Kijk mee wat Goodreads (wat een uitvinding!) mij vertelt:
Dat is bijna het dubbele van vorig jaar. En ik denk ook een levensrecord.
Lezen doet zoveel voor mij.
Ik schreef al enthousiast over de toppers van het voorjaar, en ook het najaar bracht veel goeds.
Over het dikste boek waarin ik 41 uren las schreef ik al een apart blogpostje, en terecht. Wat een boek: Max, Mischa en het Tet-offensief. Niet twijfelen als je in de bib of de boekhandel staat.
En verder heb ik nog wat te zeggen over...
Historische romans, dat is niet zo mijn genre. Maar ik ben blij dat ik me voor dit boek heb laten overtuigen. Wat dit boek voor mij bijzonder maakte, was de vertelstijl. Anders dan anders, en heel meeslepend.
Deze schrijver was mijn ontdekking van 2016. Maar dit boek weet ik me echt geen raad. Zeker niet na de epiloog die alles wat verduidelijkte maar me nog meer verwarde tegelijkertijd. Dus, wil er iemand dit boek lezen zodat we erover kunnen praten? Want ik weet niet goed of ik dat cocaïne-tripje geweldig of vreselijk vond.
Claudia De Breij - Neem een geit
Wie leest er eigenlijk graag zelfhulpboeken? Ik zeker niet, al is dat louter uit vooroordeel, want ik heb denk ik nog nooit een écht zelfhulpboek gelezen. Dit boekje komt anders aardig in de buurt. Cabaretière Claudia De Breij deelt hier levenswijsheden. Van zichzelf, maar vooral, van oude wijze mensen, voornamelijk bekende Nederlanders. Snel doorgelezen, maar op een of andere manier heb ik er veel aan gehad, want sommige zaken zijn echt blijven hangen. Zoals het verhaal waar het boekje zijn titel van heeft gekregen. Dus toch een topper qua non-fictie, want later op het jaar kon Bleri Lleshi mij niet helemaal overtuigen (met zijn boeken weliswaar, van zijn visie ben ik wel fan).
Tom Lanoye - Zuivering
Ja, ik ben fan. Ik was een enthousiaste lezer van Lanoye tot ik Sprakeloos las. Van toen af, ben ik een regelrechte fan. Ik had dit boek dus ook al in mijn bezit een week na verschijnen. Ik vind het bijzonder fijn dat dit boek zo mooi is uitgegeven. Het beeld van Koen Vanmechelen klopt echt per-fect met het boek, maar ook de kaft, het papier, de kleuren, de typografie, wat een vakmanschap.
Lanoye kan het zich ook hier weer permiteren: een bombastische taal met een enorm rijke woordenschat, zinnen om te degusteren. Bovenop een boeiend verhaal dat ook écht ergens heen gaat. Spijtig dat hij zich van een stom literair trukje bedient, dat mij wat is geen ergeren. Maar echte fans laten zich niet tegenhouden door zo'n detail.
Juli Zeh - Ons soort mensen
Ik weet niet op welke manier dit boek op mijn to-read lijstje is beland. Maar dat was een goede zaak, want dit dikke boek heeft me een paar weken in Unterleuten laten wonen. Een kleine dorpsgemeenschap, waar iedereen met iedereen wel 'een dingetje heeft'. En dan is er een plan om windmolens te bouwen. Dit boek heeft me echt een lesje geleerd in personage-opbouw. Wat kan die Juli Zeh goed mensen typeren en ze heel snel laten 'leven'. Ik heb echt gesmuld van dit boek, ik keek uit naar mijn treinritjes om te lezen zoals iemand anders uitkijkt naar zijn dagelijkse soap. En tussendoor staan er nog wat levenswijsheden te lezen. Straf.
Paolo Cognetti - De acht bergen
Ik wou 2017 afsluiten met echt een mooi boek en dit was perfect. Ik heb iets met bergen. Of nee, ik verlang vooral naar een uitzicht. En als er in dat uitzicht bergen staan, is het nog beter. In de bergen is er rust en zuivere lucht, twee dingen die ik soms erg mis. En dit boek vertelt een prachtig verhaal over vriendschap in een prachtig decor. Dit lijkt me echt een boek om te verfilmen. Die film hoef ik dan zeker niet te zien, want die zit al helemaal in mijn hoofd (en daar is Bruno een bijzonder knappe, ruige, stoere man trouwens, ik zou geen film willen waar dat personage wordt vertolkt door een gladde wonderboy uit Hollywood).
2018 ben ik gestart met Het Achtste Leven (voor Brilka), weer een dik boek, een familiegeschiedenis. De eerste 239 pagina's zijn alvast veelbelovend, Meer van dat, kom maar af, gij 2018, vol boekentips!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten