Carson McCullers: ein-de-lijk gelezen. De ballade van het treurige café is zeer mooi. Het hart is een eenzame jager is ook zeer mooi en zeer straf. Ik las ook Noord van Sien Volders, maar dat boek mist echt iets. Ik kon er de vinger niet op leggen, maar bij Carson McCullers was het er wél.
In Het uur van het violet schrfijt Katie Roiphe op een ongeziene manier over de dood. Het is een van de inzichten van de voorbije maanden: ik weet amper iets over de dood. Ik stapte over mijn angst heen en las dit boek, over schrijvers in hun laatste uren en ik bleef verweesd achter. Zo veel mensen, zo veel manieren om naar de dood te kijken. Waw. Lees dit boek, dat misschien zwaar, maar vooral treffend en verrijkend is.
Voor het vergeten van Peter Verhelst stond al op mijn te-lezen-lijst nog voor het verschijnen. Na Tongkat ben ik een instant fan geworden van Verhelst zijn romans (ik kende zijn poëzie al een beetje). Op de academie werd de auteur bovendien uitgenodigd en dat was heel inspirerend. Die man, zijn stem, wat hij zegt. En dit boek is heel, heel, veel. Het zijn lagen, vele lagen en toch is er nog een verhaal, een boodschap, toch word je als lezer helemaal geleid. Een heel aparte leeservaring, maar dit raakte zo aan mijn esthetisch gevoel, dat ik echt moest bekomen van dit boek. Gelezen als papieren boek en zo blij dat boeken nog met zorg worden uitgegeven.
Kolja van Arthur Japin heb ik ook graag gelezen, en dit is volgens mij een ideaal vakantieboek. Toch voor wie bereid is weg te dwalen naar een donker en koud Rusland. Een fantastisch verhaal met prachtige zinnen, Japin zoals ik hem graag lees. En je kan dit boek nu helemaal gratis lezen, als je de app Vakantiebieb installeert op je smartphone (dus niet op je e-reader).
Walk Through Walls van Marina Ambramovic las ik als een gek. Een paar gestolen minuten? Meteen verder lezen. Ik las het uit op een moment dat ik al lang had moeten slapen. Dit autobiografisch boek is er volgens mij niet alleen voor de fans van de performance-kunstenares. Ik weet niet of ik echt een fan ben, ik ben alleszins wel gefascineerd door haar werk en door performance-kunst in het algemeen. Ik weet niet helemaal wat ik daar mee moet. Na het lezen van dit boek weet ik het nog steeds niet helemaal, maar het is inspirerend, haar leven is straf. Wat een vróuw.
Net uit: Een heel leven van Robert Seenthaler. Een pareltje. Dit boek is waar De acht bergen (Paolo Cognetti) en De pelikaan (Michael Driesen) samenkomen. Maar vooral niet kiezen, maar alledrie lezen en verliefd worden. Op mannen, op bergen.
--
Nog meer leestips?
2017 - mijn jaar in boeken
Boekentips zomer 2017
2016 - gelezen
Zomer 2014 en ook daarvoor in 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten