Ik vraag me af of u dat wel interesseert, zo'n doordeweekse dag hier, maar ik vermoed van wel omdat iedereen me nog regelmatig vraagt wat ik hier eigenlijk doe. En ik weet anders precies niet goed wat bloggen tegenwoordig, want over dat boek van mij ben ik voorlopig even uitverteld.
Bovendien ben ik een slechte fotograaf (of beter: vooral een luie fotograaf) dus van de foto's moet je niet teveel verwachten. Ik zal de lezersstatistieken achteraf evalueren of dit nu wel of niet een goed plan was, zo'n plog.
Hier gaan we!
Rond een uur of zeven wordt onze lieve Oona wakker en kruipt ze bij ons in bed. Hoe dat gaat, vertelde ik al. Ik zou eigenlijk moeten gaan joggen, maar mijn keel is dik, ik heb nekpijn en ik dénk dat er mist is. Ha! Na een douche, word ik gelukkig van mijn nieuwe pot crème. Er was namelijk een voornemen en ik heb nog nooit zo'n zachte benen gehad.
Ik smul mijn ontbijt op, lekker frisse havermout met banaan en chia-zaadjes. Die smaken eigenlijk naar niks en zijn ook niet gezonder dan andere zaadjes of noten (en wel veel duurder) dus ik eet het zakje dat ik kocht gewoon op en daarmee uit.
Ontbijten met Oona, dat duurt gemakkelijk een uurtje. Ze neemt graag haar tijd. Ik word daar soms knettergek van en probeer niet teveel met mijn gsm bezig te zijn, want dat zorgt dat er alleen maar voor dat ze nog trager eet.
Dan maken we ons klaar om naar de winkel te gaan. Oona wil alles het liefst zelf doen (No! Solo!) dus het duurt ook weer even voor we klaar zijn om te vertrekken.
Het Shopping Center, waar ook de supermarkt is, is niet ver. Sjapie en Popje mogen mee vandaag.
Als jullie flink blijven zitten, krijgen jullie een koekje, zegt ze tegen haar kindjes. Zij is de papa, ik ben de oma.
We kopen een cadeautje voor Michiel zijn verjaardag zaterdag (sssjjt...) en doen boodschappen in de supermarkt. Geen foto's daarvan, maar zien niet alle supermarkten er hetzelfde uit? Onderweg praten we vooral over Michiel zijn verjaardag. Ik leg haar uit dat papa dan zijn vriendjes mag uitnodigen, en niet haar vriendjes.
Eenmaal thuis beginnen we te koken. We maken terug de groenten tarte-tatin van Ottolenghi.
Het resultaat ziet er goed uit, niet? Michiel komt 's middags thuis eten want hij werkt vandaag in de toren hier vlakbij. We eten er nog gerastpe worteltjes met honingvinaigrette bij en komkommer/yoghurtsaus.
Na het middageten moeten we ons haasten naar de Jardín. Vandaag is immers een speciale dag, de kindjes gaan met hun grootouders (en de juffen uiteraard) naar toneel. Oona lijkt het zich niet erg aan te trekken dat haar grootouders niet hier zijn en niet kunnen meekomen. Ik dacht eerst ook mee te gaan, maar was vergeten dat ik kookcursus had. Jaja, amper iets te doen hebben en toch dubbele agenda-boekingen, that's me.
Ik heb nog even tijd voor de cursus, dus drink snel een koffie en check mijn mails en facebook. In de McDonalds ja, omdat er nauwelijks plekken zijn waar je gewoon een koffie kunt drinken zonder iets te eten, zeker op dat uur van de dag. En dan neem ik de bus naar de koksschool. Dat lijkt rustig hé, maar op de foto zie je de rijstijl van de buschauffeur niet. Het is niet voor niets dat ook mensen die zitten, zich de hele tijd vasthouden.
Onderweg aanschouw ik de WK-gekte. Ik zie plots dat er hier ook spiegelhoezen zijn, dat had ik nog niet gezien. Iedereen heeft hier een vlaggetje, het lijken wel allemaal presidentiële wagens hier. Wat absurd is, want president Mujica rijdt met een heel oude Kever.
Die koksschool, dat is dik in orde. Het is de tweede cursus van vier lessen dat ik daar volg.
Vandaag maken we een aardbeientaartje en Soleil, soort meringue/mousse/kokos-gebak met passievrucht. De laatste vind ik erg lekker, de andere cursisten van mijn groepje vertellen me echter dat het bijna onmogelijk is om dat zelf te maken in Uruguay. Als je al passievruchten vindt, kosten ze meer dan 100 pesos per stuk, dat is meer dan €3 euro. En ik denk dat er in deze taart tien stuks zitten...
Ik haal Oona op bij de Jardín die het geweldig naar haar zin heeft gehad. Het was blijkbaar een tof toneelstuk en ze had goed meegedanst. Eenmaal thuis kijken we op de kalender hoe lang het nog duurt voor papa jarig is. Ik heb daar zowaar per ongeluk deze animatie van gemaakt. Hoe cool is dat!
Het uitzicht vanuit ons appartement bij zonsondergang is echt mooi, zowel vanuit de living vanwaar je de zee ziet, als aan de achterkant. Het is trouwens in de uiterst linkse toren dat Michiel de helft van de dagen werkt. Morgen verhuist hij naar de hoogste fancy toren, naar de dertigste verdieping!
Dan is het tijd voor een boekje. Eentje uit de bib, dus ik moet af en toe een woord opzoeken. Zarpa is dus klauw.
Puzzel maar hoe de huiskamer eruit ziet. Achter de zetel is een grote spiegelwand, vandaar het wat gekke zicht.
We eten versgebakken brood, pompoensoep met kokosmelk (meegebracht uit België :-)) en nog een klein stukje van de aardappeltaart. En natuurlijk de aardbeientaart als dessert. Het valt in de smaak...
Tijd voor Oona om te gaan slapen en Michiel leest haar voor uit Pluk van Petteflet. We hebben een beurtrol, ik lees liever Jip en Janneke.
Nog even een zoektocht naar Sjapie die zich wonderbaarlijk heeft verstopt in de klasfoto van Oona. Het allerbeste is dat we als gevolg van haar eigen mopje, nog een heerlijk lachsalvo krijgen van ons schatje.
Ik trek terug een rokje aan, want het is heel warm in ons appartement. Er is hier een verwarmingssysteem dat wordt geregeld voor het hele gebouw, en het is hier vlot °25C denk ik...
Na de taart voor de lunch en de twee gebakjes, heb ik nóg zin om te koken. Komt goed uit, want Michiel moet nog wat werken dus zet zich achter de laptop. Ik maak zwarte bonen volgens dit recept voor dag erna, want dat mag twee uur pruttelen. Geen foto, ik heb zelfs niet geprobeerd, want dat ziet er niet uit, bonen. Niet zo fantastisch lekker, en dat ligt vooral aan de slechte kwaliteit van de bonen.
En ik maak ook granola, mijn favoriete ontbijt nummer twee. Feit 1: eenmaal je een keer zélf granola hebt gemaakt, wil je nooit meer die van de winkel (minder lekker en/of te duur). Feit 2: eenmaal je een keer zélf granola hebt gemaakt, voel je je een echt huisvrouwke. Wat ik ook ben, natuurlijk.
Ik ruim nog even de kruidenkast op en merk tot mijn eigen verbazing dat daar toch heel wat dingen instaan die ik vroeger niet of amper gebruikte: komijn, gerookte paprikapoeder, zonnebloempitten, korianderzaadjes ...
Terwijl de bonen staan te pruttelen en granola in de oven staat, maak ik wat Spaanse oefeningen. Donderdag is het namelijk toets. Echt dan, hé.
Ik voel dat het vooruit gaat tegenwoordig, maar ik spreek nog altijd zeer slecht en veel te weinig. Ik heb in elk geval het voornemen om tot op het einde te blijven studeren.
Ik drink ondertussen de typische drankje van hier, Mate.
En dan... oogjes toe!
Voilà, een doodgewone dag. Je kan het zien als een saaie dag. Of als een heerlijke dag waarin alles rustig voortgaat.
