De BB-sling was nooit een succes. Dat ding sneed altijd in mijn schouder. Niet leuk voor haar en mij. De tricotti heb ik even gebruikt in het begin toen ze nog ienemiene was en dat ging natuurlijk snel, maar de tricot-slen was veel comfortabeler. Intussen is ons meisje heel gelukkig in de buggy en draag ik haar heel weinig. Met de tricot-slen op de rug krijg ik niet goed onder de knie (of onder de oksel meer bepaald). En doordat ze bijna tien kilo weegt, gaat het snel trekken aan mijn schouders.
Tijd voor alternatieven! De trekrugzak voor baby's die ik van mijn zus mocht lenen, was geen succes. Het sneed op mijn heupen, trok aan mijn schouders, en Oona schudde er vreselijk in. Ze kon echt niet slapen.
Ik had op tinternet teen en tander gelezen over de zogenaamde Soft Structure Carrier. Dat kon me wel overtuigen: kindje dicht bij mij dragen (zoals die eerste maanden, hmmm), schokvrij, met extra steun om te slapen,... Het zijn vrij dure dingen (minstens 100 euro) en mijn eerste zoektocht op tweedehands sites bracht niet veel op. Ik was telkens te laat, blijkbaar zitten er nog mensen te wachten op een buitenkansje. Maar toen zag ik op deze blog dat je dat ook zelf kon maken. Een week twijfels, en dan ben ik ervoor gegaan!
Het patroon is dus de SweetPod baby carrier. Een duidelijk patroon met getekende prentjes, ik zat één keer vast, maar de naaivriendinnetjes hebben mee gepuzzeld. En natuurlijk moet je omrekenen van inches naar centimeters. Maar dat was allemaal goed te doen.
Nu tijd voor de e-va-lu-a-tie. En die is niet helemaal positief.
Constructief beginnen: het is me wel gelukt en het is een mooi ding. Op vrij korte tijd ook eigenlijk, al heb ik wat teveel tijd verspild aan het zoeken naar alle gespen enzo. En het is echt héérlijk om Oona zo te dragen, we genieten er echt van. De heupband: dat maakt echt het verschil, ik heb het gevoel er uren mee te kunnen lopen. Het kapje dat over haar hoofdje kan is ideaal tegen de zon en heerlijk om te slapen. Ik kan het ook prima dragen op de fiets, dus zo kon Oona ook slapen, wat in een fietsstoeltje niet lukte.
Maar die vorm, nee er kloppen een paar dingen niet. Voor Michiel past het echt niet. Ik soms ruimte tussen mijn schouders en de rugzak.
Ik kan het echt niet op de buik dragen, dan past het helemaal niet, hoewel dat wel zou moeten kunnen.Het achterstuk is veel kleiner dan het patroon, ik begrijp niet goed waar het is misgelopen. Ik denk dat ze er dus niet meer zo heel lang gaat in kunnen, omdat ze er dan kan uitzwieren.
Oona zit er heel graag in, vooral om te slapen. Tegen het einde van de reis werd ze al blij als ze de rugzak zag en legde ze haar hoofd meteen neer voor het kapje. Maar tijdens de laatste wandeling (ze had er die dag wel 4u ingezeten denk ik) had ze een bloeduitstorting op haar beentje. Zielig. Het deed precies geen pijn, maar toch. Misschien zat haar broekje dubbel ofzo, ik heb geen idee...
Dus ofwel zoek ik nog exact uit wat er mis is en maak ik een nieuwe, ofwel koop ik er eentje. Het type draagzak is in elk geval heerlijk, dus ik moet absoluut zo'n ding in huis hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten