Boekentips voor de zomer

De zomer is bijna daar... en voor velen de reden om eindelijk nog eens te lezen.
Volgens Goodreads zit ik een boek achter op schema, wil ik op het einde van het jaar 35 boeken gelezen hebben. Dat verbaast me een beetje omdat ik het gevoel heb dat ik al veel gelezen heb. Gelukkig is lezen geen wedstrijd en kan ik gewoon enkele tips geven.

Amerikanah - Chimamanda Ngozi Adichie

Deze was met getipt en wat een tip. Het is een steengoede roman (een verhaal dat plakt) maar er zit zoveel maatschappijkritiek in... zoveel om over na te denken zonder dat er ooit maar een letter moralistisch is. Ook het vertelstandpunt vanuit een Afrikaans kapsalon is zo goed gedaan. Een aanrader voor wie iets over de wereld én de liefde wil lezen.

Jacht & Dinsdag - Elvis Peeters

Ik had nog nooit iets van Elvis Peeters gelezen. Een heel mooie auteursnaam (the king of pop meets doorsnee Peeters) waar een schrijversduo achter zit. Ik zou niet weten hoe je dat doet, samen schrijven, maar deze twee boeken heb ik graag gelezen. Dinsdag is heel mooi maar ook heel hard. De man op de cover lijkt een lieve, minzame man te zijn, maar zijn verhaal, nou, echt proper is het niet. En Jacht is soms zelfs degoutant, maar voor mij kon het wel. Het ene boek vertelt dus alles vanuit de belevenissen op een dinsdag, in het andere boek lees je mee vanuit het vertelstandpunt van een hond, een paard,... En dat werkt. Graag gelezen.

Bidden wij voor Owen Meany - John Irving

Een dikke klepper, maar dat was niet erg want ik wist al vrij snel dat ik Owen Meany na de laatste pagina zou missen. En dat was ook zo. Soms wat te veel uitwijdingen over de verschillende soorten katholieken en protestanten. Maar de uitwerking van de personages en de opbouw van het verhaal: geniaal. Een echte grootmeester. Vorig jaar De Wereld volgens Garp gelezen en nu is het voornemen er helemaal álles van John Irving lezen. En dat zijn allemaal dikke boeken.

De dood van Murat Idrissi - Tommy Wieringa

Dit zijn de namen had me achtergelaten met serieuze koppijn en gewetensproblemen, en de theaterbewerking had opnieuw dat effect (nog te zien op 17/10 in de Bourla trouwens!).
Dit is een heel dun boekje maar sluit qua thema aan. Ik was er weer niet goed van. De meningen over dit boek zijn verdeeld, en misschien is het gewoon té dun en blijven er te veel onafgewerkte elementen. Maar langs de andere kant: ik las het in een ruk uit en het is blijven hangen.

Melancholie van de onrust - Joke Hermsen

Het juiste boek op het juiste moment. Een filosofisch essay dat het begrip melancholie helemaal uitdiept en in de wereld plaatst. Ik heb veel onderlijnd, het eeuwige voornemen om meer non-ficitie te lezen barstte weer los maar vooral, ik heb hier echt iets aan gehad. Het was een koopje naar aanleiding van de week van de filosofie, ongetwijfeld mijn best besteedde euro's van het voorjaar.

Ik ben niet bang - Niccolò Ammaniti

Dit is een echt vakantieboek. Dat denk ik omdat ik het las in grijs en koud februari en het verhaal zich afspeelt in een verzengende Italiaanse hitte. Het is een heel filmisch boek, het lijkt wel alsof ik dat hele verhaal echt heb gezien. Van dezelfde auteur las ik, na een tip van een collega, ook al Ik haal je op, ik neem je mee en onlangs nog Zo God het wil maar dit boek is toch wel echt mijn favoriet. Het wordt zo goed verteld vanuit dat kinderstandpunt, straf.

Tongkat - Peter Verhelst

Zin in iets anders? Laat je dan meevoeren met Tongkat. Verhelst neemt je mee op een soort van trip, met waanzinnige beelden. Hij schrijft heel zintuiglijk, met levendige kleuren, geuren,... maar ook parels van zinnen. En net wanneer het tenenkrullend wordt, neemt hij wat gas terug, en is er terug focus op het verhaal. Dat ik nog boeken van Peter Verhelst ga lezen, dat is in elk geval beslist.





Opvallend dat ik allemaal 'oude' boeken las en geen recente. Mijn leeslijstje/wenslijstje voor de
zomer ziet er zo uit:

• Fuzzi - Hanna Bervoets (want Ivanov vond ik geniaal)
• Ons soort mensen - Juli Zeh 
• iets van Carson McCullers  (dat durf ik misschien wel in het Engels?)
• Een soort van liefde - Alicja Gescinska
• Inham - Cynan Jones
• Cocaïne - Aleksandr Skorobogatov (fan!)
• Een klein leven - Hanya Yanagihara (go with the hype)
• Een klassieker..... wie heeft een tip? 

Nogal ambitieus. We zullen in september nog eens praten.
Veel leesplezier!

---

Nog meer?

• mijn tips van 2016
• volg me op Goodreads

Ik droeg een gedicht voor.

Zaterdag was het open dag op de academie. En ik heb daar in het auditorium een gedicht voorgedragen. Ik deed alsof het niks was. Maar het was niet niks. Het was leuk, het was spannend, het was verwarrend,... Het was niet niks.

Ik ga naar de academie om te schrijven. Ik zit daar heerlijk in mijn comfortzone en door de opdrachten ga ik daar soms zelfs een beetje buiten. Maar daar stopt het. Ik ben opgehouden met gedichten voor te dragen tot ik op het einde van het tweede jaar Woordkunst werd neergehaald. Zo voelde dat toen, ik heb daar geen andere woorden voor.

Toen ik me inschreef aan de academie dit jaar, zocht ik mijn attest dat ik al eerder voordracht en reperotoirestudie had gevolgd. Ik vond ook mijn rapporten van op het conservatorium en dat was pijnlijk.
Katelijne mist authenticiteit. 
Katelijne haar tekstzegging is zonder projectie en monotoon. 
Ze doet zo haar best.

Vooral dat laatste. Dat was uiteindelijk de levensles die ik heb overgehouden aan die twee mislukte jaren: je best doen is niet genoeg.

Ik heb er jaren over gedaan om het een plaats te geven. Mijn lieve vriendin en lotgenote heeft me daar ongelofelijk in geholpen, de vele flessen rode wijn tijdens die gesprekken vast ook. Het gekke is, ik ben in die twee jaar ook nooit echt gelukkig geweest. Ik heb tijdens die opleiding met bijzonder weinig plezier op het podium gestaan, het was allemaal een strijd, stress en heel veel onbegrip langs alle kanten. Het lichtpuntje waren gek genoeg de theoretische vakken zoals filosofie en natuurlijk ook creatief schrijven. Waarom was ik dan zo radeloos toen ik gebuisd was en er geen toekomst voor mij was?

Het spelplezier was er gelukkig nog, en dat heb ik in de jaren daarna bewust opgezocht en aangewakkerd. We hebben ons eigen theatergezelschapje Fisk opgericht. De eerste voorstelling was een knaller. De rest wat minder, maar het belangrijkste was: we speelden. We durfden te spelen.
Maar geen gedichten. Nooit meer gedichten. Geen voordracht. Nee. Na twee jaar wist ik nog minder wat dat eigenlijk was, voordracht, en wat ik daar in godsnaam op dat podium stond te doen. Nee, gedichten voordragen, dat is echt nergens voor nodig. Dat de dichters het maar zelf doen.

Enkele maanden geleden schreef ik een gedicht over Doornroosje. Een gedicht waar ik tevreden over ben. En toen was er die vraag voor de Open Dag. Twee pianisten zouden Ma mère l'Oye spelen van Ravel. En de schilderklas zou hierbij schilderijen maken. En daartussen zouden wij dan bewerkingen voordragen van sprookjes. Mijn klasgenoten maakten heerlijke teksten over Klein Duimpje, Belle (en het beest), De Tovertuin,... En ik had eigenlijk al dit gedicht. Dus ik zei ja.

