Al zes jaar op rij schrijf ik met veel, veel plezier een verslag van mijn leesjaar.
Het is heerlijk om terug te blikken op een jaar waarin ik uitzonderlijk veel las. En vooral: ik had het gevoel er nog meer dan ooit van te genieten.
Ik haalde mijn leesdoel (45 boeken) ruim, net als de vorige jaren. Meer dan een boek per week, dat is een record, maar het was dan ook een bijzonder jaar, waarin ik onverwacht meer tijd had om te lezen. Maar veel meer dan over deze cijfertjes gaat het over wát ik las natuurlijk.
De ontdekking van het jaar: audioboeken.
Ik ging door een moeilijke periode de voorbije maanden: ik kon me moeilijk concentreren op een verhaal, en dat net in die maanden waarin ik veel tijd had. Mijn goede vriendin Sofie raadde me een proefabonnement aan op Storytel en het bevalt me prima. Ik begon met non-fictie omdat ik wat schrik had voor een stem die aan een verhaal toch ook een interpretatie zou geven. Ik begon met een ontzettend dik boek dat ik al lang 'moest' lezen maar nooit toe kwam: Sapiens van Yuval Noah Harari. Ineens goed voor 17 uur luisterplezier. Dat leek me echt onnozel, maar die uren zijn voorbij gevlogen. Ik luisterde vooral tijdens lange wandelingen. en ik vond het bijna de hele tijd interessant. Vervolgens durfde ik fictie aan omdat sommige auteurs blijkbaar hun eigen boeken inlezen, dat leek me net wél een toegevoegde waarde. En vervolgens werd ik verliefd op Neil Gaiman die me uren lang vertelde over de Norse Mythology. Engelse boeken lezen vind ik moeilijk, maar ze beluisteren is een stuk eenvoudiger merkte ik. Wat een zaligheid. Dit was ongetwijfeld echt het hoogtepunt van mijn leesjaar: een boek dat ik dus niet las maar luisterde. Het was helemaal wat ik nodig had op dat moment: verhalen om helemaal in te verdwijnen die me zacht worden verteld. Alsof Neil naast me zat en af en toe over mijn ruggetje wreef en me verzekerde dat het echt goed zou komen. Dit boek luisteren moet zowat het meest heilzame zijn geweest die donkere maanden. Wat een boek niet kan doen. Ik heb daarna ook nog naar Stardust geluisterd, een boek dat ik op basis van z'n genre (fantasy) nóóit zou kiezen, maar als Neil het me voorleest, dan kan ik al eens van mening veranderen.
Heel gezellig was Zeven soorten honger, geschreven en voorgelezen door Renate Dorrestein. Een héérlijk verhaal dat vaak pijnlijk grappig is en het is ontzettend fijn om de ironie en het sarcasme in de intonatie van Renate's stem te horen.
Later luisterde ik ook naar boeken ingelezen door andere voorlezers. Voorlezer Hans Kesting las me Ze hebben mijn vader vermoord voor van Edouard Louis. Heel aangenaam. Het andere 'deel', Strijd en metamorfose van een vrouw vond ik minder, en misschien kwam dat ook wel door de andere voorleesstem, die me minder beviel.
Ik heb in elk geval mijn abonnement op Storytel nog wat verlengd en denk dat ik dat ga afwisselen met Kobo Plus. Ik zal terug wat minder tijd hebben in 2022 en er zijn ook nog zoveel heerlijke podcasts (mijn tips).
De hypes
Ik las ook dit jaar enkele hype-boeken, al is een 'hype' in de boekenwereld meestal nog relatief. Prachtige wereld, waar ben je van Sally Rooney vond ik niet goed en niet slecht. Het is een verslavend feuilleton en soms was het echt meer, maar al te vaak ook niet. Benieuwd naar de reeks over haar eerste boek.
Ik las ook twee delen van de trilogie van de Deense sensatie Tove Ditlevsen: Kindertijd en Jeugd. Het eerste las ik graag, maar bij het tweede was ik echt helemaal om. Het derde deel staat te lonken op mijn boekenrek (want de boekjes zijn mooi uitgegeven bij Das Mag) maar ik wil het nog even sparen. Shuggie Bain van Douglas Stuart is echt heel goed en meeslepend, wat een personages, gewoon echt een goed boek dat terecht in veel eindejaarslijstjes is beland.
De overlevenden van Alex Schulman werd gehypet als het ideale zomerboek en dat is wat mij betreft helemaal waar. En ik vond het einde wél goed, waar daarover verschillen de meningen sterk.
Ik las ook het Zoutpad van Raynor Winn maar ergerde me gek aan lamlendige personages die zo'n domme beslissingen nemen de hele tijd (en het verhaal is echt gebeurd, dat maakt het pijnlijker). Maar ik bleef wel aan een snel tempo lezen, ondanks mijn frustraties. Een gelijkaardig boek rond het thema 'vrouw overgeleverd aan de woeste natuur aan de kust' Ik ben een eiland kon helaas de verwachtingen die ik had bij die prachtige titel niet waarmaken. Ik raakte nooit echt geboeid door het verhaal, jammer want het is ook best goed geschreven. Soms is het gewoon niet duidelijk waarom het niet klikt met een boek.
Gelukkig las ik ook De geschiedenis van mijn seksualiteit van jong talent Sofie/Tobi Lakmaker, een verademing!
Een nieuw lief, een nieuwe boekenkast
Zeggen dat ik mijn lief gekozen heb op basis van zijn gevulde boekenkast zou wat overtdreven zijn, maar toch. Nog voor we elkaar hadden gezien, tipte hij me het werk van Peter van den Ende. Hij had gelijk, wat een prachtboek is Zwerveling! Echt eentje om te hébben. Ik zet doorgaans geen prentenboeken in deze lijst, maar dit is de uitzondering meer dan waard. M'n lief wees me ook de weg naar Eva Meijer (ik las De nieuwe rivier, vond ik bevreemdend maar wel goed). En ik waagde me eindelijk nog eens aan Erwin Mortier, al werd ik er niet van omver geblazen, hoe erudiet de man ook schrijft. Ik pakte ook Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman uit zijn boekenkast, maar kan me ondanks de 4 sterren die ik gaf weinig herinneren van het verhaal. Mogelijk iets met focus en verliefdheid? Er staan in elk geval nog véél boeken op mij te wachten...
De 'dunnekes'
Ik las dit jaar precies meer dunne boekjes, kleine boekjes, fijne boekjes. Het boekje van Dirk van Duppen - Zo verliep de tijd die me toegemeten was, beantwoordde helemaal aan mijn verwachtingen. Het boekje van mijn held Peter de Graef Wie ben ik? En Gij? - viel me dan net wat tegen. De dunne novelle Wat wij zagen van Hanna Bervoets heb ik graag lezen, maar is me dan toch niet echt bijgebleven. Mijn favoriete boekenpodcast Boeken FM (zie mijn blogbericht over podcasts) deed me veel lezen, eindelijk ook Mrs. Dalloway van Virigina Woolf. Heerlijk!
Eens een dun boekje lezen kan zo veel deugd doen...
Meer non-fictie dan ooit
Ik lees nog altijd omdat ik verhalen wil horen, dat is wat me drijft, waar ik naar verlang als ik een boek open sla. Maar natuurlijk kan het lezen van non-fictie ook heel aangenaam zijn, of leerzaam. Dit jaar las ik uitzonderlijk veel non-fictie. Ik las Men Explain Things to Me van Rebecca Solnit, en dat was echt een verademing. Zo'n boek dat ik zou aanraden aan alle jonge mensen, het verheldert hoe mannen en vrouwen zich in de wereld vandaag verhouden... Ik las het toevallig net voor een ontmoeting met een old-skool alfa-mannetje, heel confronterend. De eenzame eeuw van Noreena Hertz is een dikke klepper, ik heb me er wat door moeten worstelen, en het is niet zo'n vrolijk beeld van de wereld, maar wel heel interessant.
Ik was in mijn donkere maanden heel erg zoekende en dus ik las ik wel wat rond depressie. Het boekje van Eva Meijer - De grenzen van mijn taal vond ik echt heel inzichtelijk en ook ontzettend goed geschreven. Ik las ook de heel dikke 'depressie-klassieker' Demonen van de middag van Andrew Solomon. Ik had er veel aan, al heb ik hier en daar ook wat hoofdstukken overgeslagen. Jammer dat dit al een 'oud' boek is, ik had graag nieuwe inzichten gelezen rond bijvoorbeeld antidepressiva. Ook het ervaringsverslag Pil van komiek Mike Boddé heeft me geholpen, al was dat boek voor mij vooral een schets van hoeveel erger het nog kan gaan in het leven. De Genezing van de Krekel van eeuwige favoriet Toon Tellegen bood me zoveel zachtheid dat ik mezelf een beetje beter kon verdragen. Ik zou het iedereen aanraden die in aanraking komt met depressie.
Ik kwam in mijn hele zoektocht ook bij het boeddhisme uit en er is nog altijd geen betere manier om iets nieuws te leren dan via boeken. Een kleine inleiding in het boeddhisme van Edel Maex is echt een goede basis, maar zijn boeken zijn zo ongelofelijk serieus. Dan vond ik veel meer aansluiting bij Tom Hannes, waarbij ik het meeste had aan Wat ik kan leren van Boeddha. Fijn stuntelig, grappig (ja, de boeddha was me er eentje!) en verhelderend.
En nog in 't kort enkele toppers:
- voorgelezen jeugdboek: De Geheime Tuin, in een recente vertaling van Imme Dros. Uren heb ik genoten met Oona van dit trage, prachtige boek.
- kortverhalen: Ik hou van Carson Mc Culllers, en dus ook van Alle Verhalen, wat een sfeer, elke keer.
- grappigste roman: Ik heb echt moeten lachen met de Mythos van Stephen Fry, zo droog hij soms schrijft over dat stelletje goden, genieten.
- mooist uitgegeven: Schrijver Judith Schalansky is ook vormgever voor haar eigen boeken en dan krijg je een pareltje zoals Inventaris van enkele verliezen. Wondermooi al wisselt de kwaliteit van de verhalen sterk...
- de zekerheid: ik had het lezen van Memoires van een luipaard van Peter Verhelst uitgesteld omdat ik gewoon wist dat ik het geweldig zou vinden. Ik leende het van een vriendin maar er moet echt een tweedehands exemplaar in mijn eigen boekenkast komen!
- herontdekt genre: historische fictie. Ik las Matrix van Lauren Groff en Hamnet van Maggie O' Farell, twee keer een roman die een dun historisch verhaal helemaal gaat inkleuren, en twee maal graag gelezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten