Het briefschrijfproject

Ik wil u binnenkort een brief schrijven.
Een echte. Die ginder met de post vertrekt en hier met de post in uw brievenbus toekomt.
Ik ga dat goed doen.
Ik zal mooi papier zoeken. Ik zal eraan voelen. En verder zoeken als het niet is wat ik zoek. Het papier met het juiste gewicht, de juiste textuur,  de juiste kleur wit.
Ik zal een mooie balpen kiezen. Ik zal nog eens zuchten dat ik nog steeds niet kan schrijven met een échte pen, maar ik zal ter compensatie een balpen zoeken met een mooie klare lijn, die glijdt over dat juiste papier en nooit geen klodders inkt achter laat.
Ik zal zegels kopen, ik zal uw adres en het mijne op de envelop schrijven en ik zal zoeken naar een postbus op de plek waar ik zal wonen, onderweg naar de bakker of een café

En op een dag ziet gij plots: een brief. Met een rood/blauw randje. By air mail. Par avion.


Ge weet niet wanneer, want ik, ik heb een heel jaar tijd.
Ge weet niet wat ik u zal schrijven. Zinnen beladen met heimwee of woorden die knetteren van zottigheid.
Ge weet niet hoe uitvoerig ik zal schrijven, want misschien ben ik wel bereid om veel pesos te betalen, voor niet meer dan een lange zin.

Dit zijn de spelregels.
Ik schrijf u een brief. Gij moet maar één ding doen: mij laten weten waarom ik u zou schrijven.
Stuur mij een sms, een e-mail, plak een post-it op mijn bureau. Ik wil woorden die ik kan herlezen waarom ik u zou schrijven. Dat mag beknopt. Er is misschien een korte goede reden. Dat mag uitvoerig als u denkt dat er argumentatie nodig is.
Vraag mij lief een brief en ik zal er u één schrijven. Maar vraag het niet luidop, want woorden die enkel zijn gezegd, worden te snel vergeten.
Dus schrijf, sms of mail mij kort: daarom wil ik van u een brief.


Dit is spannend.
Ik weet niet helemaal wie dit zal lezen, en wie er, een brief wil krijgen én mij dit zal laten weten. Misschien hebben wij elkaar al een tijd niet gezien en maakt dit jaar, wat is een jaar, weinig uit. Misschien zien we elkaar nu bijna elke dag en zal ik u toch ergens missen. Of gij mij. Of niet. Daarover kan ik dan schrijven.

Dit is spannend.
Wie zal mij het eerst om een brief vragen? Wie zal ik het eerst schrijven?

En dit is spannend.
Want ik kom terug. En dan zal het niet zijn zoals het was, want ik schreef u een brief. 

operatie#3 gezond op reis

Op een moedige donderdag ging ik achtereenvolgens naar de gynaecoloog, het tropisch instituut en de tandarts. Dat is veel gepruts aan mijn lijf voor één dag.
Het was weer bijzonder druk bij het Tropisch Instituut, Oona en ik schreven ons in en gingen dan nog even terug naar buiten. Daar kwamen we uit op Bitter Zoet: een kleine rommelige (misschien toch ook iets té rommelige) koffiebar. Gelukkig waren er gemberkoekjes met chocolade. En kleine chocolaatjes. Feest voor Oona, feest voor mij.
Oona babbelt en tettert. Ze vraagt de hele tijd: mama aan 't doeoen? En dan vertel ik haar dat. Nu vraagt ze het ook van vreemden. Meneer aan 't doeoen?. Die meneer drinkt een koffietje. Die meneer werkt op zijn computer. Die mevrouw zit gewoon een beetje. Dat vond ze maar raar, en die mevrouw voelde zich betrapt.

