Ik ga naar een groot kunstwerk.
Ik ben klein.
Iedereen is hier klein. De mensen die hier verblijven, maar ook de bezoekers.
Er is meestal iets groots aan de hand, iets heftigs, iets dat de menselijke draagkracht overstijgt.
Dan kan je naar hier komen, naar deze plek.
Ik stap binnen.
De ruimte stijgt meters boven me uit.
Het is een kapel, de kapel van het niets.
Langs de buitenkant helemaal zwart, binnenin helder wit.
Langs de buitenkant helemaal zwart, binnenin helder wit.
En open, dus ook groen van de bomen en blauw van de lucht.
Het wit is het goddelijke, de zuil is de mens. Zeggen ze.
Het is allemaal goed voor Maria, zij waakt over de ingangsdeur.
Hier is het rustig, hier is het stil.
Als je de deur sluit, klinkt er een dof geluid, een galm.
Je bent opgesloten maar je voelt je vrij, er is veel ruimte om je heen.
Hier, in deze stilte, in deze ruimte die voor nu helemaal van mij is, zie ik het plots helder.
Het zijn niet de grote dingen.
Het zijn kleine dingen.
Het zijn kleine dingen met veel ruimte eromheen, kleine dingen die plaats krijgen.
Tijd. Witruimte. Ademruimte. Denkruimte. Voelruimte.
Enkele kleine dingen in mijn hoofd, haken zich plots aan een groot gevoel.
Ondertussen is de schilder bijna klaar. Het is nochtans een grote klus.
Het wit is het goddelijke, de zuil is de mens. Zeggen ze.
Het is allemaal goed voor Maria, zij waakt over de ingangsdeur.
Hier is het rustig, hier is het stil.
Als je de deur sluit, klinkt er een dof geluid, een galm.
Je bent opgesloten maar je voelt je vrij, er is veel ruimte om je heen.
Hier, in deze stilte, in deze ruimte die voor nu helemaal van mij is, zie ik het plots helder.
Het zijn niet de grote dingen.
Het zijn kleine dingen.
Het zijn kleine dingen met veel ruimte eromheen, kleine dingen die plaats krijgen.
Tijd. Witruimte. Ademruimte. Denkruimte. Voelruimte.
Enkele kleine dingen in mijn hoofd, haken zich plots aan een groot gevoel.
Ondertussen is de schilder bijna klaar. Het is nochtans een grote klus.
Met ook maar twee handen en een kleine verfrol.
Ik kom morgen terug neem ik me voor.
Ik kom weer wat klein zijn.
Ik kom weer wat klein zijn.
***
Dit is het zevende artikel in een reeks over kunst op het domein van UPC Duffel.
Het zijn geen grote dingen, hoe ´echt waar´ is dat? Fijn voor jou dat we weer ´klein´ mag zijn! T.Mietje
BeantwoordenVerwijderen