
Gisteren zag ik een toneelbewerking van 'Dit is alles' van Aidan Chambers in HETPALEIS. En het was een goed verhaal goed gespeeld. Ik ging alleen en daar was ik uiteindelijk blij om. Ik kon helemaal alleen in mijn herinneringen zwelgen, zonder iemand lastig te moeten vallen met mij puberherinneringen. De herinnering aan volgepende schriftjes met gedichten voor verzonnen liefdes. De herinnering aan de mooiste verzonnen conversaties. De herinnering aan het maken van lijstjes.
En daarna ging ik op café en was ik weer achtentwintig en dat was helemaal perfect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten