Lezen!

Ik las in de eerste drie maanden van 2014 evenveel boeken als in heel 2013.
Mijn e-reader ging dood, ik kocht een nieuwe met de zalige feature van een verlicht scherm. Lezen in het donker, jaaaaaa!

Soms vind ik dat ik altijd dezelfde soort boeken lees. Ik lees namelijk bijna uitsluitend romans. Maar de laatste maand las ik wel héél verschillende romans. En dan nog bijna allemaal zo'n goede boeken! Ik kies nogal willekeurig uit mijn GoodReads lijstje wat ik eerst lees. En dat leidt dat tot deze stoet boeken, zo verschillend. Kijk even mee in mijn digitale boekenkast!



Ai, Japin is zijn status als 'lievelingsauteur' aan het verliezen. Na de ontgoocheling van 'Maar buiten is het feest', kon ook dit boek me niet helemaal bekoren. Het is een toneelstuk als een boek. En het is niet het beste toneelstuk want het is soms saai. En op het einde gebeurt er niets. En toch, soms zijn er fantastische bladzijden, met prachtige zinnen die ik voor altijd zou willen onthouden. En ik vind die cover heel erg mooi. Dus misschien dat ik het toch nog als echt boek koop. Om te hebben.



Lees eens een klassieker. Dit boek van 1985 vond ik zéér straf. Ondanks dat het thema me nu ook weer niet zoveel zegt. Misschien nog maar iets lezen van deze man.




Ook kleintjes moeten gelezen worden. Een 'boekenweekgeschenk' en ik vond het een fijn geschenk. Maar nu ook niet meer dan dat. Lanoye spaart zijn beste pen toch precies voor andere boeken. Maar een aardig verhaaltje, zeker wel.



Een familieroman. Van de soort die je ongemakkelijk laat voelen. Alleen al omdat er geen goeden of slechten zijn in dit boek. Zoek het zelf maar uit, zegt Saskia De Coster. Sterk boek dat veel prijzen won en ik weet waarom.

Ik las het boek omdat ik er precies, ooit, lang geleden over gehoord heb. En de titel klonk leuk.
En het ís een leuk, grofgebekt boek. Naar het einde zwakt het af, dat is een deel van het verhaal, maar mij kon het niet meer helemaal boeien. Maar ik heb me, zeker de eerste honderd pagina's, uitstekend vermaakt, zoals we dat dan op z'n Hollands kunnen zeggen.

Bart Moeyaert schreef op zijn website dat dit een goed boek was. Hij heeft gelijk. Ik begon het te lezen op het vliegveld, al wachtend op iemand die gelukkig anderhalf uur vertraging had. Dat had nog meer mogen zijn, want het boek had me meteen te pakken. Het is het dagboek van een schrijver die zes maanden in een Siberisch woud aan de oever van het Bajkalmeer gaat wonen. En na verloop van tijd ging ik me ook een beetje ergeren aan hem. Waardoor ik natuurlijk nog gretiger doorlas. Straf dat uit eerder saaie dagboeknota's toch zo'n sterk boek komt. 

Bestseller en terecht, alweer. Ook een familieroman, maar dan helemaal anders dan Saskia De Coster, en niet alleen door plaats en tijd. Kippenvel op de laatste pagina's. Een boek als een reis. Die Hosseini kan toch wel een verhaal vertellen! 

En nu lees ik wéér iets helemaal anders:



(En oh ja, ik zag ook een film. 

Nee, niet meer doen, een film zien van een boek dat ik vijf sterren gaf. Niet meer doen, Katelijne)