Leesjaar 2024

Het leven hangt aaneen met gewoontes. 

Maar helaas, ik maakte geen boekenoverzicht vorig jaar. Dat was onmogelijk op dat moment, en ik heb er nog aan gedacht, dat ik dat jammer vond en vind. 

Gelukkig zijn er al-tijd boeken in mijn leven en was 2024 een beter jaar, zelfs een fantastisch leesjaar. Dus terug naar mijn heerlijke gewoonte: een boekenjaaroverzicht! 

Ik was wat bang om mijn leesritme te verliezen zonder het pendelen naar Brussel. Niet nodig, zo bleek. Werken tússen de boeken heeft duidelijk ook een goede invloed. En bovendien zijn de audioboeken duidelijk een blijvertje en weet ik steeds beter welke boeken ik wil luisteren, welke ik wil lezen op mijn e-reader en welke ik wil lezen op papier. Op die manier lees ik nu vaker verschillende boeken tegelijk, wat vroeger ondenkbaar leek. 

Voor wie wil meer wil lezen is mijn belangrijkste tip: je moet altijd je volgende boek hebben klaarliggen. Liefst twee of drie. Zeker na goede boeken is er een kans om stil te vallen, dus dan komt het erop aan het juiste, volgende boek te kiezen. Dus hou boekenlijstjes bij, maak reservaties in de bib, koop boeken bij een echte boekhandelaar, die je met zo'n glimlach je nieuwe boeken overhandigt dat je je al schuldig zou voelen moest je die boeken nu niet meteen gaan lezen... Laat het ene boek altijd volgen op het andere. 

Een goed leesjaar dus, veel boeken gelezen, en veel goede boeken gelezen! 

In willekeurige volgorde, of toch niet helemaal, want ik wil beginnen met All Fours van Miranda July. Ik probeer me nooit te belezen of te verheven te voelen voor een hype-boek. Gelukkig maar, want wat is dit een ontzettend goed boek. Steengoede roman. Ook hoe er (veel!) over seks wordt geschreven vond ik ontzettend straf en ongezien. Een pijnlijk besef hoeveel boeken er worden geschreven vanuit het perspectief van de wat oudere witte cis-man en dat me dat nooit echt is opgevallen. Ik heb dit zo graag gelezen en kijk er ontzettend naar uit om het te herlezen.

Ik had hoge verwachtingen van Anneleen van Offel - De stem van Sulina. Ik vond haar debuut heel straf en oh dit boek, een boek naar mijn hart. Niet echt in een genre te plaatsen (moeilijk voor bibliothecarissen trouwens!). Voor mij werkte de mix van een soort reisverslag, een moederboek, essays en gewoon een goed verhaal. 

Over naar ontzettend sterke non-fictie: Handicap, een bevrijding van Anaïs Van Ertvelde. 
De auteur wou dit boek niet schrijven, maar ze kon niet anders. Altijd die educatieve positie innemen, altijd toch weer bij die handicap uitkomen, was het echt altijd aan haar om dingen eens een beetje uit te leggen? Wat ben ik blij dat ze dit boek toch schreef. Het is razend interessant. Zonder ooit belerend te zijn, kreeg ik een serieuze les gespeld. Anaïs van Ertvelde laat je heel dichtbij komen, maar ze is wel streng en vasthoudend. Ik weet dat je misschien niet zo happig bent om een boek te lezen over handicap, maar doe het toch maar. 

Educate yourself, ik vind dat steeds meer een morele plicht. Daarom las ik ook In Their Shoes: Navigating Non-Binary Life van Jamie Windust. Het voelde niet juist om een of twee keer per jaar met een non-binaire vriend een groot gesprek te hebben, om bij te leren. Ik besefte plots dat die het misschien wel gehad had met al die gesprekken over voornaamwoorden die bijna altijd beginnen met gezeur 'dat dat toch echt niet zo eenvoudig is.'. Ik leerde in dit boek dat er zoveel belangrijkere dingen zijn om te bespreken over non-binariteit.  Dus even in hun schoenen. Ik vermoed dat er betere, interessantere boeken over het thema zijn, en die moet ik ook lezen. Zodat ik met mijn vriend gewoon kan praten over hun superschattige zoontje en kleine baby'tje.  

Audioboeken zijn geweldig, zeker bij het boek Armoede uitgelegd aan mensen met geld van Tim Sjongers. Het leek alsof hij het aan mij persoonlijk uitlegde: wat ik als mens mét geld, opgegroeid in een huis met weinig geld maar geen honger of uitgestelde medische behandelingen moet weten over mensen zonder geld. Ik beschouw mezelf toch sociaal voelend en redelijk onderlegd in maatschappelijke uitsluitingsmechanismes, en toch was dit boek echt een eye-opener. Bovendien fijn dat de auteur wegblijft van het helden-verhaal (kijk eens wat ik ondanks de generatie-armoede toch bereikt heb, een verhaal dat te vaak gekaapt wordt door het neo-liberalisme.  Belangrijk en leest vlot. 

En dan nog een boek dat ik eigenlijk niet wou lezen. Ik voelde me dit jaar echt platgeslagen door deze wereld en al die verschrikkelijke dingen die elke dag, elk uur gebeuren. Al mijn optimisme over de wereldconflicten werd helemaal onderuit gehaald. Ik hoorde Jaap Scholten een stuk voorlezen uit zijn boek Drie zakken dameskleding, twee cakes Kyiv en een sniper: naar de grens van Oekraïne, en verder. Ik kocht het boek diezelfde avond en moest het lezen omdat ik het niet wou lezen, niet wou horen. Het is een verslag dat me raakte. En dan het besef: dit is een verslag over de eerste maanden van de oorlog.
Dat is al 2,5 jaar geleden.
Slik.
Als ik dat boek zie liggen op een stapeltje in mijn huis waar het veilig en warm is, dan probeer ik er nog 4 of 5 andere bij te denken, met dezelfde verhalen van gewone mensen voor wie het leven nu al zo lang buitengewoon is, buitengewoon zwaar, buitengewoon uitzichtloos. Dat is een moeilijke gedachte. Maar noodzakelijk. 

Een mooie volgende tips is Babs Gons met Doe het toch maar.
Ik denk dat het een collega was die deze tip gaf. Op een avond zaten Hannes en ik ademloos te luisteren. Het is ontzettend heerlijk om samen te luisteren, samen op te gaan in zo'n mooie, straffe woorden. Ik denk dat we gehuild hebben, bij het gedicht Juist als we stil zijn.
Ook het titelgedicht is fenomenaal, kijk ook maar op YouTube, Doe het toch maar werd een soort mantra. Maar mijn lievelingsgedicht is toch Precies goed. Of nee, de brief aan die andere heldin, Wislawe Szymborska. En dit is nog maar één bundel. Het moet eens lukken om haar live te zien, of nog beter, live in de bib. Eens kijken of me dat lukt in 2025!

Ik had zoals vele fans uitgekeken naar Een ander leven van Bart Moeyaert. Die boekjes van privé domein hebben zoiets moois en ik voelde veel dankbaarheid voor deze pagina's, voor dit verhaal. De schrijver worstelt en nooit wordt dat een pose of een excuus. Ik heb om veel redenen veel aan mijn vader gedacht. Een ander boek, een fantastisch boek. 

Ik las moederboeken. Bloedzang van Caro Van Thuyne vond ik fenomenaal. Ik had de auteur live gezien in een literair programma op Theater aan Zee en ik wist meteen: daar moet ik wezen, dat moet ik lezen. Het is een origineel boek, een boek met lef, barok, zo veel beelden. Een boek waarbij je jezelf soms even moet herinneren om te te blijven ademen. Ze gaf deze zomer trouwens ook een leeslijst mee... 

Ik had een concept bedacht voor het festival 24u van Permeke. Een grote leesclub, waarbij een aantal leesclubs hetzelfde boek zouden lezen en dat dan in een leesclub XL bespreken mét de auteur erbij. Wat een goede beslissing om hiervoor het nieuwe boek van Lize Spit te kiezen, Autobiografie van mijn lichaam. Ik had Het Smelt gelezen en vond dat goed. De eerlijke vinder vond ik straffer, er is een beeld uit dit boek dat ik zo helder voor me zie, dat ik er precies altijd naar kan terug gaan. Dat zijn de boeken die me doen léven. Maar dan is er dit boek. Het is echt heel heel goed. De fans zijn enthousiast, en ik kan maar hopen dat ook alle nog-niet-fans dit boek zullen lezen. Het is een zwaar thema, maar het zwaarste hoofdstuk voor mij is wanneer ze genadeloos naar de verhouding met haar eigen lichaam kijkt. 

Op dat festival was ook Jonathan Coe van wie ik nog helemaal niets had gelezen. Dat heb ik met veel plezier recht gezet, door op een paar maanden 3 boeken en een half te lezen. Zijn recente boek kocht ik in het Nederlands maar beluisterde ik uiteindelijk, de audio-versie is geweldig. Ik was rond driekwart even verveeld, maar de plot was grandioos. En die lift-scène, nooit gedacht dat een oudere man dát zo goed zou kunnen vertellen, en die scène komt dan ook een aantal keer terug, zo straf gedaan. 

Ook tegenvallers. Laat me eerlijk zijn: het is ook leuk om daarover te schrijven. 

Ik las Dius van Stefan Hertmans. Heel goed boek, maar het deed me helemaal niets, het liet me koud. Niets aan te doen. Ook Abel van Alessandro Baricco viel me tegen. Niet slecht, maar ik zit te wachten op nog eens een écht goed boek van hem. 

Ik wou Empusion van Olga Tockarzuk graag heel goed vinden, maar dat is me niet gelukt. Ik voelde me te dom, het is een boek vol referenties naar De Toverberg. De achterflap vertelt me dat het een soort feministische versie van deze klassieker is, maar ondanks dat ik De Toverberg zelfs ooit gelezen heb, begrijp ik dit helemaal niet. Ook de nieuwe van Murakami - De stad met zijn onvaste muren raakte me helemaal niet. Het voelde heel erg als een B-kantje, iets wat nog ergens in een schuif lag, en dat blijkt ook uit het nawoord. 

Het jaaroverzicht kan je bekijken op Goodreads, trotse fan van het eerste uur (2014!)

Oh, er zijn nog zoveel boeken waar ik iets over wil zeggen. 

Ik zie jullie graag in 2025. Over boeken praten is misschien even leuk als boeken lezen. 

Mijn leesjaar 2021

 Al zes jaar op rij schrijf ik met veel, veel plezier een verslag van mijn leesjaar. 

Het is heerlijk om terug te blikken op een jaar waarin ik uitzonderlijk veel las. En vooral: ik had het gevoel er nog meer dan ooit van te genieten. 

Ik haalde mijn leesdoel (45 boeken) ruim, net als de vorige jaren. Meer dan een boek per week, dat is  een record, maar het was dan ook een bijzonder jaar, waarin ik onverwacht meer tijd had om te lezen. Maar veel meer dan over deze cijfertjes gaat het over wát ik las natuurlijk. 

De ontdekking van het jaar: audioboeken. 

Ik ging door een moeilijke periode de voorbije maanden: ik kon me moeilijk concentreren op een verhaal, en dat net in die maanden waarin ik veel tijd had. Mijn goede vriendin Sofie raadde me een proefabonnement aan op Storytel en het bevalt me prima. Ik begon met non-fictie omdat ik wat schrik had voor een stem die aan een verhaal toch ook een interpretatie zou geven. Ik begon met een ontzettend dik boek dat ik al lang 'moest' lezen maar nooit toe kwam: Sapiens van Yuval Noah Harari. Ineens goed voor 17 uur luisterplezier. Dat leek me echt onnozel, maar die uren zijn voorbij gevlogen. Ik luisterde vooral tijdens lange wandelingen. en ik vond het bijna de hele tijd interessant. Vervolgens durfde ik fictie aan omdat sommige auteurs blijkbaar hun eigen boeken inlezen, dat leek me net wél een toegevoegde waarde. En vervolgens werd ik verliefd op Neil Gaiman die me uren lang vertelde over de Norse Mythology. Engelse boeken lezen vind ik moeilijk, maar ze beluisteren is een stuk eenvoudiger merkte ik. Wat een zaligheid. Dit was ongetwijfeld echt het hoogtepunt van mijn leesjaar: een boek dat ik dus niet las maar luisterde. Het was helemaal wat ik nodig had op dat moment: verhalen om helemaal in te verdwijnen die me zacht worden verteld. Alsof Neil naast me zat en af en toe over mijn ruggetje wreef en me verzekerde dat het echt goed zou komen. Dit boek luisteren moet zowat het meest heilzame zijn geweest die donkere maanden. Wat een boek niet kan doen. Ik heb daarna ook nog naar Stardust geluisterd, een boek dat ik op basis van z'n genre (fantasy) nóóit zou kiezen, maar als Neil het me voorleest, dan kan ik al eens van mening veranderen.

Heel gezellig was Zeven soorten honger, geschreven en voorgelezen door Renate Dorrestein. Een héérlijk verhaal dat vaak pijnlijk grappig is en het is ontzettend fijn om de ironie en het sarcasme in de intonatie van Renate's stem te horen. 

Later luisterde ik ook naar boeken ingelezen door andere voorlezers. Voorlezer Hans Kesting las me Ze hebben mijn vader vermoord voor van Edouard Louis. Heel aangenaam. Het andere 'deel', Strijd en metamorfose van een vrouw vond ik minder, en misschien kwam dat ook wel door de andere voorleesstem, die me minder beviel. 

Ik heb in elk geval mijn abonnement op Storytel nog wat verlengd en denk dat ik dat ga afwisselen met Kobo Plus. Ik zal terug wat minder tijd hebben in 2022 en er zijn ook nog zoveel heerlijke podcasts (mijn tips).

De hypes

Ik las ook dit jaar enkele hype-boeken, al is een 'hype' in de boekenwereld meestal nog relatief. Prachtige wereld, waar ben je van Sally Rooney vond ik niet goed en niet slecht. Het is een verslavend feuilleton en soms was het echt meer, maar al te vaak ook niet. Benieuwd naar de reeks over haar eerste boek. 

Ik las ook twee delen van de trilogie van de Deense sensatie Tove Ditlevsen: Kindertijd en Jeugd. Het eerste las ik graag, maar bij het tweede was ik echt helemaal om. Het derde deel staat te lonken op mijn boekenrek (want de boekjes zijn mooi uitgegeven bij Das Mag) maar ik wil het nog even sparen. Shuggie Bain van Douglas Stuart is echt heel goed en meeslepend, wat een personages, gewoon echt een goed boek dat terecht in veel eindejaarslijstjes is beland. 

De overlevenden van Alex Schulman werd gehypet als het ideale zomerboek en dat is wat mij betreft helemaal waar. En ik vond het einde wél goed, waar daarover verschillen de meningen sterk. 

Ik las ook het Zoutpad van Raynor Winn maar ergerde me gek aan lamlendige personages die zo'n domme beslissingen nemen de hele tijd (en het verhaal is echt gebeurd, dat maakt het pijnlijker). Maar ik bleef wel aan een snel tempo lezen, ondanks mijn frustraties. Een gelijkaardig boek rond het thema 'vrouw overgeleverd aan de woeste natuur aan de kust' Ik ben een eiland kon helaas de verwachtingen die ik had bij die prachtige titel niet waarmaken. Ik raakte nooit echt geboeid door het verhaal, jammer want het is ook best goed geschreven. Soms is het gewoon niet duidelijk waarom het niet klikt met een boek. 

Gelukkig las ik ook De geschiedenis van mijn seksualiteit van jong talent Sofie/Tobi Lakmaker, een verademing!

Een nieuw lief, een nieuwe boekenkast

Zeggen dat ik mijn lief gekozen heb op basis van zijn gevulde boekenkast zou wat overtdreven zijn, maar toch. Nog voor we elkaar hadden gezien, tipte hij me het werk van Peter van den Ende. Hij had gelijk, wat een prachtboek is Zwerveling! Echt eentje om te hébben. Ik zet doorgaans geen prentenboeken in deze lijst, maar dit is de uitzondering meer dan waard. M'n lief wees me ook de weg naar Eva Meijer (ik las De nieuwe rivier, vond ik bevreemdend maar wel goed). En ik waagde me eindelijk nog eens aan Erwin Mortier, al werd ik er niet van omver geblazen, hoe erudiet de man ook schrijft. Ik pakte ook Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman uit zijn boekenkast, maar kan me ondanks de 4 sterren die ik gaf weinig herinneren van het verhaal. Mogelijk iets met focus en verliefdheid? Er staan in elk geval nog véél boeken op mij te wachten...

De 'dunnekes'

Ik las dit jaar precies meer dunne boekjes, kleine boekjes, fijne boekjes. Het boekje van Dirk van Duppen - Zo verliep de tijd die me toegemeten was, beantwoordde helemaal aan mijn verwachtingen. Het boekje van mijn held Peter de Graef Wie ben ik? En Gij? - viel me dan net wat tegen. De dunne novelle Wat wij zagen van Hanna Bervoets heb ik graag lezen, maar is me dan toch niet echt bijgebleven.  Mijn favoriete boekenpodcast Boeken FM (zie mijn blogbericht over podcasts) deed me veel lezen, eindelijk ook Mrs. Dalloway van Virigina Woolf. Heerlijk! 
Eens een dun boekje lezen kan zo veel deugd doen...

Meer non-fictie dan ooit

Ik lees nog altijd omdat ik verhalen wil horen, dat is wat me drijft, waar ik naar verlang als ik een boek open sla. Maar natuurlijk kan het lezen van non-fictie ook heel aangenaam zijn, of leerzaam. Dit jaar las ik uitzonderlijk veel non-fictie. Ik las Men Explain Things to Me van Rebecca Solnit, en dat was echt een verademing. Zo'n boek dat ik zou aanraden aan alle jonge mensen, het verheldert hoe mannen en vrouwen zich in de wereld vandaag verhouden... Ik las het toevallig net voor een ontmoeting met een old-skool alfa-mannetje, heel confronterend. De eenzame eeuw van Noreena Hertz is een dikke klepper, ik heb me er wat door moeten worstelen, en het is niet zo'n vrolijk beeld van de wereld, maar wel heel interessant.

Ik was in mijn donkere maanden heel erg zoekende en dus ik las ik wel wat rond depressie. Het boekje van Eva Meijer - De grenzen van mijn taal vond ik echt heel inzichtelijk en ook ontzettend goed geschreven. Ik las ook de heel dikke 'depressie-klassieker' Demonen van de middag van Andrew Solomon. Ik had er veel aan, al heb ik hier en daar ook wat hoofdstukken overgeslagen. Jammer dat dit al een 'oud' boek is, ik had graag nieuwe inzichten gelezen rond bijvoorbeeld antidepressiva. Ook het ervaringsverslag Pil van komiek Mike Boddé heeft me geholpen, al was dat boek voor mij vooral een schets van hoeveel erger het nog kan gaan in het leven. De Genezing van de Krekel van eeuwige favoriet Toon Tellegen bood me zoveel zachtheid dat ik mezelf een beetje beter kon verdragen. Ik zou het iedereen aanraden die in aanraking komt met depressie.

Ik kwam in mijn hele zoektocht ook bij het boeddhisme uit en er is nog altijd geen betere manier om iets nieuws te leren dan via boeken. Een kleine inleiding in het boeddhisme van Edel Maex is echt een goede basis, maar zijn boeken zijn zo ongelofelijk serieus. Dan vond ik veel meer aansluiting bij Tom Hannes, waarbij ik het meeste had aan Wat ik kan leren van Boeddha. Fijn stuntelig, grappig (ja, de boeddha was me er eentje!) en verhelderend.

En nog in 't kort enkele toppers:

• voorgelezen jeugdboek: De Geheime Tuin, in een recente vertaling van Imme Dros. Uren heb ik genoten met Oona van dit trage, prachtige boek. 
• kortverhalen: Ik hou van Carson Mc Culllers, en dus ook van Alle Verhalen, wat een sfeer, elke keer.
• grappigste roman: Ik heb echt moeten lachen met de Mythos van Stephen Fry, zo droog hij soms schrijft over dat stelletje goden, genieten.
• mooist uitgegeven: Schrijver Judith Schalansky is ook vormgever voor haar eigen boeken en dan krijg je een pareltje zoals Inventaris van enkele verliezen. Wondermooi al wisselt de kwaliteit van de verhalen sterk... 
• de zekerheid: ik had het lezen van Memoires van een luipaard van Peter Verhelst uitgesteld omdat ik gewoon wist dat ik het geweldig zou vinden. Ik leende het van een vriendin maar er moet echt een tweedehands exemplaar in mijn eigen boekenkast komen!
• herontdekt genre: historische fictie. Ik las Matrix van Lauren Groff en Hamnet van Maggie O' Farell, twee keer een roman die een dun historisch verhaal helemaal gaat inkleuren, en twee maal graag gelezen!

Ik ga het hierbij houden, hoewel ik dus niet over alle goede boeken die ik las ook iets schreef... Maar ik heb niet eindeloos veel tijd om lange blogberichten te schrijven: ik wil lezen. Ik zit al aan boek drie van 2022.

Mijn leesjaar 2020

Mijn leesjaar 2019

Mijn leesjaar 2018

Mijn leesjaar 2017

Mijn leesjaar 2016

Een gelukkig leesjaar!

Ik had een geweldig leesjaar. 

Omdat ik mijn leesdoel behaalde, maar bovenal omdat ik zoveel goede boeken las. 

Eerst de cijfers: 49 boeken. Ruim boven de vooropgestelde 45. In 2019 las ik 2 boeken minder, maar meer pagina's, dus ik heb dit jaar dunnere boeken gelezen. 
Het dikste boek was Berta Isla van Javier Marías en dat telt 'slechts' 544 pagina's. En eerlijk gezegd waren dat ook wat pagina's te veel. Echt dikke kleppers heb ik blijkbaar aan me voorbij laten gaan. 

Als ik snel tel, heb ik veertien papieren boeken gelezen, de rest op e-reader. Heel wat e-books van het Kobo Plus abonnement, waar ik dus regelmatig eens een maand op inteken, dat blijft een goede deal. 

De papieren boeken koop ik consequent in de betere boekhandel, leve de Buchbar, De Groene Waterman en Passa Porta.Ik gaf in 2020 slechts een dikke tweehonderd euro uit aan boeken, wat een goedkope hobby! 

Ik dacht in deze corona-tijden net minder te lezen, want ik miste mijn treinritten. Maar ik ontdekte hoe fijn het is om gewoon een boek te lezen in je zetel, om op een doodgewone zaterdagmiddag (want er was toch niks te doen) een paar uur te lezen. 

Een gelukkig leesjaar!

Ik schrijf elk jaar een soort jubel-bericht over het voorbije leesjaar (2017 - 2016) en ook dit jaar ben ik weer absurd enthousiast. In vriendenboeken in mijn lagere schooltijdd schreef ik nooit dat lezen mijn hobby was, want dat was altijd meteen een zwaktebod: het betekende dat je eigenlijk helemaal geen hobby's had (ik kon toen gelukkig chiro en toneel opschrijven).
Maar nu kom ik er helemaal voor uit: lezen is mijn hobby! 

Ik las dit jaar maar liefst 48 boeken. Leesdoel ruim behaald dus en zo fijn dat Goodreads dat netjes voor me bijhoudt.

Maar eigenlijk doet dat er weinig toe, het was gewoon weer heerlijk wát ik allemaal gelezen heb.
Dat dunste boekje van Carson McCullers en die dikste klepper die zich afspeelt in Georgië zijn alvast twee heel grote aanraders. Maar ik gaf nog veel sterren....

Het gekke is dat na zo'n bericht of gesprek over boeken, vrienden en kennissen zich spontaan beginnen excuseren en opsommingen maken waarom ze weinig lezen.
Ik kan daarop dan drie dingen antwoorden.
Ten eerste, ik kijk geen tv. Geen series, geen Netflix. Ik mis ongeveer alles en ja hoor, ik heb wel degelijk het gevoel dat ik iets 'mis'. Ik vind ook helemaal niet dat een boek lezen 'beter' is dan Netflixen, zeker niet met die extreem hoge kwaliteit van vele series. Maar het is gewoon een feit: ik doe aan binge reading, anderen aan binge watching.
Ten tweede, een tip: je moet altijd weten wat je volgende boek gaat zijn. Dat helpt echt om meer te lezen. Ik heb een paar goede leesvrienden wiens leestips ik zeer ter harte neem, en ik bedenk altijd wat mijn volgende opties zijn. Zo blijf ik lezen en val ik nooit stil. En ik heb meestal meerdere opties, want elk boek vereist zijn goed moment.
Ten derde, hé, wat maakt het uit. Ik lees, jij leest niet of weinig, anderen lezen nog meer. You do you, ik vind dat een schoon idee voor 2019.

(en ten vierde: ik lees ook nog altijd weinig, want volgens dit artikel kan je tot wel 1000 boeken per jaar lezen in de tijd die je aan sociale media besteedt...)

Een paar hoogtepunten van mijn leesjaar:

Het verhaal van Penelope meesterlijk herverteld door Margaret Atwoord. Het hedendaagse tintje moest niet zo nodig voor mij, maar het doet me veel zin krijgen om terug wat meer oerklassieke literatuur te lezen, al dan niet in hervertellingen zoals deze.










Van Johan Harstad las ik vorig jaar het magistrale Max, Mischa en het Tet-offensief. Ook dit boek was absoluut prachtig, al was het soms wat te eenduidig en voorspelbaar.











Je kan naar soaps kijken of De Buddenbrooks lezen. Héérlijk. Een dikke familieroman waarin zoveel karakters voorbij waaien, soms hilarisch, soms ontroerend. Pageturner van wereldklasse.

Ik was al een officiële John Irving fan en heb me voorgenomen alles te lezen. Dat is wel wat werk want de man schrijft alleen maar dikke kleppers. In een mens heb ik zeer graag gelezen dit jaar. De regels van het ciderhuis vond ik nóg beter: dat verhaal is echt blijven hangen.








Soms wil je gewoon een rustig, schoon verhaal. Dat is Een heel leven. Op reis gaan in een boek, in een leven. Wreed schoon.

Ik kende het werk van Marina Abramovic een beetje. Deze autobiografie werd langs verschillende kanten aangeraden en ik ben blij dat ik die aanbevelingen heb gevolgd. Straffe vrouw, straf boek. Te lezen met YouTube en Google bij de hand.

Georgië, ik weet dat zelfs niet zo goed liggen. Maar deze familieroman is zo goed, ik wil nu op reis naar Georgië.

Ik heb 100% zeker dat ik dit boekje nog ga herlezen. Het deed me heel erg denken aan The Old Man And The Sea (E. Hemmingway) en het is, denk ik, net zo goed. Maar daarvoor moet ik het nog eens lezen. Een intense wereld in een dunne novelle.

Ik tipte dit boekje al bij mijn zomertips. Nog steeds gelukkig dat ik me over mijn angst heen zette (wie wil er nu een boek lezen over de dood?). Ik heb hier zoveel aan gehad, dit boek was op veel manieren zeer inspirerend. Het gaf me toen ook veel goesting om zélf terug meer te schrijven, een goesting die de laatste tijd ergens is ondergesneeuwd. Dus misschien moet ik nu nog eens wat fragmenten herlezen.

Een tip van Michiel! En zeer graag gelezen. Over de liefde. Met grote L. In het Engels, en ik vond het toch ontspannend. Heel mooie personages. Over het einde zijn Michiel en ik het niet eens, dus graag nog lezers om het daar eens over te hebben.










Ook deze zat in het zomerlijstje. Dit is echt een speciaal, maar ongelofelijk straf boek. Doet me eraan herinneren dat ik nog veel moet bijlezen van Peter Verhelst.

Ik las dit boek in een (toevallige) reeks van boeken over ontwrichte gezinnen. Brandbaar huwelijk (A.M. Homes) was sterk, Het doorboorde hart (A. Nothomb) was ook zeer goed. Maar dit? Wow. Ik was er niet goed van. Zo sterk ondanks dat de afloop dus op de eerste pagina staat: kleine brandjes overal.









Wat een topboek van Bart Moeyaert. Ok, ik ben fan, maar hoe doet hij dat toch, zo weinig schrijven en zo veel vertellen? Hij slaagt er meesterlijk in om Bianca, het hoofdpersonage, te doen leven. Onder de indruk. Moest het niet zo schoon uitgegeven zijn, ik zou veel zinnen hebben onderlijnd. Soms is het echt een goede beslissing om een écht boek te kopen en geen e-book.

Nog fanmail... Voor non-fictie zowaar. Dit boek van mijn collega en zijn echtgenoot is een hoogvlieger: prachtige foto's en fascinerende verhalen. Het boek had een succesvolle start en ik kan alleen maar hopen dat er een vervolg komt... verhalen genoeg! Een ideaal cadeauboek ook.








Laatste boek van 2018 en wat een topper. Weer een familieroman (mijn voorkeur van het voorbije jaar?) die zich afspeelt in Korea en Japan. Klein beetje historische achtergrond, maar vooral tragische personages. Een filmisch boek, waarvan ik nooit een eventuele film zou willen bekijken, want echt waar, ik heb het helemaal gezien.
.

Dus, wie zie ik op Goodreads voor een Reading Challenge?

Zomerlezen

Ik ga mijn reading challenge op Goodreads vlot halen, als ik zo voortlees. Nog beter is dat ik de laatste maanden bijna alleen maar geweldige boeken heb gelezen. Hierbij mijn tips:

Carson McCullers: ein-de-lijk gelezen. De ballade van het treurige café is zeer mooi. Het hart is een eenzame jager is ook zeer mooi en zeer straf. Ik las ook Noord van Sien Volders, maar dat boek mist echt iets. Ik kon er de vinger niet op leggen, maar bij Carson McCullers was het er wél.

In Het uur van het violet schrfijt Katie Roiphe op een ongeziene manier over de dood. Het is een van de inzichten van de voorbije maanden: ik weet amper iets over de dood. Ik stapte over mijn angst heen en las dit boek, over schrijvers in hun laatste uren en ik bleef verweesd achter. Zo veel mensen, zo veel manieren om naar de dood te kijken. Waw. Lees dit boek, dat misschien zwaar, maar vooral treffend en verrijkend is.

Voor het vergeten van Peter Verhelst stond al op mijn te-lezen-lijst nog voor het verschijnen. Na Tongkat ben ik een instant fan geworden van Verhelst zijn romans (ik kende zijn poëzie al een beetje). Op de academie werd de auteur bovendien uitgenodigd en dat was heel inspirerend. Die man, zijn stem, wat hij zegt. En dit boek is heel, heel, veel. Het zijn lagen, vele lagen en toch is er nog een verhaal, een boodschap, toch word je als lezer helemaal geleid. Een heel aparte leeservaring, maar dit raakte zo aan mijn esthetisch gevoel, dat ik echt moest bekomen van dit boek. Gelezen als papieren boek en zo blij dat boeken nog met zorg worden uitgegeven. 

Kolja van Arthur Japin heb ik ook graag gelezen, en dit is volgens mij een ideaal vakantieboek. Toch voor wie bereid is weg te dwalen naar een donker en koud Rusland. Een fantastisch verhaal met prachtige zinnen, Japin zoals ik hem graag lees. En je kan dit boek nu helemaal gratis lezen, als je de app Vakantiebieb installeert op je smartphone (dus niet op je e-reader).

Walk Through Walls van Marina Ambramovic las ik als een gek. Een paar gestolen minuten? Meteen verder lezen. Ik las het uit op een moment dat ik al lang had moeten slapen. Dit autobiografisch boek is er volgens mij niet alleen voor de fans van de performance-kunstenares. Ik weet niet of ik echt een fan ben, ik ben alleszins wel gefascineerd door haar werk en door performance-kunst in het algemeen. Ik weet niet helemaal wat ik daar mee moet. Na het lezen van dit boek weet ik het nog steeds niet helemaal, maar het is inspirerend, haar leven is straf. Wat een vróuw. 

Net uit: Een heel leven van Robert Seenthaler. Een pareltje. Dit boek is waar De acht bergen (Paolo Cognetti) en De pelikaan (Michael Driesen) samenkomen. Maar vooral niet kiezen, maar alledrie lezen en verliefd worden. Op mannen, op bergen.

--

Nog meer leestips?
2017 - mijn jaar in boeken
Boekentips zomer 2017
2016 - gelezen
Zomer 2014 en ook daarvoor in 2014

Liefde voor boeken.

Woensdagmiddag. Dit is een speeltuin. Dat zijn mijn dochters die daar schommelen. Dat ben ik die leest.

Helaas is deze foto niet echt representatief voor onze woensdagen. Ik vraag me meestal op donderdag af waar die vrije woensdag nu weer naartoe is gegaan. Ik wil niet zeuren over wasmachines, vaatwassers, boodschappen en al die zaken want dat is echt niet zó veel. Nee, de tijd lijkt soms gewoon te verdwijnen. En een middag 'gewoon thuis' gaat blijkbaar erg snel voorbij. 

Maar. Deze woensdag was het dus dit plaatje. (Niet op de foto trouwens: een krijsende Juno die te moe was om de zeshonderd meter naar huis te steppen.) 

We zaten in de speeltuin en ik las een boek. Een steengoed boek: Voor het vergeten van Peter Verhelst. Een boek over het verlies van een moeder, maar dan wel in de typische Verhelst stijl. Heftig, maar een aanrader!

Die middag kwamen zowel Juno als Oona eens nieuwsgierig meebladeren in mijn boek. Juno op zoek naar prentjes (ja, er staat soms een hertje in!) en Oona leest al eens een paar zinnen mee. En daarom vond ik het een geslaagde woensdag: omdat ik mijn dochters de liefde voor het lezen heb kunnen doorgeven.

We ruimden hier op de voorbije dagen en het viel me op hoeveel kinderboeken we niet in huis hebben. Het boekenrek op Oona haar kamer telt 83 boeken. Bij Juno staan er 32 (en ik had net een tiental babyboekjes weggehaald). In de living, in de grote boekenkast staan er nog eens 57. En wellicht slingeren er nog wel ergens wat rond. 

De hoeveelheid speelgoed is hier echt vrij beperkt gebleven (al doen die rommelige mandjes iets anders vermoeden, ik weet het...). Maar hier geen overdaad aan plastieken brol, speelhuisjes of gigantische hoeveelheden blokken. 

In tegenstelling dus tot de hoeveelheid boeken. Het ritueel om een boek uit te kiezen voor het slapengaan, is belangrijk en onverwoestbaar. Er gaat echt geen dag voorbij waarin er niet wordt voorgelezen. 

Na de speeltuin gingen we nog even langs de bib. Voor nieuwe Nijntjes-boekjes (we hebben een kleine fan) en een boek over het heelal (Oona wil later onderzoeker worden). Ik griste snel nog het Slaapboek mee van Dr. Seuss. Als kind vond ik dat geweldig, dat was nog eens echte fantasie.

Michiel las Oona er vanavond uit voor en ze ging stralend slapen. Nog 172 mogelijkheden voor morgen. 

Mijn jaar in boeken

Wat een fantastisch leesjaar.
Kijk mee wat Goodreads (wat een uitvinding!) mij vertelt:

Dat is bijna het dubbele van vorig jaar. En ik denk ook een levensrecord.

Lezen doet zoveel voor mij.
Ik schreef al enthousiast over de toppers van het voorjaar, en ook het najaar bracht veel goeds.
Over het dikste boek waarin ik 41 uren las schreef ik al een apart blogpostje, en terecht. Wat een boek: Max, Mischa en het Tet-offensief. Niet twijfelen als je in de bib of de boekhandel staat.

En verder heb ik nog wat te zeggen over...

Stefan Hertmans - De bekeerlinge

Historische romans, dat is niet zo mijn genre. Maar ik ben blij dat ik me voor dit boek heb laten overtuigen. Wat dit boek voor mij bijzonder maakte, was de vertelstijl. Anders dan anders, en heel meeslepend.

 Aleksandr Skorobogatov - Cocaïne

Deze schrijver was mijn ontdekking van 2016. Maar dit boek weet ik me echt geen raad. Zeker niet na de epiloog die alles wat verduidelijkte maar me nog meer verwarde tegelijkertijd. Dus, wil er iemand dit boek lezen zodat we erover kunnen praten? Want ik weet niet goed of ik dat cocaïne-tripje geweldig of vreselijk vond.

Claudia De Breij - Neem een geit
Wie leest er eigenlijk graag zelfhulpboeken? Ik zeker niet, al is dat louter uit vooroordeel, want ik heb denk ik nog nooit een écht zelfhulpboek gelezen. Dit boekje komt anders aardig in de buurt. Cabaretière Claudia De Breij deelt hier levenswijsheden. Van zichzelf, maar vooral, van oude wijze mensen, voornamelijk bekende Nederlanders. Snel doorgelezen, maar op een of andere manier heb ik er veel aan gehad, want sommige zaken zijn echt blijven hangen. Zoals het verhaal waar het boekje zijn titel van heeft gekregen. Dus toch een topper qua non-fictie, want later op het jaar kon Bleri Lleshi mij niet helemaal overtuigen (met zijn boeken weliswaar, van zijn visie ben ik wel fan).

Tom Lanoye - Zuivering

Ja, ik ben fan. Ik was een enthousiaste lezer van Lanoye tot ik Sprakeloos las. Van toen af, ben ik een regelrechte fan. Ik had dit boek dus ook al in mijn bezit een week na verschijnen. Ik vind het bijzonder fijn dat dit boek zo mooi is uitgegeven. Het beeld van Koen Vanmechelen klopt echt per-fect met het boek, maar ook de kaft, het papier, de kleuren, de typografie, wat een vakmanschap.
Lanoye kan het zich ook hier weer permiteren: een bombastische taal met een enorm rijke woordenschat, zinnen om te degusteren. Bovenop een boeiend verhaal dat ook écht ergens heen gaat. Spijtig dat hij zich van een stom literair trukje bedient, dat mij wat is geen ergeren. Maar echte fans laten zich niet tegenhouden door zo'n detail.



Juli Zeh - Ons soort mensen

Ik weet niet op welke manier dit boek op mijn to-read lijstje is beland. Maar dat was een goede zaak, want dit dikke boek heeft me een paar weken in Unterleuten laten wonen. Een kleine dorpsgemeenschap, waar iedereen met iedereen wel 'een dingetje heeft'. En dan is er een plan om windmolens te bouwen. Dit boek heeft me echt een lesje geleerd in personage-opbouw. Wat kan die Juli Zeh goed mensen typeren en ze heel snel laten 'leven'. Ik heb echt gesmuld van dit boek, ik keek uit naar mijn treinritjes om te lezen zoals iemand anders uitkijkt naar zijn dagelijkse soap. En tussendoor staan er nog wat levenswijsheden te lezen. Straf.




Paolo Cognetti - De acht bergen

Ik wou 2017 afsluiten met echt een mooi boek en dit was perfect. Ik heb iets met bergen. Of nee, ik verlang vooral naar een uitzicht. En als er in dat uitzicht bergen staan, is het nog beter. In de bergen is er rust en zuivere lucht, twee dingen die ik soms erg mis. En dit boek vertelt een prachtig verhaal over vriendschap in een prachtig decor. Dit lijkt me echt een boek om te verfilmen. Die film hoef ik dan zeker niet te zien, want die zit al helemaal in mijn hoofd (en daar is Bruno een bijzonder knappe, ruige, stoere man trouwens, ik zou geen film willen waar dat personage wordt vertolkt door een gladde wonderboy uit Hollywood).


2018 ben ik gestart met Het Achtste Leven (voor Brilka), weer een dik boek, een familiegeschiedenis.  De eerste 239 pagina's zijn alvast veelbelovend, Meer van dat, kom maar af, gij 2018, vol boekentips!

Gelezen: Max, Mischa en het Tet-offensief

Volgens mijn e-reader las ik 41 uur in dit vuistdikke boek. In sessies van gemiddeld 36 minuten, niet toevallig ongeveer de trein-tijd tussen Antwerpen en Brussel. Omgerekend een dikke werkweek. En het was elke minuut waard, wat niet van elke werkweek gezegd kan worden. Wat een boek.

Ik ben blij dat Max enkele weken in mijn leven was. Ik ben jaloers op Mischa. Ik zou graag praten met Owen. En de moeder van Max gewoon even vastpakken, voor de zekerheid.

