Meisje van zee(ven)

Ik ging met dit mooie meisje naar zee. Wij, met ons twee. 

In de lente werd ze zeven en dat hadden we eigenlijk niet echt gevierd. We besloten daarom dat het fijn zou zijn om een ouder-kind reisje te maken, elk op zijn beurt. Zo gezegd, zo gedaan: in de zomer sliepen Michiel en Oona in een cocoon in een boom, in het Arbortum van Kalmthout. Dat was ongelofelijk plezant geweest, dus wat moest ik voor haar verzinnen? 

Uiteindelijk bleek dat Oona graag eens naar Plopsaqua wou, maar ze begreep dat de andere kant van het land een beetje ver was voor een zwembad. Maar daar was een pedagogische studiedag en goesting om aan zee uit te waaien, dus ik nam een dag verlof en we stapten vrijdag de trein op. 

Samengevat:

• Gezelschapsspelletjes winnen van Oona wordt steeds moeilijker.
• Plopsaqua is tof, maar niet erg groot.
• Er is daar een droogcabine, dat vond Oona super.
• Oona kende het concept van een banana split niet.
• We kregen in een teamroom helaas geen echte banana split maar een soort coupe banaan.
• Ze liet het niet aan haar hart komen, ze kon haar ogen amper geloven.
• Nog een ontdekking voor Oona: Njam.tv. Echt een hele dag kookprogramma's? Echt? Waw!
• Ons hotel stelde niet geweldig veel voor, maar het ontbijt was heel uitgebreid.
• Voor vegetariërs is het aanbod zeer schraal in De Panne, zeker op een grijze winterdag. 
• We kozen net het weekend waarop Infrabel werken uitvoerde aan het spoor dus de terugweg duurde echt gigantisch lang... 
• Een boek lezen op de trein is heerlijk. We delen weer een plezier. 

Zaterdagochtend klaarde de hemel na het ontbijt een beetje op. We trokken het strand op en beleefden een magisch uur. De wolken die helemaal openbraken, zand dat op het strand danste (stuifmeel, zei Oona) en een dochter die helemaal in haar element was.
De horizon staat zelden recht op deze foto's, maar dat hoeft ook niet. Want zo zie jij ook misschien hoe dol het was. Helemaal uitgewaaid. Helemaal wij.