Terug aan het lopen. Zonder doel, gewoon.
Nog altijd aan een slakkentempo en niet meer dan een dik uur. Ik kan misschien langer of sneller, maar het hoeft niet en ik heb het gewoon gehad na een uur.
Dankzij Evy Gruyaert en haar flutmuziek ben ik zover geraakt, maar wat ben ik blij dat ik nu iets anders kan opzetten!
Ik heb sinds een paar maanden een Spotify-premium abo, een van de betere beslissingen dit jaar.
Deze off-line running afspeellijst is de laatste maanden aangegroeid en het werkt elke keer. Ik loop.
De volgorde kan nog beter. Een echte mix zou uiteraard nog beter zijn. Of ik moet opdelen, want met deze lijst heb ik wel last van moodswings. Sommige nummers maken me licht, andere zwaar en kwaad, andere melancholisch of zelfs ronduit verdrietig.
Maar alle nummers doen mij lopen.
zondag 31 augustus 2014
donderdag 28 augustus 2014
Tripjes in Uruguay: met Greet en Sander!
Het is aan de blogfrequentie te merken dat ik weer voluit aan het boek aan het werken ben. Bijna had ik helemaal niks verteld over het bezoek van Greet en (peter)Sander en dat was nog zo leuk!
We gingen hen tegemoet in Colonia, reden dan naar Montevideo om Sander zijn verjaardag te vieren, en dan naar La Pedrera, wederom naar El Armario Azul. Het was soms koud maar ook wel prachtig weer en het waren vooral heel gezellige dagen.
De oostkust van Uruguay is zo mooi en zo rustig... Zo'n paar uur op het strand in de winterzon, veel beter wordt het leven niet.
In Punta del Diablo ontdekten we nog een toffe plek: parque nacional Santa Teresa. Een militair park met een fort (dat is dus gesloten op maandag) maar met een tof pad door het bos, zowaar jungle in Uruguay! En een mooie verzorgde speeltuin en klein dierenpark, echt tof.
En geen reis is volledig zonder auto-avontuur, uiteraard.
We gingen hen tegemoet in Colonia, reden dan naar Montevideo om Sander zijn verjaardag te vieren, en dan naar La Pedrera, wederom naar El Armario Azul. Het was soms koud maar ook wel prachtig weer en het waren vooral heel gezellige dagen.
De oostkust van Uruguay is zo mooi en zo rustig... Zo'n paar uur op het strand in de winterzon, veel beter wordt het leven niet.
In Punta del Diablo ontdekten we nog een toffe plek: parque nacional Santa Teresa. Een militair park met een fort (dat is dus gesloten op maandag) maar met een tof pad door het bos, zowaar jungle in Uruguay! En een mooie verzorgde speeltuin en klein dierenpark, echt tof.
En geen reis is volledig zonder auto-avontuur, uiteraard.
En nu is het aftellen begonnen... Eind september maken we nog een reis naar Argentinië, dan nog een week in Montevideo om alles te regelen en dan gaan we naar huis.
vrijdag 15 augustus 2014
Het boek: back on track
Ik schreef op 23 juni dat ik een punt zette.
Het manuscript vertrok die middag nog naar een manuscriptbeoordelaar van Creatief Schrijven, de organisatie die beginnende schrijvers ondersteunt.
Ik wachtte geduldig.
Ik schreef opnieuw brieven, ging drie keer op mini-vakantie, liet het boek nog aan een paar mensen lezen en twijfel haalde me onderuit. Hard.
Ik sla die lange dagen over en spring naar vandaag. Ik lees het volledige leesrapport van de manuscriptbeoordelaar, iemand die ik niet ken maar duidelijk weet hoe je een goed verhaal schrijft. Het danst voor mijn ogen.
Er is veel werk, schrijft de manuscriptbeoordeelaar. Ze heeft gelijk. Ik voelde ook: dit is niet af, dit klopt (nog) niet. En nu weet ik waar dat aan ligt. Het gaat niet over een paar woorden, het gaat niet over details. Het gaat over tijd, over perspectief, over overbodigheid. Alles moet opnieuw.
Maar ik ben dolgelukkig. Want het kan. Dit boek kan het boek worden waar ik gelukkig mee ben.
Ik ben blij, ik heb kriebels in mijn buik. Want dit rapport geeft goede, onderbouwde kritiek én tips om het op te lossen. En dan staan daar nog complimenten in die me helemaal gek maken. Er staat dat ik een raak portret schreef. Er staat dat ik een mooie zuivere schrijfstijl heb.
Ik maak een kalender en tel nog vierentwintig schrijfmiddagen. Daar moet minstens nog een volledige zaterdag en een zondag bij (sorry liefkes!) want dat is niet genoeg. Nog een paar avonden en nachten dus ook.
Ik ben zo blij dat ik durf.
Hier is de titel.
Naar Montevideo
En er is meer. Ik zet hier een kort tekstje. Niet dé korte inhoud. Niet dé flaptekst.
Gewoon een paar zinnen die zeggen waarover het gaat. Alsjeblief.
Hij houdt van de geur van drukinkt en papier. Hij prutst de dagen weg. Voor haar mag het veel van hetzelfde zijn en grijs is haar lievelingskleur. Drie jaar geleden gleden hun handen in elkaar om niet meer los te laten. Hij wreef haar met zijn duim verliefdheid in, langs haar dunne huid, langs de aders van haar pols rechtstreeks naar haar hart.
Nu ontdekt hij een knobbel in zijn duim. En ook haar lijf werkt tegen. Zij moet voor haar werk naar Montevideo en hij besluit om mee te gaan. Geeft deze stad hen waar ze naar verlangen?
Ik ben zo blij dat ik durf.
Hier is de titel.
Naar Montevideo
En er is meer. Ik zet hier een kort tekstje. Niet dé korte inhoud. Niet dé flaptekst.
Gewoon een paar zinnen die zeggen waarover het gaat. Alsjeblief.
Hij houdt van de geur van drukinkt en papier. Hij prutst de dagen weg. Voor haar mag het veel van hetzelfde zijn en grijs is haar lievelingskleur. Drie jaar geleden gleden hun handen in elkaar om niet meer los te laten. Hij wreef haar met zijn duim verliefdheid in, langs haar dunne huid, langs de aders van haar pols rechtstreeks naar haar hart.
Nu ontdekt hij een knobbel in zijn duim. En ook haar lijf werkt tegen. Zij moet voor haar werk naar Montevideo en hij besluit om mee te gaan. Geeft deze stad hen waar ze naar verlangen?
De definitie van geluk voor vandaag: het besef dat het mogelijk is.
zaterdag 9 augustus 2014
30 day shred - doe eens iets met je lijf
Ik volgde een zotte workout: 30 day shred. Ik deed er wel 38 dagen over ah ja. Het zal een lange blogpost worden, en dat nog wel over sport. Ik ben niet meer dezelfde, ha.
En toen las ik iets over de 30 day shred op haar blog, zocht wat op, en bleef maar surfen. Ik weet ook niet precies waarom ik dat nu graag wou doen, wat mij erin aantrok. De doorslag was natuurlijk het feit dat mijn BMI weer gevaarlijk over de rooie is.
Er zijn 3 levels, je doet dus 10 dagen level 1, 10 dagen level 2 en 10 dagen level 3.
Het zijn zelfs geen volle 30 minuten én in die 30 minuten zit opwarming en stretching in. Dat is heel weinig om je lichaam opgewarmd te krijgen én te stretchen, hoor ik enkele onder u al mompelen en misschien is dat wel zo. Maar ik had er in elk geval geen last van.
Maar denk vooral niet dat het eenvoudig is. Dat is 30 minuten kei hard afzien, vanaf minuut twee ongeveer tot mintuut 25. Hijgen, puffen, kreunen en ik kom steevast buiten met een knalrode kop die parelt van het zweet. Het is echt een heel explosieve training, zonder een minuutje rust. Kracht, conditie en buikspieren worden afgewisseld.
Jillian is de coach, blijkbaar een ster door een realityprogramma, en ze heeft twee vriendinnen meegebracht. Anita doet eenvoudigere of rustigere versies van de oefeningen, Nathalie gaat er eens zo hard voor. Ik kan u zeggen dat ik veelal Anita heb gevolgd (ik kan niet pompen!), ofwel gewoon Jillian en heel af en toe Nathalie.
Je hebt een matje nodig en gewichtjes, in mijn geval flesjes van 600ml gevuld met zand. Die wegen wat te weinig, een kleine kilo, maar meer had ik echt niet kunnen tillen.
DAG 1 ik haat jumping jacks. maar het ging vrij vlot. nu al wel veel pijn aan binnenkant dijen.
DAG 2 ik ga dood op 21:30. Ik kan ni pompen, zelfs de softe manier vind ik super zwaar.
DAG 4 het ging een beetje beter. Een beetje dus.
DAG 7 springend in een chique hotelkamer, het overvloedige eten zal de inspanning wel teniet doen. En ik deed zowaar een paar keer eentje extra, gewoon omdat het kan. ZOT.
DAG 9 ik merkte plots dat ik die jumping jacks soms andersom doe, hahaha hoe slecht kan je zijn?
DAG 10 AAAAAAAAUUUUU Ik ben dood. En misselijk. Maar dat komt door dat 4de pistoleke. Wat is dat man?
DAG 13 die Nathalie, die heeft gewoon geen échte gewichten, dat is het. Positief, mijn billen zijn toch al wel strakker, ik vind niet dat je het verschil ziet, maar je voelt het wel.
het ging íets beter vandaag, maar ik haal nog steeds niet alle oefeningen al blijf ik er wel voor gaan.
DAG 16 vollen bak, ook met een dikke keel.
DAG 17 amai, ik ben level 2 zo beu....maar het ging wel vrij goed. Planking jacks hou ik bijna de hele tijd vol nu
DAG 23 'supermans', dat klinkt grappig, dat is het niet. Maar 'mountainclimbers' is erger.
DAG 25 pijn aan linkervoet, niet gigantisch maar ik wil niks forceren...
DAG 26 AUW die scissordingen. Dat hou ik echt nooit vol...
DAG 28 voor het eerst terug gaan lopen, en daarna geshred. Dat viel nog wel mee. SCHRIJF IK DAT NU ECHT.
DAG 29 ik ben dit zo beu beu beu
DAG 30 JAAAAAAAAAA! I dit it. En vooral: ik moet het nu niet meer doen.
Ik heb een slechte maand uitgekozen, want we waren van die 30 dagen 10 dagen op verlof. Tijdens het eerste weekendje weg, stond ik nog trouw mijn oefeningen te doen in de hotelkamer. Ook naar Buenos Aires sleurde ik mijn gewichtjes mee, maar ik kwam er toch niet toe. Ook toen ons mama hier was heb ik niet altijd de motivatie kunnen vinden. Vandaar dus de 38 dagen...
De eerste keer een nieuw level lijkt mee te vallen. Het punt is dat je zo goed moet kijken wat je precies moet doen, dat de helft van de oefening al voorbij is. Vanaf de tweede keer weet je beter wat je moet doen en is het mega-zwaar. De vierde dag van elk level had ik steeds het gevoel dat het een beetje begon te lukken. Maar ik heb bij geen enkele level álle oefeningen helemaal en zo lang kunnen doen zoals het moest. Walking push-ups, mountain climbers, ik kan dat echt niet zo lang volhouden.
Ik weet niet goed wat ik nu ga doen. maar ik moet íets doen. Ik wil sowieso terug gaan lopen en ook af en toe zo'n oefeningen doen, want het is gemakkelijk en ik heb er dan toch deugd van. En die Jillian, ik heb op haar gescholden, maar ik mocht ze nog wel.
Dus misschien 'Ripped in 30 days' (maar dat dan wel spreiden over 60 days, want ik vraag me ook af of dat wel nuttig is, élke dag afzien, moeten spieren niet recupereren?).
Of misschien '6 weeks 6 pack', ook telkens met een dag rust.
Maar er zijn ook langere workouts, zoals de 'No more trouble zones' of de 'Banish Food Metabolism'.
En tot slot...
To shred, wat betekent dat eigenlijk?
- De aanleiding
En toen las ik iets over de 30 day shred op haar blog, zocht wat op, en bleef maar surfen. Ik weet ook niet precies waarom ik dat nu graag wou doen, wat mij erin aantrok. De doorslag was natuurlijk het feit dat mijn BMI weer gevaarlijk over de rooie is.
- Het concept
Er zijn 3 levels, je doet dus 10 dagen level 1, 10 dagen level 2 en 10 dagen level 3.
Het zijn zelfs geen volle 30 minuten én in die 30 minuten zit opwarming en stretching in. Dat is heel weinig om je lichaam opgewarmd te krijgen én te stretchen, hoor ik enkele onder u al mompelen en misschien is dat wel zo. Maar ik had er in elk geval geen last van.
Maar denk vooral niet dat het eenvoudig is. Dat is 30 minuten kei hard afzien, vanaf minuut twee ongeveer tot mintuut 25. Hijgen, puffen, kreunen en ik kom steevast buiten met een knalrode kop die parelt van het zweet. Het is echt een heel explosieve training, zonder een minuutje rust. Kracht, conditie en buikspieren worden afgewisseld.
Jillian is de coach, blijkbaar een ster door een realityprogramma, en ze heeft twee vriendinnen meegebracht. Anita doet eenvoudigere of rustigere versies van de oefeningen, Nathalie gaat er eens zo hard voor. Ik kan u zeggen dat ik veelal Anita heb gevolgd (ik kan niet pompen!), ofwel gewoon Jillian en heel af en toe Nathalie.
Je hebt een matje nodig en gewichtjes, in mijn geval flesjes van 600ml gevuld met zand. Die wegen wat te weinig, een kleine kilo, maar meer had ik echt niet kunnen tillen.
- Dagboek
DAG 1 ik haat jumping jacks. maar het ging vrij vlot. nu al wel veel pijn aan binnenkant dijen.
DAG 2 ik ga dood op 21:30. Ik kan ni pompen, zelfs de softe manier vind ik super zwaar.
DAG 4 het ging een beetje beter. Een beetje dus.
DAG 7 springend in een chique hotelkamer, het overvloedige eten zal de inspanning wel teniet doen. En ik deed zowaar een paar keer eentje extra, gewoon omdat het kan. ZOT.
DAG 9 ik merkte plots dat ik die jumping jacks soms andersom doe, hahaha hoe slecht kan je zijn?
DAG 10 AAAAAAAAUUUUU Ik ben dood. En misselijk. Maar dat komt door dat 4de pistoleke. Wat is dat man?
DAG 13 die Nathalie, die heeft gewoon geen échte gewichten, dat is het. Positief, mijn billen zijn toch al wel strakker, ik vind niet dat je het verschil ziet, maar je voelt het wel.
het ging íets beter vandaag, maar ik haal nog steeds niet alle oefeningen al blijf ik er wel voor gaan.
DAG 16 vollen bak, ook met een dikke keel.
DAG 17 amai, ik ben level 2 zo beu....maar het ging wel vrij goed. Planking jacks hou ik bijna de hele tijd vol nu
DAG 23 'supermans', dat klinkt grappig, dat is het niet. Maar 'mountainclimbers' is erger.
DAG 25 pijn aan linkervoet, niet gigantisch maar ik wil niks forceren...
DAG 26 AUW die scissordingen. Dat hou ik echt nooit vol...
DAG 28 voor het eerst terug gaan lopen, en daarna geshred. Dat viel nog wel mee. SCHRIJF IK DAT NU ECHT.
DAG 29 ik ben dit zo beu beu beu
DAG 30 JAAAAAAAAAA! I dit it. En vooral: ik moet het nu niet meer doen.
- Resultaten
Ik heb mijn lijf ook opgemeten voor ik begon. Op mijn bovenbenen is er een duidelijk verschil (dat voel ik ook in mijn jeans), 2 centimeter minder op elk been. Maar mijn middel en navel: niks. Bovenarmen (die zó hebben afgezien): niks.
Ok, dat zijn de cijfers, maar hoe voel ik me? Sterker, zeker en vast. Een trap opgaan is echt anders. Mijn buikspieren (onder die dikke vetlaag weliswaar) zijn echt veel sterker, over heel mijn buik en niet enkel die vooraan. Ook mijn armen zijn steviger. Iets oprapen van de grond kost écht minder moeite. Maar ja.
Over de hele lijn ben ik dus toch wat ontgoocheld. Maar ik moet streng zijn: ik had dit moeten combineren met gezonder en minder eten als ik echt resultaat wou bereiken.
- Nabeschouwingen
Ik ben hieraan begonnen samen met een vriendin, maar die heeft stilletjes afgehaakt. Ze had wel het perfect excuus van marathontrainingen. Ze zit op een iets ander niveau dan ik, dus het is haar vergeven.
De eerste keer een nieuw level lijkt mee te vallen. Het punt is dat je zo goed moet kijken wat je precies moet doen, dat de helft van de oefening al voorbij is. Vanaf de tweede keer weet je beter wat je moet doen en is het mega-zwaar. De vierde dag van elk level had ik steeds het gevoel dat het een beetje begon te lukken. Maar ik heb bij geen enkele level álle oefeningen helemaal en zo lang kunnen doen zoals het moest. Walking push-ups, mountain climbers, ik kan dat echt niet zo lang volhouden.
Ik weet niet goed wat ik nu ga doen. maar ik moet íets doen. Ik wil sowieso terug gaan lopen en ook af en toe zo'n oefeningen doen, want het is gemakkelijk en ik heb er dan toch deugd van. En die Jillian, ik heb op haar gescholden, maar ik mocht ze nog wel.
Dus misschien 'Ripped in 30 days' (maar dat dan wel spreiden over 60 days, want ik vraag me ook af of dat wel nuttig is, élke dag afzien, moeten spieren niet recupereren?).
Of misschien '6 weeks 6 pack', ook telkens met een dag rust.
Maar er zijn ook langere workouts, zoals de 'No more trouble zones' of de 'Banish Food Metabolism'.
En tot slot...
woensdag 6 augustus 2014
Tripjes: Buenos Aires
Ondertussen zijn we twee keer in Buenos Aires geweest, een keertje in april en een keer in juli. Geen chronologisch verslag, wel een paar tips!
Op de tweede verdieping loopt er dan steeds een tijdelijke tentoonstelling. We zagen eerst een tentoonstelling van modo-fotograaf Mario Testoni (ik dacht dat het niet mijn ding ging zijn, maar kreeg ongelijk) en onlangs een tentoonstelling van kinetische licht- en schaduwkunst van Le Parc. Zeer amusant met een driejarige die heel direct én fysiek reageert op de kunstwerken.
In Montevideo staat er op de Plaza de Independencia een paleis van dezelfde architect, helaas niet publiek toegankelijk en ik vrees in veel slechtere staat.
- Museum: MALBA
Op de tweede verdieping loopt er dan steeds een tijdelijke tentoonstelling. We zagen eerst een tentoonstelling van modo-fotograaf Mario Testoni (ik dacht dat het niet mijn ding ging zijn, maar kreeg ongelijk) en onlangs een tentoonstelling van kinetische licht- en schaduwkunst van Le Parc. Zeer amusant met een driejarige die heel direct én fysiek reageert op de kunstwerken.
- Puerto Madero bij valavond
- Palacio Barolo
In Montevideo staat er op de Plaza de Independencia een paleis van dezelfde architect, helaas niet publiek toegankelijk en ik vrees in veel slechtere staat.
- fietsen door het ecologisch reservaat
- lekker eten
- Sarkis: Armeens restaurant. Een tip van een collega die een tijd in BA heeft gewoond. De moussaka was naar verluidt perfect, de vegetarisch moussaka was helaas met een overdosis kaas. Maar de koude hapjes/mezze die we vooraf bestelden (humus, gegrilde paprika,...) waren onwaarschijnlijk lekker. Populaire, goedkope, niet-toeristische plek waar je dus even moet wachten tot er in het grote restaurant een tafeltje vrij komt. Het hoort erbij!
- Naturaleza Sabia: goedgelegen vegetarisch restaurantje in San Telmo. Lunchmenu voor 7 euro (incl hapje, limonade en dessert). De pannenkoeken met broccoli zijn bijzonder lekker. En lunchen om 15u30, het kan.
