Plantaardig zoet

Volledig plantaardig eten... het klinkt steeds aanlokkelijker.
Ik eet al meer dan helft van mijn leven geen vlees, met als voordeel dat ik dat eigenlijk ook nooit graag heb gelust. Dat is bij zuivel wel wat anders. Een kaasschotel! Van die dikke yoghurt! Chocomelk met volle melk! Verse slagroom! En al die cakes, koekjes,... allemaal met boter en eieren, toch? Daar is dus een serieuze drempel te overwinnen...  Beginnen met het moeilijkste dus, zoetigheden.

Deze chocomousse is heerlijk en super eenvoudig. Ik maakt hem voor op ons feest en ik heb niemand horen klagen, integendeel. En als chocomousse lekker kan, dan moet de rest toch ook kunnen?
Het chocomousse-recept kwam van de blog Plantbased.be. Deze rabarber-crumble taart heb ik daar ook ontdekt, vandaag voor de vierde keer gemaakt.

plantbased.be 

Een gepikte foto van Plantbased.be. Toen ik dertien was, bladerde ik in Weekend Knack en wou ik heel graag foodfotograaf worden. Als snel bleek teveel van dat eten bewerkt voor de juiste glans en textuur en mag je als fotograaf helemaal niet de hele tijd eten. Ik laat het graag aan andere over, deze taart is werkelijk nog lekkerder dat dat ie eruit ziet. Er staan nog heel wat recepten op die blog op die ik wil testen, en het is vakantie!

Brownie dan, ook een noodzakelijkheid in het leven. Dit recept van Jamie Oliver is goed: een heel machtige brownie, ik had hem wat te dik gebakken en niet lang genoeg in de oven. Volgende keer neem ik een grotere schaal, en doe ik er ook geen pecannoten ín, alleen maar enkele erbovenop.

Ik maakte ook deze citroenkoekjes. Ik was zeer sceptisch, koekjes zonder boter? Maar ze zijn echt heel licht en lekker.

Een echte topper zijn scones (zie recept hieronder). Zó lekker en zo eenvoudig. Soms wip ik op zaterdag of zondag uit mijn bed, ik smijt de ingrediënten in de KitchenAid en 20 minuten later eten we warme scones. Alleen is plantaardige boter niet zo lekker als echte boter. Ik heb hetzelfde probleem met een pistolet met hagelslag, dat is echt veel minder lekker zonder goeie boter. Voor de scones is er gelukkig confituur van de mama, dat maakt veel goed.

Gisteren een eerste experiment met wafels gedaan, dat was lekker maar Michiel denkt het recept nog te verbeteren. To be continued.

Ik zoek nog een oplossing voor roomijs. Ik kan heerlijke sorbet maken in mijn ijsmachine, maar ik zoek nog een toprecept voor romig veganijs. Tot hiertoe was het reeks flops. Ofwel was de consistentie niet goed en was het na 1 dag in de vriezer super hard. Ofwel smaakte het heel erg naar kokosmelk. Ik had het idee dat ik gewoon een bevroren blik kokosmelk zat te eten.
En er is de truc van nicecream  waarbij je gewoon bevroren banaanstukjes in de blender gooit. Ja, dat is echt bíjna bananenijs. Maar ik wil ook straciatella. En chocoladeijs. En speculaasijs...


Goed, de tag 'vegan' is hiermee gelanceerd op mijn blog. Want dat vind ik nu weer leuk: het onderzoeken en uittesten van een nieuwe manier van eten. Niets brengt zoveel afwisseling op je bord als een nieuw dieet. Wie is uitgekeken op ballekes in tomatensaus en niets anders kan bedenken dan wortelpuree met worst, die raad ik aan om vaker vegetarisch te koken. Of ga ineens wild, en kook vegan. Dan koop je dingen zoals edelgistvlokken, daar zullen we het volgende keer over hebben. Intussen denk ik nog eens na over wat ik ga zeggen. Plantaardig? Dan weet niet iedereen wat je bedoelt. Vegan, op z'n Engels, dat klinkt hip, maar moet dat nu echt? Veganistisch, dat klinkt dan weer als een vieze ziekte. Het laatste is hier nog niet over gezegd!

Vegan Scones

Meng in een kom:

• 475 gram zelfrijzende bloem
• 70 gram rietsuiker
• snufje zout
• 75 gram plantaardige boter

Goed kneden. Vervolgens:

• 240 ml amandelmelk

Terug kneden. Dat moet geen perfect, egaal deeg zijn. Je kan er dan nog rozijnen, cranberry's,... onder mengen. Meestal gebruik ik geen vormpjes en rol ik het deeg heel dik uit en snijd ik het gewoon in driehoeken.
12-15 minuten bakken in een voorverwarmde oven van 200°C. Direct opeten. Later nog even terug in de oven kan ook, hoewel dat hier thuis eigenlijk niet gebeurt :-).

007 - The Party

Ik begin met het leukste moment.

Ik ben net (veel te laat), gekapt en geschminkt, op ons feest toegekomen. En dan zie ik Michiel en Michiel ziet mij. En Oona gibbert het uit van de spanning. Want ik draag niet dat rode kleed dat ik zogezegd voor de gelegenheid had gekocht. Ik draag mijn trouwkleed, dat heel leuk is ingekort. En Michiel vindt het heerlijk, ik zie het meteen. En daar staan we dus, met al heel wat gasten om ons heen, met allebei een glimlach en het gegibber van onze grote meid, die zo genoot van haar rol in het complot. Dat is dus een reden voor een feestje, dat je na tien jaar huwelijk (en nog veel langer samenleven met elkaar), elkaar kan verrassen en vervolgens zo heerlijk moet lachen.

Het thema was James Bond - 007 en we zijn er nogal voor gegaan, eerlijk gezegd. We hebben nog niet de helft van de vele ideeën gerealiseerd. Dat is dus een reden voor een feestje, dat je dezelfde dingen leuk vindt. Een fotoshoot bijvoorbeeld. Met ons trouwfeest hadden we dit maar zo zo gedaan, dus nu mocht het er eens over gaan. Het was héél koud die middag. Het was héél fijn die middag. Met dank aan Frankie and Fish voor de foto's.

En de uitnodiging werd uiteindelijk zo:

Vervolgens gingen we helemaal loos met een speciale Bond-ringtone op de gsm van Miss Moneypenny, bestelden we diamanten om als drankbonnetjes te gebruiken, verzonden we grappige berichten met mission details, maakte ik 111 potjes chocomousse (die stiekem vegan waren, há, dat hadden jullie niet geproefd hé!) en zorgden we voor decoratie.

Wat een feest.
Het was het perfecte weer. En iedereen was zó goed gekleed. Op voorhand was het druk op whatsapp onder mijn vriendinnen in de zoektocht naar hét kleed voor een echt Bond-girl. Maar ook al die  mannen in kostuum, dat was de moeite, vooral de mijne dan ♥.

Met wat live jazz werd de sfeer gezet. Een paar James Bond thema's erbij en ik kon het nog amper geloven, want het was helemaal hoe ik het in mijn hoofd had. Oona deelde aan iedereen ijspralines uit en twee topdj's zetten de eerste plaatjes op.

Heel lang heb ik het niet volgehouden op mijn gouden schoenen (echt fancy), maar gelukkig zitten mijn trouwschoenen nog steeds als gegoten en heb ik bijna de hele avond op de dansvloer gestaan. De babbeltjes met iedereen heb ik aan Michiel over gelaten. Reden voor een feestje, als je allebei andere dingen leuk vindt en dát op zich ook nog eens leuk vindt van elkaar.


Jammer als je er niet bij was, ik had wel iedereen willen uitnodigen. En ik heb verder alleen wat gsm-foto's, want zó professioneel zijn we nu ook weer niet.

Het enige werkpuntje dat is dat ik beter stijlvol een glas cava zou drinken. En dat we iets betere foto's laten maken, bijvoorbeeld zonder auto's op de achtergrond. Reden om een feestje te doen. Over een jaar of tien.