En toen zei de directeur, die er helemaal uitzag als een schooldirecteur, hoe laat de nieuwe kleuterschool gedaan zou zijn. Om 15u20 om precies te zijn.
Ik had een tijd ontkend, zei mijn lief, en hij had gelijk. Want een kind dat iets na drie van school komt en een moeder die iets voor zes thuiskomt, nou, dat past niet helemaal.
Paniek. Maar ook ongeloof. De refter (melkbusjes en thermossen stonden klaar) zat vol ouders en jengelende kinderen. Hoe gaan zij dat in godsnaam allemaal regelen? Kinderen collectief in de nabewaking steken? Onszelf wijsmaken dat we wél goede ouders zijn omdat we in het weekend echte quality-time hebben?
Gelukkig is mijn lief een rustige mens. Een berekening en wat gepuzzel en ons leven ziet er vanaf november wél haalbaar uit. Een combinatie van 4/5 werken (wat nu ook het geval is) en een beurtrol voor langer werken/vroeger stoppen moeten ons allebei genoeg tijd gunnen met ons schatje en daarbij rekenen we op de bijzondere flexibiliteit van ons beider werkgevers. Hebben wij even geluk.
Dat nieuwe buurtschooltje zal het hopelijk niet worden, want de klaslokaaltjes waren niet groter dan de gemiddelde living. Ik overdrijf niet eens heel erg. De ouders hadden zich allemaal in dat klasje gepropt, wat de sfeer natuurlijk ook niet ten goede komt, maar het beviel ons niet.
Maar de echte paniek zal voor over een paar maanden zijn. Als er geen plek is voor ons schatje in één van top tien (!) aangeduide voorkeurscholen. Dat gebeurt, echt. In de net haalbare weekplanning past wellicht geen fietstocht naar de andere kant van de stad. We gaan alvast op bezoek bij multiculturele schooltje op 100m en de freinetschool op 400m afstand. En dan vullen we braaf onze top tien in en wachten geduldig af.
We hebben één zekerheid. 15u20, zo laat stoppen ongeveer alle Antwerpse kleuterscholen.
zondag 27 januari 2013
woensdag 23 januari 2013
Cultuur met de kleintjes: Caban
De meeste ouders kijken reikhalzend uit naar het moment waarop kleine pruts voor het eerst zit, kruipt en vooral, stapt. Leuk, absoluut, maar ik kijk uit naar dít moment. Samen met het mooiste en liefste meisje van de hele wereld naar een voorstelling. Muziek, theater, ... het maakt me niet. Maar samen genieten en ons laten betoveren door het het wonder dat op een podium gebeurt.
Ein-de-lijk was het dan zo ver. 20 maanden op de wereld en eindelijk kon ze mee. Ik zit aan de bron voor cultuur- en vrijetijdsinformatie, dus wat een geluk. Zoals iemand die in een fietsenwinkel werkt, ontzettend blij is als dochterlief kan fietsen. Denk ik.
We gingen naar Caban van Theater De Spiegel. Geen voorstelling, maar een 'knusse speelruimte'
Oona en ik hadden maar nog 3 andere mama's mee getroond, een papa en 6 (!) vriendjes tussen 6 maand en 3 jaar. En hop, schoentjes uit, jasjes aan een mooie boomkapstok en spelen maar. Er stonden een aantal installaties die heel erg uitnodigen tot spelen. En dan doken er spelers/acteurs/muzikanten op die iets deden en de aandacht van de kleine koters trokken. Of niet. Dat was niet erg. Kruip dan nog maar eens in de tunnel, rol nog eens met je rammelei of kijk eens onder het bed.
Het was heerlijk kijken en spelen. Oona was moe, maar de vriendjes genoten des te meer. En alles was toch zo in orde. Op het werk hebben we de voorbije maanden hard gewerkt rond familievriendelijkheid en het is zo tof om zien dat sommige organisaties daar helemaal in mee zijn. Verzorgingskussen, buggeyparking, rusthoekjes, drankjes, allemaal voorzien en dat op een heel ongedwongen prettige manier.
Meisje, we gaan nog veel mooie dingen zien.
Ein-de-lijk was het dan zo ver. 20 maanden op de wereld en eindelijk kon ze mee. Ik zit aan de bron voor cultuur- en vrijetijdsinformatie, dus wat een geluk. Zoals iemand die in een fietsenwinkel werkt, ontzettend blij is als dochterlief kan fietsen. Denk ik.
We gingen naar Caban van Theater De Spiegel. Geen voorstelling, maar een 'knusse speelruimte'
Oona en ik hadden maar nog 3 andere mama's mee getroond, een papa en 6 (!) vriendjes tussen 6 maand en 3 jaar. En hop, schoentjes uit, jasjes aan een mooie boomkapstok en spelen maar. Er stonden een aantal installaties die heel erg uitnodigen tot spelen. En dan doken er spelers/acteurs/muzikanten op die iets deden en de aandacht van de kleine koters trokken. Of niet. Dat was niet erg. Kruip dan nog maar eens in de tunnel, rol nog eens met je rammelei of kijk eens onder het bed.
Het was heerlijk kijken en spelen. Oona was moe, maar de vriendjes genoten des te meer. En alles was toch zo in orde. Op het werk hebben we de voorbije maanden hard gewerkt rond familievriendelijkheid en het is zo tof om zien dat sommige organisaties daar helemaal in mee zijn. Verzorgingskussen, buggeyparking, rusthoekjes, drankjes, allemaal voorzien en dat op een heel ongedwongen prettige manier.
Meisje, we gaan nog veel mooie dingen zien.
 |
| Alle foto's: Marion Kahane |
donderdag 17 januari 2013
Krokokk
Ki is kiwi. Ka is kaas. Wa is water. Klank voor klank, woord voor woord.
En elk woord komt met een vinger die wijst en een blik die bevestiging zoekt.
Snee? Ja liefje, sneeuw.
Krokokok? Ja liefje, krokodil.
Gwaf? Ja liefje, giraf.
Ze wil voluit meedoen in het leven. Praten maar ook doen. Sokken uittrekken, in de pot roeren, de tafel schoonvegen. Ze vindt mijn telefoon, legt hem tegen haar oor en ijsbeert door de kamer. Joooaaaaa, joa, klinkt het. Ze praat mét intonatie maar zonder betekenis voor zich uit. En dan kijkt ze me met haar indringende oogjes aan en wacht. Ze wacht tot ik iets zeg, want zij wil wijzen en antwoorden.
Wil je op de schommelschaap? Joaaaa.
En elk woord komt met een vinger die wijst en een blik die bevestiging zoekt.
Snee? Ja liefje, sneeuw.
Krokokok? Ja liefje, krokodil.
Gwaf? Ja liefje, giraf.
Ze wil voluit meedoen in het leven. Praten maar ook doen. Sokken uittrekken, in de pot roeren, de tafel schoonvegen. Ze vindt mijn telefoon, legt hem tegen haar oor en ijsbeert door de kamer. Joooaaaaa, joa, klinkt het. Ze praat mét intonatie maar zonder betekenis voor zich uit. En dan kijkt ze me met haar indringende oogjes aan en wacht. Ze wacht tot ik iets zeg, want zij wil wijzen en antwoorden.
Wil je op de schommelschaap? Joaaaa.
woensdag 16 januari 2013
Gezien: Bloed (FroeFroe) en Wiejoow (HETPALEIS)
Zaterdag was het 24u van het podium en het was de moeite.
Ik vind dat tof, zo'n festival, op korte tijd véél zien en doen.
Ik zag Bloed van FroeFroe en vond het goed. Sneeuwitje meets vampieren, of zoiets. Grappige voorstelling, met veel dubbele bodems, nooit plat. En wat een prachtige scènebeelden, alweer. Wat ze vormelijk doen met authentieke poppenkastpoppen was zo mooi. Kijk naar het filmpje en stop op 0:23.
Een geniale weergave van de zeven dwergen. En dan wordt het nog beter met de kaboutermustskes als vingerpopjes.
De live muziek maakt het weer helemaal af. Het was misschien alleen wat veel. Muziek, poppen, acteurs, projecties, kostuums,... Voor mij mocht het wat uitgepuurder. Maar ik stel voor dat je gewoon zelf gaat kijken, op Fortbom bijvoorbeeld, zo'n fijn festival. Nog lang wachten, dat wel.
's Middags zag ik Wiejoow in HETPALEIS. Goed idee, een voorstelling maken zonder woorden. En de eerste scène met de reuze ballon was heel amusant en sympathiek. Maar het kon me niet blijven boeien. Knotsgek spel met soms grappige geknutselde attributen en voertuigen. Maar het miste de poëzie, de afwerking. Was het de muziek die me niet kon raken? Het spel dat te vaak een rommeltje was? Het te gemakkelijk scoren met black-light effect? Ik weet het niet. En het maakt niet uit. Want in de zaal zaten veel kindertjes op het puntje van hun stoel. Ze hebben zich niet verveeld, integendeel. Dus dan is het niet erg dat deze saaie volwassene het niet helemaal begreep.
Ik vind dat tof, zo'n festival, op korte tijd véél zien en doen.
Ik zag Bloed van FroeFroe en vond het goed. Sneeuwitje meets vampieren, of zoiets. Grappige voorstelling, met veel dubbele bodems, nooit plat. En wat een prachtige scènebeelden, alweer. Wat ze vormelijk doen met authentieke poppenkastpoppen was zo mooi. Kijk naar het filmpje en stop op 0:23.
Een geniale weergave van de zeven dwergen. En dan wordt het nog beter met de kaboutermustskes als vingerpopjes.
De live muziek maakt het weer helemaal af. Het was misschien alleen wat veel. Muziek, poppen, acteurs, projecties, kostuums,... Voor mij mocht het wat uitgepuurder. Maar ik stel voor dat je gewoon zelf gaat kijken, op Fortbom bijvoorbeeld, zo'n fijn festival. Nog lang wachten, dat wel.
's Middags zag ik Wiejoow in HETPALEIS. Goed idee, een voorstelling maken zonder woorden. En de eerste scène met de reuze ballon was heel amusant en sympathiek. Maar het kon me niet blijven boeien. Knotsgek spel met soms grappige geknutselde attributen en voertuigen. Maar het miste de poëzie, de afwerking. Was het de muziek die me niet kon raken? Het spel dat te vaak een rommeltje was? Het te gemakkelijk scoren met black-light effect? Ik weet het niet. En het maakt niet uit. Want in de zaal zaten veel kindertjes op het puntje van hun stoel. Ze hebben zich niet verveeld, integendeel. Dus dan is het niet erg dat deze saaie volwassene het niet helemaal begreep.
donderdag 10 januari 2013
voornemen #3: goed eten, wat eigenlijk tien voornemens in één zijn. En een bonus.
- meer bio
Die winkel ligt wel gevaarlijk in de richting van IKEA waar we dan snel snel nog even binnenstappen en totaal onethische, niet ecologische brol kopen wellicht. Wilskracht zal er nodig zijn
- lokaal
Goed nieuws gelezen gisteren in Goed Eten, limoenen, avocado's, mango's en gember komen met de boot, en dat valt geweldig goed mee qua CO2 uitstoot. De appelsienen uit Italië doen meer kwaad blijkbaar. En keniaanse boontjes, verse kruiden en bloemen zijn al helemaal te zot. Maar kiwi's, zo beweert mijn broer de matroos, die komen één keer per jaar naar ons land, en die liggen daar dan gewoon te liggen en worden pas rijp als ze uit hun bewaring worden gehaald. Fictie of feit? Wie weet dat?
- meer fair trade
- minder kleur- en bewaarstoffen
- minder aspartaam en ander zoet vergif
- meer noten
Super lekker. Gewoon daarom.
- meer aardappelen en daar meer in variëren
En misschien zelfs al eens 's ochtends patatten schillen, alvast de pot met water en patatten op het vuur zetten voor 's avonds. De perfecte huisvrouw komt akelig dichtbij.
- meer fruit
- minder eten weggooien
- meer thee drinken
- geen leren sjakosjen meer
Ik word geitenwollensokkiger met de dag, zonder het spiritueel/alternatieve gedoe dat daar meestal snel bij komt kijken. Ik voel me er goed bij, voilà.
Twee tips nog. Goed Eten, wat een boek. Ik durf wel niet aan het hoofdstuk over kaas beginnen (er staat iets van kalfjesleed). Maar zo tof en ik maak straks tarte tatin met witloof en knolselder.
En dan ook Food Inc. Een goede documentaire, al is het wel heel Amerikaans. Kom maar langs om hem te lenen.
woensdag 9 januari 2013
voornemen #2: water drinken
Er is nu zelfs discussie of (veel) water drinken gezond is. Stel je voor. Binnenkort is zelfs een appeltje niet meer gezond.
Ik ga dus geen artikel opzoeken waarom water gezond is. Ik ga dat gewoon doen, meer water drinken. Van de kraan nog wel. Bij ons thuis is dat lekker en op alle andere plekken ga ik daar niet over nadenken. De lucht is ook niet overal even fris en toch kan je best blijven ademen. En wie flessenwater drinkt loopt het risico zo'n afgelikte familie te worden zoals Evian, Nestlé, Spa en co ons wilt doen geloven.
Dat wil je toch niet? Kom, drink maar mee van de kraan.
Alvast een wedstrijdje gestart met mijn collega voor het water drinken op kantoor. De eerste uitzonderingsregel hebben we al meteen gelanceerd op de eerste dag van onze wedstrijd: op dagen dat er champagne te krijgen is, wordt men vrijgesteld van de verplichte liter water per werkdag. Ja, het was een fijne dag vandaag.
Ik ga dus geen artikel opzoeken waarom water gezond is. Ik ga dat gewoon doen, meer water drinken. Van de kraan nog wel. Bij ons thuis is dat lekker en op alle andere plekken ga ik daar niet over nadenken. De lucht is ook niet overal even fris en toch kan je best blijven ademen. En wie flessenwater drinkt loopt het risico zo'n afgelikte familie te worden zoals Evian, Nestlé, Spa en co ons wilt doen geloven.
Dat wil je toch niet? Kom, drink maar mee van de kraan.
Alvast een wedstrijdje gestart met mijn collega voor het water drinken op kantoor. De eerste uitzonderingsregel hebben we al meteen gelanceerd op de eerste dag van onze wedstrijd: op dagen dat er champagne te krijgen is, wordt men vrijgesteld van de verplichte liter water per werkdag. Ja, het was een fijne dag vandaag.
zaterdag 5 januari 2013
Voornemen #1: meer lezen
Er was een tijd dat ik elke week naar de bib ging. En elke week had ik mijn boeken gelezen. Vijf stuks. Afgestempeld op een groene kaart, die dan in het plastic mapje vooraan het boek werd geschoven. Ik had op een bepaald moment zelfs alle boeken voor mijn leeftijd die er een beetje goed uitzagen gelezen. Mijn zus las nog meer. Stiekem, in bed. En dan mochten wij alleen naar de bib wandelen, kochten we snoep van ons zakgeld en kregen we alle nieuwe boekjes mee van de mevrouw van de bib. De vale oranje kleuren van de bib, de metalen rekken, de geur. Het is een groot stuk van mijn jeugd.
Onlangs ben ik met Oona voor het eerst naar de bib geweest, heerlijk.Ze leest heel graag en heel veel boekjes. Haar collectie bestaat ook al uit een dertig boeken denk ik. En in Berchem is er een heel goede kinderbib en ik heb alvast een ontdekking gedaan: Tom Schamp. Een geweldige illustrator en we geraken maar niet uitgekeken op 'Otto en de luchthaven'. Nog een keer dat boek? Geen probleem, meisje, nestel je maar hier, op mijn schoot, tussen mijn armen, leg je hoofd maar op mijn borst, ik hou het boek wel vast, sla jij de bladzijden om, ik vertel jou wat, jij vertelt mij wat en de tijd glijdt voorbij.
In 2013 wil ik meer lezen. Geen voornemen zonder actieplan, zegt de manager in mij. 3 strategieën om dit voornemen te doen slagen:
- minder crappy tv kijken. Ik was onlangs in een gesprek verwikkeld en bleek dat ik toch quasi elk flutprogramma toch een keer heb gezien (programma's over tienerzwangerschappen, niet-weten-dat-je-zwanger bent, vieze ziektes en daarmee op tv willen komen, Jani (!), Junior Masterchef, iets met cupcakes, ...).
- op de trein lezen. Vroeger las ik veel op de trein. Toen las ik de krant en tegenwoordig werk ik veel. In 2013 wil ik af en toe gewoon een boekperiode in het leven roepen en dan in één keer (dus in een aantal treinritten) een boek uitlezen.
- meer op vakantie gaan. Want op vakantie lees ik graag en veel. Dus daarom zijn de reizen naar Portugal en Frankrijk al gepland.
Sinds vorig jaar zit ik op Goodreads, jaaaaaa, nog een sociaal netwerk. Maar een lijstjes-sociaal netwerk en dat vind ik handig. Ik kan bijhouden wat ik gelezen heb en wat ik nog wil lezen. (de enige reden waarom ik niet op Pinterest zit is omdat ik wéét dat ik daar snel aan verslaafd zou zijn).
Korte samenvatting van de 'to reads':
klassiekers: De gebroeders Karamazov (staat al in de kast) & Nooit meer slapen
non-fictie: boek van Peter Mertens en 'the tipping point', geen idee of ik dat graag ga lezen
romans: Arthur Japin bijlezen (ik sta 2 boeken achter), Saramago bijlezen (2 meesterwerken gelezen, hoe zou de rest zijn), Joost Vandecasteele (ik lees zijn columns soms wel graag).
Het eerste boek van 2013 werd al op 2 januari gelezen: Mr. Gwyn van Alessandro Baricco. Fantastisch boek, maar ik had niet anders verwacht. Wat een schrijver. Wat een boek. Met inhoud en vorm spelen alsof het niets is en daarbovenop een mooi verhaal.
Maar meer details dus op Goodreads.
Onlangs ben ik met Oona voor het eerst naar de bib geweest, heerlijk.Ze leest heel graag en heel veel boekjes. Haar collectie bestaat ook al uit een dertig boeken denk ik. En in Berchem is er een heel goede kinderbib en ik heb alvast een ontdekking gedaan: Tom Schamp. Een geweldige illustrator en we geraken maar niet uitgekeken op 'Otto en de luchthaven'. Nog een keer dat boek? Geen probleem, meisje, nestel je maar hier, op mijn schoot, tussen mijn armen, leg je hoofd maar op mijn borst, ik hou het boek wel vast, sla jij de bladzijden om, ik vertel jou wat, jij vertelt mij wat en de tijd glijdt voorbij.
In 2013 wil ik meer lezen. Geen voornemen zonder actieplan, zegt de manager in mij. 3 strategieën om dit voornemen te doen slagen:
- minder crappy tv kijken. Ik was onlangs in een gesprek verwikkeld en bleek dat ik toch quasi elk flutprogramma toch een keer heb gezien (programma's over tienerzwangerschappen, niet-weten-dat-je-zwanger bent, vieze ziektes en daarmee op tv willen komen, Jani (!), Junior Masterchef, iets met cupcakes, ...).
- op de trein lezen. Vroeger las ik veel op de trein. Toen las ik de krant en tegenwoordig werk ik veel. In 2013 wil ik af en toe gewoon een boekperiode in het leven roepen en dan in één keer (dus in een aantal treinritten) een boek uitlezen.
- meer op vakantie gaan. Want op vakantie lees ik graag en veel. Dus daarom zijn de reizen naar Portugal en Frankrijk al gepland.
Sinds vorig jaar zit ik op Goodreads, jaaaaaa, nog een sociaal netwerk. Maar een lijstjes-sociaal netwerk en dat vind ik handig. Ik kan bijhouden wat ik gelezen heb en wat ik nog wil lezen. (de enige reden waarom ik niet op Pinterest zit is omdat ik wéét dat ik daar snel aan verslaafd zou zijn).
Korte samenvatting van de 'to reads':
klassiekers: De gebroeders Karamazov (staat al in de kast) & Nooit meer slapen
non-fictie: boek van Peter Mertens en 'the tipping point', geen idee of ik dat graag ga lezenromans: Arthur Japin bijlezen (ik sta 2 boeken achter), Saramago bijlezen (2 meesterwerken gelezen, hoe zou de rest zijn), Joost Vandecasteele (ik lees zijn columns soms wel graag).
Het eerste boek van 2013 werd al op 2 januari gelezen: Mr. Gwyn van Alessandro Baricco. Fantastisch boek, maar ik had niet anders verwacht. Wat een schrijver. Wat een boek. Met inhoud en vorm spelen alsof het niets is en daarbovenop een mooi verhaal.
Maar meer details dus op Goodreads.
donderdag 3 januari 2013
Voornemens 2012: het rapport
En, ben ik geslaagd? Tijd voor evaluatie!
1. Zeven kilo afvallen
Hm, ok. Ik ben er dichtbij geweest. Dichter dan nu. Stickk.com heeft me veel geholpen, om dan over te schakelen naar een excel met WW-punten en de laatste kilo's gingen met de app Dieet Watch. Die staat terug actief. Sinds gisteren. 7 kilo, dat is echt veel. Excuus: te ambitieus doel.
2. Sporten
Geslaagd. Abonnement zelfs met een jaar verlengd. Ik ben bijna twee keer per week gegaan. Met uitzondering van korte periodes van hevige sinuspijn (elk ander pijntje en vooral vermoeidheid heb ik overwonnen) en de kwesturen na de val tussen het perron en de trein. En had ik al gezegd dat I-Fitness Berchem echt een goede club is?
3. Elke maand 1 stuk naaien
Oei, als ik mijn blog mag geloven alvast niet. Maar er waren wel opvallende dingen. De draagzak (vorige week heeft Oona er weer heerlijk in geslapen, zo'n heel zacht snurkend meisje op je rug, ooooh), het jasje (ik heb mij over de mislukkingen gezet aangezien ik complimenten blijf krijgen), een feestkleed (ik moet nog eens gaan piepen in de trouwalbum van mijn broer, want een schone foto heb ik er nog niet van gezien en in mijn herinnering is het toch wat boerin-wil-chique-en-elegant-doen).
Verder nog: een kleedje met varkentjesstof voor Oona (mooi en goed gelukt, maar snel te klein) en een kleedje voor mezelf uit tricot. En in december naaide ik nog een kleedje voor Oona en een rok (uit hét boek natuurlijk) voor mezelf.
Gebuisd, dus toch. Ik hoor de overlock soms stilletjes roepen uit het naaikamertje: kom nu toch.
4. Minder slecht eten
Ik at echt minder slappe broodjes, fletse slaatjes, slechte koffiekoeken... minder verspilde calorieën dus. Maar er is nog veel verbetering mogelijk. Mijn voornemen voor 2013 wordt nog wat scherper op dit punt, wordt vervolgd. Een zes, maar Katelijne kan beter.
5. Emotie en werk iets meer loskoppelen
Awel, dat is goed gelukt. De emo-buien zijn minder frequent en korter van duur. Minder hevig durf ik niet te zeggen. Ik kan alleen maar hopen dat mijn collega's er niet teveel van hebben gemerkt. Tot tien tellen helpt, tot twintig tellen nog meer. Een zeven, goed gedaan.
6. Terug toneel spelen
Check. Op de laatste dag van het jaar diende ik een subsidiedossier in voor een nieuw theaterproject. Ik kan het nog bijna zelf niet geloven, maar het wordt geweldig. Ik ga drie dingen verklappen: de titel is Pigment, het is muziektheater samen met de geweldige Marjan en haar sax en de première is op 1 mei.
7. Meer koken uit kookboeken
Dat valt tegen. Maar ik heb geen nieuwe kookboeken gekocht. Alleen vorige week eentje gekregen, het boek Goed Eten. En als ik dat nu eens helemaal lees, dan komt voornemen 4 ook goed. Nipt geslaagd omdat ik de kookboek van de boerinnenbond regelmatig opensla én ijverig receptjes noteerde van het internet, zoals die van haar.
8. Schilderkarweitjes in ons huis en tuintje inrichten.
Deurstijlen
dampkap
traphal (ai)
berging (huh, gingen we die schilderen?)
plantjes in de tuin, tuintafel, lampionnetjes. De tuin waar ik verder niks in doe. En manlief is bezig een tuinkot te zetten. Al een poosje. Elk zijne rayon en ik ben (wederom) net geslaagd. Een 5,5, kom.
9. Beter leven, in de zin van ethischer, gezonder.
Meer bio
ecologische voetafdruk verminderen (we plannen echt geen korte citytrips met vliegreizen. We gaan zelfs met de trein naar Keulen binnenkort, maar dat is 2013 dus dat telt niet)
eten volgens de seizoenen (veels te weinig, ik ga een kalender ophangen)
tonijn eten (volledig gestopt, en oh, wat mis ik de smaak van tonijn! En ook andere vis eet ik veel minder)
meer fair trade (mja, toch niet overtuigend genoeg gedaan het voorbije jaar. En nu hebben ze de beste currysaus geschrapt uit het assortiment)
overgestapt naar Triodos (en dat is een opluchting, ik kan het u aanraden)
Geslaagd, doe zo voort en we doen er nog een schepke bovenop in 2013.
1. Zeven kilo afvallen
Hm, ok. Ik ben er dichtbij geweest. Dichter dan nu. Stickk.com heeft me veel geholpen, om dan over te schakelen naar een excel met WW-punten en de laatste kilo's gingen met de app Dieet Watch. Die staat terug actief. Sinds gisteren. 7 kilo, dat is echt veel. Excuus: te ambitieus doel.
2. Sporten
Geslaagd. Abonnement zelfs met een jaar verlengd. Ik ben bijna twee keer per week gegaan. Met uitzondering van korte periodes van hevige sinuspijn (elk ander pijntje en vooral vermoeidheid heb ik overwonnen) en de kwesturen na de val tussen het perron en de trein. En had ik al gezegd dat I-Fitness Berchem echt een goede club is?
3. Elke maand 1 stuk naaien
Oei, als ik mijn blog mag geloven alvast niet. Maar er waren wel opvallende dingen. De draagzak (vorige week heeft Oona er weer heerlijk in geslapen, zo'n heel zacht snurkend meisje op je rug, ooooh), het jasje (ik heb mij over de mislukkingen gezet aangezien ik complimenten blijf krijgen), een feestkleed (ik moet nog eens gaan piepen in de trouwalbum van mijn broer, want een schone foto heb ik er nog niet van gezien en in mijn herinnering is het toch wat boerin-wil-chique-en-elegant-doen).
Verder nog: een kleedje met varkentjesstof voor Oona (mooi en goed gelukt, maar snel te klein) en een kleedje voor mezelf uit tricot. En in december naaide ik nog een kleedje voor Oona en een rok (uit hét boek natuurlijk) voor mezelf.
Gebuisd, dus toch. Ik hoor de overlock soms stilletjes roepen uit het naaikamertje: kom nu toch.
4. Minder slecht eten
Ik at echt minder slappe broodjes, fletse slaatjes, slechte koffiekoeken... minder verspilde calorieën dus. Maar er is nog veel verbetering mogelijk. Mijn voornemen voor 2013 wordt nog wat scherper op dit punt, wordt vervolgd. Een zes, maar Katelijne kan beter.
5. Emotie en werk iets meer loskoppelen
Awel, dat is goed gelukt. De emo-buien zijn minder frequent en korter van duur. Minder hevig durf ik niet te zeggen. Ik kan alleen maar hopen dat mijn collega's er niet teveel van hebben gemerkt. Tot tien tellen helpt, tot twintig tellen nog meer. Een zeven, goed gedaan.
6. Terug toneel spelen
Check. Op de laatste dag van het jaar diende ik een subsidiedossier in voor een nieuw theaterproject. Ik kan het nog bijna zelf niet geloven, maar het wordt geweldig. Ik ga drie dingen verklappen: de titel is Pigment, het is muziektheater samen met de geweldige Marjan en haar sax en de première is op 1 mei.
7. Meer koken uit kookboeken
Dat valt tegen. Maar ik heb geen nieuwe kookboeken gekocht. Alleen vorige week eentje gekregen, het boek Goed Eten. En als ik dat nu eens helemaal lees, dan komt voornemen 4 ook goed. Nipt geslaagd omdat ik de kookboek van de boerinnenbond regelmatig opensla én ijverig receptjes noteerde van het internet, zoals die van haar.
8. Schilderkarweitjes in ons huis en tuintje inrichten.
traphal (ai)
berging (huh, gingen we die schilderen?)
9. Beter leven, in de zin van ethischer, gezonder.
eten volgens de seizoenen (veels te weinig, ik ga een kalender ophangen)
meer fair trade (mja, toch niet overtuigend genoeg gedaan het voorbije jaar. En nu hebben ze de beste currysaus geschrapt uit het assortiment)
Geslaagd, doe zo voort en we doen er nog een schepke bovenop in 2013.
Gezien: Half elf zomeravond (Toneelhuis)
Vorig jaar zagen we Gregoria van Bart Meuleman dus met veel overtuiging kruiste ik deze voorstelling aan in ons abonnement. Een zot gegeven trouwens: we zitten daar op de zondagse matinees. Tussen een ietwat ouder publiek. De zaal soms meer leeg dan vol. Maar op zondagmiddag is er gratis kinderopvang. En ons meisjes, vindt het daar best. Wat zeg ik, ze vindt het daar super. Die zondagen slaapt ze niet. Die zondagen kijkt ze vrolijk naar de oudere kinderen die creatief aan de slag gaan rond de vorm en inhoud van de voorstelling die hun ouders zien. Mooi concept.
