Maar nu kom ik er helemaal voor uit: lezen is mijn hobby!
Ik las dit jaar maar liefst 48 boeken. Leesdoel ruim behaald dus en zo fijn dat Goodreads dat netjes voor me bijhoudt.
Maar eigenlijk doet dat er weinig toe, het was gewoon weer heerlijk wát ik allemaal gelezen heb.
Dat dunste boekje van Carson McCullers en die dikste klepper die zich afspeelt in Georgië zijn alvast twee heel grote aanraders. Maar ik gaf nog veel sterren....
Het gekke is dat na zo'n bericht of gesprek over boeken, vrienden en kennissen zich spontaan beginnen excuseren en opsommingen maken waarom ze weinig lezen.
Ik kan daarop dan drie dingen antwoorden.
Ten eerste, ik kijk geen tv. Geen series, geen Netflix. Ik mis ongeveer alles en ja hoor, ik heb wel degelijk het gevoel dat ik iets 'mis'. Ik vind ook helemaal niet dat een boek lezen 'beter' is dan Netflixen, zeker niet met die extreem hoge kwaliteit van vele series. Maar het is gewoon een feit: ik doe aan binge reading, anderen aan binge watching.
Ten tweede, een tip: je moet altijd weten wat je volgende boek gaat zijn. Dat helpt echt om meer te lezen. Ik heb een paar goede leesvrienden wiens leestips ik zeer ter harte neem, en ik bedenk altijd wat mijn volgende opties zijn. Zo blijf ik lezen en val ik nooit stil. En ik heb meestal meerdere opties, want elk boek vereist zijn goed moment.
Ten derde, hé, wat maakt het uit. Ik lees, jij leest niet of weinig, anderen lezen nog meer. You do you, ik vind dat een schoon idee voor 2019.
(en ten vierde: ik lees ook nog altijd weinig, want volgens dit artikel kan je tot wel 1000 boeken per jaar lezen in de tijd die je aan sociale media besteedt...)
Een paar hoogtepunten van mijn leesjaar:
Het verhaal van Penelope meesterlijk herverteld door Margaret Atwoord. Het hedendaagse tintje moest niet zo nodig voor mij, maar het doet me veel zin krijgen om terug wat meer oerklassieke literatuur te lezen, al dan niet in hervertellingen zoals deze.
Van Johan Harstad las ik vorig jaar het magistrale Max, Mischa en het Tet-offensief. Ook dit boek was absoluut prachtig, al was het soms wat te eenduidig en voorspelbaar.
Je kan naar soaps kijken of De Buddenbrooks lezen. Héérlijk. Een dikke familieroman waarin zoveel karakters voorbij waaien, soms hilarisch, soms ontroerend. Pageturner van wereldklasse.
Ik was al een officiële John Irving fan en heb me voorgenomen alles te lezen. Dat is wel wat werk want de man schrijft alleen maar dikke kleppers. In een mens heb ik zeer graag gelezen dit jaar. De regels van het ciderhuis vond ik nóg beter: dat verhaal is echt blijven hangen.
Soms wil je gewoon een rustig, schoon verhaal. Dat is Een heel leven. Op reis gaan in een boek, in een leven. Wreed schoon.
Ik kende het werk van Marina Abramovic een beetje. Deze autobiografie werd langs verschillende kanten aangeraden en ik ben blij dat ik die aanbevelingen heb gevolgd. Straffe vrouw, straf boek. Te lezen met YouTube en Google bij de hand.
Georgië, ik weet dat zelfs niet zo goed liggen. Maar deze familieroman is zo goed, ik wil nu op reis naar Georgië.
Ik heb 100% zeker dat ik dit boekje nog ga herlezen. Het deed me heel erg denken aan The Old Man And The Sea (E. Hemmingway) en het is, denk ik, net zo goed. Maar daarvoor moet ik het nog eens lezen. Een intense wereld in een dunne novelle.
Ik tipte dit boekje al bij mijn zomertips. Nog steeds gelukkig dat ik me over mijn angst heen zette (wie wil er nu een boek lezen over de dood?). Ik heb hier zoveel aan gehad, dit boek was op veel manieren zeer inspirerend. Het gaf me toen ook veel goesting om zélf terug meer te schrijven, een goesting die de laatste tijd ergens is ondergesneeuwd. Dus misschien moet ik nu nog eens wat fragmenten herlezen.
Een tip van Michiel! En zeer graag gelezen. Over de liefde. Met grote L. In het Engels, en ik vond het toch ontspannend. Heel mooie personages. Over het einde zijn Michiel en ik het niet eens, dus graag nog lezers om het daar eens over te hebben.
Ook deze zat in het zomerlijstje. Dit is echt een speciaal, maar ongelofelijk straf boek. Doet me eraan herinneren dat ik nog veel moet bijlezen van Peter Verhelst.
Ik las dit boek in een (toevallige) reeks van boeken over ontwrichte gezinnen. Brandbaar huwelijk (A.M. Homes) was sterk, Het doorboorde hart (A. Nothomb) was ook zeer goed. Maar dit? Wow. Ik was er niet goed van. Zo sterk ondanks dat de afloop dus op de eerste pagina staat: kleine brandjes overal.
Wat een topboek van Bart Moeyaert. Ok, ik ben fan, maar hoe doet hij dat toch, zo weinig schrijven en zo veel vertellen? Hij slaagt er meesterlijk in om Bianca, het hoofdpersonage, te doen leven. Onder de indruk. Moest het niet zo schoon uitgegeven zijn, ik zou veel zinnen hebben onderlijnd. Soms is het echt een goede beslissing om een écht boek te kopen en geen e-book.
Nog fanmail... Voor non-fictie zowaar. Dit boek van mijn collega en zijn echtgenoot is een hoogvlieger: prachtige foto's en fascinerende verhalen. Het boek had een succesvolle start en ik kan alleen maar hopen dat er een vervolg komt... verhalen genoeg! Een ideaal cadeauboek ook.
Laatste boek van 2018 en wat een topper. Weer een familieroman (mijn voorkeur van het voorbije jaar?) die zich afspeelt in Korea en Japan. Klein beetje historische achtergrond, maar vooral tragische personages. Een filmisch boek, waarvan ik nooit een eventuele film zou willen bekijken, want echt waar, ik heb het helemaal gezien.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten