En elk woord komt met een vinger die wijst en een blik die bevestiging zoekt.
Snee? Ja liefje, sneeuw.
Krokokok? Ja liefje, krokodil.
Gwaf? Ja liefje, giraf.
Ze wil voluit meedoen in het leven. Praten maar ook doen. Sokken uittrekken, in de pot roeren, de tafel schoonvegen. Ze vindt mijn telefoon, legt hem tegen haar oor en ijsbeert door de kamer. Joooaaaaa, joa, klinkt het. Ze praat mét intonatie maar zonder betekenis voor zich uit. En dan kijkt ze me met haar indringende oogjes aan en wacht. Ze wacht tot ik iets zeg, want zij wil wijzen en antwoorden.
Wil je op de schommelschaap? Joaaaa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten