Tripjes in Uruguay: op de campo van Rocha

Een klein rood chevroletje trok er dit weekend op uit! Oona had net vingerpopjes gekregen via Michiel zijn baas aka koerier en was doodbraaf in de auto. We reden naar Rocha waar nu eens werkelijk niets te beleven valt of ik moet het gemist hebben. We aten in een soort taverne die we dan maar authentiek zullen noemen omdat het eten eufemistisch gezegd niet bijzonder was. We reden verder op basis van een wegbeschrijving naar Wieke en Albert, twee Nederlanders die hier op een wel heel bijzondere manier verzeild zijn geraakt...
We hadden ze ontmoet op een bijeenkomst van 'medelanders', clubje van Belgen en Nederlanders die af en toe samenkomen. En we hebben hun uitnodiging om het platteland te leren kennen niet afgeslagen dus zochten naar hun domein.
Er zouden drie hekken zijn. We reden er eerst voorbij omdat dat hek voor die wei niet het hek kon zijn met een weg die naar een huis zou leiden. Verkeerd gedacht. Het was dat hek en die weg, allé ja, weg. Het hek kreeg ik niet open: er zat een systeem achter met ijzerdraad en lussen en houten balkjes maar zelfs voor Michiel was het een raadsel. Het oververhit en ongeduldig kind even negeren, blijven proberen en dan kregen we het open.

Het tweede hek ging beter. De weg was quasi onmogelijk met ons autootje, gelukkig had het al even niet geregend. Het derde hek was weer een ander systeem en nog steeds geen huis te zien. Na weer wat gesukkel kregen we het hek wel open maar niet weer toe.

Enfin, het leed was geleden toen Albert ons enthousiast begroette. Hun huisje ligt dus écht op het platteland in een zacht glooiend landschap.

Maar vooral: de vogels! Wat een prachtige exemplaren hebben we gezien. Helaas is de vogelgids die we hebben gevonden echt waardeloos, slechts één foto per vogel, geen profieltekening,... Zelfs een basis vogelaar zoals ik was erdoor ontgoocheld.

De buurman had een asado voorbereid: een stuk schaap op de houtgrill. De veggieboodschap was gelukkig aangekomen dus ik kreeg overheerlijk pizza met zelfgemaakte citroenmarmalade erbovenop. Dat was bijzonder én lekker. En het was heerlijk gezellig, ik heb spijt dat ik niet meer foto's heb gemaakt. We zaten aan een lange tafel onder de bomen in de schaduw en maar praten... Albert is met een zeilschip helemaal naar hier gevaren. Een tocht met vele belevenissen. Hij kan goed vertellen en is begonnen aan een boek waar hij ons 's avonds uit heeft voorgelezen, heerlijk!

Oona is heel snel vrienden geworden met hun hond, Kes. Schoon om zien hoe ze langzaam vertrouwen won en hem daarna knuffelde, volgde, achterna liep,...

Oona vond het leuk om Wieke te helpen om lekkers naar buiten te dragen. Ze waren samen op pad en hebben een gordeldier gezien. Laat ons zeggen dat Michiel lichtjes ontgoocheld was dat hij dat beest niet heeft gezien...

In de namiddag zijn we naar de buurman zijn huis geweest, wat verderop.
We waren welkom in hun huisje waar uit een armtierige keuken heerlijke broodjes kwamen. De schapenhuiden hingen te drogen in de garage. Uit de roestige waterput kwam water voor de beesten... Heel lieve mensen maar wat een manier van leven. Ver van alle beschaving, ze gaan nooit ergens naartoe en moeten hard werken: kuisen, naaien, koeien beheren,... Oona mocht op hun paard zitten, ze vond het fantastisch. Het was voor haar echt een bijzondere dag.

Even afkoelen in de poel. Die ziet er idyllischer uit dan hij in werkelijkheid is, want je komt er vuiler uit dan je erin bent gegaan.

Het werd een heerlijke avond en we mochten logeren in de 'studio' want Albert is ook een kunstenaar. Het is een mooie ruimte vol oude platen, onze bedjes waren al gedekt.

Na een ontbijt met havermoutpap, gingen we nog even wandelen naar de cactussen (ze stonden nog niet in bloei). Weer prachtige vogels, kleine bloemetjes,... We zagen verschillende ibissen, een roze lepelaar, nog niet gedetermineerde knalgele en knalgroene vogels, roofvogels, en een spectaculaire achtervolging van Kes achter een haas over de velden.
Albert had nog meer van die heerlijke pizza gebakken en met ons buikje goed gevuld terug gereden... Wat een fijne mensen met bijzondere verhalen. En dan kregen we nog zelfgemaakte confituur (excuseer, jam) mee, citroenen en allerlei kruiden.

We reden eerst naar La Paloma langs een lange onverharde weg. Mooie vuurtoren en rotskust, niet uitgestapt want Oona was nog aan het slapen.

We reden verder naar de lagune van Rocha... Prachtig water, gescheiden van de zee met een dunne duinstrook. Het water was overal (of toch heel ver) ondiep en bood nauwelijks verkoeling bij meer dan 35°C. Het was er echt mooi, al hebben we de vogelkijkhut niet gevonden. Wel flamingo's en andere watervogels.

Een plek om nog terug te komen, ook in verschillende seizoenen. De rest van de terugrit duurde lang en het was zeer warm buiten. Een picknick in een parkje deed ons deugd.
Het was een heerlijk weekend, we hadden echt het gevoel dat we op vakantie waren geweest!