Ssst. Hier pendelt men.

Het is stil op de trein. Geritsel van kranten en af en toe een zucht. We kennen elkaar niet, maar we gunnen het elkaar. Nog even de ogen dicht, nog even staren naar buiten, nog even. Een meisje studeert wiskunde, een man bestudeert nauwgezet de voetbaluitslagen, een vrouw eet een boterham met kaas. We luisteren naar de conducteur. Steeds een andere stem die steeds hetzelfde zegt. Nous arrivons à Bruxelles-Nord, Bruxelles-central et Bruxelles-midi. Als de trein zo meteen aankomt, dan zullen we rustig aanschuiven en ons laten meevoeren met de stroom. We verzetten ons niet, we doen mee en zullen ontkennen dat we hiervan genieten op een of andere manier. Dat die trein met zijn geur en vertrouwde geluiden onze week zachtjes laat beginnen.

Voornemens

Ok, het is al twaalf januari en men zegt dat voornemens ouderwets zijn. Ik ga dan voor retro, dat klinkt cool en mij werkt dat wel, mezelf bij de haren trekken aan het begin van het jaar. 2010 was het jaar waarin ik assertiever werd tegenover kappers (dat is wel weer wat geminderd) en in 2011 ben ik terug gaan sporten.
Maar dus, 2012.
1. zeven kilo afvallen
Klassieker natuurlijk. Het moet gedaan zijn met zwangerschapskilo's en ik heb een prachtige jeans liggen waar ik nu veel te dik voor ben. Niks gezever dat je mooi bent zoals je bent, vet is ongezond en elk pondje gaat door het mondje. Dit jaar motiveer ik mezelf met www.stickk.com en ik kan dat iedereen aanraden!
2. Sporten
Ook klassiek, maar gemakkelijk want ik ben al goed bezig. I-Fitness achter den hoek is een aangename, vriendelijke fitness en de spinningleraar van dinsdag en donderdag heeft een verbijsterend goede muzieksmaak. Zondag is boenkeboenk, maar dat is eigenlijk wel een goed moment, zo rond half elf.
3. Elke maand 1 stuk naaien
Dat moet toch wel te doen zijn. Ik dacht me eerst iets voor te nemen als 'voorzichtiger en nauwkeuriger te werk gaan', maar ja, misschien ben ik voor altijd de lousy naaister. Ik ben momenteel bezig aan een voetenzak voor Oona en aan de voorkant ziet het er prima uit. Wie maakt zich ooit druk om die achterkant?

mooie voorkant

'broddel' achterkant

4. Minder slecht eten
En dan bedoel ik slappe broodjes, fletse slaatjes, slechte koffiekoeken... Dat zijn verspilde calorieën. Als ik goed eet, snoep of drink, zal het kwaliteit zijn. Het geld dat ik uitspaar door geen boucht te kopen, kan ik dan investeren in écht lekkere dingen.
5. Emotie en werk iets meer loskoppelen
Men zegt dat het schoon is dat mensen hun job met hun hart doen. Maar bij mij gaat dat er wat over. De juiste dingen relativeren en als het misloopt, kanaliseren. Rustig blijven. Rustig denken. En geloven dat het goed komt.
6. Terug toneel spelen
Want ik heb zo'n goesting. Het is te lang geleden. Ik mis het echt.
7. Meer koken uit kookboeken
Het valt het nog mee, het aantal kookboeken in mijn kast. Maar toch. Uit de meeste heb ik nog maar twee of drie dingen gemaakt (met uitzondering van de kookboek van den boerinnenbond). Ik kreeg van Margo het prachtige boek 'vergeten groenten'. De laatste aardperen zitten nog in de grond van de moestuin, dus dat komt wel goed.
8. Schilderkarweitjes in ons huis en tuintje inrichten.
Deurstijlen, dampkap, traphal, berging,... allemaal nog likje verf nodig. Pardon, een likje zal niet volstaan, verf kopen, afplakken, primer en dan nog 2 lagen, poetsen, de hele santenboetiek. Niet veel goesting in. Maar als dat gedaan is dan mag ik ons tuintje inrichten van mezelf. Toffe planten in leuke bloempotten, een goeie tuintafel, lampionnetjes.

Acht is een stom getal. Misschien dat ik er dus nog bij verzin. Tot eind janauri mag dat wel, niet?

Onderuit

Gisteren ging ik nog eens zwaar onderuit met de fiets. Het was lang geleden, maar het deed niet minder zeer. Wie kan mij vertellen hoe ik het kruispunt Statiestraat/Posthoflei reglementair én veilig kan oversteken met de fiets? Ik wacht braafjes aan het verkeerslicht, maar zit dan plots aan de verkeerde kant van de Statiestraat op het voetpad. Statiestraat dan maar schuin oversteken naar de busstrook waar ook een fietsje op geschilderd staat. Die busstrook ligt iets hoger, en wordt begrensd door een randje. Van gladde blauwe hardsteen. Een glijbaan bij vies miezerweer. Mijn fiets glijdt gewoon weg en ik glijd gelukkig wat mee. Ik weet meteen dat het maar blauwe plekken zijn. Hard geschrokken dat wel. Maar daar is al een Turkse man. Hij kijkt bezorgd en maakt zich kwaad. 'Het is die steen, die steen, ik heb dat al gezien, het is die steen'. Een fietser stopt en doet het verhaal van zijn val, op exact dezelfde plaats. Ik heb zin om te huilen als een klein kind maar voel me sterk door deze twee lieve mijnheren en ben weer blij met mijn stad. Waar er nog mensen ondanks tegenslagen blijven fietsen en andere mensen in hun beste Nederlands even wachten tot ze zien dat je helemaal ok bent. Trouwens, toen ik tijdens mijn zwangerschapsverlof vaak met de voiture de tram of bus nam, met bijhorende trappen in de metro, werd ik quasi altijd metéén geholpen. En meestal door mannen van rond de dertig met een kleurtje. Ik maak me soms kwaad op mijn stad, maar ik hou van haar inwoners.