Bij de dokter was ze flink, ze zat naast me toen ik 3 spuitjes kreeg en sprak me bemoedigend toe: mama, is ni ereg. Toen het haar beurt was (4 prikken!) was het natuurlijk wel erg, maar ze heeft nog gezwaaid naar de dokter dus ik denk niet dat het traumatisch was.
De tandarts had alleen maar van een meter afstand in haar mond mogen kijken, maar blijkbaar moeten kinderen pas vanaf vier jaar regelmatig in de stoel.Wij kunnen in elk geval gezond vertrekken en er is weer wat geschrapt van onze lijst.

operatie#2 met (alweer) een (linzen)recept

Wat een saai weekend.
Ik heb vrijdag zelfs naar een vtmprogramma gekeken. Ter mijner verdediging: het laatste stuk heb ik niet gezien dus ik weet niet wie er weggestemd is, zo interessant vond ik blijkbaar ook niet.
Maar het was wel een goed weekend. Met lekker eten en vooruitgang.

Operatie#2: naaikamer opruimen.


De naaimachine gaat mee naar Montevideo, ik ga me er misschien zelfs een beetje op toeleggen. En een klein googeltje later ontdek ik al dit Café Costura, dus dat komt helemaal goed.
Ik heb mijn kleerkast ook al uitgemest en alle naaisels die ik nooit draag/heb gedragen, weggegooid (i.e. 75% van wat ik heb gemaakt) . Wel zielig voor die vrouwen die via Wereldmissiehulp die mislukte jurk krijgen en zich verplicht voelen om die te dragen. Ik hoop dat ze de stof verknippen tot iets moois. Stap 2 was de naaikamer met vooral de stofkeskast. Die zag er zo uit.

 En daaronder nog een mand, een doos en een bakje volgepropt.

Dit alles op een paar uurtjes netjes gereduceerd:

• kleine restjes (te klein om iets van te maken) weggegooid
• grotere restjes  en miskopen (worden verkocht op de rommelmarkt of weggeven aan vriendinnen die ook graag naaien)
• stofjes om mee te nemen (één kleine curverbak)
• stofjes om hier te laten want ik ga er ooit iets mee doen (één kleine curverbak)

En ik ruimde ook al klosjes, lintjes en andere prullen op. Dat deed deugd. 

Na een babybezoekje bij de buren, een kort bezoek bij mijn grootmoeder had ik niet veel tijd om veel te koken en ik deed het toch.Gelukkig met operatie#1 in het achterhoofd. Ik maakte intussen zelfs een lijst die ik op de kast plakte om zo elke dag meerdere keren geconfronteerd te worden met 'groene curry' 'falafel' 'couscous'. En omdat er 3x linzen staan op dat blad, alweer een recept met linzen. Als ook operatie#3 wordt geblogd met een linzenrecept, mag je ingrijpen.

Linzenburgers

1. Blik linzen (kast!) goed spoelen.
2. Goed mengen met een fijngesneden sjalotje, een klein handje gemalen walnoten (kast!), een handje havermout (kast!) en een eitje.
3. kruiden met zout, peper en komijn
4. Burgers maken met je handen, deze in sesamzaad (kast!) wentelen en bakken in olijfolie

We aten dit als echte hamburgers dus met sla, tomaat en curryhummus

1. Blik/bokaal kikkererwten goed spoelen
2. Blenden/mixen met olijfolie, sesamolie, teentje look, tahin (koelkast! 2 open potten zelfs), grof zout, peper van de molen
3. Kruiden met curry en kurkuma (al is het maar om die vale kleur weg te krijgen)

Veel peulvruchten voor een maaltijd, maar ik hoorde niemand klagen. Michiel vond het er wel een beetje over: sesam in de burger, in de humus en op zijn pistoleke.  Ik vind dat er geen sesam genoeg kan zijn, ik vergeet dat dat bestaat en dat het geweldig lekker is, dus ik laat me dan even gaan.

Volgende keer ga ik er wel nog komkommer in munt/look/yoghurt saus bijmaken. Njammie.

De zondag was ook saai. Maar leuk saai. Dat is dan niet saai zeker?