Tripjes in Uruguay en omstreken: het huwelijksverjaardagsweekend

Zeven jaar geleden was het 7-7-7 en voor wie er niet bij was, het was heel plezant.

Nog steeds gelukkig, ja merci, op onze bodas de lana. Tijd voor een romantisch lang weekend, en dat wel met z'n drietjes en eigenlijk was het supertof met ons meisje erbij (of beter: prinsesje, eekhoorntje, klein wolfje, schaapje, maestra, monstruo: naargelang haar nauwkeurige instructies varieert dit ettelijke malen per dag).

We trokken naar de Tigre Delta (Argentinië) wat geografisch niet zo ver is van Montevideo, maar in reisuren de langste reis is die we al gemaakt hebben in Zuid-Amerika. We reden door de mist en de regen naar Carmelo, stapten daar op de boot (terwijl de wedstrijd ARG-BEL door de radio schalde, ik verstond amper iets van het Spaanse gekwetter, dus we moesten achteraf nog even online checken wie er gewonnen had, al was dat wel duidelijk eenmaal aangekomen in Tigre, toeterende auto's na winst, het is blijkbaar iets universeels). 
Tigre is het stadje in deze rivierdelta, met een schone promenade en elegante oude bootjes die als een soort openbaar vervoer mensen van en naar de vele eilandjes brengen in de delta.

Die rivierdelta is vrij druk bewoond, het ene (vakantie)huisje staat er naast het andere, allemaal met een steiger voor de bootjes. De dag van aankomst aten we matige pasta en sliepen we in een ronduit vreselijk hostel. Gelukkig bracht een bootje ons de volgende ochtend vanaf het stadje naar het paradijs midden in de delta: Amarran Sancho. Een hotel gebouwd op palen (uiteraard), heel mooi gedaan met allemaal hout. Zondagmiddag waren er nog wat andere gasten, maar vanaf zondagavond hadden we het heel complex voor ons alleen. Een prachtige omgeving, een goei bed, lieve mensen, wat wilt ge nog meer? Ah, een haardvuur dat iets meer warmte geeft was wel tof geweest. Maar verder, geen klagen!

Een eerste verrassing voor Michiel was een gegidste wandeling door het natuurreservaat(je) dat achter het hotel ligt door een biologe. Tussen de buien door wandelen we door het prachtige natte gebied en Cecilia wist veel te vertellen. Allemaal werk van vrijwilligers en ze hebben zelfs een eigen plantjeskwekerij om de inheemse soorten zo veel mogelijk te reïntroduceren ten koste van de exoten.

Twee vaststellingen: ik verstond Cecilia dus mijn Spaans is al weer stukken beter én ik vond het interessant, de invloed van mijn wederhelft neemt nog steeds toe (zie vorige zin, ik typte gewoon iets over planten reïntroduceren alsof ik nooit iets anders gedaan heb, als dat geen liefde is!).

's Avonds genoten wij (zonder Oona die al lang sliep) van een diner is een veel te koude eetzaal, maar gingen we ook nog in de sauna en broebelbad en werden we terug zalig warm. Een nacht van ongeveer 10°C is daar echt ideaal voor.
De tweede dag wandelden we, nu onder een stralende zon, nogmaals door het natuurreservaat en zagen we heel schoon vogelkes. Zo tof, ook in de winter.

Geen vakantie compleet zonder dat er ook geroeid wordt, dus deze keer trokken we er met een kayak op uit. Het water stond uitzonderlijk laag in de delta (heeft iets te maken met de wind) en het was super relax.

Na het middageten gingen we nog eens in het broebelbad met Oona, ge ziet dat ze het reuze naar haar zin had.

We hebben daar ook ontzettend veel en vooral, vaak, gegeten en werden echt op onze wenken bediend. En zei ik al dat Oona het naar haar zin had?

lunch - eerste koude dag

lunch - tweede zonnige dag

De delta en in het bijzonder Amarran Sancho, is een aanrader, moest ge eens in de geburen zijn (tis echt heel dicht bij Buenos Aires).
De laatste ochtend namen we 's ochtends terug de boot naar het Uruguayaanse Carmelo waar ik een tweede verrassing had geregeld: een bezoek en proeverij aan Bodega Irurtia. Sympathiek en authentiek, zo was het wel, en dat was maar goed ook want ik droeg een fleece en een jeans met modderspetters. De wijnen waren heel lekker, de kaas gewoontjes (iets wat ik echt niet snap, waarom zijn alle kazen hier zo flauw?). Ik zou zeggen, kom maar af een van de volgende weken en we doen een lekker fleske open.

We reden terug over Colonia wat een veel betere weg is en dan konden we nog eens passeren langs ons favoriete caféke daar.

Zeer leuk weekend, het voelde helemaal als een echte reis. En het goeie is dat we dus élk jaar zo'n goed excuus hebben om het er eens goed van te pakken. We maken al plannen voor onze 8-jarige huwelijksverjaardag!