Ik wil twee moeders zijn

Ik wil twee moeders zijn.
Ik wil me splitsen, splijten in twee gelijke delen. 

De ene moeder vertrekt op tijd, staat aan de schoolpoort en kan ziet hoe haar dochter over de speelplaats loopt en schaterlacht om iets dat er wordt gezegd, haar blik vervolgens verwonderd zegt: je bent er al, en die moeder opent alvast haar armen. De andere moeder heeft ondertussen bij de verloren voorwerpen gekeken  deed een praatje met een andere ouder en regelde een speelafspraakje voor woensdag. 

De ene moeder houdt de dochter vast, voor zo lang als nodig, totdat het kind zachtjes weer loslaat, we hebben tijd. De andere moeder houdt de pan in de gaten, doet een proper zakje in de vuilnisbak en raapt een vreemd voorwerp op en denkt rustig, heel rustig na wat dit grijze kleine frulding zou kunnen zijn. 

De ene moeder luistert geduldig naar een lang verhaal, helemaal oog en oor, en ook huid en huid, zo kan ze nog beter luisteren . De andere moeder kijkt of die turnpantoffels niet te klein zijn, belt voor die doktersafspraak en vergeet de klasavond niet. 

De ene moeder gaat naar de klasavond, de ouderavond, gaat gewapend met een schup naar de schooltuindag en zoekt naar luizen in 4B. Terwijl de andere moeder helpt bij huiswerk, waar ze zelf amper iets van snapt, maar ze is geduldig en ze zegt m'n lieve kind, we doen dit samen. 

De ene moeder zoekt mee hoe je vergelijkingen kan typen op de computer, terwijl de andere moeder wat voor zich uitstaart, met een warme koffie in de hand, mijmert over hoe het vroeger was en hoe het later, of gewoon morgen, zal zijn. 

De ene moeder neemt een voorsprong op de volgende werkdag, kijkt na waar die eerste afspraak is en stuurt meteen nog maar die mail, dan is ook dat al gebeurd. De andere moeder zegt vriendelijk voor de derde keer dat het tandenpoetstijd is, bedenkt een mopje en zegt dat er natuurlijk nog tijd is voor een verhaal. Of twee.

En wanneer de dochters in hun bedje liggen, ruimt de ene moeder de keuken verder op, zet de afwas/brood/wasmachine aan en noteert op haar lijstje dat ze nieuwe schuursponsjes moet kopen. Terwijl de andere moeder nog even boven blijft, want ja, daar is een dochter met een angstgedachte die enkel door een wakende moeder, zachtjes ruggewrijvend, kan worden verslaan. 

De ene moeder leest het boek waarvan een vriendin zei: jij gaat dit geweldig vinden, en ze stuurt een berichtje, je kent me zo goed, ik voel me gezien. De andere moeder doet nog even iets anders, iets met haar eigen handen, iets creatief, ze komt eindelijk eens uit dat hoofd van haar.

En vlak voor het slapengaan, word ik dan weer één. 

Moe van het dubbel zijn, enkelvoudig in bed. 

Met een moederhart dat amper in dat bed past. Al past een kind met slechte dromen er altijd nog bij.

Dat is de ene week.

In de andere week, ben ik gewoon. 

Gewoon een moeder die haar dochters mist, en zich leeg voelt in het huis, of is het huis leeg, dat valt niet te onderscheiden.  Ik vraag me af hoe hun dag was, ik hoop dat er vandaag iemand was, voor hun pijntjes, verdrietjes, akkefietjes. Ik ruik even aan hun beslapen lakens, ik fantaseer het geluid van blote voetjes op de trap. Ik weet met mijn moederen geen blijf. Het moederen hangt te los en te wijd om mijn lijf. 

Ik probeer dan om meer tijd te nemen. Om ook een leuk lief te zijn, een fijne vriendin, een goede collega. En er is meer ruimte om ook zelf een dochter te zijn, een dochter van mijn moeder, en van mijn vader die er nu zo lang niet meer is, maar zijn dochter blijf ik, en dat vraagt soms tijd en veel gedachten. 

De week lijkt verdubbeld te zijn in tijd, maar dan zijn ze eindelijk weer daar. En weer wil ik twee moeders zijn. De ene moeder knuffelt lang en uitgebreid, de andere moeder borstelt voorzichtig lange blonde haren.