Het is veel maar het is goed.

File. Parkeerproblemen. Treinvertragingen. Een wekker.
En een agenda. En die vulde zich angstwekkend snel.

Maar ook met leuke dingen.
Ik fietste. We gingen efkes naar IKEA, en waren vergeten dat dat onmogelijk is, efkes.
En het paste ook allemaal maar nipt in de auto, dat ook.
Ik ging op café, dronk pintjes en wijn.
Ik at heerlijk Thaïs, Italiaans, Libanees en een hippe pistolet.
Ik zag mijn collega's terug en ik had me geen beter welkom kunnen indenken. Ballonnen inclusief.
En prachtige projecten, ongelofelijk wat er op een jaar allemaal is gerealiseerd.

En er is een dochter die gelukkig is.
Die me de eerste dag op school lief maar kordaat de klas uitstuurde.
Die het woord 'bolster' leerde, stempelde met herfstblaadjes, boterhammetjes opat en braaf was in de nabewaking.
Die me vertelt dat een rugzak in Bélgica een boekentas is, en in Uruguay een mochila.
Die verwonderd is dat de kindjes hier het liedje van maak nu een buiging kennen.

Het is vrijdag. Ik ben moe, zij is moe.
Ik verzin nog een verhaal.
'Hier hou ik het bed vast, dat ik niet in een droom val.'
Ik streel haar over haar hoofd, zing nog een liedje en sluip de kamer uit.
'Mama?'
Ik keer nog even terug. Ze heeft haar ogen op spleetjes.
'Ik kan zo een beetje kijken. Dat is piepeloeren.'

Ze heeft nu al de beste juffen, als ze op school zo'n schone woorden leert.