Deze voorstelling stelde niet teleur. Ik had een recensie gelezen waarin vooral de acteerprestatie van Ariane van Vliet lof werd toegezwaaid. Over een vrouw in crisis. Zeg dat wel. Het scènebeeld is weerzinweekend mooi. Metershoge voilegordijnen waarmee heel subtiel wordt gespeeld met licht (de verschroeiende zon in een Spaans stadje) en wind (een zwaar onweer trekt voorbij). En er wordt wat afgespeeld. Een heel eenvoudig maar wreed verhaal. Ook met een soundscape, net zoals bij Song#2, en het klopte. Ik gok op weer een nominatie voor het theaterfestival.
Gezien: Drumming (Rosas en Ictus Ensemble)
Kijk anders gewoon even mee.
Ik vond het geweldig. Michiel vond het maar niks.
Ik was er wel doodmoe van, zo geconcentreerd moeten kijken, een uur geen seconde rust voor ogen en oren. Maar mooi. Of beter: sterk.
Ik vond het geweldig. Michiel vond het maar niks.
Ik was er wel doodmoe van, zo geconcentreerd moeten kijken, een uur geen seconde rust voor ogen en oren. Maar mooi. Of beter: sterk.
Gezien: Song #2 (Toneelhuis)
Abke Haring heeft buiten een poëtische naam ook een heel mooie manier van spelen. Ze is ook theatermaker maar op één of andere manier zagen we van haar enkel nog maar stukken in regie van Guy Cassiers. Benjamin Verdonck ken ik van zijn vogelnest en rare dingen in 't stad zoals een appel en een ei.
En nu maakten ze samen Song#2 en ik weet niet of ik het allemaal begrepen heb, maar ik vond het prachtig. In niets meer dan een lelijk trainingspak en handen die wat onhandig in elkaar geklemd zitten, steekt Abke Haring een prachtige monoloog af. Bedankt, zegt ze, bedankt voor dit leven. Dan gebeurt er iets ontzettends moois dat ik nu zal beschrijven, en je zal me maar moeilijk geloven, dat het iets moois is. Ze doen hun kleren uit en verpulveren die in een soort industriële verhakselaar. Schoenen, broek, ondergoed, gsm, appel, alles verdwijnt en wordt uitgetuft in stukken en brokken. Als laatste verdwijnt ook de ladder die hen toeliet alles erin te gooien. Hij biedt nog weerstand, en dan alleen houtschilfers.
Dan volgt een prachtige dans, of nee, gevecht, of nee, gestoei van twee naakte lijven. Ik voelde geen gêne maar jaloezie. Zo moet het ongeveer zijn, het aards paradijs, volledig opgaan in spel en fantasie, volledig vrij. En dan is er weer iets moois, met houten driehoeken die worden rechtgetrokken en neergelaten. Benjamin Verdonck sluit af, ook hier met zuinig gekozen woorden. Ik was ontroerd in elke vezel van mijn lichaam zonder te weten waarom. Heel veel respect voor kunstenaars die zo weinig nodig hebben om zoveel te zeggen. Dank u wel, dank u wel voor deze ervaring.
http://vimeo.com/55597957
En nu maakten ze samen Song#2 en ik weet niet of ik het allemaal begrepen heb, maar ik vond het prachtig. In niets meer dan een lelijk trainingspak en handen die wat onhandig in elkaar geklemd zitten, steekt Abke Haring een prachtige monoloog af. Bedankt, zegt ze, bedankt voor dit leven. Dan gebeurt er iets ontzettends moois dat ik nu zal beschrijven, en je zal me maar moeilijk geloven, dat het iets moois is. Ze doen hun kleren uit en verpulveren die in een soort industriële verhakselaar. Schoenen, broek, ondergoed, gsm, appel, alles verdwijnt en wordt uitgetuft in stukken en brokken. Als laatste verdwijnt ook de ladder die hen toeliet alles erin te gooien. Hij biedt nog weerstand, en dan alleen houtschilfers.
Dan volgt een prachtige dans, of nee, gevecht, of nee, gestoei van twee naakte lijven. Ik voelde geen gêne maar jaloezie. Zo moet het ongeveer zijn, het aards paradijs, volledig opgaan in spel en fantasie, volledig vrij. En dan is er weer iets moois, met houten driehoeken die worden rechtgetrokken en neergelaten. Benjamin Verdonck sluit af, ook hier met zuinig gekozen woorden. Ik was ontroerd in elke vezel van mijn lichaam zonder te weten waarom. Heel veel respect voor kunstenaars die zo weinig nodig hebben om zoveel te zeggen. Dank u wel, dank u wel voor deze ervaring.
http://vimeo.com/55597957
Abonneren op:
Posts (Atom)