En toen was het woensdagavond en repetitie. Net toen ik compleet begon te panikeren (WAAROM? WAT DOE JE NU? JE HAAT DIT! JE WIL DIT NOOIT MEER DOEN!), begonnen de pianistes te spelen. En ik zag de schilderijen. Ik moest bijna huilen omdat ik zomaar op een doordeweekse avond op een schoteltje zoveel schoonheid kreeg aangeboden. Wat een mooie muziek.

En dus stond ik daar, zaterdag, in het auditorium. En ik droeg een gedicht voor. Ik deed alsof het niks was, maar het was zo veel.

---

Een van de schilderijen (van Myriam Dreessen), een student schilderen aan de academie van Berchem.

De vingerhoed van Doornroosje

Ze zeggen
dat ze zich dodelijk had geprikt.

Ze zeggen ook:
hij verstikte haar.
met een klosje garen
onbekend van welke kleur.
Ze zeggen ook:
met een vlijmscherpe stofschaar.

Hij wilde haar
dicht bij zich
maar bij het hechten
maakte hij vele kleine wonden.

Nu zat hij eenzaam
op haar torenkamer,
liet lappen satijn en zijde
door zijn handen glijden
- al snel was alles doorweekt.

Hij dronk zijn eigen zoute tranen
uit haar vingerhoed
en stierf
verbitterd.

Tot later, je liefste - twee brieven

Jeff Wall - The Destroyed Room

Brief 1


Mijn liefste

Sorry voor de rommel.
Ik heb overal gezocht.

In de ladenkast lag er niets. Niet tussen jouw en niet tussen mijn onderbroeken. Niet tussen mijn panty’s, niet tussen jouw collectie witte sokken.
Ik heb gewoeld, mijn liefste, tussen onze lakens, tussen hemden, tussen dikke sjaals voor de winter en dunne zomerkleedjes. Ik was wanhopig.

Waar heb je het gelaten?
Niet onder het bed, niet achter het bed, niet in het bed. Ik heb de matras moeten opensnijden, dat spijt me, ik denk dat je op de andere kant nog wel kan slapen.

Toen bedacht ik dat je het misschien achter de muur had verstopt. Het was best zwaar om achter de wand te kijken, maar ik vond alleen stof, veel stof dat mijn ogen deed tranen. Achter de wand zit dikke zachte oranje wol, die ons jarenlang warm heeft gehouden in deze kamer en onze geluiden heeft gedempt. Het kreunen, het zingen, het roepen, het schreeuwen. En ten slotte, de geluiden van mijn vernielzucht deze ochtend.

Waar verstop je liefde?

Niet onder een tafel. Blijkbaar ook niet in een kast. Niet in broekzakken, zelfs niet in de neus van mijn dansschoenen. Niet in mijn doos met goedkope juwelen, niet achter de glazen van mijn zonnebril.

Je hebt me deze ochtend gezworen dat er nog liefde was.
Ik heb overal gezocht. Als een dier heb ik mijn hol uitgekamd. Bij alles wat kapot ging, werd de wanhoop groter. Ik heb enkel mezelf heel gelaten omdat ik daar de vorige dagen alles al had doorzocht.


Misschien heb jij gelogen.
Misschien heb ik niet goed gezocht.
Ik heb niets gevonden, mijn liefste.



Het spijt me van de rommel. Je zal moeten opruimen.
Ik help je doordat ik mezelf heb weggeborgen op een plek hier ver vandaan.



Tot later,
Je liefste



(P.S. De deur heb ik meegenomen. Het is deur waarlangs jij mijn leven bent binnengestapt. Nu stap ik uit jouw leven met die deur. Ik hoop dat je dat begrijpt.)

----

Brief 2


Ik verlaat je.


Met kleerscheuren
en krassen op het lijf.
Met een getekende ziel
en een bezwaard hart,
gekrompen ook, zo klein
het had van het kind kunnen zijn
dat ik nooit was.

Ik verlaat je.

Ik laat je de resten
van wat niet heeft mogen zijn,
de puinhoop
van liefde die niet werd voldragen,
deze miskraam
waarover we niet kunnen praten.

Ik meet de schade op,
lik mijn wonden
en vlucht van het geweld
dat ik mijzelf aandoe
door van jou te houden.

Het spijt me niet.
Vernieling was de enige mogelijkheid.
En ik weiger het herstel,
want dat voedt mijn grootste angst: dat ik herval
en me weer verlies aan jou.

