Cultuur met de kleintjes: Caban

De meeste ouders kijken reikhalzend uit naar het moment waarop kleine pruts voor het eerst zit, kruipt en vooral, stapt. Leuk, absoluut, maar ik kijk uit naar dít moment. Samen met het mooiste en liefste meisje van de hele wereld naar een voorstelling. Muziek, theater, ... het maakt me niet. Maar samen genieten en ons laten betoveren door het het wonder dat op een podium gebeurt.
Ein-de-lijk was het dan zo ver. 20 maanden op de wereld en eindelijk kon ze mee. Ik zit aan de bron voor cultuur- en vrijetijdsinformatie, dus wat een geluk. Zoals iemand die in een fietsenwinkel werkt, ontzettend blij is als dochterlief kan fietsen. Denk ik.

We gingen naar Caban van Theater De Spiegel. Geen voorstelling, maar een 'knusse speelruimte'
Oona en ik hadden maar nog 3 andere mama's mee getroond, een papa en 6 (!) vriendjes tussen 6 maand en 3 jaar. En hop, schoentjes uit, jasjes aan een mooie boomkapstok en spelen maar. Er stonden een aantal installaties die heel erg uitnodigen tot spelen. En dan doken er spelers/acteurs/muzikanten op die iets deden en de aandacht van de kleine koters trokken. Of niet. Dat was niet erg. Kruip dan nog maar eens in de tunnel, rol nog eens met je rammelei of kijk eens onder het bed.
Het was heerlijk kijken en spelen. Oona was moe, maar de vriendjes genoten des te meer. En alles was toch zo in orde. Op het werk hebben we de voorbije maanden hard gewerkt rond familievriendelijkheid en het is zo tof om zien dat sommige organisaties daar helemaal in mee zijn. Verzorgingskussen, buggeyparking, rusthoekjes, drankjes, allemaal voorzien en dat op een heel ongedwongen prettige manier.


Meisje, we gaan nog veel mooie dingen zien.

Alle foto's: Marion Kahane