Tot later, je liefste - twee brieven

Jeff Wall - The Destroyed Room

Brief 1


Mijn liefste

Sorry voor de rommel.
Ik heb overal gezocht.

In de ladenkast lag er niets. Niet tussen jouw en niet tussen mijn onderbroeken. Niet tussen mijn panty’s, niet tussen jouw collectie witte sokken.
Ik heb gewoeld, mijn liefste, tussen onze lakens, tussen hemden, tussen dikke sjaals voor de winter en dunne zomerkleedjes. Ik was wanhopig.

Waar heb je het gelaten?
Niet onder het bed, niet achter het bed, niet in het bed. Ik heb de matras moeten opensnijden, dat spijt me, ik denk dat je op de andere kant nog wel kan slapen.

Toen bedacht ik dat je het misschien achter de muur had verstopt. Het was best zwaar om achter de wand te kijken, maar ik vond alleen stof, veel stof dat mijn ogen deed tranen. Achter de wand zit dikke zachte oranje wol, die ons jarenlang warm heeft gehouden in deze kamer en onze geluiden heeft gedempt. Het kreunen, het zingen, het roepen, het schreeuwen. En ten slotte, de geluiden van mijn vernielzucht deze ochtend.

Waar verstop je liefde?

Niet onder een tafel. Blijkbaar ook niet in een kast. Niet in broekzakken, zelfs niet in de neus van mijn dansschoenen. Niet in mijn doos met goedkope juwelen, niet achter de glazen van mijn zonnebril.

Je hebt me deze ochtend gezworen dat er nog liefde was.
Ik heb overal gezocht. Als een dier heb ik mijn hol uitgekamd. Bij alles wat kapot ging, werd de wanhoop groter. Ik heb enkel mezelf heel gelaten omdat ik daar de vorige dagen alles al had doorzocht.


Misschien heb jij gelogen.
Misschien heb ik niet goed gezocht.
Ik heb niets gevonden, mijn liefste.



Het spijt me van de rommel. Je zal moeten opruimen.
Ik help je doordat ik mezelf heb weggeborgen op een plek hier ver vandaan.



Tot later,
Je liefste



(P.S. De deur heb ik meegenomen. Het is deur waarlangs jij mijn leven bent binnengestapt. Nu stap ik uit jouw leven met die deur. Ik hoop dat je dat begrijpt.)

----

Brief 2


Ik verlaat je.


Met kleerscheuren
en krassen op het lijf.
Met een getekende ziel
en een bezwaard hart,
gekrompen ook, zo klein
het had van het kind kunnen zijn
dat ik nooit was.

Ik verlaat je.

Ik laat je de resten
van wat niet heeft mogen zijn,
de puinhoop
van liefde die niet werd voldragen,
deze miskraam
waarover we niet kunnen praten.

Ik meet de schade op,
lik mijn wonden
en vlucht van het geweld
dat ik mijzelf aandoe
door van jou te houden.

Het spijt me niet.
Vernieling was de enige mogelijkheid.
En ik weiger het herstel,
want dat voedt mijn grootste angst: dat ik herval
en me weer verlies aan jou.

Ik verlaat je,
mijn liefste
tot later,
je liefste.

---

Examenopdracht H1 literaire creatie: Verzin een verhaal bij de foto van Jeff Wall. Ik schreef drie brieven bij deze foto, maar de derde was, zoals de jury terecht heeft geoordeeld, overbodig.