de amateur

Begin mei speel ik dus de voorstelling 'Pigment' in het kader van de week van de amateurkunsten.

Ik vraag me af: wie is amateur?

De amateurs zijn blijkbaar zo talrijk en tof dat ze een aparte week verdienen. Een paar jaar geleden was ik via het werk op een onderzoekspresentatie van een grootschalig onderzoek naar de amateurkunsten. Ik heb daar niet alles van onthouden, wel dat er bijzonder veel mensen enige vorm van amateurkunst beoefenen (toneel, pottenbakken, fotografie, schrijven,…) al dan niet in verenigingsverband, in het DKO of gewoon op zichzelf.

In Antwerpen heeft de Week van de amateurkunsten een andere naam: het Liefhebber-festival. Is amateur dan een lelijk woord dat je beter kan mijden?  Naar wat ik me ook herinner uit datzelfde onderzoek, zijn er bij de meeste mensen helemaal geen negatieve connotaties zijn bij het woord ‘amateur’. Ik diende voor de voorstelling een subsidie-aanvraag in binnen het kader van datLiefhebber-festival (goedgekeurd, jeuj!). In het beoordelingsverslag van die aanvraag staat dat het een pluspunt is dat ik samenwerk met een professioneel kunstenaar. Marjan dus, netjes afgestuurd aan het conservatorium, top niveau (maar dat zal je zelf kunnen horen binnenkort) en probeert te leven van haar muziek. Maar wat is dan het doel van dit soort festival? Amateurs toch een niveau ‘hoger’ trekken, richting professioneel niveau? Moet ik als amateur toch streven naar professionaliteit?

Ik bén uiteraard een amateur, want niet professioneel bezig met theater en/of schrijven. En amateur zijn vind ik ook veilig, er worden toch net iets meer fouten, slordigheden geduld.

En net door met Marjan samen te werken zit deze voorstelling ook in een soort tussenlaag. Marjan stelt haar cd voor in een uitverkochte Rataplan, plant een tournee langs een aantal cultuurcentra,…Pigment speelt in zaal Zirkus, de zaal van, jawel, het Huis van de Amateurkunsten. Toch een verschil.

Een typische, maar leuke reactie na een toneelvoorstelling die we vroeger kregen bij theatergezelschap Fisk: super tof en veel beter dan sommige van die professionele voorstellingen. Bedankt voor het compliment, maar eigenlijk is dat niet zo moeilijk. Er wordt verschrikkelijk veel gemaakt in Vlaanderen en niet alles is even goed, en, nog belangrijker, komt overeen met je persoonlijke smaak. Bovendien blijven herinneringen aan heel slechte voorstellingen soms ook heel lang hangen. Dus zo’n verdienste om beter te doen dan enkele professionele voorstellingen is het niet. Wie vaak een kijkje neemt in het professionele circuit zal zien dat er zoveel dingen zó ongelofelijk goed zijn.Het spel van Abke Haring. De scènebeelden van Chokri Ben Chika. De theaterteksten van Tom Lanoye. Dan kan ik alleen maar besluiten dat ik inderdaad een amateur ben, louter door een verschil in kwaliteitsniveau.

Maar als ik dan in HUMO lees op welke manier Tom Lenaerts en Tom Van Dyck maanden werken aan hun tv-serie ‘met man en macht’, dan word ik gezond jaloers. Ze prutsen aan elk woord, elk detail, tot het 1000% juist zit. Ze hangen A4’tjes op met uitgewerkte profielen per personage, werken dagen en dagen aan één aflevering… Oefenen de zinnen, puzzelen en schaven. Die luxe zou ik natuurlijk ook wel willen. En tegelijk denk ik dat ik daar niet voor ben gemaakt. Dat ik veel meer plezier zoek in mijn amateuristisch gepruts dan in professioneel geschaaf onder druk.  

Genoeg, deze amateur gaat aan het werk, er moet nog een voorstelling worden geschreven.