Gezien: Half elf zomeravond (Toneelhuis)

Vorig jaar zagen we Gregoria van Bart Meuleman dus met veel overtuiging kruiste ik deze voorstelling aan in ons abonnement. Een zot gegeven trouwens: we zitten daar op de zondagse matinees. Tussen een ietwat ouder publiek. De zaal soms meer leeg dan vol. Maar op zondagmiddag is er gratis kinderopvang. En ons meisjes, vindt het daar best. Wat zeg ik, ze vindt het daar super. Die zondagen slaapt ze niet. Die zondagen kijkt ze vrolijk naar de oudere kinderen die creatief aan de slag gaan rond de vorm en inhoud van de voorstelling die hun ouders zien. Mooi concept.

Deze voorstelling stelde niet teleur. Ik had een recensie gelezen waarin vooral de acteerprestatie van Ariane van Vliet lof werd toegezwaaid. Over een vrouw in crisis. Zeg dat wel. Het scènebeeld is weerzinweekend mooi. Metershoge voilegordijnen waarmee heel subtiel wordt gespeeld met licht (de verschroeiende zon in een Spaans stadje) en wind (een zwaar onweer trekt voorbij). En er wordt wat afgespeeld. Een heel eenvoudig maar wreed verhaal. Ook met een soundscape, net zoals bij Song#2, en het klopte. Ik gok op weer een nominatie voor het theaterfestival.