Oona in bed, ik in de mailbox. Samenvatting van congres en wat mails. Want morgen, ja morgen, dan verzenden we 236 Vlieg-pakjes. Die allemaal apart moeten worden samengesteld. Het jaarlijks dagje 'beschutte werkplaats'. Gedoe met dozen, Bpost (aargh), adressen, drukwerk en gadgets. En dan is er post.
Ja, u ziet dat goed. Ik ben een nieuwe klant bij Kiehl's en dan schrijft de shopmanager (dat vermoed ik) mij een brief. Zij hebben nogal een apart marketingmodel. En dus was ik niet helemaal verbaasd van de brief. Niemand gaat dat winkeltje namelijk buiten zonder een staaltje. Pardon, sample. Van één van de vele producten. Ik kocht een dagcrème en nam staaltjes mee van een gezichtsreiniger. De volgende donderdag kocht ik ook de gezichtsreiniger en nu is dan kans groot dat ik smelten (althans mijn benen) voor de repairing bodylotion with morrocan argan oil. En dan lees ik net dat ze een babylijn hebben en zit ik hier met een dochter met een teer huidje. Ik ben dus helemaal welkom daar, zegt de brief. Wat een customer care. Het werkt.
Dan weer iets voor het werk, ik haalde deze middag 35.000 diamanten op. Ik zei het al, de zomeractie van Vlieg staat voor de deur en een school voor bijzonder onderwijs heeft al die diamantjes (of zouden het geslepen glas steentjes zijn?) in een partijbriefje verpakt én geplooid. Een immens karwei, en ongelofelijk sympathieke leerlingen en leerkrachten. Soms zit de wereld verdraaid goed in elkaar en vind iedereen zijn plek.
En dan gingen we de fiets op.
We verzamelden stempeltjes voor Belgerinkel. Want een fietsmandje, dat is nu net een element dat nog mankeert aan mijn fancy fiets. Mutualiteit, supermarkt, gemeentehuis, zo van die dingen. Ik weet eigenlijk niet wie het meest trotst op die fiets zit, ik of Oona. En dan nog iets voor het werk, even iets in de brievenbus smijten van de grafisch vormgever.
En dan koken, ah ja. Veel goede dingen gehoord over de cannelloni van de Jeroen (ja, wij meisjes tussen de 25 en 35, wij mogen Jeroen zeggen, het lijkt toch alsof we dat collectief zo beslist hebben in elk geval. Wij mogen trouwens ook Bartel zeggen). En het was ongelofelijk lekker! Een klein mottig fotooke want ik ontdekte op een nieuwe blog dat eten fotograferen een echte kunst is... De olijven was ik vergeten, de spinazie heb ik toch efkes gestoofd en in plaats van wijn ging ik voor een scheutje rode wijn azijn. Maar gigantisch lekker. Alleen is dat echt teveel gedoe, die cannelloni vullen. Mme Zsa Zsa had me eigenlijk gewaarschuwd, maar ja, koppig zijn hé.. Nieuwe must-have in de keuken: spuitzak. Dat valt wel mee qua kost tegenover must-have numero uno: ne Kenwood. Maar daarover meer een andere keer.
Nog wat mails tussendoor en dan nog een naaiprojectje voor iemand heel bijzonder. Maar dat is nog een verrassing.
En wat is er dan nog aan het eind van de dag? Gepieker over dé donderdag. Want ik moet daarin een beslissing nemen. Hier is de beslissing. Ik ga ze nu typen, dan is het voor echt. Ze bestaat uit twee delen. Het eerste deel: ik behoud gewoon mijn donderdag. Ook al werk ik élke donderdag tussen het naaien, koken en spelen met Oona door. Daar ga ik de eerstvolgende maanden niet op terug komen. Het tweede deel: niet zagen. Niet tegen collega's (die werken trouwens ook allemaal veel te veel), niet tegen Michiel, niet tegen Oona, niet tegen u. Want het ligt aan mij. En ofwel ga ik vrolijk multitaskend verder, ofwel pendel ik ook op donderdag naar onze hoofdstad (die ik 'als niet-meer-jongere' wél cool vind) en zie ik ons schatteke enkel 's ochtends als ze slaap uit haar oogjes wrijft en enkel 's avonds als die slaap al terug in haar oogjes kruipt. Dus donderdag, het blijft mijn dag. Waarop ik op zijn minst zelf bepaal wanneer ik de computer open klap en wanneer ik wegfiets. Nu nog een mail sturen naar de bazen, zonder gezaag. Want dat helpt toch niemand vooruit, en het was een fijne donderdag, niet?