Ik verlaat je,
mijn liefste
tot later,
je liefste.

---

Examenopdracht H1 literaire creatie: Verzin een verhaal bij de foto van Jeff Wall. Ik schreef drie brieven bij deze foto, maar de derde was, zoals de jury terecht heeft geoordeeld, overbodig. 

theatertips voor de kleintjes

Ruik je al het nieuwe cultuurseizoen? Ik wel!
Hier een aantal tips... want bij sommige voorstellingen moet je er snel bij zijn.
(en hier zijn tips voor de grote mensen)



Mijnheer Monster - Over een mol die wil weten wie er op zijn hoofd heeft gepoept



Iedereen kent wel dat zalige boekje. En ik ben fan van het Nederlandse gezelschap 'Meneer Monster'. Ze bewerkten eerder 'De Gruffalo' en ook 'De fantastische mijnheer Vos'. Zeker die eerste was zo tof, zo leuk, zo goed gedaan! In beide voorstellingen spelen ze meesterlijk met de wetten van het theater, er wordt heel creatief omgesprongen met decor en kostuums. Waar een Studio100 productie perfect is en tot in de puntjes juist is, durven deze heren de kinderen mee te laten nadenken over wat ze nu eigenlijk zien. En grappig, zeer grappig. Het is 4+ maar ik weet zeker dat Oona (6) dit nog heerlijk zal vinden.

Woensdag 18 oktober in Mortsel  en 19/11 in cc Deurne.
Verder vooral in Nederland.

en dit kindje kennen we, al is hij intussen flink gegroeid :-)

Theater de Spiegel


Dit gezelschap is een echte specialist in voorstellingen voor de allerkleinsten. Steeds maken ze een belevenis met live muziek. Ze hebben de fijne gewoonte om voorstellingen ook heel lang op hun repertoire te houden. Ik ging vorig weekend met Juno naar Mouw en was heel enthousiast, en denk volgend seizoen naar Niet drummen te gaan (8mnd - 3j) of Ceci n'est pas un livre (1,5 - 4).

BiZar - De Kolonie mt & Théâtre des 4 Mains (4+)

De Kolonie MT is een bijzonder gezelschap, ze maken muziektheater voor de allerkleinsten én theater voor volwassenen. We hebben al enkele voorstellingen gezien, voor beide groepen, en die waren steeds heel verrassend en sterk. We gaan dus naar hun nieuwe voorstelling BiZar (4+) want na Manneke Tap vorig jaar, zijn de verwachtingen hoog gespannen!


Arabella - Salibonani (2,5+)
Nog nooit iets van gezien, maar de omschrijving trekt me aan... Eentje om met Juno te doen, ze is dan 2,5!
In Mortsel en op andere plekken

Sylvie Huysman - Hakketak (4+)
Vorig jaar gezien en ik denk dat dit voor Oona de topper was. In het cultuurcentrum van Berchem was er daarna een knutselactiviteit op hun familiezondag. Ga dat zien!

Plock - Huis Alma (4+)
Jackson Pollock en kleuters, voor mij nu al een win.

Tuur Devens die recensies schrijft voor De Gezinsbond was alvast enthousiast, en dat is advies dat ik graag volg. Heel benieuwd!


Studio Orka - Inuk (7+) & Chasse Patate (8+) & Zoutloos (7+)
Moest ik Minister van Cultuur zijn, ik zou ervoor zorgen dat elk kind minstens een keer in zijn leven een voorstelling heeft gezien van Studio Orka. Wat zij maken is zo uniek, zo bijzonder en zo raak... en telkens op een bijzondere locatie. Het is helaas te laat om ticketjes te reserveren Chasse Patate op de Zomer van Antwerpen. Later in het jaar kan je naar Inuk (een voorstelling die wordt gespeeld in een opvangcentrum) of naar de herneming van het geniale Zoutloos (in een woonzorgcentrum). Voor deze voorstellingen hoef je geen excuuskind te hebben trouwens, gewoon gaan!



