Over boeken.

Goodreads, dat is echt een tof ding.
De facebookpagina van Iedereen Leest is dat ook.
Gevolg van beide: mijn leeslijst in Goodreads wordt steeds langer. Ik hou me wat in, als er honderden (of duizenden) boeken 'to read' zijn, dan vrees ik een verlammend effect. Dus alleen wat écht mijn nieuwsgierigheid heeft geprikkeld, komt op deze lijst.

Ik zei het al eens eerder, ik lees veel dit jaar (al 30 boeken in 2014...) en ik geniet daar heel erg van.

Ik lees meer omdat

• Lezen doet lezen. Het ene goede boek doet je verlangen naar het volgende. Ik zit nu al maanden in the flow en dat is zalig.
• Geen tv. Ik keek vroeger ook al weinig naar tv, maar de afstandsbediening lag altijd net iets dichter dan een boek. Ik overweeg dan ook om, als we weer in België zijn, de digitale tv af te sluiten. 
• Mijn e-reader. Ik hou van papieren boeken, als je ooit mijn boek zal mogen lezen, vind je daar wel iets over terug. Maar die e-reader is geweldig, ik heb hem overal bij, en het is zo heerlijk lezen in bed. Zeker nu ik er eentje heb met een nachtlicht (nee, dat is heel anders dan lezen op een ipad/computerscherm waar je ogen moe van worden). 
• Meer tijd. Of beter: meer energie. Overdag kom ik niet vaak aan lezen toe, maar ik ben 's avonds natuurlijk niet doodmoe door de combinatie van een job én een huishouden. Maar dat is echt maar de vierde reden, dus als ik later weer minder lees, dan is dit toch niet echt een excuus.

Als ik een boek uit heb, dan geef ik sterretjes op Goodreads. Maar eigenlijk zou ik dat beter pas een paar weken later doen. Want een echt goed boek, dat blijft hangen.

Ik las een paar heel goede boeken. En het zijn boeken die ik wellicht niet zomaar spontaan zou kiezen, maar die dus toch op mijn lijstje zijn beland. 

Eén: Volg een hype

Murakami, ik had er nog nooit iets van gelezen. Ik weet ook niet waarom. Maar hij komt altijd en overal terug en ik begon meteen aan de trilogie van IQ84. Na een paar bladzijden dacht ik dat het niets voor mij was. Iets met parallele werelden? Oh god. Maar ik las toch maar door en voor ik het besefte zat ik er helemaal in. Dit verhaal (dat is dus eigenlijk niet tof vind) is zó goed verteld, dat ik als een gek zat te lezen, de drie dikke boeken na elkaar.

Twee: lees een klassieker

Ik lees al eens een oude Rus. Of onlangs iets van Hemmingway. En nu dus Wat is de wat van Dave Eggers.
Dit boek van 2006 is ook al een klassieker. Door de thematiek (de burgeroorlog in Zuid-Soedan) maar ook omdat het een goed boek is. Een boek over oorlog, met veel wreedheden. Maar Dave Eggers weet op een heel merkwaardige manier de juiste toon te vinden, elk hoofdstuk opnieuw.  De vertelstructuur en opbouw van het verhaal is, voor mij dan toch, subliem en een echte eye-opener. Straf boek, een terechte klassieker. 

Na dit boek had ik nood aan iets luchtigs. De hype rond Montefiore kan ik na één boek klasseren: niet mijn kopje thee. Wat een lullig boek. 

Dan las ik Aan Chesil Beach, vooral omdat het een dun boek was, ik had nog steeds nood aan iets luchtigs. Stukken beter dan Montefiore, maar het voelde toch teveel als 'een boekje'. Niks verloren, niks gewonnen, zoiets. Of het moet zijn dat ik het geniale van dit boek gemist heb. Wel grappig dat beide boeken zich afspelen in Dorset, iets wat ik pas na een tijdje doorhad. 

Drie: lees het boek. Kijk niet naar de film.

We moeten het even over Kevin hebben van Lionel Shriver. 

Ik had deze film op een lijstje staan. Maar dan bleek het de verfilming te zijn van een boek en sinds ik de film van Life of Pi zag, besloot ik om toch maar zo vaak mogelijk het boek te lezen. 

Lullige titel in het Nederlands, de Engelse titel (en filmtitel dus) klinkt een stuk beter: 'We need to talk about Kevin'. Ik dacht een psychologische roman te lezen, maar het is eigenlijk meer een thriller. 

Wat. Een. Boek.
Een boek zoals ik er nog nooit één las. Dat me kwaad maakte, deed huilen, ergerde, fascineerde, ontroerde en alles daartussen. En het einde is gigantisch. Dat lijkt me nog het beste woord. Ik zou dit boek over high school shootings nooit uit mezelf kiezen. En daarom hou ik dus van al dat vrienden-aanraden-gedoe, dat werkt fantastisch.
Ik blijf maar aan dit boek denken, ongelofelijk. Gelukkig heeft Goodreads een 'edit' knop en gaf ik nu dus een sterretje meer. Want een boek dat me zo heeft vastgegrepen en zolang blijft hangen én dat ik wil herlezen: dat is vijf sterren waard. 

Trouwens, over e-boeken gesproken. De kaft van een boek telt plots veel minder mee. En dat is toch ook maar relatief bijvoorbeeld bij dit boek. De Nederlandse versie heeft namelijk vele covers, de ene al meer geslaagd dan de andere...

Daarna las ik de Boekendief van Markus Zusak. Bwa ja. Niet slecht, maar daar wordt zoveel in herhaald. Ik moest er wat van geeuwen.

Vier: de hype. Of zei ik dat al?



Ik werd na IQ84 dus instant-Murakami-fan. Ik las Norwegian Wood en gaf vijf sterren. Dit boek staat hoog in het lijstje van de beste boeken die ik ooit las. Zo mooi. En toch zo straf, ik had een groot verlangen om de personages eens goed vast te pakken.
Als je iets hebt aan deze aanbevelingen: Norwegian Wood lijkt me het perfect boek voor na We moeten het over Kevin hebben. Het is een boek voor wie veel nood heeft aan schoonheid. Iedereen dus.


Zo.
Vanaf nu in de linkermarge van mijn blog een leeslijstje van Goodreads. And I love it. Dat is het leuke aan een blog: het is tegelijk een speeltuin waar ik de regels bepaal én een bewaardoos van het leven.

ps: Ik las een tijd terug ook Vergeef ons van A.M. Homes.
Heel mooie kaft en een heel goed boek, al is het in het begin doorbijten. Het deed me denken aan de boeken van Jonathan Franzen die ik nooit écht geweldig vond. Maar dit boek (optimistischer dan Franzen, oef!) bleef plakken aan mijn vel. Het is een boek dat ik ook in een papieren versie wil hebben want de omslag (toch in deze versie van de Bezige Bij) is prachtig.