samen

Oona kan iets nieuws. Ze strekt haar armpjes naar me uit. Haar lijfje vraagt nu ook wat haar blauwe ogen me al maanden vragen. Neem mij vast. Pak mij op. Neem mij mee. En ik neem haar vast en ik neem haar mee. Haar handjes grijpen mijn haren (ik laat mijn haar vaak los tegenwoordig) of de kraag van mijn trui. Haar mond proeft mijn wang. Haar oogjes kijken over mijn schouder naar de wereld om ons heen. Ze kraait alsof ze me wil bedanken, om haar te laten delen in de wereld zoals ik hem zie. Ze sabbelt op haar vingers en trappelt met haar voetjes. Een sok valt uit. Kleine teentjes krullen zich van geluk. Heerlijk warm nestelt ze zich op mijn arm. We lopen door ons huis, verleggen een krant, nemen een doek van de grond, gooien een zakdoekje in de vuilnisbak. Zo gaat de tijd ongemerkt de tijd voorbij, de tijd waarin wij niet veel meer dan doen samen zijn. Ik zet haar neer, ze grijpt iets, ze sabbelt op iets, ze staart naar zichzelf in de weerspiegeling van het raam. Ik ruim wat op, eet wat soep, blader door een krant en kijk haar aan. Ze lacht naar mij en ik naar haar. Ik kom dichterbij en strek mijn armen uit. Zij ook. Ik neem haar vast en neem haar mee.

huiskamerconcert

In september 2010 hielden we een concert in het krot waar nu ons huis staat. In het vieze schimmelhok wisten Sons of Noel and Adrian een magische sfeer te brengen. Veel volk en kaarsen zorgden voor de juiste sfeer. Nu staat er een huis, waar het warm is. Dus vroegen we de vriendjes van Luster of er niet opnieuw een concertje kon plaatsvinden. Dat kon en donderdag waren, voor een beperkt publiek, JT Nero & Allison Russell te gast. Even is het vreemd, vreemden in ons huis, al nemen ze een gitaar, een banjo en een klarinet mee. Maar Oona doet het ijs smelten. Een een paar uur later smolten wij allemaal voor de práchtige stem van Alli. Prachtige songs en grappige bindteksten van JT. Ze hebben allebei hun eigen bands en binnenkort verschijnt hun gezamenlijke plaat. Geniet mee.

Duister hart

Josse De Pauw is een grote mijnheer. Ik was al langer fan. Van zijn rollen waarin hij goed en slecht is. En waarin hij nooit speelt, maar altijd is. Van zijn prachtige boeken 'Weg' en 'Nog'. Hij iets ouder en ik iets jonger, hij zou een perfecte vader zijn. In mijn dromen. 
En nu was er dus 'Duister Hart' in het Toneelhuis. Josse De Pauw maakte een tekstbewerking van het boek van Joseph Conrad (moet ik dus dringend lezen). Prachtige tekst. Vanaf de eerste zin ben ik mee. Mee met zijn rustige stem en zo blij want wat hij gaat vertellen, is een verhaal. In deze monoloog speelt hij alle rollen en dat via projecties. En daar is de hand van Guy Cassiers. Ik vind niet alles goed wat hij doet, maar dit is absoluut een voltreffer. Elk woord, elk geluid, elke subtiele lichtverandering, klopt. Hier zijn meesters aan het werk. Meesters van het vak. Na 'Missie' weer een monoloog over Congo die me raakt. Op zo'n momenten is theater een ongelofelijk cadeau. En kleine Oona was ondertussen in de kinderopvang van het Toneelhuis. Slapen doe je niet in zo'n gebouw als de Bourla moet ze gedacht hebben. Dan moet er iemand bij je rondwandelen om alles te kunnen zien. Volgende keer zullen we reserveren, want de mevrouw aan de kassa kon niet begrijpen dat ik dat vergeten was. U vergeet toch niet dat u een kind heeft. Nee, dat vergeet ik niet. Tenzij ik een uur en drie kwartier op het puntje van mijn stoel luister naar Josse De Pauw.

Foto: Koen Broos

warning: geek girl coming up

Net terug van congres 'New Technologies for new Audiences'. Interessant. Brein op volle toeren. Maar ik zat er dus weer over te piekeren. Over mezelf en de technologie. Echt piekeren.

Ik stel u voor, aan de ene kant: vrienden en familie; aan de andere kant: mijn job en toffe collega's. En een compléét ander technologiegebruik.

Ik voel me een technologische laatbloeier aan de ene kant (nog maar sinds deze week op twitter) en een complete geek en freak aan de andere kant (jááá, ik hou van mijn ipad!)

Ik vind dat vermoeiend om de non-believers te overtuigen. En het vreemde is dat die non-believers daar steeds opnieuw naar vragen. Wat er nu toch in godsnaam zo leuk is aan liken op facebook. Wat het nut is van een profiel op LinkedIn. En of je nu echt wil volgen op twitter wie er chips gegeten heeft en wie er wacht op de trein.Ik moet mij precies altijd verantwoorden.

 

En dan komt dé uitspraak: Katelijne, je bent veranderd.

Ja, klopt. De wereld is ook veranderd weet je wel?

Dus ja, ik hou van mijn smartphone. En ja, Spotify (en consoorten) is geweldig. Twoppy ziet er tof uit, de nieuwe look van YouTube moet ik nog bekijken, Apps, QR-codes, hashtags en The Cloud. Laat maar komen.  En laat mij maar gewoon doen als het u niet interesseert. Ik neem u niks kwalijk, echt niet.

UiTiD = goed idee?

Vandaag werd er een vernieuwde versie van UiTinVlaanderen.be gelanceerd. Een frissere look maar vooral, een coole integratie van UiTiD, dat hebben de collega’s goed gedaan. UiTid is een gewéldige technologie die aanbevelingen genereert voor jouw vrijetijdsgedrag. Dat klinkt ingewikkeld maar laat ons beginnen bij het begin; een profiel. Zet u over uw profielenangst heen en creëer een UiTid. 

De integratie met facebook/google-id werkt het best. Surf nu doorheen het gigantische aanbod op UiTinVlaanderen.be en duid aan wat je leuk vind. Ik heb zo veel zaken aangeduid en bij sommige ook ‘hier ga ik naartoe’. Dat wordt allemaal gedeeld op facebook, maar hé, wie dat niet leuk vindt, dat kan je ook gewoon afzetten. Vind je iets niet meer leuk? Dan verwijder je het van je profiel. Moet niet iedereen weten dat je uitkijkt naar de nacht van de schlagers zet het dan gewoon op privé. Account- en profielbeheer zit volgens mij dik ok. 

En dan komt het, het kotteke ‘aanbevolen voor jou’. Op basis van wat je leuk vind gaat de machine op zoek naar events die bij je passen. De machine zoekt gelijkaardige gebruikers. Dat werkt zo: als gebruiker A en gebruiker B net als jij naar evenement 1 gaan en zij gaan ook naar evenement 2 dan is de kans groot dat jij evenement 2 ook leuk gaat vinden.

Binnenkort zal UiTid ook draaien op andere sites. Met één profiel (je UiTid) kan je op die sites aanduiden wat je leuk vindt en wat niet, en dat leidt allemaal tot betere aanbevelingen. 

Ik ben heel benieuwd wat dat gaat geven en wat die machine mij gaat voorschotelen. Wellicht nog meer goesting (en daarbij het besef dat ik dat niet allemaal ga kunnen doen/beleven/bekijken/...). Maar ik vind dat dus oprecht tof, een oprechte vooruitgang. Heel de theorie van risicoreductie, ik volg dat gewoon. Maar ik weet het ook niet, of het allemaal écht gaat werken. Nu is het belangrijk dat de machine 'leert' en dit kan enkel als er genoeg users zijn die meedoen. Doe je mee? Of vind je het maar niks?

En dan de belangrijkste  vraag: hoe zetten we dit in voor Vlieg? Als Vlieg de families de weg wil wijzen naar de strafste activiteiten, dan is dit toch gewoon de toekomst? Wat een mogelijkheden...

Is het nu een passief huis?

Die vraag krijg ik vaak. Wie zal het zeggen. Ons huis is een zeer energiezuinige woning. Er zijn verschillende manieren om een passiefhuis te definiëren aan de hand van allerlei waarden. Nogal technisch dus. 2 dingen die ik min of meer begrijp (met wat google erbij, natuurlijk).  Het E-peil is een maat voor de energieprestatie van een woning. Hoe lager het E-peil, hoe energiezuiniger de woning is. Voor woongebouwen mag het E-peil sinds 2010 maximaal E80 zijn. Een lage-energiewoning heeft een E-peil van maximum E60.  Ons huis heeft een E-peil van 34. En dat is onder de E40-norm voor een passiefhuis die telt voor de belastingen. Goed nieuws dus voor onze centjes.
Het E-peil hangt af van:

• de compactheid (zit zeer goed in ons huis, super compacte rijwoning)
• de thermische isolatie (relatief goed, voordeel van rijwoning is ingesloten, maar de zijmuren zijn niet zo dik geïsoleerd)
• de luchtdichtheid (zit bijna goed, hier is bij de bouw een foutje gemaakt, wordt nog rechtgezet)
• de ventilatie (toppie, we hebben een mega machine)
• de verwarmingsinstallatie en het systeem voor warmwatervoorziening (toppie, zie boven)
• de oriëntatie en bezonning (goed, want geen rechtstreeks zonlicht in leefruimte, teveel gevaar op oververhitting)
• de koelinstallatie (ok)

Daarnaast is er het K-peil. Dat is bij ons 23. De K-waarde staat voor de totale isolatiewaarde van een gebouw. Een laag getal duidt op een betere isolatiewaarde. Passiefhuizen zitten daar echt nog wel onder. Maar die waarde staat ter discussie lees ik. Maar kijk, het is toch een goed rapport voor ons huis. 

Maar veel belangrijker dan neuten of het nu al dan niet een passiefwoning is, is het feit dat we hier ongelofelijk graag wonen. Bij de start van heel dit zotte project zei ik wel eens, het is mijn droomlocatie en het zal Michiel zijn droomhuis worden. Maar intussen is het ook mijn droomhuis, oh ja. Ik denk even na:
- Het is er warm. De perfecte warm voor mijn lijf en hoofd. Het huis heeft enkel vloerverwarming in de leefruimte en de badkamer. Toch is het op Oona haar kamer een aangename 19°C. En we verwennen onszelf 's avonds met 21°C. Want zelfs dan vallen die energiekosten fantastisch mee.
- In onze keuken is plaats voor alles. Het is een straf inductievuur. Het zijn goede schuiven. Er kan veel in. De oven is geweldig. Nog even en ik doe zelfs graag de afwas.
- De lucht is zuiver. Dat komt voor ons ventilatiesysteem, waardoor er voortdurend verse lucht wordt aangevoerd. Ik slaap beter en volgens mij zou een goede, zuurstofrijke lucht, daar wel eens mee te maken kunnen hebben
- Parket is mooi en zo lief voor blote voeten. Ik kijk uit naar het geluid van blote trippelende kindervoetjes.
- Ik heb een naaikamertje. Ik zou het nog wat moeten inrichten, maar eerst moet ik nog veel naaien.
-  We spoelen onze wc met regenwater. Dat gaat prima en stelt toch een beetje gerust.
-  Het is hier stil. We horen niets van buiten. Driedubbel glas = driedubbel rust, en dat in de stad.
- Zitten, eten, koken, spelen, allemaal samen in één leefruimte. Hier wordt geleefd en dat zie je aan rommel maar dat ruik je ook aan de heerlijke geur van wentelteefjes.

Ik kan zo nog even doorgaan. En ik klaag niet over de schilderkarweitjes, hoekjes en kantjes die ons elke dag smeken om een couche.En ik besef wel dat we ongelofelijk veel geluk hebben dat we dit huis hebben kunnen bouwen.Het heeft natuurlijk veel centen gekost en onze afbetaling is niet gering, maar wij hebben de volgende jaren wel geen kosten meer. Dat stelt gerust. En we hebben de voorbije jaren dan ook zuinig geleefd. Maar wij hebben natuurlijk ook geluk, we hebben allebei een fijne job die niet slecht betaalt.
Een dik jaar geleden stond er nog een vies krot en nu is dit onze thuis. Voor nog heel lang. 


-