We trokken al eens in het binnenland in met mijn verjaardagsweekend en nu dus nog een keertje, samen met mijn mama.
Ik denk dat we de twee koudste dagen van het jaar hadden uitgekozen. We zijn als Belg wel wat meer gewoon, maar het verschil is dat restaurants en hotels nauwelijks verwarmd worden en je dus echt afkoelt. Maar het was toch een prachtig tripje.
Eerste stop: Parque Salus, het Spa van Uruguay.
We hebben hier al veel flesjes Salus agua mineral sin gas genuttigd, tijd om eens te kijken waar het water vandaan komt!
Er is een mooi parkje aangelegd rond de bron, het water komt uit de mond van een puma (nu niet meer in het wild te vinden in de Uruguay). Er was ook een speeltuintje, dus de kleinste uit het gezelschap was tevreden. 'Vele attracties' zegt de website, gewoon een aardige tussenstop, zeg ik.
Tweede stop: Villa Serrana
Een mooi dorpje (hoewel, er is geen centrum, het zijn meer wat huizen bij elkaar) rondom een meertje met een stuwdam. De zon kwam piepen dus we konden ons wat opwarmen. Het is er mooi, zelfs heuvelachtig en er vliegen mooie vogels rond. En wat een rust.
Ik vervloekte mijn eigen gierigheid zodat we in een crappy hotel belandden, maar wel mét een prachtig uitzicht bij de avondzon.
En nog iets bijzonders: een kolibrie die zomaar van een bloem kwam snoepen recht voor ons raam...
Ik ben misschien ook wel een luxebeest geworden, maar zo'n koude kamer mét vochtige muren met restanten van geplette insecten, bweikes. Ik was blij dat we er de volgende ochtend konden vertrekken.
Derde stop: Salto del Penitente
We reden langs een mooie route naar deze waterval. Niet te vergelijken met de mooiste watervallen ter wereld, maar toch, een idyllisch plekje.
Vierde stop: cerro Arequita
Elke heuvel of rotsformatie wordt hier gekoesterd. Een mooie plek voor de lunch, die verder helemaal was wat je in Uruguay kan verwachten. In theorie ziet het er goed uit, maar een salade die voor de helft uit rauwe grof gesneden ajuin bestaat is niet lekker, en een omelet met zoveel zout dat zelfs Oona-de-eitjesmadam er niet van wil eten. Ach ja, blij dat we in Montevideo toch op z'n minst de goede adresjes kennen ondertussen.
We reden nog even verder en betaalden inkom om via een camping aan een laguna te komen, die niet meer bleek dan een meertje, niks bijzonder of speciaals. En het kleine speeltuintje was er eentje van de gevaarlijke soort. We reden naar Punta del Este vanuit Minas en dat was een heel mooie route, echt cruisen, dat mag ook al eens.
Uitsmijter:
ons mama, Oona en ik maakten nog een ommetje langs Punta del Este, punta Ballena en Piriápolis. In dat laatste kuststadje is zowaar een stoeltjeslift naar een van de bulten in dit land. Dolle pret.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten