Tussenstand

Hij luistert naar Chopin. Hij eet vers gebakken cake, drinkt chocolademelk en leest een manuscript.

Het mijne.

Mijn leven is heel spannend op dit moment.


ps: Het zal nog lang wachten zijn op het boek. Lees intussen het zijne, het staat zowaar in promotie.

Waarom ik geen vlees eet.

Ik praat er niet graag over tijdens het eten, kwestie van mijn eigen eetlust noch die van een ander te bederven. Maar buiten etenstijd, ben ik een goede missionaris die maar al te blij is om haar boodschap te verkondigen.
Uruguay staat gekend om de uitstekende kwaliteit van rundsvlees: hier hebben de koeien veel plaats om te grazen. Zou dit veggie-gezinneke wel overleven in dat vleesland? Redelijk vlot, zo blijkt.
Soms koop ik de krant hier, en soms begrijp ik zelfs iets. Bijvoorbeeld als het cijfers zijn. Dat de Uruguayos gemiddeld 101 kilo vlees eten per jaar bijvoorbeeld. Dat is dus meer dan 300 gram per dag. Maar waar ik vooral van schrok na enig opzoekwerk: ook in België is het meer dan 80 kilogram per jaar. Maar in plaats van het over een ander te hebben, terug naar de kern van de zaak: waarom ik geen vlees eet.

• Ik lust het niet graag

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit echt graag vlees heb gegeten. Op mijn bokes altijd liever kaas. De smaak van vlees: ik mis dat helemaal niet.

• Ecologische voetafdruk

Doorheen de jaren is deze reden steeds belangrijker geworden, niet in het minst door de aanwezigheid van een bioloog in mijn huis/keuken/eettafel. Dit is een zo uitgebreid topic, dat ik nauwelijks weet waar te beginnen. Het web barst van studies en grafieken. En ik denk dat het zo klaar als een klontje is: vlees eten heeft een heel grote impact op je ecologische voetafdruk. Omdat het zoveel 'kost' aan de aardbol om een koe groot te brengen. Omdat de hoeveelheid water die nodig is voor een stuk vlees zeer hoog ligt. Omdat de scheten van de koeien (echt waar!) van de grootste broeikasgas-leveranciers zijn. Enzoverder, enzovoort.

• Dierenwelzijn

Je kan geen dieren doden zonder pijn. En zelfs dan nog, wat geeft ons het recht om dieren te vernederen, te pijnigen en te doden? Die filosofie van 'eet enkel wat je zelf kan doden' zegt me wel wat.
Kijk eens naar de documentaire 'Food Inc' en wees ontzet. Kipjes in mini hokken. Koeien die worden geslagen met ijzeren staven. Maak jezelf niet wijs dat dat uitzonderingen zijn. En er niet bij nadenken is wel heel gemakkelijk.

• Korte voedselketen

Niet alleen voor de voetafdruk, maar gewoon omdat dat absurd is: in België vlees eten van Argentijnse koeien. Moeilijk punt, ik weet het, want wat met kiwi's, mango's, quinoa, Chileense wijnen en al dat lekkers van over de hele planeet? Ik heb besloten dat ik voor dagelijkse dingen toch maar moet proberen zoveel mogelijk lokaal te gaan. Van de boer op het bord. En bij vlees is dat heel moeilijk: dat is een lange voedselketen van granen en beesten. Een tegenargument is dat de soja voor veggieburgers toch ook uit Brazilië komt. Dat is veelal correct, maar de hoeveelheid soja voor een veggieburger stelt echt niets voor tegenover de hoeveelheid soja die gebruikt wordt in de vleesproductie.

• Ik heb het niet nodig

Ik mis geen vlees. Ik heb nog nooit vitaminetekorten gehad (op uitzondering van ijzertekort in mijn puberjaren, maar het oorzakelijk verband met weinig vlees eten was toen ook niet bewezen).

• Het is gezonder

Ja toch? De calorieën van een ferme biefstuk of een paar lamskoteletjes liggen in elk geval hoger dan van een zelfgemaakte linzenburger. En minder vet, dat zeker ook. En ik eet geen rommel: geen antibioticaresten, veel minder bewaarmiddelen,... Maar aan mijn lijn is het natuurlijk niet te zien. Deze veggiefan verpest het met gebak en alcohol. Maar dat is een ander topic, hm.

