keuzestress

Ik lees graag en veel theaterrecensies. Voornamelijk in De Morgen, maar ook af en toe in De Standaard, Knack, Zone 03,.. Zo blijf ik op de hoogte van wie er wat speelt en ik onthoud dat ook relatief goed. Ik lees veel meer dan ik ga kijken. Véél meer.
Maar hé, ik heb te weinig tijd. Ik moet keuzes maken. En daarom zijn recensies er. En natuurlijk verschillende recensent en ik af en toe van mening, maar dat gebeurt eigenlijk niet zo vaak. Vaak reserveer ik pas als ik de recensie heb gelezen. Zo mis ik veel. Tezuka van Sidi Larbi Cherkaoui bijvoorbeeld, omdat ik las dat het goed is, maar niet zo goed als zijn vorig werk. Ik heb nu al spijt. Maar zo zag ik ook al veel dingen waar ik anders misschien niet was toe gekomen. Deurdedeurdeur van SkaGen bijvoorbeeld, het grappigste stuk dat ik ooit zag. En ooit een stuk in de haven in Lillo, waar ik Bruno Vanden Broecke voor het eerst zag en nooit meer vergat.
Met boeken gaat het ook zo. Maar boeken lees ik nog sneller omdat iemand anders enthousiast was .
Ik ben echt één van de makkelijkste beïnvloedbare mensen die er zijn. Tis dat u dat weet.

herfst op je bord - pompoenpannekoeken

Meng in een kom: 250 gram bloem + 3 tl bakpoeder, 150 gram suiker, nootmuskaat en kaneel.
Meng in een andere kom: 250 gram pompoenpuree (gestoofd en gemixt), 3 eieren, 250 ml melk, 100 ml soja-olie en eventueel wat vanille extract.
Meng de inhoud van de 2 kommen.
Bak vrij dikke pannenkoeken en eet met een beetje bruine suiker.
Ik weet niet of dit een dessert is, een avondmaal of een tussengerecht.
Het is ongelofelijk lekker.

cultuurtoeleiding

In een week tijd ging ik met drie allochtone moeders naar het museum en met een blinde naar een openluchtspektakel. Het ene was gepland, het tweede was toevallig. Het ene was in mijn job het andere helemaal niet. Mijn job is mensen toeleiden naar cultuur, kinderen en families. Deze zomer organiseerden we met Vlieg een proefproject met kinderen uit het jeugdwelzijnswerk in Gent. Na een schattentocht in hun wijk en in het museum, was er woensdag een slotmoment voor kinderen én hun ouders. En de minister was erbij trouwens. Zo stapte ik dus met drie Turkse mama's over de luchtfoto van Gent in het geweldige STAM. Als Antwerpse leerde ik de stad kennen via hen. Zij vertelde over Rabot en vulde de gids perfect aan, en er werd voortdurend gezocht naar de juiste vertaling van Turkse woorden. Het was ongelofelijk hartverwarmend. Achter ons liep een groep senjoren (u kent het wel, gestreept pak, ouderwetse das, nors gezicht). Wat was ik blij met óns groepje.
Zaterdag een openluchtspektakel in een park in de lucht. Het was mooi, soms poëtisch maar helaas vooral saai. En zoals dat gaat op zo van die evenementen, het lief van een neef van een vriend van ons was daar ook. Met haar blinde zus. Die kwam ook kijken. Of hoe zeg je dat. Ik deed mijn best me niet ongemakkelijk te voelen maar dat mislukte hopeloos. Ik was te enthousiast, praatte te luid alsof ze doof was, en staarde. Wat zegt dit over mij?