(En als uitsmijter, ook een afrader. Bambole van het nochtans doorgaans geniale FroeFroe is echt niet zo'n sterke voorstelling. Tenzij je van heel veel herhaling houdt (Oona verveelde zich dood) en van veel gegil op de scène). Het kan natuurlijk zijn dat die voorstelling alleen nog maar beter is geworden na de première vorig jaar op Theater aan Zee...)

Ga dat zien. Zes tips voor het nieuwe cultuurseizoen.

Goede voornemens om wat meer aan cultuur te doen? Hier enkele tips van een aantal voorstellingen. (En hier is een lijstje voor de kleintjes.)


1. Fidelius Fortibus - Circus Ronaldo



Prachtige ontroerende voorstelling. Denk circus, maar ook niet te veel. Vorige zomer gezien bij de Zomer Van Antwerpen, maar deze zomer en ook daarna gelukkig op nog wat andere plekken. Voor wie er niet tegenop ziet om op een klein houten bankje te zitten in een circustent en voluit gaat voor de fantastische sfeer die vanaf de eerste scène in de tent hangt.

2. Missie & Para - Bruno Vanden Broecke, David Van Reybrouck, Raven Ruëll

Twee monologen van Bruno Vanden Broecke. Must see x 2.
Missie zagen we jaren geleden al en vertelt het verhaal van een pater in de Congo. Para zagen we vorig jaar en gaat over een paracommando. Bruno Vanden Broecke is een topacteur, de teksten van David Van Reybrouck zijn ijzersterk en de escenering van Raven Ruëll maakt alles af. Voor mij is dit theater tot de perfectie. Voor wie klaar is om een verhaal recht binnen te laten komen.
Onder andere te gast in de Bourla maar ook elders.

3. Twee zielen, drie levens, zes mensen - De Kolonie MT & Peter De Graef

Ik zag vorig jaar de dernière van Rudy en was er dagenlang niet goed van. Peter De Graef neemt je wereld vast en schudt die eens goed door elkaar. Zo gelachen, zo gehuild. Ik heb al veel gemist in mijn leven doordat ik nu pas iets zag van Peter De Graef, vanaf nu wil ik geen voorstelling meer missen. Voor wie op zoek is naar catharsis en bereid is even in de spiegel te kijken. 

Première in ccbe, daarna ook in andere cc's.

4. Wattman - De Kolonie MT

De Kolonie MT is een bijzonder gezelschap omdat ze ook voorstellingen maken voor hele jonge kinderen, en dat minstens zo goed doen.
De Wattman vertelt een mooi verhaal en Vic De Wachter doet dat met verve. De taal van Eric Vlaminck is zo rijk, er komen (Antwerpse) woorden voorbij die zo schoon zijn. Voor wie zich wil laven aan een sterk verhaal en gelooft dat klassiek theater ook heel goed kan zijn. Check, check, check.


5. £¥€$ (“Lies”) - Ontroerend Goed

Nog zo'n gat in mijn cultuur was het bijzondere (belevings)theater van Ontroerend Goed, het gezelschap met de mooiste naam van de wereld. Vorig jaar eindelijk iets van hen gezien: 'Are we not drown to a new erA', wat een beetje een atypische voorstelling voor hen was blijkbaar. Maar ik was wel getriggerd, omdat ze iets bijzonders deden en dat was ook mooi uitgewerkt. Ik vertrouw heel erg op het advies van mijn collega die ook theaterrescencente is, en zij wist me te vertellen dat £¥€$ een must-see is. Voor wie een experiment aandurft. Gokken in een goksalon, ik kijk ernaar uit. 

6. La Voix Humaine - Ivo van Hove & Toneelgroep Amsterdam

Nog meer hooggespannen verwachtingen. Halina Reijn zie ik heel graag spelen, wat een vrouw. Voor wie net als ik gewoon benieuwd is. In deSingel. 

In een ideale wereld...

• bevatten gezonde lekkere dingen weinig calorieën. Avocado's, bananen, noten,... ik zou er kilo's van eten als ze meer leken op een blaadje sla. 
• hadden kinderen geen nachtmerries. Mijn hart kan dat niet aan
• was er een oplossing voor de hoge ecologische kost van vliegen. 
• is er meer ruimte voor de fiets: de snelle en de trage fieters. Nu wint Koning Auto altijd en mogen fiets en voetgangers de restjes verdelen.
• is er een undo knop aan mijn mond. E-mails kan ik heel eenvoudig tot 15seconden na verzenden herroepen. Met woorden zou dat wreed handig zijn.
• liggen de kantoren van CultuurNet in Antwerpen. 
• en/of is pendelen heerlijk. Met stille moderne treinen, aangename toegankelijke perrons zonder claustrofobische massatoestanden zoals in Berchem (Elke. Dag.), met stilte- en babbelwagons, altijd zitplaats en mooie mensen die niet stinken tegenover mij.
• was iedereen toch al min of meer mee met de verwoestende impact van het eten van vlees en zuivel. Zodat we met z'n allen meer zouden nadenken voordat er een biefstukje wordt gebakken of een kom cornflakes met melk wordt overgoten. En dan kon iedereen zich dat enorm laten smaken op die momenten en dat allemaal laten op de meeste andere momenten en zouden we die gesprekken niet moeten hebben. Alle wetenschappelijke info rond vegetarisme en veganisme ordentelijk als een fichebakje in mijn hoofd zou ook helpen.
• zouden er meer dansfeesten zijn met DJ's die diploma's hebben omdat ze werkelijk twee platen kunnen mixen en zouden die feesten gewoon om acht uur beginnen.
• zouden die DJ's vervolgens elke week een perfecte mixtape samenstellen voor mij mee te gaan joggen. Of eens per maand is ook goed, een goede mixtape word ik niet zo snel beu.
• maakte ik gemotiveerd en georganiseerd slaatjes klaar voor de lunch van de volgende dag. Perfecte slaatjes met crunch, gebalanceerde smaken, seizoensgroenten en altijd anders.
• waren er subsidies voor style coaches en personal shoppers omdat de maatschappelijke opbrengsten (gelukkige mensen die zich goed in hun vel en kleren voelen en geen miskopen doen) de werkelijke kosten ruimschoots goedmaken.
• las ik een boek drie keer sneller maar genoot ik er evenveel van. Mijn to read lijst vult zich zorgwekkend.
• zouden mijn meisjes af en toe eens op hun eentje spelen. Gewoon, met blokken of kleurpotloden. Samen of apart. Een kwartiertje per dag zou werkelijk al fantastisch zijn.
• was mijn living dubbel zo groot. Meer plaats voor de meisjes om op hun eigen te spelen, toch?
• moest ik niet van dit soort blogposts schrijven omdat ik wakker lig in mijn bed.

Een keuze.

Wat je voelt, is wat je voelt.
Wat je voelt, is echt.
Maar dan, op een bepaald moment, is er een keuze.
Je kan kiezen wat je ziet.
Je kiest een kader om te kijken.

Je kan spijt hebben of geen spijt hebben.
Je kan naar daar of naar daar.
Je kan melancholisch zijn, zoeken naar sporen in het zand, en weifelend achterom kijken.
Of je kan vooruit kijken, zien wat er komt.
Je kan blijven omdat het goed is, je kan weggaan omdat het beter zou kunnen worden.
Je kan koesteren wat je hebt, je kan het verlangen koesteren naar wat je niet hebt.

En misschien is er iemand nodig, die jou zegt (of niet zegt, maar wel bedoelt), dat er een keuze is.
Zelfs bij verdriet.

Middelheim. Zondagmiddag.

Je kan picknicken. Je kan in het gras liggen. Je kan voor het eerst fietsen zonder zijwieltjes. Je kan heel ernstig met een boekje het beeldhouwwerk voor je bekijken. Je kan je hond uitlaten. Je kan op een bank zitten en lezen. Of staren. Of slapen. Of misschien is het wel denken met je ogen dicht. Je kan tegen een bal trappen, je kan gesprekken voeren, je kan gearmd aan je liefste met een wandelstok op weg zijn.

Je kan lopen. Zoals ik.
Ik zie flitsen van kunstwerken, ruik de aankomende zomer en onderga mijn gedachten.
En ik zie een kader.
Ik kan kiezen wat ik zie.

Ik ben er nog niet.
Ik heb nog een paar knopen in mijn hoofd, mijn hart.
Maar er is een keuze.
Ik loop verder, ik voel me licht.