgende jaar veel meer tijd voor kleine keukendingen. En ik word gelukkig van kleine keukendingen. En mijn liefstekes worden er ook gelukkig van. Ik denk aan: verse soep maken. Verse iced-tea maken (met rooiboos-thee, hmm). Water koelen met een citroentje (er is hier weer een hittegolf op komst...). Fruitsla. Verschillende soorten brood maken. Nieuwe recepten voor veggieburgers uitproberen. Eens proberen zelf granola te maken. En misschien yoghurt? En groentenbouillon, dat is ook niet zo moeilijk. Ok, die laatste zijn misschien al geen kleine dingen meer. En mag dat eigenlijk wel, een voornemen kiezen dat gewoon super leuk is?

• Wat ik verder ook ga doen:
• veel blijven lezen (het is heerlijk, oh, het is heerlijk)
• brieven schrijven (het is heerlijk, oh, het is écht heerlijk)
• aan mijn boek schrijven (het is heerlijk, oh, het is écht écht écht heerlijk al heb ik geen idee of het ook echt iets wordt)

En dan mijn wensen. Want ineens komt het me zo flauw over, die voornemens. Het gaat over mij mij mij terwijl ik zoveel denk aan wie me lief is. Speciaal voor jullie: wensen uit het diepste van mijn hart.

• Een goede gezondheid

Voor iedereen en dat een heel jaar lang. Want iedereen is nog té jong en heeft het niet verdiend. Ik hoop dat ik enkel in ziekenhuizen moet komen voor mijn tweede wens.

• Een kind voor iedereen die een kind wil

Er is veel verdriet, dicht en ver van mij, bij lieve mensen die naar een kind verlangen dat maar niet komt. Follikelmetingen, bloedverlies, verminderde zaadkwaliteit, ingewikkelde syndromen, miskramen. Quelle misère. Het lijkt wel alsof de helft van mijn generatiegenoten ermee te maken krijgt.
Aan de ongelukkige helft: hou vol, wenen mag, blijf hopen.
Aan de gelukkige helft: geef je armen en je schouder en luister. Zeg geen goedbedoelde troostwoorden, want er wordt heel snel een verkeerd woord gezegd.

• Zorgeloze vakantie

Ik weet dat ik dit jaar een uitzonderlijk jaar mag beleven. Ik moet heel weinig en ik mag heel veel. En vooral: ik ga mooie dingen zien. Ik wens ieder van jullie minstens zo één moment: van verbazing om wat je ziet, dat je brein al het nieuws in je hoofd moet bijeenpuzzelen en waarna je nog dagenlang geniet. Of dat nu een wandeling in de sneeuw is in de Ardennen of aan de voet van een gigantische waterval.

• De slappe lach

Bij mij is het alweer even geleden. Maar ik wens het u toe. Van de hardnekkige soort met buikpijn en kramp in je gezicht.

Dat het een fantastisch 2014 mag worden!

2013: het rapport der voornemens

Zoals elk jaar een rapport. Wrijf je maar al in je handjes want niets ze prettig als lezen waar een ander is in gefaald! Gelukkig voor mij is er ook wat goed nieuws. 

Voornemen #1: meer lezen

Check, check, check!
Ik heb dit jaar meer gelezen dan de voorbije jaren en ik vind dat heerlijk!
Precies weinig geblogd over deze boeken maar dat is minder prioritair. En ok, ik heb de laatste maanden een klein inhaalmanoevre gedaan, maar toch. Achttien Negentien boeken blijft belachelijk weinig. Maar meer dan in 2012 dus mijn voornemen is geslaagd.
En Tom Naegels zegt het zo: "Ik weet dat ik ze nooit allemaal gelezen krijg. Dat is niet erg. Tot het laatste moment zal ik mezelf wijsmaken dat het er nog van komt."

Dus ik blijf boeken toevoegen op mijn to-read lijstje op Goodreads. En het voordeel van zo'n systeem is dat ik jullie ook kan vertellen wat ik dit jaar gelezen heb.

• Mr. Gwyn - Alessandro Baricco
• Post Mortem - Peter Terrin
• Vader - Karl Ove Knausgard
• Zoon - Karl Ove Knausgard
• Alleen maar nette mensen - Robert Vuijsje
• Het verhaal van de dienstmaagd - Margaret Atwood
• Bonita Avenue - Peter Buwalda
• Gelukkige slaven - Tom Lanoye
• Vaslav - Arthur Japin
• Problemski hotel - Dimitri Verhulst
• Zomerhuis met zwembad - Herman Koch
• Stad der zienden - José Saramago
• Stoner - John Williams
• Nooit meer slapen - Willem Frederik Hermans
• Tonio - A.F.Th. van der Heijden 
• Post voor mevrouw  Bromley - Stefan Brijs
• De honderdjarige man die uit het raam klom en verdween - Jonas Jonasson
• Maar buiten is het feest - Arthur Japin
• + EDIT: Een vrouw op de vlucht voor een bericht - Grossman

En ik heb het gevoel dat ik nog boeken ben vergeten maar dat zal dan wel niet. (edit: toch wel! Greet herinnerde me aan het prachtige boek: een vrouw op de vlucht voor een bericht, een fantastisch boek).
En als jij me zou vragen wat dat éne boek is dat je echt zou moeten lezen: Mr. Gwyn van Baricco. Verslind dat boek. Lees het traag. En herlees het.
Van het lijstje dat ik begin dit jaar opsomde heb ik veel niet gelezen. Volgende to-reads transfereer ik dus vrolijk naar 2014:

• De gebroeders Karamazov 
• Hoe durven ze? - Peter Mertens 
•  The Tipping Point -  Malcolm Gladwell
• Joost Vandecasteele (ik lees zijn columns graag, ik denk dat dat een slimme mens is en ik zie (zag) hem soms fietsen in Brussel denk ik, wat hem ook een sympathiek mens maakt)

voornemen #2: water drinken

Gebuisd. Ondanks een klein wedstrijdje met mijn collega waarin we allebei faalden. We dronken wel meer water, maar zeker nog niet genoeg en er waren nog altijd teveel dagen dat ik voor de middag niet één glas water had gedronken op kantoor, enkel bij het ontbijt. 

voornemen #3: goed eten, wat eigenlijk tien voornemens in één zijn

Globaal genomen: geslaagd, maar er is nog veel werk aan de winkel. Of beter gezegd: werk voor ik naar de winkel ga.

• meer bio

Check. Vooral de winkelkar van de Colruyt ligt vol biospullen. Maar fruit en groenten kocht ik nog steeds bij de Turk. Voor 2014 zal ik me tevreden moeten stellen met het zéér beperkte aanbod in de supermarkt aan biovoedsel en het eveneens schrale aanbod in de biowinkels zelf.

• lokaal

Gebuisd vrees ik. Ik ben na een jaar nog niet op de biomarkt geraakt op het Falconplein waar ik vorig jaar van sprak. Ik kocht nog wel bewuster seizoensgroenten, maar dat telt niet.

• meer fair trade

Ik kocht toch al volgende producten regelmatig in de wereldwinkel: curry (niet meer voorradig de laatste maanden, boehoe!), kokosmelk, rietsuiker.

• minder kleur- en bewaarstoffen

Dit voornemen zal er blijven staan voor het derde jaar op rij *bloos* tja.

• minder aspartaam en ander zoet vergif

Check. Ik kickte zo goed als volledig af van cola zero/light (met hulp van mijn werkgever die niet langer deze drankjes gratis aanbood). Ik kocht heel weinig andere light producten. Hier in Uruguay zal dat moeilijk worden. Ze draaien hier overal zoetmiddelen in. Er is in één soort yoghurt zonder zoetstoffen te vinden. En ik heb gezocht in álle winkels.

• meer noten

Check. Maar dat mag nog meer.

• meer aardappelen en daar meer in variëren

Check. Veel puree maar ook andere aardappelgerechten stonden vaker op het menu in 2013.

• meer fruit

Check met de hakken over de sloot/fruitmand. De laatste maanden in Uruguay heb ik fruit systematisch bij mijn ontbijt toegevoegd en dat smaakt me. Er waren dus periodes met veel en periodes met minder fruit.

• minder eten weggooien

Onvoldoende. Ik ging het eens een maand opschrijven maar heb zelfs dát niet volgehouden. En ik vind het echt niet ok van mezelf dat ik zoveel weggooi, en het is iets wat ik echt helemaal in de hand heb. Ik las nog een goed idee: een groentenbouillon kan je ook maken van verlepte groenten (een slappe wortel, een halve bussel peterselie met hangende blaadjes,...).

• meer thee drinken

Onvoldoende. Ik ben meer en meer koffie aan het drinken. Ai.

• geen leren sjakosjen meer

Check. Ik heb een heel mooi nepleren sjakosj gekocht and that's it denk ik.

Ik ben dus redelijk tevreden met mezelf. En ik ben bijna klaar met mijn voornemens voor 2014. En daar komen ook, speciaal voor u, wensen bij. Tot een dezer dagen, lieve lezer! Bedankt voor het meelezen het voorbije jaar!

Run, Katelijne, run!

Oh, wat is lopen toch heerlijk. Een fantastische sport. Om 7u opstaan, schoentjes aan en de wereld ligt aan mijn voeten. Adem in, adem uit, het leven kan beginnen.

Say whaaaaaaat?

Inderdaad, dat dacht ik ook. Zal ik over een paar maanden écht zo'n blogberichten schrijven? Ik betwijfel hoop het.


Het begon zaterdag toen ik een paar sportschoenen ging kopen. Vooral voor de komende reizen (euh ja, er zijn er al drie gepland). En misschien dan toch maar een sportschoen waar ik toch mee zou kunnen lopen. Ik ging voor een fancy model en een gewoon model. Ah ja, want het was een paar kopen en een paar gratis. Ik kocht een loopshortje en dan ook maar een t-shirt, want het was een kledingstuk kopen en eentje gratis. De marketingstrategie van deze Reebok winkel werkte perfect.





En dan sprak het lief motiverende woorden en vertrok ik deze ochtend gewoon. Start-to-run, uiteraard, iederéén doet dat.

Het viel mee want ik was de kutmuziek bij de spinninglessen beu. En de daarbijhorende loze videoclips, aargh. Maar even een complimentje voor mezelf: ik ben ruim vier weken drie keer per week gaan spinnen en dat meestal om 7u 's ochtends, ik heb maar twee lessen geskipt.
Conditioneel ging het lopen goed, ik kon gerust veel meer lopen. Maar wie al eens zo'n schema van dichterbij heeft gekeken weet ook dat die eerste les echt níks voorstelt, dus ik moet maar niet te fier zijn op mezelf.
Het uitzicht, ja, dat viel ook wel mee. Ik loop langs de ene baai

naar de andere baai

en ik passeer ook dit

Waarom iemand dacht 'ik zet hier een gebouw met een minaret' is me een raadsel. Waarop iemand anders moet gedacht hebben 'en we zetten hier het zoölogisch museum in'. Rare mensen hier, ik zei het al.

Uiteraard viel er ook heel wat tegen. Maar het is hier dertig graden, het is bijna Kerstmis, dus geen plaats voor negativiteit. De problemen dus mét oplossingen:

• pijntje aan mijn achillespees: onderzoeken of het aan mijn voet of schoen ligt. Compeed plakken indien nodig. Rustig blijven en bedenken dat zo'n nieuwe schoen, hoe blits ook, misschien moet wennen aan mijn voet
• pijntje aan mijn lies: braaf het schema volgen en niks overhaasten
• oortjes die uit mijn oren vallen: oortjes vallen altíjd uit mijn oren, zelfs als ik doodstil zit op de trein (in een ver, ver verleden lijkt dat al). Optie koptelefoon uitproberen
• alleen een motiverende stem en geen muziek -> oplossen met Spotify, start-to-run podcast of wat dan ook

En dan moet ik mijn jaarlijks blogbericht met voornemens nog schrijven. 

Het briefschrijfproject

Ik wil u binnenkort een brief schrijven.
Een echte. Die ginder met de post vertrekt en hier met de post in uw brievenbus toekomt.
Ik ga dat goed doen.
Ik zal mooi papier zoeken. Ik zal eraan voelen. En verder zoeken als het niet is wat ik zoek. Het papier met het juiste gewicht, de juiste textuur,  de juiste kleur wit.
Ik zal een mooie balpen kiezen. Ik zal nog eens zuchten dat ik nog steeds niet kan schrijven met een échte pen, maar ik zal ter compensatie een balpen zoeken met een mooie klare lijn, die glijdt over dat juiste papier en nooit geen klodders inkt achter laat.
Ik zal zegels kopen, ik zal uw adres en het mijne op de envelop schrijven en ik zal zoeken naar een postbus op de plek waar ik zal wonen, onderweg naar de bakker of een café

En op een dag ziet gij plots: een brief. Met een rood/blauw randje. By air mail. Par avion.


Ge weet niet wanneer, want ik, ik heb een heel jaar tijd.
Ge weet niet wat ik u zal schrijven. Zinnen beladen met heimwee of woorden die knetteren van zottigheid.
Ge weet niet hoe uitvoerig ik zal schrijven, want misschien ben ik wel bereid om veel pesos te betalen, voor niet meer dan een lange zin.

