Dus ja, ik had natuurlijk liever niet gehoord hoe ongelofelijk fijntjes en schattig Juno 'het corona-virus' zegt, maar het is nu zo.
En ik noteerde ook dit:
- Voel eens aan mijn koorts (wijst op haar voorhoofd)
- Dat was vroeger, toen ik nog naar school ging, voor de ziekte (alsof het een afgesloten hoofdstuk is... )
- En de juf zegt dan: vodvolkoffie!
- Ik ben aan het zweden! (=zweten, terwijl ze toevallig haar pipi langkous-kleedje aanheeft)
- Gerlukkige Hejaardag!
- Dat is wel spijt hé...
- Mag ik op de taboulelet? (=tablet)
- Altijd is Roodkakje ziek...
- Ik ga me verkleden als een tante feetje (= de tandenfee)
- (ze ziet een foto als schermbeveiliging op mijn computerscherm) Heb jij die rendieren gezien? Zijn wij daar geweest? Nee? Is dat is een foto van de computer? Is die computer dan daar geweest?
- Wil je nog voorlezen van Pluk van de Flettepet?
- Dat is papa zijn koetsfiets.
- Oh nee, het is misgelukt!
En eergisteren noteerde ik gedurende een voormiddag ook de vragen die ze stelt. Een van de grootste uitdagingen van het moederschap vind ik dat: achterhalen wat de verborgen context in dat kinderhoofdje is om de vraag te begrijpen. Ik dacht dat ik aan een vervolmakingscursus zou kunnen beginnen na kind 1, maar ik sta nog nergens gezien de boze blikken als ik haar niet meteen begrijp.
- Eet de mosselman schelpen? (geen idee waar dit van komt)
- Is het steeltje altijd eerst? (van een bloem blijkbaar)
- Bestaat er een café 'De Zon'? (mijn antwoord 'waarschijnlijk' wordt niet aanvaard)
- Bestaat het woord gewooi? Ah nee, ik bedoelde boormachine.
- Die zijn altijd met twee hé? (gaat blijkbaar over de mannen in een ziekenwagen)
- Hoe zing je van Schaapje, heb je witte wol, in het Chinees?
- Waarom hebben wij geen slee van hout? WAAROM NIET?
We praten morgen weer verder, lieve Juno.
Juno en haar eerste helemaal zelf getekende eenhoorn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten