Posts tonen met het label citytrip. Alle posts tonen
Posts tonen met het label citytrip. Alle posts tonen

maandag 30 juli 2018

(Ver) reizen met de Flixbus

Wij gingen naar Kopenhagen met ons gezinnetje. Met de bus. We kregen wel wat reacties toen we anderen vertelden over ons vakantieplan. En vooral de vraag: hoe was het? Zou je het aanraden?

Het plan
In tegenstelling tot andere jaren waarbij we de zomer-vakantiebestemming lang op voorhand vastleggen, waren we dit jaar in mei nog onbeslist. De vorige twee jaren had ik het iets te koud gehad in Noorwegen (al was het daar zoooo mooi). Onze reis naar Bulgarije met Pasen viel dan weer wat tegen: de natuur was niet echt verbluffend en het land (buiten de steden) is gewoon niet voorzien op toerisme. Dat klinkt enigszins cool: lekker pionieren in een onbekend land. Maar ik wil gewoon vákantie: met lekker eten, goed aangeduide wandelingen en een paar interessante dingen om te ontdekken. De combinatie van citytrippen en natuur vinden we altijd fijn. En toen ontdekten we dat er dus een bus rechtstreeks van Brussel naar Kopenhagen reed. Een paar dagen citytrippen en dan oversteken naar Zweden en daar kamperen en plonsen in een meer? Dat klonk als een perfect vakantieplan. Bovendien lag het zuiden van Zweden een stuk zuidelijker dan ik dacht en is het zomerweer ongeveer hetzelfde als in eigen land.

Waarom we kozen voor Flixbus
Belangrijkste reden is de milieu-impact. We hadden in de paasvakantie al het vliegtuig genomen en twee keer vliegen op een jaar is niet goed voor de schuldgevoelens. Je kan redeneren dat wij als veggie/vegan-familie zonder auto onze voetafdruk al serieus beperken en dat dus een vliegreis wel moet kunnen. Of je kan redeneren dat het gewoon inconsequent is om de ene dag op te zoeken hoe groot de milieu-impact is van kaas en de andere dag een stoot kerosine te boeken. Beide redeneringen flitsen regelmatig door mijn hoofd. Ik ga dan ook geen uitspraken doen over de toekomst, er is geen beslissing genomen dat wij nooit meer gaan vliegen.
Infografiek van Zomer Zonder Vliegen

Een andere reden was de bagage. Bij Flixbus mag je per persoon 1 groot stuk meenemen en 1 klein stuk. Zonder meerprijs. Dat is echt wel een groot verschil met de lage vliegtarieven waar je tegenwoordig meer betaalt voor de bagage dan voor je zitje. Een citytrip kan je nog gemakkelijk doen met een stuk handbagage, maar wij gaan kamperen. Dat is dus een tent (en dat is geen kleintje) en heel wat kampeerspullen. We nemen verder wel weinig mee, dus dit is de bagage voor ons 4: 1 grote zak met de tent en stoeltjes, 1 grote zak met slaapzakken, matjes en kookgerei en een klein autozitje, 1 grote rugzak met kleren en een dagrugzak (draagzak voor Juno, verrekijker, hoedjes, zonnecrème,...).



Belangrijk was dan ook dat we niet moesten overstappen. Want het is echt een gesleur met die bagage als je die niet gewoon in koning auto stopt. Ik zag het amper zitten om in Kopenhagen de bagage te sleuren van de busstop naar de camping (en terecht, want dat was de hel) dus ik wou zeker tussenin geen extra stop.

De rit naar Kopenhagen is 's nachts. Ik wist dat ik zelf wellicht niet zoveel zou slapen, maar had wel vertrouwen dat dat voor de kindjes wel zou meevallen. Zo 'bespaar' je vakantietijd, 's avonds vertrekken en de volgende ochtend op bestemming. En op de terugweg nog een hele vakantiedag om dan 's avonds de bus op te stappen.

Ook financieel was dit een voltreffer. We betaalden €90 per persoon voor een retour. Gezien we nogal laat boekten, zaten vliegtickets al meteen aan het driedubbele, en dan nog vaak €200 extra voor een aantal bagagestuks.

We houden ook gewoon niet van autorijden, Michiel en ik vinden dat vermoeiend en stresserend. En ik hou veel van mijn meisjes, maar niet als ze zitten te jengelen op de achterbank. Op zo'n bus kan je gewoon met elkaar praten, eten, spelletjes spelen,...

En natuurlijk, ook goesting om iets anders te doen, dat ook natuurlijk.

De heenrit
Een uur voor vertrek waren we in Brussel Noord. Onze bus zou om 19u55 vertrekken en om 8u50 aankomen in Kopenhagen. Een halfuur voor vertrek kregen we het bericht dat onze bus maar liefst 3,5u vertraging had! Die vertraging zou uiteindelijk opgelopen tot ongeveer 5 uur...
De app van Flixbus toont wel mooi de vertragingen, maar toch hadden ze ons wat vroeger kunnen informeren dat de bus nog niet eens vertrokken was uit Parijs.
In de krant verschijnen geen prettige berichten over de vertrekplaats van Flixbus aan Brussel Noord. Helemaal terecht, want dat is daar echt vreselijk. Je zit er volledig onbeschut, er is geen toilet, er hangt een grimmig sfeertje en het is er heel, heel vuil. Op een of andere wonderbaarlijke manier heb ik de meisjes meer dan twee uur kunnen entertainen terwijl Michiel bij de bagage bleef. Ik herinnerde me de sproeiers aan Rogier en McDonalds was nog open voor een ijsje.


Intussen was er ook een politie-interventie, gelukkig hebben de meisjes dat niet gezien. We werden wel allemaal zo moe... Juno is uiteindelijk gewoon op de bagage in slaap gevallen.


De vertraging bleef maar oplopen, onze ergernissen ook en ik kon toch echt niet in zo'n hoerenkotje naar de wc gaan? Want het station was al lang gesloten... Uiteindelijk arriveert de bus om half één, ontstaat er drukte om de bagage in te laden en een goede plaats te bemachtigen. De bus vertrekt in Parijs en blijkbaar was er een defect waardoor er andere bus gezocht moest worden. Pech dus. Bij een vliegreis kan je evengoed uren vertraging hebben of uren en uren in een bloedhete file staan door een verkeersongeval. We hadden echt niet de indruk dat dit aan Flixbus lag, de andere bussen vertrokken allemaal op tijd.
De meisjes sliepen onrustig en wij amper. We hadden gelukkig een slaapzak mee in de bus genomen, want op de vraag (via e-mail) of er dekentjes waren voorzien op de bus, kregen we geen antwoord. De bus reed nu ook een stuk overdag waardoor we in files belanden, dus hopla, nog wat vertraging erbij. We arriveerden om 15u40 in Kopenhagen en dus niet om 8u50, meer dan zes uur later dan gepland. Daar ging die eerste vakantiedag. De beloofde wifi deed het niet, maar verder was de busreis zoals je een busreis verwacht. Nee, absoluut geen aangename ervaring. De mensen op de bus waren gelukkig allemaal rustig, geen dronkaards of feestvierders. Een aantal van hen zouden nog doorreizen naar Stockholm (yep, de rit Parijs-Stockholm is blijkbaar populair) en misten ook hun connectie. Flixbus zou de kosten vergoeden, maar voor één groot gezin op de bus was het alvast niet haalbaar om een hotelovernachting en nieuwe bustickets eerst zelf te betalen... Pijnlijke situatie.

Het kon dus alleen maar beter voor de terugreis, en zo was het dan ook. Al moet ik eerst zeggen dat de busstop in Kopenhagen al even triestig is als in Brussel. Ik had op een of andere manier meer verwacht van deze groene stad. De bussen stoppen in een straat langs de spoorweg. Een bushokje, maar verder niets. Heel veel mensen op een smal voetpad die de hele tijd de fietsers hinderen (en dat zijn er veel in Kopenhagen). En wat doe je dan als het regent?
Gelukkig was het zomers warm, zowel bij aankomst als bij vertrek in Kopenhagen. De bus arriveerde netjes op tijd, maar er was nog meer drukte om een goede plaats te bemachtigen. Ik heb mezelf ook niet van mijn mooiste kant laten zien en de kleine kindjes als zielige troef uitgespeeld. Een grotere bus en uiteindelijk minder volk (het drummen was dus voor niets), dus we konden vrolijk elk twee zetels inpalmen. De meisjes keken wat filmpjes (die we hadden gedownload, nu werkte de wifi anders wel perfect). En daarna vielen ze al snel in slaap. Ook nu weer kalme, rustige chauffeurs, maar twee korte tussenstops. Een heel vuile wc, gelukkig was het proper in het tankstation. Juno had een hysterische bui in het midden van de nacht (vervelend voor de medepassagiers) maar sliep dan gelukkig verder tot wel half acht 's ochtends. We kwamen uiteindelijk aan om 10u10, dat was 25 minuten later dan gepland. Oorzaak waren wegenwerken in Hamburg en op zo'n lange rit vind ik dat echt een aanvaardbare vertraging. Gelukkig was de terugreis dus veel vlotter en aangenamer!

Zouden we het opnieuw doen?
Reizen met de Flixbus? Zeker en vast. Het is een ecologisch en betaalbaar vervoersmiddel. Maar ik zou het niet opnieuw doen voor zo'n lange ritten. Op zich viel het goed mee met de kindjes: ik denk nog altijd dat het veel lastiger was geweest om hen meer dan een dag in een auto te zetten. Maar zolang die busstations, zowel in Brussel als Kopenhagen, niet in orde zijn, vind ik het geen optie. Het is gevaarlijk, vuil, niet praktisch en je hebt geen uitwijkmogelijkheden bij vertragingen of regen.
Volgend jaar proberen we eens de trein denk ik.

donderdag 15 februari 2018

Cambio: hoeveel kost een deelauto aan een jong gezin?

Vorig jaar schreef ik een lange blogpost over een jaar zonder auto en wat het ons had gekost om veel van onze verplaatsingen met Cambio te maken. Veel reacties op gekregen ook, het was voor een aantal mensen de reden om eens stil te staan bij hun autogebruik.

Dit jaar sla ik de algemene uitleg over en spring ik ineens naar....

De cijfers

Dit jaar zag er heel wat anders uit dan vorig jaar: we reden maar liefst 4354 kilometer! Dat is meer dan het dubbele van vorig jaar. Dat komt omdat we dit jaar voor het eerst op reis gingen met een Cambio-wagen: een weekje naar Zuid-Engeland. Dat was super tof, en dat reisje kostte ons €319 voor 904 kilometer. Daarnaast waren er ook drie weekendjes bij (gemiddeld €100/weekend).
Ergens vind ik dat wel jammer, we zijn bijvoorbeeld met de auto naar Eindhoven gegaan, met het openbaar vervoer was gek genoeg echt lastig. In de kerstvakantie waren we een weekend in Utrecht en namen we wél de trein (wat we ook alle vier gewoon leuker vinden), maar dat kostte ons maar liefst €135. En dan reizen de jongedames nog gratis of aan een zeer voordelig kindertarief... Dus beleidsmatig zit daar echt iets niet juist.

Ik betaalde wederom geen abonnement dankzij mijn duurzame werkgever, Michiel heeft een abonnement van €8 per maand. Vorig jaar had Michiel een duurdere maandbijdrage met een lagere kost per kilometer en per uur, maar dat bleek toch niet het interessantste, zeker in die maanden dat we amper gebruik maken van Cambio. Als we de abonnementskost van Michiel er dus ook nog eens bij rekenen dan komen we uit op...

4354 kilometer 
53 ritten
voor een totaal van €1719,92

gemiddeld €0,39/km
gemiddeld 66 kilometer/rit (zonder de reis, met de weekendjes)
gemiddeld €26 per rit (zonder de reis, met de weekendjes)
gemiddeld 360 km/maand
gemiddeld €143/maand

Dat lijkt misschien behoorlijk veel, maar we betalen dus géén naft (zit in de prijs), geen verzekeringen, geen onderhoud, geen herstellingen, geen carwash, geen ruitenwisserproduct, nada!

Daarnaast kochten we inderdaad nog wel wat railpassen en losse treintickets. Maar ik ben te lui om dat allemaal bij te houden. Als de NMBS nu een iets performantere organisatie was, dan kon ik gemakkelijk een overzicht krijgen van al mijn online aankopen. Ach. Een zitplek op de trein is al te veel gevraagd, dus het zal wel 2050 worden voor zoiets wordt gerealiseerd.

We leenden minder vaak een auto van familieleden dit jaar, al gingen we een paar dagen weg met mijn mama, en zij betaalde die rit. Het is te zeggen, tot ik tegen de vangrail knalde. Die schade moet nog steeds hersteld worden (iemand een tip voor goede carrosserie?) en die zal ik dus moeten vergoeden, dus dat was een belachelijk duur ritje naar de Duitse Eifel. Dat deed me ook nog maar eens beseffen dat ik veel liever met Cambio was gebotst, dan had ik enkel de franchise (€200) moeten betalen en dan was dat allemaal in orde zonder dat ik dus een garage moet zoeken, offertes moet vragen en me druk moet maken over een auto die de kosten eigenlijk niet waard is, maar ook nog te goed om zomaar op te geven (dus, iemand een tip voor een goede carrosserie? TIS DRINGEND). 

Besluit

We zijn nog steeds heel content met Cambio, ook nu we wat meer kilometers op de teller hebben. We namen dit jaar iets sneller de auto (om dan toch maar een uitstapje te doen dat moeilijk bereikbaar is). Het probleem met de kinderstoelen is er nog steeds: het is nog even wachten tot Juno 15 kilo weegt, dan kan ze in het grotere type kinderstoel dat Cambio wel voorziet.
Maar ach, zo rijden zonder zorgen, het is toch echt wel een ding. Ik kan het iedereen (in de stad, I know, maar Cambio breidt alleen maar uit, er zijn nu al 860 wagens op 350 standplaatsen in heel België) alleen maar aanraden. Al is het maar omdat je toch nog eens vaker nadenkt of je nu echt wel de auto zou nemen...

(En ja, ik zou ook eens de vergelijking moeten maken met het nieuwe Poppy-autodeelsysteem. Iemand daar al ervaring mee?)



dinsdag 11 oktober 2016

Dagje Rotterdam

Een laat verjaardagscadeau voor onze mama... een mini citytrip met haar vier kinderen.

Uniek, ik denk eigenlijk niet dat we dat ooit eerder deden, wij vier met ons mama op stap met een leeftijd waarop we niet meer vragen 'is't nog ver'. We hadden dus wat in te halen.

Het werd Rotterdam en het was geweldig, onder een zalige herfstzon.

We persten ons met vijf in het kleine autootje van mama, vonden de parkeergarage niet en zetten ons dan maar op straat (veel te duur), maar hop, we waren weg. Het is heel fijn dat wij eigenlijk min of meer dezelfde dingen leuk vinden, dus het was de hele dag peace and harmony, iets wat ik mij niet kan herinneren van vroegere tijden. Fikfakken, zoals ons papa dat dan noemde, was onze favoriete gezinsbezigheid, en daar was zaterdag niets van te merken. Volwassenheid, stel je voor.

We maakten eerst een wandeling naar de hippe 'Kaap' en de buurt Katendrecht. Over de mooie Amsterdambrug, naar de Feniks Food Factory voor een koekje en een sapje. En dan verder over de 'Hoerenloper' langs oude pakhuizen en loodsen. Ik dacht aan ons eigen Eilandje in Antwerpen en Puerto Madeiro in  Buenos Aires en ik was content.



We maakten een havenrondvaart met Spido. Een grote toeristische boot met een geluidsbandje (ocharme de Fransozen, tegen dat het aan hen was, waren we allang voorbij die molen, dat ene schip, die droogdokken,...) maar het was toch tof. Mijn jongste broer werkt als matroos bij de Antwerpse sleepboten en als ik hoor hem daar graag over vertellen. Ik hoop dat ik ooit eens mee kan.

Tijd voor lunch en dat deden we bij Hopper Coffee. Zéér lekkere koffie en broodjes.
Door de Witte de Withstraat dan naar Museum Boijmans Van Beuningen. Een kunsthistorisch tripke met een paar heel mooie werken. Een eerste hoogtepunt in de inkomhal, met een heel toffe garderobe-installatie, het was alsof ik met ons mama in een kermiskraam stond (wat we nooit deden als kind, dus we hadden nog wat in te halen).



Ik volgde wat van de uitleg in de app die geen app is, en ik was blij soms toch wat meer details te weten. Er hangt een heel mooie versie van de Toren van Babel van Bosch. Wat hou ik van dat verhaal, toch iets uit de bijbel dat is blijven hangen. En zowaar nog een oud werk trof me, de val van Ixion van Cornelis Cornelisz van Haarlem. 

 En een familieportret...



We wandelden verder richting Centraal Station en helemaal terug, dóór het ziekenhuis (ahum, vraag maar niet wie verantwoordelijk was voor de route) naar de Euromast. Dat was voor mij toch de verrassing van de dag, want is een uitzichttoren niet gewoon een uitzichttoren? Nee dus.
We waren er bij zonsondergang, op het gouden uur, heel mooi als je dan naar die haven kijkt. En na de lift naar een platform, neem je plaats in een rond-attractiepark-achtig ding (wat wij nooit deden als kind, dus we hadden wat in te halen) en al ronddraaiend heb je dan een prachtig uitzicht over Rotterdam. Het was allemaal veel mooier dan mijn gsm-camera je doet geloven.









We schoven de voetjes onder tafel bij Dewi Sri, voor een Indonesische rijsttafel. Lekker, maar drink geen wijn of bier want dat was pijnlijk smaakloos. Gezellig en nog altijd zonder gefikfak.

We reden naar huis met een stukje Tony's Chocolonely-chocolade in de mond, puur met gember en citroen. Een stukje chocola, zonder boterham erbij, dat kregen wij vroeger nooit, dus we hadden wat in te halen.