- Hierbabuena: ecorestaurantje waar we lekker ontbeten. Niet goedkoop, wel heel lekker en gezellige plek.
dinsdag 5 augustus 2014
Gegeten en goedgekeurd: juli
De berichten in deze rubriek zijn de slechtst gelezen berichten op mijn blog. Daarom: orde!
Ik begrijp dat wel, je bent immers enkel geïnteresseerd in een recept voor preikoekjes als je hoofd naar eten en koken staat. Dus daarom voor al uw inspiratieloze keukenmomenten: de gegeten en goedgekeurd pagina!
Alles bij elkaar en elke maand zal ik er een paar bijzwieren. Soms staan er twee links bij een recept: een link naar het originele recept en een link naar het bijhorende blogbericht waarin ik soms wat commentaar geef.
Smakelijk!
De gegeten en goedekeurd-pagina
Juli dan. Ik heb niet veel geëxperimenteerd deze maand. De dagen dat ons mama hier was, heb ik enkele gerechten gemaakt die ondertussen tot de classics behoren, en ze vielen in de smaak. Ik ben een soort kookboekje aan het maken voor mezelf met de recepten en ideeën van dagdagelijkse lekkere dingen, kwestie van toch wat gevarieerder te eten en het lekkere koken vol te houden eenmaal terug in België.
Toch weer vijf lekkere dingen, sorry, ik vergeet echt altijd foto's te trekken, maar die bagels, man, dat is toch wel heel tof.
Verder raad ik aan om, indien een kleuter in huis, het woord 'koekjes' weg te laten, kwestie van geen verwachtingen te scheppen die je er nadien niet meer uitkrijgt.
Ik zal het hier even uitschrijven want het origineel is alvast niet te vinden op de site van Ottolenghi.
Ingrediënten
3 prei (450 gram nettogewicht)
5 sjalotjes – fijngehakt
150 ml olijfolie
1 rood pepertje – zonder zaadjes en fijngehakt
25 g peterselie – takjes en blaadjes, fijngehakt
3/4 tl gemalen koriander
1 tl gemalen komijn
1/4 tl gemalen kurkuma
1/4 tl gemalen kaneel
-> alsjeblief, laat deze heerlijke kruiden niet weg. Gemalen koriander smaakt echt anders dan verse koriander, komijn is heerlijk. Dus probeer het gewoon, geen enkel van deze kruiden zal te hard doorsmaken als je je aan deze hoeveelheden houdt.
1 tl suiker
1/2 tl zout
1 eiwit
120 g zelfrijzende bloem
1 el bakpoeder
1 ei
150 ml melk
55 g ongezouten boter – gesmolten
Voor de saus
100 g Griekse yoghurt
100 g zure room
2 teentjes look (ik vind 1 teentje look genoeg, rauwe look kan soms zo hard doorsmaken)
2 el citroensap
3 el olijfolie
1/2 tl zout
20 g peterselieblaadjes – gehakt
30 g korianderblaadjes – gehakt
-> kan je weglaten als je bij die 10% hoort die geen koriander lust, dat is gewoon een genetisch defect, wist je dat?
TIP: Je kan het mengsel zeker eventjes vooraf maken en dan later bakken
Begin met de saus. Gooi alles samen in de blender en klaar! Bijkruiden zoals jij het wil.
Om de koekjes te maken, begin je met het groentemengsel. Snijd de prei in schijfjes van 2 cm dik, spoel ze en laat uitlekken in een vergiet. Bak ze nadien in een pan samen met de sjalotjes in ongeveer de helft van de olie. Laat ze een kwartiertje zachtjes bakken tot alles zacht is. Schep het mengsel over in een grote kom en voeg het pepertje, de peterselie, kruiden, suiker en zout toe. Laat alles helemaal afkoelen.
Klop het eiwit op en roer het onder de groenten met een houten lepel. In een andere kom meng je bloem, bakpoeder, ei, melk en boter tot een beslag. Zachtjes mengen.
Neem een pan, verhit olie en gooi er dan dikke lepels beslag in. Laat mooi bruinen en daarna uitlekken op keukenpapier.
Warm serveren met dat sausje erbij: heerlijk.
Ingrediënten:
3 medium zoete aardappels (900 gram)
4 eetlepels olijfolie
1,5 theelepel gemalen koriander
¾ theelepel zout
1 verse rode chilipeper, fijngehakt
15 gram verse korianderblaadjes (liet ik er weer uit)
Voor de dip:
½ stengel citroengras
200 gram crème fraîche
Zest en sap van twee limoenen
50 gram verse gemberwortel, geschild en geraspt (dat is kei veel, maar het klopt!)
½ theelepel zout
Verwarm de oven voor op 210°C. Was de zoete aardappels, maar schil ze niet. Snij de aardappels in de lengte doormidden, dan in kwarten en dan nog een keer doormidden zodat je per aardappel 8 lange parten hebt.
Leg de partjes op een bakplaat met bakpapier en bestrijk ze licht met olijfolie. Bestrooi met een mengsel van zout en gemalen koriander. Rooster de aardappels gedurende ca 25 minuten, of tot de partjes goudbruin zijn. Haal ze uit de oven en laat ze wat afkoelen.
Terwijl de aardappels in de oven liggen maak je de dip. Hak de halve stengel citroengras heel fijn en meng met alle ingrediënten voor de dip.
Leg de partjes op een grote schaal, bestrooi met de verse koriander en fijngehakte chilipeper en serveer met de dip.
Het recept vind je hier
Het is een recept dat via zijn broer komt, geen idee van de originele bron. Hoeveel speculaaskruiden, dat kan je echt niet zeggen, dat verschilt heel erg van de mengeling die je hebt. Deze keer gingen er vlot twee soeplepels in. Proeven dus, je moet het echt goed doorsmaken, speculaas moet tenslotte proeven naar speculaas!
600 g bloem
350 g donkere kandijsuiker (mengeling rietsuiker/kindjessuiker kan ook)
350 g margarine of echte boter (dan is hij wel zwaarder)
1/2 koffilepel bakpoeder
speculaaskruiden
5 g zout
1 ei
Mengen in keukenrobot met deeghaak of met je handen in een grote kom.
Uitrollen tot 1 à 1/2 cm dikte en in één dikke plak bakken, in een voorverwarmde oven van 200°C.
Als het deeg niet meer blinkt, is het klaar (20-30 minuten).
Hé, zou ik dat niet zelf kunnen maken? Ja dus.
Ik koos voor het recept van de foodiewebsite Epicurious.
Het is een láng recept met een nog langere uitleg vooraf. Ik vind dat gezellig, maar dat kan inderdaad ook wel afschrikken.
Het is niet bijzonder moeilijk, maar omdat de werkwijze helemaal nieuw was, was ik er wel mee bezig. Sowieso moet je het deeg de dag voordien maken en laten rusten in de ijskast.
De eerste keer waren ze fantastisch, de tweede keer waren ze gewoon lekker, ik denk dat het iets te maken heeft met mijn droge gist die niet helemaal luchtdicht wordt bewaard en de vochtige lucht hier. De tweede keer ging wel veel sneller!
En nog dit...
Ik begrijp dat wel, je bent immers enkel geïnteresseerd in een recept voor preikoekjes als je hoofd naar eten en koken staat. Dus daarom voor al uw inspiratieloze keukenmomenten: de gegeten en goedgekeurd pagina!
Alles bij elkaar en elke maand zal ik er een paar bijzwieren. Soms staan er twee links bij een recept: een link naar het originele recept en een link naar het bijhorende blogbericht waarin ik soms wat commentaar geef.
Smakelijk!
De gegeten en goedekeurd-pagina
Juli dan. Ik heb niet veel geëxperimenteerd deze maand. De dagen dat ons mama hier was, heb ik enkele gerechten gemaakt die ondertussen tot de classics behoren, en ze vielen in de smaak. Ik ben een soort kookboekje aan het maken voor mezelf met de recepten en ideeën van dagdagelijkse lekkere dingen, kwestie van toch wat gevarieerder te eten en het lekkere koken vol te houden eenmaal terug in België.
Toch weer vijf lekkere dingen, sorry, ik vergeet echt altijd foto's te trekken, maar die bagels, man, dat is toch wel heel tof.
- Preikoekjes uit Plenty
Verder raad ik aan om, indien een kleuter in huis, het woord 'koekjes' weg te laten, kwestie van geen verwachtingen te scheppen die je er nadien niet meer uitkrijgt.
Ik zal het hier even uitschrijven want het origineel is alvast niet te vinden op de site van Ottolenghi.
Ingrediënten
3 prei (450 gram nettogewicht)
5 sjalotjes – fijngehakt
150 ml olijfolie
1 rood pepertje – zonder zaadjes en fijngehakt
25 g peterselie – takjes en blaadjes, fijngehakt
3/4 tl gemalen koriander
1 tl gemalen komijn
1/4 tl gemalen kurkuma
1/4 tl gemalen kaneel
-> alsjeblief, laat deze heerlijke kruiden niet weg. Gemalen koriander smaakt echt anders dan verse koriander, komijn is heerlijk. Dus probeer het gewoon, geen enkel van deze kruiden zal te hard doorsmaken als je je aan deze hoeveelheden houdt.
1 tl suiker
1/2 tl zout
1 eiwit
120 g zelfrijzende bloem
1 el bakpoeder
1 ei
150 ml melk
55 g ongezouten boter – gesmolten
Voor de saus
100 g Griekse yoghurt
100 g zure room
2 teentjes look (ik vind 1 teentje look genoeg, rauwe look kan soms zo hard doorsmaken)
2 el citroensap
3 el olijfolie
1/2 tl zout
20 g peterselieblaadjes – gehakt
30 g korianderblaadjes – gehakt
-> kan je weglaten als je bij die 10% hoort die geen koriander lust, dat is gewoon een genetisch defect, wist je dat?
TIP: Je kan het mengsel zeker eventjes vooraf maken en dan later bakken
Begin met de saus. Gooi alles samen in de blender en klaar! Bijkruiden zoals jij het wil.
Om de koekjes te maken, begin je met het groentemengsel. Snijd de prei in schijfjes van 2 cm dik, spoel ze en laat uitlekken in een vergiet. Bak ze nadien in een pan samen met de sjalotjes in ongeveer de helft van de olie. Laat ze een kwartiertje zachtjes bakken tot alles zacht is. Schep het mengsel over in een grote kom en voeg het pepertje, de peterselie, kruiden, suiker en zout toe. Laat alles helemaal afkoelen.
Klop het eiwit op en roer het onder de groenten met een houten lepel. In een andere kom meng je bloem, bakpoeder, ei, melk en boter tot een beslag. Zachtjes mengen.
Neem een pan, verhit olie en gooi er dan dikke lepels beslag in. Laat mooi bruinen en daarna uitlekken op keukenpapier.
Warm serveren met dat sausje erbij: heerlijk.
- Zoete aardappel met (wederom) zalig sausje
Ingrediënten:
3 medium zoete aardappels (900 gram)
4 eetlepels olijfolie
1,5 theelepel gemalen koriander
¾ theelepel zout
1 verse rode chilipeper, fijngehakt
15 gram verse korianderblaadjes (liet ik er weer uit)
Voor de dip:
½ stengel citroengras
200 gram crème fraîche
Zest en sap van twee limoenen
50 gram verse gemberwortel, geschild en geraspt (dat is kei veel, maar het klopt!)
½ theelepel zout
Verwarm de oven voor op 210°C. Was de zoete aardappels, maar schil ze niet. Snij de aardappels in de lengte doormidden, dan in kwarten en dan nog een keer doormidden zodat je per aardappel 8 lange parten hebt.
Leg de partjes op een bakplaat met bakpapier en bestrijk ze licht met olijfolie. Bestrooi met een mengsel van zout en gemalen koriander. Rooster de aardappels gedurende ca 25 minuten, of tot de partjes goudbruin zijn. Haal ze uit de oven en laat ze wat afkoelen.
Terwijl de aardappels in de oven liggen maak je de dip. Hak de halve stengel citroengras heel fijn en meng met alle ingrediënten voor de dip.
Leg de partjes op een grote schaal, bestrooi met de verse koriander en fijngehakte chilipeper en serveer met de dip.
- Vegetarische curry van Photocopy
Het recept vind je hier
- Speculaas
Het is een recept dat via zijn broer komt, geen idee van de originele bron. Hoeveel speculaaskruiden, dat kan je echt niet zeggen, dat verschilt heel erg van de mengeling die je hebt. Deze keer gingen er vlot twee soeplepels in. Proeven dus, je moet het echt goed doorsmaken, speculaas moet tenslotte proeven naar speculaas!
600 g bloem
350 g donkere kandijsuiker (mengeling rietsuiker/kindjessuiker kan ook)
350 g margarine of echte boter (dan is hij wel zwaarder)
1/2 koffilepel bakpoeder
speculaaskruiden
5 g zout
1 ei
Mengen in keukenrobot met deeghaak of met je handen in een grote kom.
Uitrollen tot 1 à 1/2 cm dikte en in één dikke plak bakken, in een voorverwarmde oven van 200°C.
Als het deeg niet meer blinkt, is het klaar (20-30 minuten).
- Bagels
Hé, zou ik dat niet zelf kunnen maken? Ja dus.
Ik koos voor het recept van de foodiewebsite Epicurious.
Het is een láng recept met een nog langere uitleg vooraf. Ik vind dat gezellig, maar dat kan inderdaad ook wel afschrikken.
Het is niet bijzonder moeilijk, maar omdat de werkwijze helemaal nieuw was, was ik er wel mee bezig. Sowieso moet je het deeg de dag voordien maken en laten rusten in de ijskast.
De eerste keer waren ze fantastisch, de tweede keer waren ze gewoon lekker, ik denk dat het iets te maken heeft met mijn droge gist die niet helemaal luchtdicht wordt bewaard en de vochtige lucht hier. De tweede keer ging wel veel sneller!
En nog dit...
- om de bagels te vormen vind ik de tweede methode gemakkelijker: je maakt een deegballetje en daarin maak je een gat. Als ik (zoals de eerste methode voorschrijft) een slang maak en de uiteinden dan aan elkaar verbind, komt dit toch terug los bij het koken.
- ik had hier geen baksoda en deed het met gewoon bakpoeder en dat werkte perfect
- zwarte sesamzaadjes zijn mooi maar smaken helemaal niet zo goed als gewone sesamzaadjes
- favoriet beleg is philadelphia-kaas, guacumole en gerookte zalm.
maandag 4 augustus 2014
Briefschrijfproject: einde in zicht
Ik heb ondertussen 34 brieven geschreven en verstuurd.
Het is een geweldig fijn project, ik heb het gevoel dat ik met elke brief een beetje dichter kom bij die persoon en dat maakt de afstand heel wat minder klein.
Er waren brieven die veel voor mij betekenden en brieven die veel betekenden voor wie ze in z'n brievenbus vond.
brief #12 ging over schoonheid en vriendschap en ik hoop dat die beloofde halfgeschreven brief tot bij mij geraakt, ooit
brief #15 kwam toevallig toe op de verjaardag van de ontvanger en werd zo een bijzonder cadeau
brief #16 was lang en heftig en ongevraagd, maar het deed deugd om te schrijven en hij liet me weten dat hij blij was om van mij te horen
brief #19 was naar mijn grootmoeder en dat is gewoon al daarom, heel bijzonder.
