Gestolen fiets

Stom toeval. Maal zeven.

Voor die ene keer dat ik mijn goede fiets naar het station rijd (de andere had platte band).
Voor die ene keer dat er nog eens een feestje is op het werk en ik pas om 00u30 terug aan het station ben.
En dat ik die fiets niet goed kon vastmaken want er zijn geen rekken aan 'onze' kant van het station  
(en 1 minuut extra om naar de andere kant te fietsen, nee, dat heb ik niet 's ochtends). 

En dan wordt hij gepikt. Mijn fiets. Met zijn grote dure fietszakken en het kinderstoeltje van waarop Oona de wereld ziet.

En dan blijkt dat ik mijn fietsverzekering maar voor 1 jaar heb betaald.
En dan blijkt , oh ironie, dat er een nieuwe prachtfiets voor Michiel in onze living staat te blinken (kadootje voor z'n 30ste).
En dan gingen we de volgende dag op fietsweekend vertrekken. 


En het is, natuurlijk, maar een ding. Maar toevallig een ding waar ik aan gehecht ben.
Mijn fiets, daar moeten ze afblijven.
En het was een cadeau. Voor Oona en mij. Een pracht-cadeau. 


Ik zet wat hopeloze zoekertjes op tweedehands website. Ik ben wat in de rouw.
Ik trap me wel suf op een voorlopige fiets, ik wentel mij even in dit verdriet.

Oh, wat hadden wij het fijn op die fiets!