We stopten onderweg aan een toeristische boerderij met een verzameling verzamelingen. De grootste collectie potloden ter wereld was er te zien. Alsook een grote collectie sleutelhangers, frisdrankblikjes en asbakken (echt waar). Ik vond het heel grappig. Oona wou gewoon een potlood kiezen.
Het was een druilerig weekend, dus eenmaal in Colonia stapten we meteen een cafeetje binnen: Ganache café. Dat was nochtans tweede keuze, we stonden eerst voor een gesloten deur, dat gebeurt ons wel vaker in dit land. We aten een krokant multigranenbroodje bij Ganache, nog niet eerder gevonden in Uruguay. En Oona was druk in de weer met een fruit-domino en een houten tic-tac-toe (nog net te moeilijk). Heerlijke plek, heel relax. Maar het deed me wel nadenken. Vind ik het daar zo fijn, omdat het zo Europees is? Ik denk/vrees van wel.
Het hield op met regenen en we deden wat je moet doen in Colonia: rondlopen in de mooie smalle straatjes en langs het haventje.
En winkeltjes doen. Op zoek naar een potlood voor Oona. Kinderen onder de acht mogen niet op de oude vuurtoren. En de security-man wou Michiel niet geloven dat onze dochter al negen is, gewoon wat klein voor haar leeftijd. Het hielp niet, maar ach, er is toch alleen maar een bruine rivier te zien, nè.
We gingen langs centro BIT waar ze een coole videoprojectie hebben die Uruguay haar mooiste kant toont.
Colonia is bekend voor kaas, maar al die kazen zijn variaties op flauwe gouda-kaas. In het café van het BIT kon het ons toch smaken omdat er iemand op het idee was gekomen om er kruiden en look over te strooien en dit alles te serveren op lekker brood. Op een dag komt het allemaal wel goed hier. En geen citytrip-verslag compleet zonder een foto van eten, toch?
We logeerden bij El Viajero Hostel, dik in orde maar niets bijzonders. Wel heel sympathiek dat ze ons spontaan een paraplu uitleenden, dat kwam van pas. Er zaten wel ongelofelijk veel muggen, dus als je een tripje plant in de zomermaanden, genoeg muggenmelk meenemen. En het lijkt wel alsof we de muggen nu naar Montevideo hebben meegenomen. Oona en ik reageren soms nogal allergisch op insectenbeten en Oona kon de nacht erna niet slapen van de jeuk, het dutske.
Zeker blijven logeren in Colonia, de dagjesmensen zijn dan weg en de straatjes liggen er prachtig bij in het avondlicht. De restaurantjes zetten hun tafeltjes buiten, leuke sfeer.
En we aten lekker. In Uruguay! Michiel had pompoengnocchi's die echt smolten op je tong. En we dronken heerlijke wijn van een wijngaard een beetje verderop. Ons zien ze nog terug bij La Bohemia.
Op zondag trokken we naar het nationaal park Anchorena. Helaas, de auto-rondleiding ging niet door wegens het slechte weer. Maar de gids nam plaats in onze auto en we maakten een korte tour in het park. Hertjes enzo. Mooi domein, zal prachtig zijn in de herfst. Geen foto's, teveel regen.
We dachten daarna te eten in een veggie-restaurant, maar uiteraard, gesloten. Bij El Drugstore zien ze ons niet meer terug, en de smakeloze zoute brol die moest lijken op couscous en een teppan-yaki zaten daar zeker voor iets tussen. Gelukkig hadden we onze troef bij: Oona.
Ze heeft centjes in haar broekzak voor straatmuzikanten. Of voor madammen in een bedenkelijk restaurant die synthesiser-liedjes zingen. Toonvastheid is voor Oona geen vereiste: ze is gul.
Het was een fijn regenweekend!
Leuke foto's, dat moet ik precies ook is allemaal gaan bezoeken voor ne verlof :)
BeantwoordenVerwijderen