Ontbijten in Antwerpen : Nomade

Een nieuwe rubriek want wij doen dat al eens graag, ontbijten. Deze keer Nomade in de Volksstraat. We zaten buiten (hoewel het daar te koud voor was, geen zon op terras 's ochtends) en er was verder nog maar een koppel. Aan de kwaliteit van het ontbijt zal het anders niet gelegen hebben. We hadden een bongo bon dus moesten niet kiezen tussen de verschillende ontbijtjes. Het begon al super met chocolademelk van échte chocolade en een échte muntthee. Zoals het hoort, in een kannetje met theeblaadjes en veel verse munt. Moeilijk te vinden tegenwoordig, het is blijkbaar hip om een groot glas lauw water met enkele muntblaadjes en een zakske lipton  'verse muntthee' te noemen.

Verder: een glaasje versgeperst fruitsap en een middelmatige croissant. Met een schaaltje met 3 confituren, choco en speculaaspasta. Geen kleine pottekes hier, sympathieker en minder vervuilend. Lekker stokbrood (dat wel niet huisgemaakt was maar het was tenminste geen afgebakken brol) en meer dan genoeg schellekes échte jonge kaas. En een perfect zachtgekookt eitje en een potje verse fruitsla (die aardbei moest eigenlijk niet in dit seizoen).Enfin, dat heeft gesmaakt. Waarom die tweede chocomelk plots een cécémel was weet ik niet, maar we komen nog eens terug. Voor een ontbijt of voor een broodje want die zagen er héérlijk uit!

Vandaag

De dag begint grijs en mistig en het is moeilijk te geloven dat er straks zon zal zijn. Lente, zomer bijna. Zelfs de grootste pessimist zal straks moeten toegeven aan het gelijk van het weerbericht. Maar voor velen zal het ochtendgrijs aanhouden in hun hoofden. Een wazig zicht, een beklemd gevoel.
Ik ken niemand van de slachtoffers. Geen vriend. Geen vriend van een vriend. Geen kennis van een kennis van een vriend. Maar het raakt me. Want het is altijd iemands kind. Ik verbaas me over een krant met foto's en berichten die niets zeggen. Maar ik weet niet wat de krant anders zou moeten schrijven. Ik weet niet wat ik zou willen lezen. Ik heb geen nieuwsgierigheid meer, ik weet genoeg. Misschien is dat een definitie van verdriet, zo immens dat je zelfs niet meer moet weten.

Veggie vol au vent

In een zot weekend met een cookiemonster en paaldansen (!) doe ik ook wel iets normaal, veggie vol au vent maken bijvoorbeeld. En het heeft gesmaakt. Maar er mist nog iets. Veggieballekes, maar ik zou niet weten hoe of wat. In elk geval:
een groot pak quornblokjes (350 g, uit de koelkast is lekkerder dan diepvries, maar dat zal zeker ook gaan) een kwartiertje laten koken in een 750 ml groentenbouillon. Ondertussen 500 gram champignons bakken en er een sap van een halve citroen bij doen (voor de smaak en tegen het bruin worden). Dan ne roux maken van een goeie klod boter en bloem, blussen met melk, wat laten inkoken en als ge al een dik sauske hebt, verder laten inkoken met de groentenbouillon. Op het einde dan de quorn en de champingnonskes erbij. Koekske in de oven, frietjes erbij, hmmmm. Die frietjes werden sinds héél lang nog eens zelf gebakken. Dit keer dieprvies biofrietjes van de colruyt, maar vooral, in frituur-olijfolie (dat bestaat dus). Een aanrader!