Sprakeloos

2 weken geleden gingen we naar 'Sprakeloos'. Tom Lanoye met zijn boek op het podium. En dat mag je vrij letterlijk nemen. Het is een prachtig boek. Eentje met een moeilijk weifelend begin, maar dan, heftig om zich heen slaand, meeslepend en hard. Eentje dat je doet vergeten, eentje dat je meer doet vragen dan doet weten, eentje dat je luidop wil lezen.
Maar op een podium deed het me niet veel . Het is natuurlijk moedig van Lanoye, om zich zo persoonlijk en kwetsbaar in de frontlinie te begeven. Maar dat maakt het niet tot een boeiende podiumervaring. Had ik verkeerde verwachtingen? Misschien. De monoloog die voor altijd een referentiepunt zal zijn, is natuurlijk 'Missie', gebracht door Bruno Vanden Broecke, tekst van David Van Reybrouck. Maar het ziet ernaar uit dat je je Frans zal moeten bijschaven als je dat wil zien.
En wat Lanoye betreft, lees gewoon maar het boek.