Zeer Kort Verhaal - In de branding

Hij wou praten over de getijden, zo zei hij dat, en dus stond zij naast hem, in de branding, en haar haren dansten wild in de wind, ze dacht dat ze zo misschien wel mooi was maar hij kon dat niet zien, want hij keek naar de zee en hoe die golfde, het schuim kwam al tegen hun schoenen, ze stopte haar handen diep in haar zakken, wat had ze nu te vertellen, wat kon ze zeggen, ze had niet meer woorden dan eb en vloed maar hij begon te praten en vier uur later wist ze dat het dus de maan was, en haar aantrekkingskracht op het water, en ook wist ze dat ze nooit meer bij iemand anders wou zijn dan bij hem, de zee was nu ver weg, maar ze was gelukkig alsof ze nu pas voor het eerst in haar leven zekerheid had: de zee komt terug.