Die brief had een vertraging van bijna 5 maanden, samen met brief #20, #21 en #22. Ik postte deze brieven in Patagonia en dat was blijkbaar geen goed idee, dingen mogen soms wat trager gaan in het leven, maar dit is voor iedereen te traag.
Toen schreef ik geen brieven meer. Ik had het te druk met mijn boek. Te druk, dat is een ingekleurde waarheid, want ik had tijd genoeg. Mijn hoofd stond er niet naar, zoiets.
Ik ging naar België, keerde terug, werkte weer een paar weken flink door aan het boek en begon dan toch, eindelijk, terug brieven te schrijven.
brief #23 was voor diegene die brief #21 had moeten krijgen, ik had die brief al opgegeven. Dat vond ik misschien niet zo erg, ik herinner me toch dat het wat pathetisch gezwets vond. Maar die brief kwam dan toch uiteindelijk toe, blijkbaar op een dag dat het allemaal klopte. En dat terwijl brief #23 al onderweg was.
brief #24 was ook een ongevraagde brief, maar het loopt in haar leven niet zoals dat zou moeten en ik kan weinig doen, behalve schrijven, en dat vond ze fijn.
brief #26 ging naar iemand die ik niet zo goed ken. Hij kreeg de brief rechtstreeks uit de handen van de postbode en allebei zeiden ze: cool, uit Uruguay.
brief #28 was heftig omdat ik ineens terugkwam op iets wat vroeger is gebeurd, als een wondje dat af en toe terug zweert. Ik weet niet of ik nu blij ben of niet dat ik daarover heb geschreven. Ik weet ook niet of zij blij was of niet omdat zomaar plots te lezen.
brief #29 was ongevraagd. Er stond een belangrijke vraag in en verder was het een vervolg van een onafgewerkt gesprek. We zullen zien hoe het verder gaat.
brief #33 was er eentje van écriture automatique, voor het geval het allemaal gezever was, er stond ook een oprecht compliment in
Nog 8 brieven te gaan. En dan wie weet nog een antwoord terug. Met veel, veel plezier.
En voor wie nog een brief wil, dat kan nog. Laat me gewoon weten waarom, geef me je adres en ik schrijf. Laat ons afspreken, voor 15 augustus, goed?
Het is een geweldig fijn project, ik heb het gevoel dat ik met elke brief een beetje dichter kom bij die persoon en dat maakt de afstand heel wat minder klein.
Er waren brieven die veel voor mij betekenden en brieven die veel betekenden voor wie ze in z'n brievenbus vond.
brief #12 ging over schoonheid en vriendschap en ik hoop dat die beloofde halfgeschreven brief tot bij mij geraakt, ooit
brief #15 kwam toevallig toe op de verjaardag van de ontvanger en werd zo een bijzonder cadeau
brief #16 was lang en heftig en ongevraagd, maar het deed deugd om te schrijven en hij liet me weten dat hij blij was om van mij te horen
brief #19 was naar mijn grootmoeder en dat is gewoon al daarom, heel bijzonder.
Die brief had een vertraging van bijna 5 maanden, samen met brief #20, #21 en #22. Ik postte deze brieven in Patagonia en dat was blijkbaar geen goed idee, dingen mogen soms wat trager gaan in het leven, maar dit is voor iedereen te traag.
Toen schreef ik geen brieven meer. Ik had het te druk met mijn boek. Te druk, dat is een ingekleurde waarheid, want ik had tijd genoeg. Mijn hoofd stond er niet naar, zoiets.
Ik ging naar België, keerde terug, werkte weer een paar weken flink door aan het boek en begon dan toch, eindelijk, terug brieven te schrijven.
brief #23 was voor diegene die brief #21 had moeten krijgen, ik had die brief al opgegeven. Dat vond ik misschien niet zo erg, ik herinner me toch dat het wat pathetisch gezwets vond. Maar die brief kwam dan toch uiteindelijk toe, blijkbaar op een dag dat het allemaal klopte. En dat terwijl brief #23 al onderweg was.
brief #24 was ook een ongevraagde brief, maar het loopt in haar leven niet zoals dat zou moeten en ik kan weinig doen, behalve schrijven, en dat vond ze fijn.
brief #26 ging naar iemand die ik niet zo goed ken. Hij kreeg de brief rechtstreeks uit de handen van de postbode en allebei zeiden ze: cool, uit Uruguay.
brief #28 was heftig omdat ik ineens terugkwam op iets wat vroeger is gebeurd, als een wondje dat af en toe terug zweert. Ik weet niet of ik nu blij ben of niet dat ik daarover heb geschreven. Ik weet ook niet of zij blij was of niet omdat zomaar plots te lezen.
brief #29 was ongevraagd. Er stond een belangrijke vraag in en verder was het een vervolg van een onafgewerkt gesprek. We zullen zien hoe het verder gaat.
brief #33 was er eentje van écriture automatique, voor het geval het allemaal gezever was, er stond ook een oprecht compliment in
Nog 8 brieven te gaan. En dan wie weet nog een antwoord terug. Met veel, veel plezier.
En voor wie nog een brief wil, dat kan nog. Laat me gewoon weten waarom, geef me je adres en ik schrijf. Laat ons afspreken, voor 15 augustus, goed?
Abonneren op:
Posts (Atom)