Jardín de infantes in Montevideo

Oona gaat sinds een een dikke week naar de kinderopvang hier. Dat is nogal wat.

• Mundo Chiquito

Ja, begin dan maar eens te zoeken. Ik ben op vier plekken gaan kijken. Op één plek zaten er een drie huilende kinderen in een hok zonder ramen (met een lichtkoepel, oké dan) met een verzorgster. Vuile smoeltjes werden er gewassen met een ranzige handdoek. Op een andere plek hadden ze een supertoffe tentoonstelling van kunstwerkjes, maar de keuken was alweer zeer vuil en er stond schimmel op de muren. De directrice sprak ook heel snel en binnensmonds en deed weinig moeite om wat trager te praten. Het leek haar niet echt te interesseren of ik het nu begreep of niet. De derde plek was ons aangeraden door een Vlaams en een Nederlands koppel: Our Kids. Zeer goed en degelijk, echt een educatief project (met niet alleen blabla), duidelijke structuur, mooie lichte ruime klassen, een busje dat kinderen komt ophalen,... én gebedjes haha. Fantastisch dus maar Oona kan er pas terecht vanaf maart. Dan begint hier het nieuwe schooljaar. Vanaf half december tot maart is het dus zomervakantie (jaja, zo lang). Intussen is er wel een soort van vakantie-opvang, maar daar kon ze ook niet naartoe als ze niet eerst het 'gewone' schooljaar heeft doorgemaakt.
(Intussen hoorde ik iets waaien dat Our Kids een link zou hebben met Opus Dei. Hmm.)
De vierde optie dan maar: een kleinschalige opvang, Mundo Chiquito, niet te ver van ons appartement (10 min stappen met Oona in de buggy, 25 minuten met Oona aan de hand). Oona zit in een groepje van 6 kindjes: een jongetje en vijf meisjes. 2-jarigen en één meisje is er vier. Haar juf heet Ana en is geweldig. En Oona ook, deze middag heeft ze zelfs geen traantje meer gelaten. Ik ga bij Ana blijven!

• La tunica

Alle kindjes dragen hier schortjes, ook in de Jardín. En dat is superschattig. Of niet soms?

Vanaf de lagere school (vanaf 5 jaar) zijn het witte overgooiers met een blauwe strik om de hals. Echt een grappig zicht. Het zou chique moeten ogen maar in realiteit zijn al die schorten supervuil. Ik denk dat elk kind hier ook maar één uniform heeft, dus er is ook niet veel kans om te wassen. De juffen dragen ook schorten. Die zijn ook vuil, soms.

• Un beso

De Uruguayanen kussen graag. Iedereen die je ontmoet geef je meteen een kus. De juffen geven alle kinderen een kus bij het toekomen en doorgaan. Én alle ouders. Ik vind het prima zo, waarom toch altijd die afstandelijkheid in België? In onze crèche in Berchem kenden ze na meer dan 2 jaar onze namen nog niet eens.

• Matunito/Verspertino

Het zijn hier maar halve dagen. Per uitzondering blijven sommige kindjes een hele dag. Maar je kiest dus meestal voor de ochtend of de middag. Bij Mundo Chiquito was er geen groepje voor de 2-jarigen in de voormiddag dus gaat ze nu 's middags, pal op het moment waar ze tot voor kort lange middagdutjes deed. Maar nu we niet meer op hotel zitten, ligt ze voor 20u in bed en lijkt het wel te lukken, met een kort dutje in de buggy tussendoor. In het weekend natuurlijk even bijslapen en 's avonds ook doodop.

• Een school of een crèche?

Vanaf vijf jaar ben je hier schoolplichtig. Er zijn dan ook gratis publieke scholen. Maar je kind naar de opvang brengen lijkt hier wel een vrij ingeburgerde zaak, zeker in de 'betere' wijken zoals waar wij wonen.
Voor jongere kinderen lopen de termen uit elkaar. Mundo Chiquito noemt zich educacion maternal y inicial. Our Kids noemt zich een colegio.  Ach, wat maakt het uit.
Het is meer een crèche als je afgaat op de kleinschaligheid (één juf voor 6 kindjes). Maar de activiteiten zijn al wat meer schools. En Oona zegt zelf: de jardín is ook een school hé. En er is een moestuintje. Supertof vind ik.

Oona bij het moestuintje

• Niet goedkoop

Zoals de meeste  alle niet-essentiële zaken in Uruguay is dit niet goedkoop. Je betaalt ongeveer evenveel of zelfs meer dan in België, met steeds een vaste maandelijkse kost, zonder pampers (niet meer nodig, jeuj!) of eten.

• Flinke kinderen

Dat valt meteen op: wat een flinke kinderen allemaal. Er wordt daar gewoon niet gezeurd.

• Adapcion

Ongelofelijk en wat een contrast. In onze crèche in Berchem (waar we wel tevreden over waren hoor) mochten we nooit verder dan 'het poortje'. Hier werd er vreemd gereageerd omdat ik na 'amper' 2 dagen Oona al een uurtje heb achtergelaten. Rustig aan, stap voor stap zeggen ze hier. En doe maar mee. Wat meedoen betreft, de ouders hebben hier toch een andere rol. De ouderavond in onze oude crèche: verschrikkelijk. Goedkope chips, stom praatje van de directrice en wat geforceerd gepraat met andere ouders. Hier was het vorige zaterdag día de familia. En dat betekent: meedoen! Hopla, een doorschuifsysteem met 5 activiteiten die de kindjes overdag ook al eens doen. En denk maar niet dat die stiften daar enkel voor kinderen liggen en gooi maar met die bal! Allemaal eten en drinken op tafel en vrolijk spelen in de tuin. De sfeer was euh, lichtelijk anders. Ik begin van dit land te houden.

día de familia

•   Veiligheid en hygiëne

Euh, toch maar even de standaarden bijstellen. Er zit roest op de speeltuigen en dat speelhuisje zou misschien toch wel eens kunnen instorten. Maar de handjes worden wel netjes gewassen en de wc is proper. Dus niet te flauw doen zekerst?

• Professoras

Op woensdag is het psicomotoridad en op donderdag is het Inglès en música. Daarvoor komen dus andere professoras. Ik zie het niet helemaal waarom Ana niet zelf kan turnen met de kindjes en vermoed dat ze toch wel zoveel Engels kan als one-two-three en goodmorning-good afternoon- good evening. Maar het staat wel chique natuurlijk en die kinderen vinden dat precies heel tof dat er nog eens een andere juf komt. Voor Oona is dat wat teveel van het goede op dit moment, nóg eens een andere juf. Maar gelukkig mag ze dan bij Ana op de schoot. En gisteren zei ze plots dat ze happy was. Fier als een gieter!


En euh nee, ik werk inderdaad niet. Dus Oona zou ook bij mij kunnen blijven. Maar we vinden het allebei beter: zij geniet ontzettend van het spelen, het contact met de andere kindjes. En ik heb tijd om te schrijven, te sporten, te lezen en boodschappen te doen. Dingen die lastig zijn met een peuter (of was het nu kleuter?) in huis. En het zijn gelukkig maar halve dagen dus ik heb nog altijd tijd genoeg met de schattigste kleuter ter wereld.