Ik wil terug veel naar jazz luisteren. Miles Davis, Coltrane, Mingus. Ik wil alles horen en alles begrijpen. Ik moet eens over de Vietnam-oorlog lezen, want ik weet helemaal niets. Ik wil meer naar musea gaan, ik wil meer kunstwerken zien, ik wil beter kijken, ik wil lezen over kunst, ik wil dat iemand me vertelt over kunst, over de betekenis, over de waarde, over het idee achter een kunstwerk.
Ik wil theater maken, ik wil nadenken over tekst, over woorden, over scènes. Ik wil schrijven. En ik wil niet schrijven, want hoe Johan Harstad daar schrijft, nou ja.

Ik voel me een beetje stuurloos nu. Maar ook rijker, slimmer, wijzer (misschien). En nieuwsgierig. Hongerig.

En dat is waarom ik lees.
Ik kan dat niet genoeg aanraden.

Boekentips voor de zomer

De zomer is bijna daar... en voor velen de reden om eindelijk nog eens te lezen.
Volgens Goodreads zit ik een boek achter op schema, wil ik op het einde van het jaar 35 boeken gelezen hebben. Dat verbaast me een beetje omdat ik het gevoel heb dat ik al veel gelezen heb. Gelukkig is lezen geen wedstrijd en kan ik gewoon enkele tips geven.

Amerikanah - Chimamanda Ngozi Adichie

Deze was met getipt en wat een tip. Het is een steengoede roman (een verhaal dat plakt) maar er zit zoveel maatschappijkritiek in... zoveel om over na te denken zonder dat er ooit maar een letter moralistisch is. Ook het vertelstandpunt vanuit een Afrikaans kapsalon is zo goed gedaan. Een aanrader voor wie iets over de wereld én de liefde wil lezen.

Jacht & Dinsdag - Elvis Peeters

Ik had nog nooit iets van Elvis Peeters gelezen. Een heel mooie auteursnaam (the king of pop meets doorsnee Peeters) waar een schrijversduo achter zit. Ik zou niet weten hoe je dat doet, samen schrijven, maar deze twee boeken heb ik graag gelezen. Dinsdag is heel mooi maar ook heel hard. De man op de cover lijkt een lieve, minzame man te zijn, maar zijn verhaal, nou, echt proper is het niet. En Jacht is soms zelfs degoutant, maar voor mij kon het wel. Het ene boek vertelt dus alles vanuit de belevenissen op een dinsdag, in het andere boek lees je mee vanuit het vertelstandpunt van een hond, een paard,... En dat werkt. Graag gelezen.

Bidden wij voor Owen Meany - John Irving

Een dikke klepper, maar dat was niet erg want ik wist al vrij snel dat ik Owen Meany na de laatste pagina zou missen. En dat was ook zo. Soms wat te veel uitwijdingen over de verschillende soorten katholieken en protestanten. Maar de uitwerking van de personages en de opbouw van het verhaal: geniaal. Een echte grootmeester. Vorig jaar De Wereld volgens Garp gelezen en nu is het voornemen er helemaal álles van John Irving lezen. En dat zijn allemaal dikke boeken.

De dood van Murat Idrissi - Tommy Wieringa

Dit zijn de namen had me achtergelaten met serieuze koppijn en gewetensproblemen, en de theaterbewerking had opnieuw dat effect (nog te zien op 17/10 in de Bourla trouwens!).
Dit is een heel dun boekje maar sluit qua thema aan. Ik was er weer niet goed van. De meningen over dit boek zijn verdeeld, en misschien is het gewoon té dun en blijven er te veel onafgewerkte elementen. Maar langs de andere kant: ik las het in een ruk uit en het is blijven hangen.

Melancholie van de onrust - Joke Hermsen

Het juiste boek op het juiste moment. Een filosofisch essay dat het begrip melancholie helemaal uitdiept en in de wereld plaatst. Ik heb veel onderlijnd, het eeuwige voornemen om meer non-ficitie te lezen barstte weer los maar vooral, ik heb hier echt iets aan gehad. Het was een koopje naar aanleiding van de week van de filosofie, ongetwijfeld mijn best besteedde euro's van het voorjaar.

Ik ben niet bang - Niccolò Ammaniti

Dit is een echt vakantieboek. Dat denk ik omdat ik het las in grijs en koud februari en het verhaal zich afspeelt in een verzengende Italiaanse hitte. Het is een heel filmisch boek, het lijkt wel alsof ik dat hele verhaal echt heb gezien. Van dezelfde auteur las ik, na een tip van een collega, ook al Ik haal je op, ik neem je mee en onlangs nog Zo God het wil maar dit boek is toch wel echt mijn favoriet. Het wordt zo goed verteld vanuit dat kinderstandpunt, straf.

Tongkat - Peter Verhelst

Zin in iets anders? Laat je dan meevoeren met Tongkat. Verhelst neemt je mee op een soort van trip, met waanzinnige beelden. Hij schrijft heel zintuiglijk, met levendige kleuren, geuren,... maar ook parels van zinnen. En net wanneer het tenenkrullend wordt, neemt hij wat gas terug, en is er terug focus op het verhaal. Dat ik nog boeken van Peter Verhelst ga lezen, dat is in elk geval beslist.





Opvallend dat ik allemaal 'oude' boeken las en geen recente. Mijn leeslijstje/wenslijstje voor de
zomer ziet er zo uit:

• Fuzzi - Hanna Bervoets (want Ivanov vond ik geniaal)
• Ons soort mensen - Juli Zeh 
• iets van Carson McCullers  (dat durf ik misschien wel in het Engels?)
• Een soort van liefde - Alicja Gescinska
• Inham - Cynan Jones
• Cocaïne - Aleksandr Skorobogatov (fan!)
• Een klein leven - Hanya Yanagihara (go with the hype)
• Een klassieker..... wie heeft een tip? 

Nogal ambitieus. We zullen in september nog eens praten.
Veel leesplezier!

---

Nog meer?

• mijn tips van 2016
• volg me op Goodreads