Creativity Class - een verslag

Waar te beginnen?
Van dinsdagavond 27 maart tot zaterdagnamiddag 31 maart zat ik in het Begijnhof in Leuven voor de Creativity Class.
Het is Flanders DC die dit ding organiseren en zei zeggen het zo: 
De Creativity Class is een unieke vierdaagse opleiding over creativiteit, innovatie en ondernemerschap, gegeven door de beste Vlerick-professoren. De opleiding is een mix van theorie, praktijk, coaching en buitenactiviteiten. Op het programma: creativiteitstechnieken en in team een business concept uitwerken en verdedigen voor een jury.
Deelname aan de Creativity Class is voorbehouden voor een select publiek van 24 young professionals, mensen met een masterdiploma en 2 tot 5 jaar werkervaring of een bachelordiploma en 3 tot 5 jaar.  Uit meer dan 500 kandidaten werden zij geselecteerd op basis van een schriftelijke creatieve opdracht en een assessment bij Hudson.

- Veel verschillende mensen. Allemaal jong en ambitieus. Werkzaam in de cultuursector bij een vzw, was ik een buitenbeentje maar het viel nog mee. Van multinationals, KMO, zelfstandige, overheid, het was er allemaal.
- Begijnhotel was dik in orde, heel lekker ontbijtbuffet, maar na dag één leerde ik niet teveel te eten, want de dag zit nog vol lekkers

- Het was bijzonder lekker eten in de Faculty Club. Soms wat verwarring over veggie/vis eten, maar ik herinner mij een preitaartje met auberginecrème. Een speculaasparfait. Een bijzonder lekker stuk kabeljauw met citroen.
-Die 'beste Vlerick-professoren', nou ja. Ik had een dipje op dag twee toen bleek dat de wedstrijd heel belangrijk was. Ik had gedacht vier dagen ondergedompeld te worden in een creativiteitsbad, maar dat bleek vooral een 'ondernemingsbad' te zijn. Met geen enkel plan om mijn eigen zaakje te beginnen, zat ik precies in een foute cursus. Maar gelukkig kwam de redding van één van die proffen die geruststellend sprak over het verschil tussen ondernemers en managers. En afrondde met:  'Kies. En bemin uw keuze'. Ik ga dat boven mijn bed hangen denk ik.
- Ik heb dan ook een knop omgedraaid en me er bij neergelegd dat de wedstrijd nu eenmaal het belangrijkste was van die dagen. En vanaf dan was het wel fun. Ik had ongelofelijk veel chance met drie toffe mannen in mijn groepke.
Zoals ge ziet ging het er serieus aan toe:

- Het doel was dus de jury overtuigen van een businessmodel rond het thema 'vergrijzing'. Wij hebben lang gebroed op een idee genaamd 'Home Swap Home' maar dat is uiteindelijk afgekeurd. De beste ideeën kwamen absoluut in het onvolprezen Stuk-café (achter den hoek van het Begijnhof). Dat is toch echt een plek waarvan er geen gelijke is in Antwerpen. Wifi! Bionade! La Chouffe van 't vat!
- Het uiteindelijke idee werd 'Koken met Oma' en dat ziet er dan zo uit ongeveer:

Ik leg het later nog eens uit want...
- Het onmogelijke is gebeurd. Ik werd zo enthousiast van dat creatieve brainstormen, het gat in de markt vinden én een redelijk businessmodel ontwikkelen, dat ik met mijn groepsmaatjes nog eens ga afspreken om te kijken of we dit idee niet echt kunnen realiseren. Ik moet bijna luidop lachen als ik erover nadenk, al mijn scepsis is gewoon op 2 dagen verdwenen en als zo'n Creativity Class erin slaagt zelfs van mij een ondernemer kan maken, dan is dat toch wel een straf ding niet?
- De wedstrijd hebben we niet gewonnen, we werden derdes (van de zes) voor de jury. Belangrijkste reden was dat ons idee geen 'oplossing' bood aan de vergrijzing en dat is helemaal terecht natuurlijk :-). Dat één van de juryleden ook volledig tégen de hele kookhype was, heeft natuurlijk ook niet in ons voordeel gespeeld.
- We werden tweedes van de publieksprijs (we hebben à la minute uitgevonden om ook op elkaar te stemmen) en dat deed ons toch ook wel deugd.
- Maar tijdens de laatste lunch zat ik naast één van de proffen die ook in de jury zat en die gebruikte in één lange zin de woorden 'goede presentatie' 'haalbaar businessmodel' 'winstmarges' 'haalbaar' en 'gaat ge het niet proberen', dan was ik toch wel trots. Olivier, Bert en Pieter en ik denken er alvast verder over na...
- Het waren loodzware dagen. Het werken aan de wedstrijdopdracht gebeurt vooral tussendoor. En het was telkens les tot 22u30. Mijn slaapuren daalden van 6u tot 2,5u de laatste nacht en het duurde dan ook efkes voor ik gerecupereerd was van de opleiding. Maar ik heb zo'n toffe gesprekken gehad dat dat allemaal van z'n eigen ging.
- De lessen waren meestal echt interessant. Ik heb nog geen idee wat dit concreet gaat beteken voor mijn job, maar het heeft me deugd gedaan!
- Het was echt een totaal andere wereld, ook totaal andere mensen dan mijn collega's, vrienden,... En alleen al daarom zo boeiend. Dat klinkt nogal soft hé, maar het is echt wel zo.
- Ik heb zelfs af en toe getwitterd, en dat wordt dan toch ook wel geapprecieerd. Voor wie Twitter nog niet snapt en er nog nooit naar gekeken heeft, dat ziet er dan ongeveer zo uit:

Dat is echt wel grappig, een screenshot van Twitter plakken in een blog. Het is de educatieve rol die ik opneem :-). Voor de kenners en kunners: je kan alles nalezen via #cc2012 (maar daar zit ook één of ander religieus festival bij). 

- Nog één grappige uitsmijter: het was een opleiding met een dresscode. Een dresscode die ik dan ook nog niet begreep. Daar heb ik op voorhand al goed mee gelachen maar nog het hardste op de laatste dag na onze presentatie in de wc. Heb ik dan mijn nieuwe geklede broek, nette schoentjes met hak en zijden bloeske aan, blijkt dat ik dat bloeske al de hele tijd achterstevoren aan had. Haha, wat blijf ik toch mijn domme zelf!

Meer fotookes op Flickr.
Peter Bertels heeft ook ijverig geblogd. Lees het na op de blog van Flanders DC. 
Ik ga het hier efkes bij laten en ge moet me dan nog maar eens vragen naar de groepsdynamica met het touw en het dorp, de marshmellow-challenge en hoe chique het allemaal niet was georganiseerd door Vlerick .

ps: nog wat zelfreflectie: opvallend dat ik weer bijna als eerste het eten bespreek