maandag 27 januari 2014

Het briefschrijfproject: de tussenstand.

Ik verzon een briefschrijfproject. Vandaag schreef ik brief#12.


Brief #1 schreef ik gehaast, toen ik Oona voor het eerst had achtergelaten in de Jardín, ik dronk te snel hete koffie, verbrande mijn tong, en schreef een lange brief over moeder zijn.
Brief #2 schreef ik veel rustiger en met veel missen.
Brief #3 schreef ik op een leuke plek, ik ben er nog vaak geweest.
Brief #4 was moeilijk. Ik heb dingen geschreven die ik niet durf zeggen. Er is veel gebeurd sinds zij en ik elkaar het laatst hebben gezien en was dit briefschrijfproject er niet geweest, dan had ik haar nooit geschreven. Maar het is goed dat die brief geschreven is. Denk ik.
Brief #5 rolde eruit en stuurde ik zonder nadenken op, en daar heb ik zo nu dan toch mijn twijfels bij.
Brief #6 was voor een kersverse vader. Ik schreef die op een vreselijke plek waar het een beetje fris was.
Brief #7 voor iemand uit een stuk van mijn leven dat ik liever wil vergeten. Maar het deed deugd om erover te schrijven. Het is geen goede brief geworden, maar dat is dan maar zo. Ik schreef de brief aan het strand.
Brief #8 was kort en leuk.
Brief #9 haalde herinneringen boven. Ik schreef dat het me spijt, ik schreef dat ik geloof in vriendschap.
Brief #10 schreef ik naar iemand die tegen dat ze brief in handen heeft, wellicht moeder zal zijn.
Brief #11 waarbij ik aan de ontvanger dacht, spontaan vrolijk werd en voor ik het wist vier bladzijden geschreven had.
Brief #12 schreef ik in een sombere bui, vandaag dus, misschien moet ik nog maar een tweede brief schrijven om dat goed te maken.

Ik schrijf bijna altijd op café. Bijna altijd met koffie. En het gaat bijna altijd als vanzelf. Heel willekeurig kies ik iemand uit mijn lijstje. Ik vergeet vaak de envelop op de post te doen, dus voor de eerste vertraging zorg ik zelf. Drie brievenontvangers lieten me al weten blij te zijn met hun brief. Dat het bijzonder is, zo'n handgeschreven dingetje.De Uruguayaanse post is onvoorspelbaar en plakt lelijke etiketten in plaats van mooie zegels. Maar de brieven komen toe.

Nog vijfentwintig te gaan. 26, want ik vroeg aan iemand of ik hém mocht schrijven, tegen mijn eigen spelregels in. Wil je ook een brief? Je mag het nog altijd vragen. Ik zal je graag schrijven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten