Gezien: De Schpountz

Nee, Oostende is niet zo ver. Zeker niet als je dicht bij het station woont. En al helemaal niet als Comp. Marius speelt op Theater aan Zee en het er niet meteen naar uitziet dat we ze ergens anders kunnen bewonderen. Ik ben fan. Oh, wat ben ik fan. Jaren geleden ontdekt op dat andere heerlijke zomerfestival, de Zomer van Antwerpen. Toen voor het eerst in mijn leven tonijnsteak* gegeten, en dat was dan nog het minst indrukwekkende. Die speelstijl, de taal, de scène (zo weinig maar zo juist), openlucht,... Nu ik op hun site kijk, blijkt vooral hoe verschrikkelijk veel ik níet heb gezien.

Vrijdag was het première van De Schpountz. Een onnozele farce en een ode aan de toneelspeler. Vroeger een film, nu een toneelstuk. De locatie was nu niet zo bijzonder (al vind ik het wel gedurfd zo 'open' te spelen in een openbaar park in Oostende) maar ik was meteen mee. De voorstelling begon een halfuurtje later, maar kijk, het was gestopt met regenen en we konden ondertussen een mierzoet muskaatwijntje drinken. Wat een prachtig verhaal van Pagnol. Wat een prachtige bewerking. Twee uur lang gewoon meegaan, gewoon de acteurs volgen en veel lachen. De rekwisieten van dit stuk zijn met een precisie uitgezocht (die aap!) en tillen alles naar een hoger niveau. Je moet er wat voor zijn misschien, de ietwat kinderlijke speelstijl. We zagen ook Wintervögelchen van Comp. Marius met Jan Decorte en ik had toch meer vuurwerk verwacht, omdat op papier (en vooral in taal) zo'n schone samenwerking was. Niet slecht hoor, maar hier, onder den bloten hemel, met het dreigement van regen, in een zenuwachtige première, zie ik ze nog veel liever. Want dat gebeurt er dus: je gaat de personages ongelofelijk graag zien. Na Duikvlucht weer een absolute topper. Ik heb genoeg om nu de natuur in te duiken.

En wat is het nu, 'De Schpountz'? Ik kan het je niet verklappen. Ik zal laten weten als die bende nog eens in de buurt te bewonderen is. Ik hoop dat de programmator van ZvA is komen kijken en ze een speelplek aanbiedt volgende zomer. Zo'n oude kasseiweg ergens in de haven, dat zou toch schoon zijn?

*Intussen eet ik geen tonijn meer, overbevissing enzo. Spijtig, want dat is toch vreselijk lekker. Maar als we misschien allemaal stoppen met tonijn eten, dan komt het misschien allemaal wel goed over een paar jaar?

Ze stapt

Ze stapt als wij niet zien. Meer nog, ze stapt wanneer ze zelf niet ziet. Wanneer ze opgaat in haar spel (het verzamelen van blokken, het prutsen aan ritsen, het volgen van een bal) vergeet ze haar angst en stapt ze de wereld in. De mooiste dingen gebeuren in het onverwachte, in het ongeplande. Ze houdt zich niet aan regels. Ze houdt geen rekening met verwachtingen. Ze doet niets als het moet. Er is geen scenario, geen lijn, geen strategie. En ze bereikt de mooiste resultaten. In mijn ooghoeken zie ik de onopzettelijkheid van haar stapjes. Ik ben diep ontroerd.

Vakantieeeeeee!

De eerste vakantiedag was meteen een ideale vakantiedag.

1. Zon

2. zomerse lunch 
- pakje lui wijven sla
- kerstomaatjes
- schalulleke, fijn gesneden
- garnaaltjes
- halve galia meloen in bollekes
 +Vinaigrette maken van 2 passievruchten, notenolie, beetje rode wijnazijn, peper en zout.
Alle ingrediënten moeten goed koud zijn dan smullen maar.

 3. iets creatiefs 
Dat werd een badcape. Met een paddenstoelenstofke van Stoffen Eclips.
Want ons schatje zal willen zwemmen in een koud Pools meer en dan moeten we haar mooi en zacht warm kunnen wrijven.

4. iets grappigs en iets met de fiets
Michiel had het voorspeld, het was buitengewoon grappig en hij was er niet bij. Mijn fiets is nogal breed met gevulde fietszakken en ik vergeet dat soms. Ik was met Oona een fietstochtje aan het maken dwars door 't stad. Een brede straat en ik fiets even op het voetpad, want heb blijkbaar het fietspad aan de overkant gemist. Een hindernis: een terras. Ik denk dat ik er wel tussen kan, maar oh nee, daar knalt een bloembak met een nep-bonsai omver. Geen erg, ware het niet dat er duizenden bruine korrels in die bak zaten. Duizenden korrels op de grond, tussen de kasseistenen, de terrasplanken...De zaakvoerder (of een ober met pretentie) was zo kwaad maar kon niet uitvliegen tegen mij omdat zijn klanten op dat terras zaten. Zijn mondhoeken trilde. Ik schoot bijna in de lach. Ik drong aan om het op te ruimen, gaf Oona mijn sleutels om mee te spelen, en zat vervolgens tien minuten gebukt bruine korrels op te vegen. Met een rokske dat daar eerder kort voor was. Zo grappig.

5. een terraske
Dat werd Bartilia, caféke met een leuk terras en een héérlijke home made ice tea.

6. iets nieuw
De laatste soldekes, topidee op zo'n hete dag, de winkels waren leeg. Oona heeft mijn dik gat wel aan heel den HEMA laten zien toen ik bikini's stond te passen en ze met het paskotgordijn aan het spelen was, maar dat vonden wij gewoon allebei grappig.

7. iets met water
Park Spoor Noord blijft geweldig. Ook al kunt ge tegenwoordig overal Bionade drinken en zijn er nog duizend andere mensen die ook een ligstoel proberen te veroveren. Dikke fun voor Oona in het water.

Wat een prachtig begin!

punten tellen

Sinds 5 weken worden er hier punten geteld. Dieetpunten, inderdaad. De eerste methode om af te vallen (www.stickk.com) is een aanrader, maar na de eerste drie kilo had ik precies meer nodig. Die ww-methode, ik heb dat altijd al wel iets goeds gevonden (ge moogt alles eten, essentieel voor een veelvraat als ik) maar ik had schrik dat ik de rest van mijn leven punten zou blijven tellen. Bon, die schrik verloor van de weegschaal. Ik heb eerst een week een free trial genomen van de ww-website (klein letterkes goed gelezen en daar gebruik van gemaakt). Gratis, en dat is maar goed ook. Want het feit dat ik moet afvallen is al deprimerend, het feit dat ik er nog voor zou moeten betalen is dat helemaal. Na de gratis week  moest ik dus geld uitgeven: het online punten tellen kost 60 euro voor drie maand (maar dat systeem is dus echt wel top), de cursussen (daar geloof ik ook wel in, maar man, ge kunt toch niet én sporten én naar de cursus gaan én een goei moederke zijn?) kosten ongeveer 15 euro per keer, het boekske met de volledige puntenlijst en nog wat meer brol kost 105 euro...

11 PUNTEN!

Gelukkig is manlief ook begaan met mijn gewicht en mijn ongelukkigheid die daar soms uit voor komt. Op een avondje heeft hij een excelleke gemaakt dat hetzelfde doet als de online module: automatisch punten optellen, sportpunten eraf trekken, extra weekpunten bijhouden, etc. En ook een calculator om van alles met een voedseletiket te kunnen bepalen hoeveel punten dat is (crazy soms, ne chocolaten wafel van de colruyt, dat lijkt toch niet zó ongezond).
Verder gebruik ik het wereld wijde web om punten op te zoeken van iets dat ik niet weet. En dat gaat prima. Het punten tellen én het afvallen. Deze week wat moeilijker, maar we houden de moed erin.
Een eerste streefdoel ligt nog 3 weken punten tellen verder weg maar het ziet ernaar uit dat ik dat ga halen. Het trieste feit is dat mijn BMI dan nog altijd maar 24,5 is. Daarom zal ook na het verlof* er nog wat resterende kilo's af moeten ook al vindt niemand mij te dik.
Das lief, maar zo'n hoog BMI beste vrienden, dat is gewoon niet gezond. Dus ik blijf punten tellen tot mijn BMI op 23 zit.
 
Vandaag een opsteker en een teleurstelling in het dieetleven.
De teleurstelling: een ww- kant-en-klare maaltijd is nog wel ok qua smaak, maar belachelijk weinig. Daar heeft nog geen kind van gegeten. Met als gevolg dat ik nog kei ongezonde noodles at.
 

De opsteker: ik heb een kei schone jeans gekocht waar mijn gat in past in zomaar eventjes 2 jeansmaten kleiner dan een jaar geleden. Tis ne Levi's Curve ID (een aanrader) en ik heb nu al spijt dat ik me niet in een maat kleiner heb gewrongen met de vooruitzichten naar een gezond BMI. Enfin, de volgende maand zal ik er alvast prachtig bijlopen in mijn nieuwe jeans, vergeet geen complimentje te geven. 




*Tijdens het verlof plan ik niet veel bij te komen. In Polen is er niet veel te vreten. Ik ga mee met Oona massaal veel groenten en fruit eten denk ik.