• Ik voel me er goed bij

Zo zegt mijn veggie-schoonbroer dat en eigenlijk vat het al het bovenstaande samen. Ik denk dat hij gelijk heeft. En het handige van dit argument: er valt weinig tegen in te brengen.

• Maar er is een zwakke plek...

Ik eet wel vis. Weinig (iets meer hier in Uruguay en op vakantie), maar toch. Wat gerookte zalm, scampi's of een lekker stukje witte gegrilde vis. En daar staat het, 'lekker'. Meteen ook de reden waarom het voor mij veel moeilijker is te stoppen met vis eten dan vlees.
En vis eten is helemaal niet 'beter' dan vlees. Voor elk visje op mijn bord, wordt er ongeveer 20 keer zoveel andere vissen weggegooid, de 'bijvangst' zoals dat heet. Doden van dieren dus die je niet eens opeet. Au.

TIPS
Ge ziet maar wat ge ermee doet hé, maar deze missionaris was nog niet uitgesproken.

• Lees Dieren Eten

Als je beter Engels kan dan ik, dan lijkt me het een aanrader om te kiezen voor het originele boek, de Nederlandse vertaling is niet echt goed.

• Abonneer je op de nieuwsbrief 'Donderdag Veggiedag'

Goede eenvoudige recepten en een goede reminder.

• Koop nepvlees

Zit er niet mee om veggie-varianten te kopen van vlees. Sommige worsten, hamburgers of hespachtige dingen smaken inderdaad naar vlees. En dan? Blijkbaar hebben een aantal vleeseters als dogma naar voren geschoven dat dat niet kan, nepvlees dat tóch naar vlees smaakt. Alsof het een zwakte zou zijn van vegetariërs, alsof ze daarmee niet écht vegetariër zijn. Maar als jij dat lekker vindt, wie maakt er dan een probleem van? Ik in elk geval niet.

• Lees recepten

Hint je schoonvader om een geweldig kookboek zoals 'Plenty' cadeau te krijgen. Met goede inleiding trouwens waarom de vleesetende kok toch zo graag vegetarisch kookt. 

• Maak een receptenboekje 

Online of offline, in een schoon schrift of als korte nota's, maakt niet uit. Maar noteer alle gerechten waarbij je eigenlijk als vaneigens geen vlees bij eet, dan kan je daar gemakkelijk uit putten als je een vleesvrije dag houdt. 

• Doe mee met '40 dagen zonder vlees' 

Ah just, net gepasseerd! Maar in 2014 was er blijkbaar niet echt een officiële editie, in 2015 wellicht weer wel. En no worries, het gaat om minder vlees en vis eten, niet per sé om er meteen helemaal mee te stoppen.

• Bekijk dit fragment uit 'Finding Nemo' van de haaien die vegetarisch worden. In het Nederlands geniaal door een weergaloze Guy Mortier.

Feest!

3 jaar worden in Uruguay doe je zo:

Je helpt bij het maken van koekjes en taart.
Helpen als driejarige houdt in: lepels aflikken en vragen wat je nog mag aflikken.

Je gaat naar de Jardín, je vriendjes zingen 'Que lo cumpla feliz!'. Je krijgt cadeautjes en je geeft kusjes.

Je wordt een tikje verlegen wanneer je een cadeautje krijgt van je dikste vriend.

Je laat trots de roze taart zien waarover je al hebt verteld aan je vriendjes.

En blazen maar.

En nog blazen want we zingen nog eens.
We leren je vriendjes en de juf 'Lang zal ze leven'. Hip hip hip, hoera!

Smakelijk!
Zelf moet je niet echt eten van je taart, het gaat erom dat ze róze is, niet over het feit dat jij eigenlijk helemaal niet van taart houdt.

Dan geef je elk vriendje nog een bedankje.

Idee gepikt van hier

En je gaat moe en gelukkig naar huis. Nog even stoppen bij de schommel, want niets zo heerlijk als kriebels in je buik.

Drie.

Ze wil een rokje aan. Want dan kan ze dansen op haar feest. In de zakjes van haar rok, verdwijnen een paar pesos, dat moet zo.

We eten taart als ontbijt. Het kaarsje is belangrijk, de taart niet echt. Wie heeft er tijd om te eten als er kadootjes moeten worden opengemaakt? Ze is blij. Blij met een olifanten trui. Blij met de nómino van dieren. Blij met een spelletje van de boejejei, want dat zit in een gele doos. Blij met een puzzel, blij met een kleine pop. We zullen nog zien of het de papa of het kindje van haar andere popjes is. Nu heeft hij honger en ook een beetje pijn, maar zij zal hem wel troosten.

We zijn samen met oma en opa op vakantie in Buenos Aires. Dat is het Parijs van Zuid-Amerika zeggen we.
Ben ik daar een keertje geweest?
Ja, kleintje, kijk hier, wat een mooie gebouwen, kijk hoe hoog die toren.
Daar woont de prinses!
Dat is geen vraag, je weet het wel zeker.
En ben ik nog jarig?
Ze vindt het geweldig dat verjaren zo lang duurt.

We gaan iets eten, en ze kiest pasta met broccoli en garnalen. De ober brengt een taartje met een kaarsje. Ze straalt en blaast.
En dan mag ze, zoals altijd de rekening vragen. La cuenta, por favor.
En dan smelten we. Want ze haalt met een ongelofelijke serieux de pesos uit de zak van haar rokje. Ze is tenslotte drie en wil ons best trakteren.

Lezen!

Ik las in de eerste drie maanden van 2014 evenveel boeken als in heel 2013.
Mijn e-reader ging dood, ik kocht een nieuwe met de zalige feature van een verlicht scherm. Lezen in het donker, jaaaaaa!

Soms vind ik dat ik altijd dezelfde soort boeken lees. Ik lees namelijk bijna uitsluitend romans. Maar de laatste maand las ik wel héél verschillende romans. En dan nog bijna allemaal zo'n goede boeken! Ik kies nogal willekeurig uit mijn GoodReads lijstje wat ik eerst lees. En dat leidt dat tot deze stoet boeken, zo verschillend. Kijk even mee in mijn digitale boekenkast!



Ai, Japin is zijn status als 'lievelingsauteur' aan het verliezen. Na de ontgoocheling van 'Maar buiten is het feest', kon ook dit boek me niet helemaal bekoren. Het is een toneelstuk als een boek. En het is niet het beste toneelstuk want het is soms saai. En op het einde gebeurt er niets. En toch, soms zijn er fantastische bladzijden, met prachtige zinnen die ik voor altijd zou willen onthouden. En ik vind die cover heel erg mooi. Dus misschien dat ik het toch nog als echt boek koop. Om te hebben.



Lees eens een klassieker. Dit boek van 1985 vond ik zéér straf. Ondanks dat het thema me nu ook weer niet zoveel zegt. Misschien nog maar iets lezen van deze man.




Ook kleintjes moeten gelezen worden. Een 'boekenweekgeschenk' en ik vond het een fijn geschenk. Maar nu ook niet meer dan dat. Lanoye spaart zijn beste pen toch precies voor andere boeken. Maar een aardig verhaaltje, zeker wel.



Een familieroman. Van de soort die je ongemakkelijk laat voelen. Alleen al omdat er geen goeden of slechten zijn in dit boek. Zoek het zelf maar uit, zegt Saskia De Coster. Sterk boek dat veel prijzen won en ik weet waarom.

Ik las het boek omdat ik er precies, ooit, lang geleden over gehoord heb. En de titel klonk leuk.
En het ís een leuk, grofgebekt boek. Naar het einde zwakt het af, dat is een deel van het verhaal, maar mij kon het niet meer helemaal boeien. Maar ik heb me, zeker de eerste honderd pagina's, uitstekend vermaakt, zoals we dat dan op z'n Hollands kunnen zeggen.

Bart Moeyaert schreef op zijn website dat dit een goed boek was. Hij heeft gelijk. Ik begon het te lezen op het vliegveld, al wachtend op iemand die gelukkig anderhalf uur vertraging had. Dat had nog meer mogen zijn, want het boek had me meteen te pakken. Het is het dagboek van een schrijver die zes maanden in een Siberisch woud aan de oever van het Bajkalmeer gaat wonen. En na verloop van tijd ging ik me ook een beetje ergeren aan hem. Waardoor ik natuurlijk nog gretiger doorlas. Straf dat uit eerder saaie dagboeknota's toch zo'n sterk boek komt. 

Bestseller en terecht, alweer. Ook een familieroman, maar dan helemaal anders dan Saskia De Coster, en niet alleen door plaats en tijd. Kippenvel op de laatste pagina's. Een boek als een reis. Die Hosseini kan toch wel een verhaal vertellen! 

En nu lees ik wéér iets helemaal anders:



(En oh ja, ik zag ook een film. 

Nee, niet meer doen, een film zien van een boek dat ik vijf sterren gaf. Niet meer doen, Katelijne)

De soundtrack van het boek

Ik nam me iets voor. De tijd die ik plots cadeau zou krijgen in Montevideo, zou ik besteden aan het schrijven van een boek. De roman waar ik al lang van droom maar nog nooit aan begonnen was. Te weinig tijd, weet u wel.

We zijn al meer dan vijf maanden hier en ik heb er u nog niets over verteld. Dat is vooral omdat ik niet durf. De eerste versie is bijna klaar. Maar de personages hebben nog geen naam. Ik weet nog niet in welke volgorde ik het verhaal wil vertellen. Ik heb nog geen titel. En ik weet al helemaal niet of het wel een interessant verhaal is. De laatste weken werk ik er dagelijks minstens een uur of drie aan. Ik kom zelfs niet meer toe aan het briefschrijven (geen paniek, dat komt wel terug). Ik kan er niet veel meer over zeggen omdat het ofwel iets wordt om te vergeten, ofwel iets waarvan ik hoop dat iedereen het zelf zal lezen. Wat ik al wel kan delen: muziek.

Meestal schrijf ik ergens op café terwijl ik een cortado drink. Maar de weinige plekken in deze stad waar je iets kan drinken zonder ook iets te eten, daar wordt geen goede muziek gespeeld. Dus steek ik oortjes in. Of laaf me 's avonds aan betere klanken.

These New Puritans
Ontdekte ik twee jaar geleden met hun knaller 'We want war'. Maar deze plaat (Field of
Reeds) uit 2013 is precies veel consistenter. En dit nummer kruipt onder mijn vel.




Eddie Gale - The Rain
Ik klik niet zo vaak op filmpjes die mijn vrienden posten op facebook. Maar toen wel. Gelukkig maar. Om verschillende redenen is dat nummer heel belangrijk voor het boek. 'The Rain' is een nummer uit 1968. Bombastisch, ja, maar wie had gezegd dat dat niet mocht?

London Grammar - If you wait
'Strong' is een topnummer. Maar eigenlijk die hele plaat. Prachtige muziek. Maar onvermijdelijk komt er dan ook heimwee. Ach, het is best een fijn gevoel om in te wentelen.



Kayne West - I'm in love with you
Dit vind ik eigenlijk niet zo'n goed nummer. Het is me te plat, te rechtuit. (En nu ik met het plaatsen van deze link de videoclip bekijk: vreselijk). Maar het ritme klopt. En dit nummer zit in de start-to-run mix, dus als ik 's ochtends op het strand mijn kilometertjes loop, dan verheug ik me al op het schrijven.



Todd Terje - Johnny & Mary
Ik had nog nooit van deze houserakker gehoord. Maar met deze cover die ik op de radio hoorde (stubru streamen tijdens het koken: ja!) wist hij duizend snaren tegelijk te raken. Of misschien ligt dat aan de stem van Bryan Ferry, dat kan ook.




Francis Harris
Elk hoofdstuk dat ik schrijf en aan een derde of vierde revisie toe is, lees ik hardop voor mezelf. Met deze muziek lijkt dat prima te lukken. Als een hartslag.



Hable con ella - Alberto Iglesias
Eigenlijk klopt dat niet, die muziek ís al van de film, niet van mijn verhaal.
Maar ik hoop met mijn boek ongeveer hetzelfde te vertellen als deze film of dit lied: dat het in de liefde niet zwart of wit is.



Guy van Neuten: Pacman
Als mijn hoofd moet kalmeren. Omdat het allemaal maar doorraast. En omdat ik denk dat er in het boek misschien wat meer troost moet komen.

Coffee + wifi in Montevideo

For once in English, because I hope this will be usefull for other foreigners in this city!

We're living now for 5 months in Montevideo. I really love the combination 'coffee+wifi', but it's not so easy in this city. I go to this cafés in the afternoon, when my daughter is in the Jardín. The perfect time for me to drink a coffee is for the Uruguayos just lunchtime. But ok, here we go!

Sinestesia

My favourite! This is a real coffeebar, hmm, right in the middle of the Ciudad Vieja! The desserts are all too sweet and/or covered with dulce de leche, which I don't like. But if you order a salad here, you get some herbsand seeds that you can ad. Herbs! In Uruguay! Wifi sometimes gets slow when a bunch of german tourists lands here from a cruise ship. Don't forget to visit the beautiful shop!
Sinestesia on Facebook

Coffee Shop
Cool atmosphere. Love the latte frio and lemonade. And it's so good to hear The National or Nick Cave. It's sooo good!!
Coffee Shop on Tripadvisor (no better link found)

La Pasionaria

Beautiful place, feels really european. After lunchtime, really quiet, nice music and sometimes you get a delicious cookie with your capuccino. The staff is really friendly. If you're lucky, they serve a wonderful moelleux de chocolate, without dulce de leche!
Website La Pasionaria

Hoy te quiero
Ok, they might look a bit suprised that you only order a coffee and ask for the wifi-password. But it's ok, you will get a smile too. Music is horrible but wifi is generally pretty good.
Hoy te quiero on Facebook

Adolfo Café
The best capuccino I had in Montevideo. And the best frapuccino. And fast wifi. But something's missing in this cosy café.
Adolfo Café on Facebook

Q'Café
The coffee is ok, the music is horrible (panflute versions of tophits...). But a place where you can sit and work and just drink a coffee without feeling guilty you don't order anything to eat. For wifi-access you have to register, but it's works as it should.
Q'Café on Facebook

Café Brasilero
Classic. And wifi is pretty good.
Website Café Brasilero

Philomène café
Cosy place where I order tea, not coffee. No teabags, but real tea-leeves. My favourite is called 'Geisha'. If wifi is slow or acces denied, just ask to restart the router, it helps.
Website Philomène café

Gegeten en goedgekeurd: maart (met een mooi Spaans woord, nietszeggende foto's en een bietenrecept)

Een lekkere maand? Dat zal wel zijn!

Veggie bolognaise
Veel vleesvervangers zijn hier niet zomaar te vinden. Diepvries sojaschnitzels zijn er in vele maten en vormen, maar steeds smaken ze naar een stuk schoenzool, ondanks een toegevoegde basilicumsmaak. Ik maak dus graag burgers van kikkererwten, bonen of linzen. En er zijn ook gedroogde sojaproteïnen beschikbaar. In korrels of in brokken.

Met de korrels maakte ik deze bolognaise-achtige saus. Zéér lekker en geïnspireerd op de honderden recepten die circuleren op het wereldwijde web.

Voor 4 personen

2 sjalotjes
2 tenen look
2 takjes rozemarijn
6 grote wortels (of 8 of 9 kleine uiteraard), in heel kleine stukjes gesneden
Sojaproteïne korrels (of iets anders van soja/quorn/seitan gehakt; dan wel minder vocht toevoegen denk ik)
1 glas wijn
ruime scheut balsamico-azijn
1 of 2 bouillonblokjes

Sjaloten zachtjes stoven met look. Worteltjes erbij en even laten mee stoven. Takjes rozemarijn in zijn geheel erbij. Sojagehakt toevoegen,  omroeren en blussen met de rode wijn en balsamico azijn. Water erbij doen en bouillonblokjes. Sudderen! Het mengsel mag niet onder staan, er moet gewoon een ruime bodem vocht zijn. Regelmatig checken hoeveel vocht de soja al heeft opgeslurpt en eventueel wat toevoegen. De harde takken rozemarijn eruit vissen. Afkruiden met peper, zout en eventueel balsamico. Vers geraspte kaas erbij en een goed glas wijn.

Rundvleestajine zonder rundsvlees en zonder tajine

Een tijd geleden vroeg ik leuke recepten voor rode bietjes. Ik kreeg van een vriend dit recept doorgestuurd met de garantie dat het ook zonder rundsvlees lekker was. Cool, recepten waar het hoofdingrediënt uit wordt weggelaten en die toch overeind blijven. Ik paste het recept nog wat verder aan en voegde sojabrokken toe (eigenlijk wou ik seitan, maar dat is zoiets typisch dat hier in principe wel te verkrijgen is, maar in realiteit nooit voorradig is).
Het is echt een lekker gerecht, niet bang zijn van korianderzaad! Een smaakbom, eens iets helemaal anders.

boter
3 à 4 geperste tenen knoflook
1 rode ui
40 gram gember, schillen en raspen
1 rode chilipeper (zonder zaadjes, in ringetjes)
2 theelepels korianderzaad, gekneusd
2 kaneelstokjes
4 rode bietjes, geschild en in 4 gesneden (verse of voorgekookte, maar pak dus maar verse, echt veel lekkerder)
gedroogde sojabrokken of seitan (of niks, dat kan ook)
2 dik geschilde sinaasappels, in partjes
1 eetlepel honing
(+ evt oranjebloesemwater)
Zeezout en peper
voor het serveren: bladpeterselie en wat gehakte noten (recept zegt pistachenootjes, ik heb liever cashewnoten).

Smelt een goede klont boter in een pan met dikke bodem (of een tajine dus). Bak hierin de look, ui en gember tot ze beginnen te verkleuren. Voeg dan de kruiden toe en de bietjes en laat 2 à 3 minuten bakken. Doe er vervolgens nepvlees bij, seitan dus of gedroogde sojabrokken. Giet er water bij, een serieuze bodem, maar het mag zeker niet onderstaan. De eerste keer had ik teveel vocht dus beter de pot in de gaten houden en nadien nog wat toevoegen. Aan de kook brengen, deksel erop en het vuur lager zetten en zachtjes laten stoven. Hoe lang, dat valt niet te zeggen, maar minstens een half uur.
Als alles lekker mals is en heerlijk geurt, voeg dan de sinaasappel en honing toe en kruid af. Deksel er weer op en nog eens 10 à 15 minuten laten stoven. Nootjes roosteren (ook veel lekkerder als je dat even zelf doet in een droge hete pan in plaats van gedroogde (en vaak veel te zoute) nootjes te kopen.

Lekker met quinoa om het nog wat Zuid-Amerikaanser te maken!

Chocoladetaart
Ik bakte mezelf een verjaardagstaart. Dan mag het iets meer zijn dan een snelle cake!
Nigella Lawson heeft precies een leuk recept, maar het enige potje dat ik hier vind dat lijkt op zure room, was compleet onvindbaar. Dus nam ik als basis nam dit recept. Een echte voltreffer: heerlijk met de stukken chocolade erin. Ik maakte een andere vulling, iets dat ik ooit heb gehaald uit een verschrikkelijk slecht kookboekje van de Boekenvoordeel. Maar één geniaal idee is me dus toch bijgebleven.

Vulling voor chocoladetaart (waarbij ge altijd moet vragen aan uw gasten, en, wat is't geheime ingrediënt? Niemand zal yoghurt raden!)

Minstens 100 gram melkchocolade van goede kwaliteit smelten. Daar minstens zoveel yoghurt bijkappen. Kies zurige, eerder lopende yoghurt. Proeven en eventueel nog meer yoghurt bij doen. Dit heel goed mengen en voor minstens een uur in de koelkast zetten. Wachten tot uw cake helemaal is afgekoeld (dat is echt belangrijk!) en tussen en/of bovenop de taart/cakejes smeren en die ook nog eens in de koelkast zetten.
Oh ja, wilt iemand dit eens testen met Kefir? Of met Griekse yoghurt?

Copyright: Katelijne - the worst food photographer in the world!

Torta de acelga - snijbiettaart
Hét lievelingskostje van Oona (in stevige concurrentie met wortelpuree).
Ik volgde een tijd geleden een kookcursus en leerde daar deeg maken voor empanadas, pizza's en groentetaarten. Een waar plezier met hulp van de KitchenAid en/of het broodmachien (alles met het programma 'pizza' en het deeg komt er na 45 minuten perfect gekneed en gerezen uit).

De vulling voor deze taart verzon ik zelf. Acelga is snijbiet en die bestaat in vele varianten en kleuren. Die van hier heeft ook lekkere stengels, die stoof ik dus mee. Als je het niet kent, moet je het zeker eens proberen, ik vind dat veel lekkerder dan spinazie. Maar spinazie is verder een prima alternatief.
.
Het deeg is een soort van bladerdeeg en is iets meer werk. Maar het is wel heel lekker. Voor wie minder tijd of goesting heeft: gewoon een deeg kopen en die vulling erin smijten! Dit is een gesloten taart, met een deksel van deeg dus. Geen ei of room erbij (het blijft dus lekker licht) en gezond, want zo'n zelfgemaakt deeg is véél minder vet dan wat je in de supermarkt koopt. Nog een tip, maak éérst de vulling en laat die afkoelen, meer kans dat je taart lukt en lekker knapperig wordt.

Voor de vulling
2 sjalotjes
2 tenen look
800 gram snijbiet
een blik kikkererwten (spoelen!)
pikant gerookt paprikapoeder

Sjaloten stoven, look erbij. Snijbiet goed wassen, in stukken hakken (stengels in kleine stukjes, bladeren in grote stukken) en zachtjes laten stoven. Als het zo goed als klaar is (dat duurt niet lang), de kikkererwten erbij en kruiden met het gerookte paprikapoeder. Voorzichtig, begin met een klein mespuntje. Je moet het goed smaken, maar het wordt snel teveel. Echt waar, dat is een kruid dat moet in huis moet halen (Dille en Kamille of de markt. Ook Uruguayaanse leveringen kunnen besproken worden), want dat is super lekker. Zeker voor wie denkt, zo wat spekjes erbij, dat zou wel smaken. Tot slot, wat peper en zout. Salpimentar, zeggen ze hier, ik vind dat een zeer schoon Spaans woord.

Voor het deeg

Alle ingrediënten samen en goed kneden. Rol het deeg uit tot een milimeter of drie, vier. Smeer met behulp van een borsteltje gesmolten boter over het hele deeg en bestrooi daarna met bloem (met de losse hand of met behulp van een zeefje). Een fijn laagje bloem is genoeg. Nu moet je het deeg plooien: vouw een kant tot in 2/3 en vouw dan de andere kant daarover. Draai je deegflap en rol weer uit. Herhaal het boter smeren en bebloemen. Terug vouwen, draaien en nog een keer. Rol het deeg uit (na drie keer boter smeren dus) en snij er twee cirkels uit zo groot als je springvorm. Snij dan een lange repel voor de rand, zo hoog als je springvorm. Boter de springvorm goed in (of werk met bakpapier), leg de bodem erin, en druk met je vingers vervolgens de rand tegen de bodem. Let goed op dat er geen gaatjes zijn. Doe de vulling erin, leg de andere deegronde erop en sluit de randen. Zet in een zachte oven (max. 200°C) voor minstens 45 minuten.

Kip curry zonder kip

Ik kan me eigenlijk niet herinneren of ik dat ooit heb gegeten, kip curry. Ook voor mijn veggie-bestaan (toch al de helft van mijn leven dat ik zo weinig mogelijk vlees eet), had ik een voorkeur voor kaas. Ik eet hier in Uruguay meer (zelfgebakken) brood en vind minder lekker beleg (omdat ik bijvoorbeeld geen zeven euro wil geven aan een taaie camembert). Daarom was een van mijn voornemens om bijvoorbeeld eens zelf broodbeleg te maken. Deze kip curry zonder kip werd lekker bevonden. De tweede keer zwierde ik er ook twee hardgekookte eitjes en dat smaakte nog beter.

Gnocchi met traaggegaarde prei
Weinig werk en geweldig lekker dit recept. Ik zou niet weten waar ge in Antwerpen lekkere verse gnocchi's kunt kopen, maar de Italianen zijn ooit in Uruguay gepasseerd en verse pasta maken, dat kunnen ze! Elke 29ste van de maand is het hier 'Noquis del 29' en is het dagmenu in de restaurants steevast gnocchi. Maar dit smaakt op élke dag van de maand. En omdat die verse gnocchi's hier bovendien goedkoop zijn, kan ik ermee leven dat ik bijna een euro betaal voor een dun preistokje. Nog een detail: Madame ZsaZsa adviseert 500 gram gnocchi's voor 4 personen. Hier kijkt de pastaman bezorgd als ik maar 500 gram vraag voor twee personen en een kind. En dan was er nog heel wat over maar dat heb ik me de dag erop niet beklaagd. Nu nog zelf verse gnocchi's leren maken!

Uitsteekkoekjes
Een klein testje voor Oona haar verjaardag volgende maand. En meteen het goede recept! Want koekjes in vormpjes uitsteken uit deeg, dat is zo eenvoudig nog niet. De truuk is om te werken met koude boter in blokjes, dus zeker niet smelten (zoals bij cake). Ik zwierde alles in de keukenrobot en had echt het perfect uitroldeeg en maakte maar een halve portie, toch al goed voor een twintigtal serieuze koekjes.

500g bloem
250g suiker
1 zakje vanillesuiker (of vervangen door enkele druppeltjes vanille-essence)
250g boter
2 eieren
1/2 zakje bakpoeder