Dit zijn de spelregels.
Ik schrijf u een brief. Gij moet maar één ding doen: mij laten weten waarom ik u zou schrijven.
Stuur mij een sms, een e-mail, plak een post-it op mijn bureau. Ik wil woorden die ik kan herlezen waarom ik u zou schrijven. Dat mag beknopt. Er is misschien een korte goede reden. Dat mag uitvoerig als u denkt dat er argumentatie nodig is.
Vraag mij lief een brief en ik zal er u één schrijven. Maar vraag het niet luidop, want woorden die enkel zijn gezegd, worden te snel vergeten.
Dus schrijf, sms of mail mij kort: daarom wil ik van u een brief.


Dit is spannend.
Ik weet niet helemaal wie dit zal lezen, en wie er, een brief wil krijgen én mij dit zal laten weten. Misschien hebben wij elkaar al een tijd niet gezien en maakt dit jaar, wat is een jaar, weinig uit. Misschien zien we elkaar nu bijna elke dag en zal ik u toch ergens missen. Of gij mij. Of niet. Daarover kan ik dan schrijven.

Dit is spannend.
Wie zal mij het eerst om een brief vragen? Wie zal ik het eerst schrijven?

En dit is spannend.
Want ik kom terug. En dan zal het niet zijn zoals het was, want ik schreef u een brief. 

operatie #1 met een recept en een dilemma

15 oktober zal er niet sneller zijn dan ik denk. Omdat ik er namelijk veel aan denk. En dan gaat de tijd niet rapper of sneller maar exact zoals hij is. Dus, nog maar 8 weken.
En ja, er zijn nog wat kleine details die moeten geregeld worden (ahum).
Ons huis is intussen onderverhuurd. Met meubels. Maar ik denk niet: met voorraadkast.
Dus daarom: operatie #1: eet de voorraad

Ik neem me voor om vanaf nu elke keer dat ik kook*, minstens 1 ingrediënt te gebruiken uit de kast.
Want daar staat nog vanalles.

Dit weekend heb ik iets nieuws gemaakt met maar liefst 3 kastingrediënten. En de porto (zie verder) kwam ook uit de kast, maar dat telt niet.
Ik had me losjes geïnspireerd op wat recepten op internet maar ik weet niet meer welke. En het is het seizoen want de tomaten zijn nu goedkoop én keilekker.

Tomaten gevuld met linzen


Hol tomaten uit. Ik weet niet hoeveel tomaten. Ik nam er 8 kleine. Maar ik had nog vulling over. Maar dat is lekker, de dag erna, dus ge moet dat niet precies uitrekenen.
Hou de binnenkant bij voor iets anders lekkers (soep, ik zeg maar iets).
Laat de tomaten even ondersteboven uitlekken.
Kook bruine/zwarte gedroogde linzen** (kast!) (geen gele, die verpulveren en dat willen we niet) met een paar takjes tijm en blaadjes laurier.
Snij een ui/sjalotjes.
Zet de tomaten (ongevuld dus) in de oven in een ovenschaal met wat olijfolie.
Stoof de ui glazig en doe er een eetlepel bloem bij. Schenk er dan een half glaasje porto bij en drink de andere helft van het glas op. En het als het niet genoeg is, doe er nog een half glas bij en schenk uw eigen ook nog wat in.
Klein blikje tomatenpuree erbij (kast!). Goed roeren. Blik/bokaal witte bonen erbij (kast!).
Als de linzen klaar zijn, vis de takjes eruit en doe dat dan bij het tomatenmengsel en kruid af (met wat je lekker vindt, ik koos voor rozemarijn).
Snijd een zachte, sterk smakende geitenkaas is stukken en brokken en meng onder de linzen.
Vul de tomaten (die zijn ondertussen gaar) met het mengsel en zet nog even in de oven.
Als je nog wat kaas over hebt om er bovenop te leggen en dan onder de grill, dat lijkt me ideaal.
Ik dacht er pas aan toen alle kaas in mijn tomaten zat.

Lekker met bulghur (kast!).

Smakelijk!

Dilemma #1
Neem ik kruiden mee naar Montevideo? Of is dat net zonde en kan ik beter leren koken met de kruiden die ze daar hebben?

*Edit: we zijn een dag later, ik heb een super lekkere salade met kaasflapjes gemaakt voor onverwacht verliefd bezoek en heb niks uit de kast gepakt. Morgen beter!
**Luiewijvenversie: linzen uit blik (staat ook nog in de kast, dus kans is groot dat ik dit opnieuw maak). Linzen dan wel goed spoelen.